KERSVERS


Zondag 30 november 2008

"Omdat de orators niet meer bestaan zijn er in onze tijd maar twee manieren over om het volk via het gehoor te overtuigen, namelijk vanaf de preekstoel en vanaf het toneel."
Dit commentaar van P.C.Hooft over de aanloop tot de Opstand tegen Spanje wordt in de uitgave XXste EEUW, de catalogus van de lopende tentoonstelling in het Haagse Gemeentemuseum, geciteerd door Michaël Zeeman, die daaraan het volgende toevoegt, in zijn bijdrage Consensus: 'Trek die twee, de preekstoel en het toneel, samen en je hebt De Balie, De Rode Hoed, De Unie en Felix Meritis - plus de talloze minder bekende zalen her en der in het land."

Uit eigen ervaring ken ik al zo'n halve eeuw die zalen en zaaltjes in Nederland en Naburije; ik heb er nooit tegen opgezien op die manier in het publiek te treden. Op- en aan.
Het is juist de uitdaging om in elke omgeving en onder welke omstandigheden dan ook zo duidelijk mogelijk te zeggen wat je te zeggen hebt, indachtig onder meer de raadgeving van de Britse surrealistische dichter David Gascoyne (Voorspel tot een nieuw fin-de-siècle, in Goede raad is vuur, mijn dichterlijke handkus uit 2004):
"Onophoudelijk aandringen, kort, beslissend:
Schrijf wat je wilt, in verzen of anders.
Verstaanbaar, met eenvoudige metaforen.
Richt je niet tot een denkbeeldige lezer
Maar een van vlees en bloed die lak heeft aan grootspraak."

Waarmee ik tevens tot uitdrukking wil brengen, welke afstand mij scheidt van de poëticale opvattingen van Ilja Leonard Pfeijffer, over wiens Verzamelde gedichten Gaston Franssen in de boekenbijlage van NRC Handelsblad afgelopen vrijdag schreef.
'Mijn kontje naar achteren' luidt de titel van de bespreking, en een tussenkopje vermeldt in rood: Voor Pfeijffer is alles spel, ironie en vormbewustzijn, ook zijn naaktfoto is geensceneerd.
De verschillen en tegenstellingen tussen hem en mij zijn evident. Ik hoef die niet te benadrukken. Laat ook in de poëzie duizend bloemen bloeien- later op de avond kunnen wij dankzij VPRO's Feest van de Geest van Ilja's scherm-aanwezigheid genieten, samen met Christien Hemmerechts nog wel...


De vrijdagse bezoeker was Hennie Harinck, de nieuw-aangetreden hoofdredactrice van ESSENSIE, het blad waaraan ik al enige jaren een maandselijkse column bijdraag. Zij bleek enthousaist en vol plannen; wij brachten enkele genoeglijke uren door. Hopelijk zal het informatieve tijdschrift binnenkort ook via de tabak-nieuwe mediawinkels aan de man gebracht kunnen worden, nu het getij schijnt te keren.
Niet te vlug juichen, Simon - eerst maar eens - als je er zin en tijd in hebt, vanaf half tien morgenochtend vanaf je PC het cannabistribunaal volgen: www.cannabistribunaal.nl/cannabis-tribunaal-stream.html

Zelf zal ik niet in eigen persoon aanwezig zijn; een vriendelijk aanbod als Eregast te verschijnen heb ik even vriendelijk in dank afgewimpeld. Ik ben altijd voor de media beschikbaar als het om deze aangelegenheden gaat - maar in een publieke aan-in-uit-voor-tegenspraak Love In-bijeenkomst als deze te belanden wordt mij - weet ik uit aan- en ervaring - te veel.
Uiteraard wens ik deze meer dan nuttige, hoogst noodzakelijke Cannabis Tweedaagse in de Haagse Nieuwspoort alles toe, wat maar te wensen is (decriminalisering, regulering, legalisering) het is van groot belang dat de publieke aandacht hierbij betrokken blijft. Het spreekt vanzelf dat ik en ik neem aan een aantal van mijn vrienden zonodig de Opiumwet zullen overtreden - onze eigen smoke easy- voor- en achterdeuren! - daar is niets mee loos.
In elk geval liet Gerben Hellinga, een van mijn vrienden die als co-auteur (met Hans Plomp) van Uit je bol in deze burgerrecht-aangelegenheid betrokken, zijn opvattingen hierover optekenen door Brigit Kooijman (Zaterdag&Cetera, NRC Handelsblad, 29/30 nov.2008). Over, in het kort, naar eigen ervaringen.
Gisteren een familiereünie in Den Haag, onder meer om Gawie's 43e en Bozar's 18e verjaardag te vieren. De kinderen die groter worden, hebben steeds meer wetenswaardigs in de melk te brokkelen. Gelukkig maar. Gawie Keyser, wiens De donkere kant van de straat hier door mij als een zeer bijzondere leeservaring werd aanbevolen, staat op een longlist voor debutanten. In elk geval, een authentieke L.J.Veen-belofte. Zo heet dat.
Vanuit Den Haag keerden wij vanmiddag in een sneeuwstorm die overging in een miezerige druilregen naar Amsterdam terug, d.w.z. het verenigingsgebouw van ons tuinpark Buitenzorg in Amsterdam-Noord waar ik voor cliëntele van HVO/Querido een schrijfworkshop zou gaan leiden. Op de parkeerplaats stond een grote Magical Mystery Tour-bus. www.magicalmysterytour.nl

En in het warme clubhuis wachtten zo'n twintig mensen ons op, en ik meen te kunnen concluderen dat wij met ons allen twee genoeglijke en inspirerende uren beleefden. Twee keer werden de pennen gelikt, de potloden gescherpt om een kwartier lang op een gegeven thema een gedicht of overweging te schrijven, die daarna om de beurt werd voorgelezen. Een keer voor de pauze en daarna nog een keer, met uiteraard een andere aanzet.
Altijd verrassend, wat uit het niets verschijnt als mensen zich daarvoor openstellen, en er een grootste gemene deler gevonden wordt, waarop voor ieder op een andere manier te reflecteren of te bezinnen valt. Genoeg bezinning voor vandaag; een rustige week in principe voor de boeg. Simon Vinkenoog, beheerder.


 

Vrijdag 28 november 2008

Euforie om de epifanieën; het is alsof ik met elk boek dat ik te voorschijn haal om elders te rangschikken en doorblader, maar op Google hoef te zoeken om er de bestendigheid van te ervaren; het overkwam me bij het fascinerende boek van Brian Swimme, The Universe is a green dragon, dat in 1984 (Santa Fe, P.O. Drawer 2860, New Mexico 87504, USA) bij uitgeverij Bear & Company verscheen, Isbn 0-939680-14-9.


Het is een bijzonder & uiterst actueel gebleven boek, deze Cosmic Creation Story - wie meer van de auteur (1950) wil weten: bij de 29.000 hits op Google zit zelfs een video-google.com film van ruim een uur, die ik even oversla - voor een andere keer, als die komt. In Bres 126 verscheen van Brian Swimme het artikel: Kosmische verhalenvertellers. In 1980 was hij met Matthew Fox co-auteur van een MANIFESTO FOR A GLOBAL CIVILIZATION.
Waar het ons om te doen is. In zijn voorwoord vertelt de auteur hoe Thomas Berry, directeur van het Riverdale Center bij New York, hem voorhield: 'You scientists have this stupendous story of the universe. It breaks outside all previous cosmologies. But so long as you persist in understanding it solely from a quantitative mode you fail to appreciate its significance. You fail to hear its music. That's what the spiritual traditions can provide. Tell the story, but tell it with a feel for its music.''
De gehele cosmic creation story, told in a single evening's conversation tussen THOMAS, (met de traditie waar hij voor staat: Plato, Thomas van Aquino, Erich Jantsch en Teilhard de Chardin) en zijn gespreksgenoot YOUTH.
'I call the other human YOUTH to remind us that the human species is the youngest, freshest, most immature, newest species of all the advances forms in the planet. We have only just arrived. If we can remain resilient, if we can continue our questioning, our developing, our hoping, if we can live in awe and in depths of wonder, we will continue moving into the only process that now matters - our authentic maturation as a species. It is in this way and only this way that we will enable the Earth to bloom once again.'

De stad lokt, schreef ik gisteren. Een van de twee uitnodigingen voor een feestelijke gebeurtenis konden wij niet afslaan; L.L.L.'s India's concert in Zaal 100 moesten wij voorbij laten gaan: wij hopen haar hier persoonlijk te treffen - op haar doorreis naar Samsara/Nirvana.
Wel gingen wij op pad naar de Mata Hari aan de Oude Zijds Achterburgwal, waar in een vertrek dat nog duidelijk de sporen van vroegere bestemming verried, de presentatie van het fotoboek Hard Love, Contrary to Public Decency van Cornelie Tollens plaats vond.
Wij hadden haar in ons hart gesloten, toen zij hier vorig jaar foto's kwam maken voor La Vie en rose bij een artikel van mij over de eroticashop STOUT, en wilden ook graag uitgevers Steven Hond en Hans van de Willige weer eens ontmoeten: ook van mij hebben zij een boek volgend jaar een kijkboek op stapel staan - hoewel al aangekondigd in de catalogus voor 2008. Bleek te kort door de bocht. Zie verder www.cornelietollens.com & www.dejongehond.nl
Ik sloeg er twee wodka's naar binnen en toen de House te hevig werd richtten wij onze schreden richting Zeedijk, waar Nam Kee ons trok: wij kwamen er al zo' n twintig jaar geleden, lang voordat Kees van Beynum de oesters van het Chinese restaurant wijde roem bezorgde: beter meubilair nu, maar duurder en niet bepaald lekkerder. Ik jureer niet; het was wel interessant weer eens in zo 'n volle bak vol schransende mensen te zitten; bemoeizuchtige tafelburen!
Heerlijke rustige dag deze; wij verwachten nog een lieve bezoekster, en ik kijk mijn ogen nog steeds verliefd uit naar Edith, de liefste leukste lekkerste... Wij komen overigens in het boek niet voor. Ik kan me ook met geen enkele situatie vereenzelvigen, volgens Edith ben ik daarvoor te preuts, maar ik ben het wel met haar eens dat een aantal foto's van een bizondere blik getuigt. Zij koos er een van uit; ('dit is gewoon Kunst') zoek maar een adjectief...! Gegroet, Simon Vinkenoog, Plunderaar.

                                       Cornelie Tollens The Semen of The Middle Age-6, 1996


 

Donderdag 27 november 2008

Vaker, heel wat vaker voor Literaire Cafés opgetreden, al sinds mensenheugenis - met companen die eveneens eeuwig in je geheugen gegrift staan (Johnny van Doorn) en de afspraak via de Stichting Schrijvers School Samenleving voor het L.C.Helmond, al dit voorjaar gemaakt, had ons niet voorbereid op wat ons wachtte.
Dat ik zou worden geïnterviewd door Theodor Holman, maakte het wel interessant: ik ken de man van enkele korte (altijd vriendelijke) ontmoetingen, maar ik ben het vaak - ook gisteren - met zijn columns in Het Parool oneens. Zijn atheïsme wordt langzamerhand een religie.
Maar wat bleek in de luttele uren dat wij met hem doorbrachten? Ik vertelde hem welk imago hij in mijn ogen had gekregen: morsige katten, double bind gesprekken met exen, hondenpoep e.d. Maar in levende lijve had hij de springlevende celliste Tanne aan zijn zijde, met wie hij al tien jaar samen is. Hij verwees naar het JE est un autre van Rimbaud, en de personages van Pessoa: niet de ik-figuur verwarren met de schrijver. Als Ich-Erzähler is mij zoiets niet een gruwel, maar niet mijn cup of tea: ik ben eerder voor transparantie dan een masker, liever helderder over mijzelf dan duisterder in andermans hellevaarten, etc. Maar MOB (Mind your Own Business): iedereen doet wat hij heeft te doen, ieder mens zijn eigen rol of functie. Zo het is, is het goed.
Wij hadden met enkele organisatoren van een (heerlijk) diner genoten in het West-Ende restaurant (afgehaald aan het station door Olga Ferwerda en echtgenoot) en wandelden naar het nabijgelegen Bavaria House, alwaar wij verwacht werden. Men had ons verteld dat het literair café al 19 jaar bestond, de opkomst tussen de 400 en 600 zou zijn - met enige Amsterdamse scepsis ontvangen! - maar dat bleek inderdaad wél het geval te zijn, toen wij tussen de rijen stoelen doorliepen naar voren, waar op een verder leeg podium, drie palmbomen, twee stoelen en een tafel stonden.
Krijg dat 's in Amsterdam gedaan! mompelde een onzer...
That's all:
dat zou het worden: twee talking heads, twee keer drie kwartier - met een ruime pauze voor kout drank en handtekeningen. Boek & Kantoor De Ganzenveer deed goede zaken.
De inleiding was voortreffelijk, niet zo van "SV behoeft geen nadere introductie, hier is-ie zelf" - maar een weloverwogen overzicht van mijn activiteten (bleek een rector in ruste te zijn) en Theodor liet onmiddellijk blijken met welk plezier hij van mijn Verzamelde Gedichten 1948-2008 genoten had, en vertelde waarom. Hij liet mij vrijuit praten, vroeg mij gedichten voor te lezen (soms hoorde ik ze voor het eerst hardop), en de sfeer - zelfs voor een grote volle zaal - was zeer ontspannen, vol empathie en begrip. Voorwaar, voorwaar! Seriös, nicht-seriös! Wij hadden van te voren het jaarprogramma niet te zien gekregen; hier volgt het, vanwege de nog komende avonden.

Zeer prettige kennismaking, geslaagde avond, na de pauze kon ik schriftelijk gestelde vragen beantwoorden. Ene Mien vroeg om een gouden tip voor een jonge taalkunstenaar van 45 s'il vous plaît...!!! U heeft het een paar maal over de UNESCO gehad. Wat was uw taak of werk daar. En waar? U sprak over de Dionysische dans! Bent u zo eigen met de klassieken? Hebt u zoveel gelezen? Wat zijn schrijvers die we moeten lezen? Wat denkt u over/van - Hoop - De toekomst - De mens - Vrijheid. Wat vindt u van de Eindhovense staatskwekerij. Wat vindt u van de Nederlandse dichtkunst op dit moment?
Ook uitzonderlijk: voor de terugreis kregen we een tas mee met bier, wijn, kaasblokjes, water, chocolade en zoute koekjes, glazen en servetten!
Meer info over deze actieve organisatie, die ook - zie ik - een Filmclub runt (The Kite Runner 10 december): www.literaircafehelmond.nl

Ik keek een ooit aangeschaft boekje door, uit 1960, inhoudsopgave veel namen - interessante opgave gesteld. Bewaren, enige resonantie? Ik zocht bij Google, en voorwaar www.gebser.org - niets gaat verloren. Boekje bewaren, naast andere futurologen, synthesizers? Ik laat het hierbij, Amsterdam bij avond lokt. Ciao, Simon Vinkenoog, gozer.


 

Woensdag 26 november 2008

Later vandaag per trein naar Helmond, alwaar optreden + interview met Theodor Holman, grachtengordelkritikaster - niet mijn territorium. Vanwege treinongeluk vertrek vanaf Bijlmer Arena; maar hopen dat de metro ons daarheen voert. On verra.
Het vreemdste telefoontje van de laatste tijd blijft spoken; ik verlos mij ervan. Een jongedame die studeert aan de hogeschool in Amsterdam vraagt mij of ik de hongerwinter in Amsterdam heb meegemaakt; op mijn bevestigend antwoord vraagt zij mij of ik daar geen gedichten over geschreven heb, over hongerwinterpret of... Ik gooide de haak erop; ja ik heb zo'n ouderwets draaischijfmodel op mijn bureau staan. Verbouwereerd en/of verbijsterd, een van beide, of samen. Nu nog. Lieve canon van de geschiedenis, schud de jongeren die niet weten wat HONGER is wakker! Nieuwe bezems!

Ik blijf lezen in dat boek over de Bende van Nijvel; zie Kersvers gisteren. Adembenemend - ik zou elke dag wel een of meer krenten uit de pap kunnen halen. Wat vind je van deze?
Pagina 69. Aan het woord is ene Jean Bultot, die zich tot Leon de Staerke richt, derde gesprekspartner: "In elk geval, Leon, ook de loge was in allerlei louche zaken betrokken. De Fransman Khaida, eigenaar van het casino van Namen, stortte beschermingsgeld aan Leroy die het naar rekeningen van de PRL in Watermaal-Bosboorde versaste. Khaida kon rekenen op de gebroeders Neissen, medewerkers van Farcy. In Parijs heeft zijn bende tijdens de casino-oorlog de broers Zemour vermoord. Zij baatten toen in Brussel het bekende restaurant la Cravache d'Or uit. Jean-Pierre van Rossem heeft mij ooit zakelijke transacties en boekhoudkundige transfers laten zien tussen prins Albert en de Nederlandse prins Bernard. Het waren beleggingen met winsten uit de drugshandel. Adjudant Goffinon toonde me eens een foto van prins Albert met Hage Maroun, een van de belangrijkste voormannen van de christelijke Falangisten uit Libanon in Brussel en een notoir wapen- en drugshandelaar. Ik geloof zelfs dat hij aan de heroïne zat."

Ik lees natuurlijk ook heel wat stichtelijker lectuur, en soms lees ik Niet. Genoeg andere belevenissen, de eigen avonturen en gesprekken, bezigheden en stappen te zetten.
Bovendien worden de tijden er niet minder spannend om; ik volg het Nieuws - en DWDD, en NOVA - en wat er verder te zien valt. Ja, the inconvenient truths - wij hebben er nog geen weet van!
Ik mag het hierbij laten, van mezelf. High, happy & never in a hurry.
Simon Vinkenoog, Biebelebons Droombaasje.


Dinsdag 25 november 2008

Chet Baker zingt: What can you do? Muziek past bij het weer, gure uren - maar wel warm binnen, bij de Zibro-kamin weldadig snorrend - in de tuin, waar Veel Te Doen, voor Edith's groene vingers en drijfkracht. Ik achterstallig lezen, weekbladen van afgelopen maanden; Paul Verhoeven's idee van de historische Jezus is zo ongeveer het mijne, eerder Che Guevara dan die zielige sadomasochistische vertoning aan het kruis. Liever de guerilla-strijder, de spiritual warrior, dan het weeiige, mythische beeld dat van hem gevormd is door de Clerus. Weg met de zondebokken; zonde bestaat niet. Wat wel bestaat: een slecht geweten. Daar dien je iets aan te doen. Niemand hier, dus.
Volgens esoterische opvattingen werd Jezus overschaduwd door Christos, de Christus-geest (of het Christus-bewustzijn) die in iedere godzoeker kan ontwaken, die met welk Godsbeeld dan ook (A Love Supreme) in onverbiddelijk & onmiddellijk contact staat, zelfs als hij/zij die het overkomt, daar volkomen niet op verdacht is. Dit Alles loopt in mijn hoofd verder, terwijl Baker blijft zingen: I'm fallling in love with you.

"Hetgeen waarvoor wij leven, hetgeen waarin wij leven, waaruit en waarheen wij leven, het geheim: het is gebleven wat het was. Het is ons tegenwoordig geworden en heeft zich met zijn tegenwoordigheid aan ons bekend gemaakt als het heil. Wij hebben het 'leren kennen', maar wij hebben daarvan geen kennis die voor ons zijn geheimzinnigheid minder - milder - kan maken. Wij zijn dicht bij God gekomen, maar niet dichter bij een ontraadseling, een ontsluiering van het zijn. Verlossing hebben wij bespeurd, maar geen 'oplossing'. Met wat wij ontvangen kunnen wij niet naar anderen gaan en zeggen: dit moet jij weten, dat moet jij doen. Wij kunnen slechts gaan en waarmaken. En dit 'moeten' wij niet - wij zijn ertoe in staat - wij kunnen niet anders."

MARTIN BUBER (1878-1965): Ik en Jij (Ich und Du, 1923, vertaling Marianne Storm, Erven J. Bijleveld Utrecht, 1998.

You go to my head. Coltrane blows, so do I. Om mijn zinnen een keertje te verzetten stapte ik op een goede dag in Antwerpen boekhandel De Groene Waterman binnen, tegenover het mij onderdak verschaffende Modern Antiquariaat DEMIAN aan de Wolstraat, en trof daar tot mijn verrassing een zeer uitgebreide collectie boeken aan, op alle gebieden (uiteraard ook Franse en Engelse titels), zoals je die bij Athenaeum en XYZScheltema in Amsterdam ook aantreft.
Ik voelde me verplicht tegenover de vriendelijke eigenaresse een aanschaf te doen en kocht onder meer het boek van Guy Bouten: De bende van Nijvel - het dossier, het complot, de leden, dit jaar bij Uitgeverij Van Halewyck in Leuven verschenen. ISBN 9788 90 5617 8977 0, www.vanhalewyck.be - een kanjer van 452 pagina's.
Ik weet niets meer dan de nieuwsgierige krantenlezer in het Nederlandse Naburije, die de current affairs volgt. En daar zijn er heel wat van! Ze komen op, uit het niets, op aller lip, en maken voor de volgende affaire, hype, spin plaats.. Verdwenen, in het geheugen, de doofpotten of de aandacht voor Iets Anders.
Welaan, ik begon te lezen en wist al gauw niet meer in welk vreemd maffia-land ik mij bevond! Om mijn vriend(inn)en hier een beeld te schetsen, waarna ik weer van iets anders hoop te gaan genieten:
"De wilde jaren tachtig: Le tout Bruxelles laafde zich aan de geneugtes van het leven, champagne, coke en krolse vrouwen swingend door de nacht... België leek op Italiaanse geest geschoeid met zijn beruchte maffia en geheime loges: rechtse complotten, fiscale fraude, witwassserij, drugs- en wapenhandel waren er schering en inslag met als gevolg veel criminaliteit en politieke terreur, van de Bende van Nijvel tot de CCC (Cellules Communistes Combattantes); in totaal dan meer dan 50 onopgehelderde moorden, de 28 bekende bende-slachtoffers inbegrepen. De onder- en bovenwereld liepen in Brussel via het rauwe nachtleven door mekaar. De witte boorden-criminaliteit floreerde dankzij enkele corrupte politici via gigantische legeraankopen en megalomane vastgoedprojecten die mogelijk gemaakt werden door grondspeculatie en illegale partijfinanciering. De politiediensten beconcurreerden en bekampten elkaar in een heimelijke oorlog. Een lethargisch gerecht seponeerde heikele dossiers of liet ze zomaar verjaren. In deze biotoop parasiteerden allerlei gangsterbendes: Bruno Farcy in de internationale drugshandel, Patrick Haemers in de deviezensmokkel, Michel Dewit in de prostitutie, Antonio Torrini en Claude Leroy in de gokwereld en de clan-De Staerke in het helen van gestolen goederen. Moorden en stelen deden ze allemaal."

Zozo. De ikfiguur en intrepide onderzoeker, waarschijnlijk een BB-er (Bekende Belg) die zich verder niet introduceert, ik vermoed een t.v.-journalist/presentator (krijg ik nog wel te horen of lezen) voert in de acht hoofdstukken die ik gelezen heb gesprekken met telkens andere betrokkenen, uit de binnen- en bovenwereld. Machtig interessant, maar het duizelt me van de namen, begrippen en bekend veronderstelde feiten. Plus de nodige informatie, al dan niet waar.
Een informant van de Gerechtelijke Politie, Frederic Collins liet weten dat hij een grote hoeveelheid heroïne kon aankopen.
Uiteraard speelde de Amerikaanse DEA (Drugs Enforcement Agency) met zijn agenten door heel Europa, ook in Den Haag en Brussel, toen en ook nu nog een hoofdrol. Ik lees (p.44):
"Als informant zat Collins op rozen, want de DEA was in die tijd erg gul. Twaalf kilo brown sugar van prima kwaliteit betekende een premie van een slordige 200.000 dollar, wat overeenkomt met de helft van de groothandelswaarde van de in beslag genomen hoeveelheid, ruim voldoende dus om zich een mooie villa aan te schaffen."
"Waarbij ik vermoed en veronderstel, dat die mensen van de DEA er verder ook wel weg mee wisten - en waar kwam/komt dat geld vandaan? Waar is de waarheid in deze War on Drugs?
Enzovoort, bij een en ander vergeleken is het hier maar een dooie boel, n'en déplaise Bart Middelburg, wiens jachtterrein in Amsterdam maar een speeltuintje is, vergeleken met die Brusselse scene. Het geheel eindigt overigens geheel onverwachts & hilarisch!
De avond viel, niet geheel onverwachts. Tot de volgende vingeroefening. Simon Vinkenoog, vol, ledig.


Maandag 24 november 2008

Telefonisch had ik geantwoord: Kom een exemplaar van mijn verzamelde gedichten ophalen bij het verschijnen ervan; dan kunt u zelf kiezen. Hij stelde zich begin augustus per telefoon voor, noemde zijn webstek: www.DhroehNankoe.nl - en sprak de wens uit iets samen te doen.
Wij maakten persoonlijk kennis, op die stralende zondagmiddag 12 oktober in Hotel de Goudfazant, waar mijn hooggeschatte burgervader mij een hoe heet zoiets 'ereteken van verdienste' opspeldde. En de afspraak dat ik gedichten zou lezen met Indiase muziek werd inderdaad gemaakt, en verruimde zich.
De zanger/componist (India/Amsterdam), die al een kwarteeuw concerten geeft, en mij gedichten had zien/horen lezen op de tv-documentaire Wie kijkt er door mijn ogen... over Rabindranath Tagore, seinde de voortvarende Thomas van Feniks Film Company, de maker daarvan in: kon die daarvan geen beeld- en geluidsregistratie komen maken? De bedoeling was zelfs dat vier musici mee zouden spelen; gevraagd werd of het niet hier aan huis kon gebeuren, en aldus geschiedde. Maar al te graag!


En zo begon deze week: stapten daar stipt om elf uur binnen (schoenen uit in de gang!) de tabla-speler Rafiuddin Sabri uit Delhi, de sarangi-bespeler Santosh Mishra uit Varanasi, Butto Pattanik met bansuri (fluit) uit Bangalore en Kishore Kumar met de sitar oftewel langhalsluit, uit Madras.


Dhroeh, die op zijn negende vanuit Suriname naar Nederland kwam, en zijn Indiase grootvader als eerste zangleraar had, is met Stem en Harmonium ( Paul & Co - HOW 9) de onbetwiste leider. De heren maakten het zich onmiddellijk zeer gemakkelijk, stemmen en instemmen; kennis maken, rondkijken, wederzijdse plaisanterieën en wederzijds vereerde gevoelens.
Thomas, regisseur-cameraman en geluidsman Albert installeerden hun techniek en met stoelen en ronde lage tafel weggehaald, bood de zitkamer ruim baan aan de fontein van klanken en geluiden, die zou komen te ontspringen.


Er was inderdaad een lijst met gedichten, gekozen door Dhroeh en zijn NL metgezellin Sangeetha. die ik onmiddellijk nasloeg. (*Voor evt. posteriorici, uit Vinkenoog Verzameld de pagina's 646, 814, 984, 1011, 574, 351, 830, 1107 en 708. Wachten (831) werd er fenomenaal doorheen gesmokkeld - razende tabla-vingers: een genot in die magische cirkel te verkeren. En... zoals Tagore waarschuwde: 'De kleine waarheid is omgeven met duidelijke woorden; de grote waarheid ligt ingebed in diepe stilte.'
Moge die stilte haar opwachting maken bij het luisteren. Zelfs al weet je dat het hardop gesproken woord stilte die stilte doorbreekt: het is onze natuurlijke bedding - voorbij alle muziek der (lagere, hogere) sferen. Deze mannetjesputters speelden gisteren in het Concertgebouw (uitv.) en vanavond in het Tropentheater (uitv.)
Enjoy India's Finest meldt de 54 pagina's tellende programmabrochure van het Amsterdam India Festival, dat zich nog t/m 30 november voltrekt. www.indiafestival.nl - 020-3059977.
Ik resoneer nog na van deze historische bijeenkomst.
"Onze Kirtan-muziek van Bengalen kwam tot stand als een ster die werd opgeworpen door een brandende draaikolk van emotie in het hart van heel een volk, en hun bewustzijn stond in vlammen met een besef van werkelijkheid dat navenant erkend dient te worden."
Rabindranath Tagore (1861-1941) De religie van de mens (1931) uitg. De Wereldbibliotheek, 1977, herdruk 1989.
Ik heb hier niets aan toe te voegen vandaag. Simon Vinkenoog, in harmonie.


 

Zondag 23 november 2008

Alvorens de nieuwe week aan te vangen (opnamen morgen met Indiase musici), ten behoeve van mijzelf en mijn kersversvrienden- en vriendinnen een terugblik op de afgelopen week.
Maandag rustten wij uit van Arthur's uitbundige verjaarsfeest, dinsdag was ik jurylid van de maandelijke Festina Lente-poëzieslag, woensdag repeteerden Saartje van Camp, Sebastiaan van Delft en ik voor het programma dat wij deze middag in de Buiksloterkerk in Amsterdam Noord ten gehore brachten. Via een beamer kreeg het publiek (de happy few die er een sneeuwstormpje voor over hadden) de organist aan het werk te zien, die immers boven achter zijn prachtige kerkorgel verscholen zat en daar inderdaad in het gedicht van Fritz Usinger De Zee (uit Das grosse Gespräch) de gletschers kon laten brullen. Zoals ook Saartje in mijn Koraalzang de vogels kon laten zingen met haar cello...


Wij zagen en hoorden haar donderdag weer, toen wij optraden met het Bo's Art Trio in Neerlands unieke jazzclub Mahogany in Edam, ach weer zo mooi, wat een gezegend voortdurend verjaarsfeest vier ik toch! Op het Crossing Border Festival mocht ik drie keer mijn zegje doen, eerst in de Royal Room van de Koninklijke Schouwburg, daarna bij Kink FM en de derde keer in gesprek met Arjan Peters in de gemoedelijker Eenhoorn-tent op het Toernooiveld.
In de Schouwburg las ik de drugsong (1974) en het spread the seed-gedicht uit 2004 - om de actualiteit even te benadrukken en het komende Cannabis Tribunaal (Nieuwspoort, 1/2 december) aan te kondigen. Beide gedichten komen voor in Vinkenoog Verzameld, een dik rood boek dat ik her en der van mijn handtekening mag voorzien.
Een opmerkelijke uitspraak in de laatste tekst, die ik in mijn functie van Dichter des Vaderlands ad interim (namens de occulte underground) schreef.
Aan het woord, in het M-Magazine van NRC Handelsblad van mei 2004 de toenmalige Hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie, J. van Riesen:
"Er is geen probleem, dus wat moet er opgelost worden? Als we daaraan capaciteit moeten besteden, is dat heel vervelend. Dan kunnen andere dingen dus niet. Het softdrugsbeleid is een succes, want die scheiding is gelukt. Daardoor zijn veel jongeren niet aan de harddrugs geraakt... Ik zeg: gooi die achterdeur open, geef die rommel vrij. Het zou goed zijn voor het toerisme en de export. Nederwiet is kwalitatief heel goed spul. Stop de hele wereld maar vol, daar is niets mis mee. Leg mij het verschil uit tussen alcohol, sigaretten en softdrugs. Veel ouderen krijgen het voorgeschreven. Laat ze hun laatste jaren lekker een saffie roken. Als hasj nou hetzelfde effect heeft als prozac, dan is dat toch prima?"
Het gedicht lijkt geschreven als actuele voorschouw; hoewel: het beoogde effect (wiet of Prozac) is wel heel wat anders, heer Riesen. Uw opvolger, heer Welten, ontmoet morgen op het Filmfestival over de War on Drugs in het Bethaniënklooster aan de Barndesteeg de Amerikaanse politieman Frank Serpico, die rondgaat met een korte promo LEAP van de Law Enforcement Against Prohibition - een vereniging van ettelijke duizenden politie-ambtenaren die zich in de Verenigde Staten tegen het ruïneuze verbod van maruihana keren - ongetwijfeld een interessante ontmoeting, door NOVA te volgen - heb ik begrepen.


Sinterklaas PREM overhandigde mij tijdens de feestelijke opening van de Hemp Gallery, die het 10-jarig bestaan van het Cannabis College kracht bijzet, de Cannabis Cultuurprijs 2008 (Dank U, Allen!) en opnieuw weerklonk het Spread the seed. Trouwens geroosterd in meerdere smaken aanwezig, en wat een prachtige hennep-gerelateerde collectie schilderijen, prenten, affiches, artifacts & industrieële producten heeft Ben Dronkers kunnen opbouwen; een ware openbaring wat hij in zijn passie voor de hennep (industrieel, ecologisch, traditioneel) in meer dan dertig jaar heeft bijeengebtracht en opzijgezet voor een unieke gelegenheid als deze. Om niet te missen: Oude Zijds Achterburgwal 130, Red Light District Mad Master.


Proficiat. Rendez-vous van bekend en onbekend: experts en ervaringsdeskundigen uit binnen- en buitenland. Uiterst opgewekte sfeer - hoe alles inderdaad samenvalt in deze ene maand. Hoe snel ontwikkelingen zich voltrekken!
Nu nog even dat besmuikte lachje van het gezicht van de CDA-woordvoerster weghalen, heer spindokter, en in de verwachting dat de media die Almelose zaak, die ik zojuist bij Zembla zag - waarin de Telegier zich weer VIES gemoeid heeft - niet zullen laten rusten. Zelf heb ik over media-aandacht niet te klagen, ik mocht me bij Met het oog op morgen lekker kwaad maken, en lachte verder heel wat af.
De Westerkerk-bijeenkomst met het occult establishment rond werk en leven van de magische schrijver Gustav Meyrink, afgelopen vrijdagmiddag, betekent voor mij een vermelding apart - dezer dagen gelegenheid genoeg de tentoonstelling bij de BPH in de Bloemstraat 13-19 te bezichtigen (en geleende boeken terug te brengen) .
Wij drinken een glaasje hennep-champagne op Al Wat Nu Hier & Overal Elders Het Geval Is. Edith Ringnalda en Simon Vinkenoog, Cannabis Crusaders.

Simon en gastheer Ben Dronkers genieten ...


 

Zaterdag 22 november 2008

JAMES MARSHALL (JIMI) HENDRIX

Seattle, USA, 27 november 1942 - Londen (Engeland) l8 september 1970.


Bijdragen aan de legendevorming, teksten teruggevonden tussen andere papieren.

"De vreemdste dingen gebeurden, toen in Amsterdam bekend werd dat Jimi Hendrix mij aan de Noordermarkt met een bezoek zou vereren, november 1967, aan de vooravond van een VPRO-tv HOEPLA-uitzending en een concert in de Rotterdamse AHOY-Hal.
Op weg naar die gigs zou hij bij mij afstappen. Als ik mij niet vergis, d.w.z. als mijn geheugen mij en julie niet bedriegt, was het Laurie Langenbach die het bezoek had aangekondigd. In elk geval, na uren telefoontjes van mensen die er bij wilden zijn, kwam hij binnen. Hij is een uurtje gebleven. Hij was al zo ontzettend stoned en dronken, toen hij binnenkwam; ik heb er geen idee van waar hij die dag eerder had doorgebracht, zodra hij languit was gaan zitten-liggen op de bank waarvandaan in die dagen Simon, Marijke en Josje tegen de t.v.-kijkers verzekerden dat zij zich in mijn psychedelische huis bevonden - misschien had Laurie of iemand anders de hoop gekoesterd dat er tussen Jimi H en Simon V een historische psychedelische conversatie gevoerd zou worden.
Maar zoals ik zei, zodra hij was gaan ligzitten, zeer languit, hij was even lang als ik, was hij omringd door zeer begerig kijkende, diep op hem inpratende managers en meiden, die hem veel belangrijker dingen te zeggen hadden dan ik - die er in mijn eigen huis niet meer bij kon - ooit had kunnen uiten. De schamele bewonderende woorden die ik toen tot hem had willen richten, krijgt hij nu van mij, omringd als ik hier ben door honderden die naar zijn muziek luisteren en hem op een groot scherm voor zich op de film zien, of overal hier in het gebouw op videoscreen, als videobeeld, in PARADISO, waar ik geleund tegen een pilaar van de bar in de grote zaal, in de hoek van deze kerk, deze vrije gemeente, deze meest vrije aller gemeentes, alle mens- en godshuizen op Aarde, deze tekst schrijf - uitgetikt in dezelfde dagen die wij delen. Met velen."

Deze tekst werd gevolgd door twee uitspraken:
Tuli Kupferberg: Those who will not dance will have to be shot,
en Alvin Lee: I don't even think of Hendrix as black. Hendrix is Hendrix.
En van de daarop volgende tekst citeer ik enkele fragmenten, plus uitspraken van Jimi uit het boek ROCK QUOTES:
"Geen mens bestaat in tweevoud. Van ieder mens maar één. Ieder anders. Hoe anders?
Fly your freak flag high, zong hij. En: I  just want to see and hear everything!
Al wat hij zong, jarenlang heb ik kunnen meevoelen, beamen, jazeggen, knikken: Sock' it to them, man! Het gevoel is niet verdwenen, aangewakkerd hier, in Paradiso, gisteren, donderdag de 18e, en vandaag de hele dag vrijdag de 19e september, aan de vooravond van Grote Verzoendag.
Verdom de oorlog. Maar heb je vijanden lief.
Hé Joe! Hé Jimi, hier, hé jij, hallo you each and all: isn't he fabulous, Jimi?
Springlevend, kicking and alive!
So much, all of it alive. With perople, alive.
Did you mean it, Jimi?
'There ain't no life nowhere.'
Did you mean it, Jimi?
'I only remember a city by its chicks.'

How high can you fly? You can trust the music, Music is a safe kind of high.
You can trust the guitar, you can trust the rhythm, you can trust the voice.

"What is perfect? Perfect is death. It's a physical death. Termination.
Rock is so much fun... That's what it's all about - filling up the chest cavities and the empty kneecaps and elbows. There are a lot of things you have to sacrifice. It all depends on how deep you want to get into whatever your gig is.
They say we are obscene and vulgar, but I don' t let them hang me up.. We just get excited by the music and carried away.
Fuzzy hair is radiant. My hair is electric. It picks up all the vibrations.
I haven't really got a home anywhere. The earth is my home, I don't want to put down roots in case I get restless.
Knowing me, I'll probably get busted at my own funeral."

Een andere tekst citeert Stue Werbin uit Rolling Stone van 26 oktober 1972 in gesprek met Chuck Wein, bijgenaamd the Wizard:
"This chick and Jimi would get together and talk about beaming out sounds over 5000 square miles and what effect it would have on people's consciousness. He told her that he had come from an asteroid belt off the coast of Mars, and that he was tuning people in to energy that had just arrived here. Like Dionysos, choked on wine."
Een vertaling van het artikel, Jimi Hendrix' Regenboog, is aan te treffen in mijn bloemlezing Niet Niets uit 1974, pp.114-8.

De laatst teruggevonden tekst behelst een gedicht van 34 regels dat Jimi Hendrix een dag voor zijn dood aan Monika Dannemann overhandigde (Last Poem: The Story of Jesus so easy to explain), waarvan de drie laatste regels zijn epitaaf werden:

                             The story of life is quicker than the wink of an eye
                   The story of love is hello and goodbye
                         Until we meet again.

Laat mij met deze constatering op Kersvers mogen besluiten, met vanavond het Crossing Border Festival in de Schouwburg e.o. in Den Haag voor de boeg - een optreden, een signeersessie, een interview met Arjan Peters en de locale t.v. - ik kijk er weer naar uit: Hear me! See me! Simon Vinkenoog, grensoverschrijder.



Vrijdag 21 november 2008


Nieuws van het thuisfront AM STER DAM:

ONS AMSTERDAM (nov-dec.2008) is wel zeer actueel, met een nummer over genot en verslaving, op een moment dat de actualiteit van de dag beheerst wordt door de bijeenkomst van een dertigtal burgemeesters van grote en kleine Nederlandse steden.
Een (historische?) wiettop in Almere, alweer een première voor een uit het niets geboren stad die Al-Moeder werd genoemd, nieuw-Nederlandse baarmoeder, en waar drie projectontwikkelaars in de strijd zijn om innovatieve culturele & milieubestendige toekomstplannen te bewerkstelligen. Misschien zou er medewerking kunnen worden verleend aan het pilot-project van gecontroleerde marihuana (cannabis indica) kweek, een oud plan dat de Eindhovense burgemeester weer van stal haalt? Waren er geen overheids-kwekers-apothekers die (te) dure medische marihuana maakten?
De burgemeesters kwamen dus onderling overleg voeren over het probleem van de achterdeurpolitiek bij de coffeeshops, een onderwerp waar ik als regelmatig bezoeker via de voordeur uiteraard wel enige kijk op heb. Die kijk heb ik al decennia lang naar buiten gebracht en laat zich als volgt resumeren: geen enkel ander risico aan het gebruik van marihuana dan de heksenjacht, ontketend door een slaafs volgen van internationale politieke belangen.

Ik zal in dit opzicht nooit van mening veranderen, ik ben geen renegaat, van wie of wat dan ook, ik heb me als mens en individu kenbaar gemaakt. Adem even in, en adem even uit. Marihuana is een yoga als alle andere; reis naar India en vraag het de saddhoe's. Ove al ter wereld ben je als roker thuis, je bent ingewijde in de soft secrets van de high, die begerenswaardige & normale staat van het bewustzijn, Hier en Nu aanwezig, nergens anders, niet dood of in een vorig of volgend leven, en zeker niet te vinden in de local samsara gods.
Hoe het universum weer tintelde tussen de Compani van de muziek in Mahogany Hall aan de Zeevangszeedijk in Edam (oh, what a beautiful evening, oh what a beautiful night!) gisteren, waar indringende foto's van Chet Baker je (me) aan de dark side of the street herinnerden. En buiten, golven klotsend, verregend parkeerterrein - een Franse film noir uit de jaren '50. De verkleumde badstoelen van het zomerse Strandbad. Het verweerde hout. Maar wat een gastvrije sfeer & warmte. En hoe wij telkens weer: jazz is free and so are we... gevolg kunnen geven aan de ingevingen van het moment.


vlnr Michiel Braam, Simon, Saartje van Camp, Bo van de Graaf, Fred van Duijnhoven


En hoe inspirerend deze middag in de Westerkerk, waar zo 'n 150 mensen de opening in woord en muziek van de tentoonstelling over de magische Gustav Meyrink in de Bibliotheca Philosophica Hermetica aan de Bloemstraat 13-19, bijwoonden.
Uiteraard was het een eer, door de algemeen directeur BPH, Esther Oosterwijk-Ritman, uit mijn Vinkenoog Verzameld te worden geciteerd (Het leven op aarde, Wonder boven wonder. 1972) blz.371 - het boek bleek gelezen en ingekeken te zijn, zoals in Huize Ritman ook dertig jaar lang mijn kronieken in BRES werden gelezen.
Joost Ritman, de stichter van de BPH, die het eerste exemplaar van het Werk van dr. Th. Harmsen, waarvan ik de afgelopen week de drukproeven had gelezen, in ontvangst nam, vertelde over zijn relatie tot Meyrink, hij noemde Amsterdam een magische stad, waar ik het volkomen mee eens ben.
De wereld draait door. Magie uit India. Mentalisme. Hoeveel ontdekkingen nog toe te juichen. Drie academici; een Duitse Meyrink-lezer, improvisaties op de piano van Frans Smit die in 1986 de biografie Meyrink. Het leven van een geestelijk zoeker en esoterisch denker publiceerde, en Uw dw.dr.mocht twee van zijn gedichten weer lijfelijk gestalte te geven: Zoden aan de dijk & De Koraalzang, waaraan ik als toetje het gedicht van Ben Okri liet horen, waarin hij zijn lezers meedeelde Dat dit de tijd is om de beste droom te dromen van alle dromen die er zijn, en dat - in je eigen tijd, natuurlijk - tot aan het schaterlachen/in huilen uitbarsten toe. Van alle ongemakken voorzien. Ruig van de tichel. Fellini's filmmuziek van Nina Rota windt mij op, gladiatoren op BVHAAST.
Afscheid met de pretsigaret in de mond, leve de avondstond, ons staat nog een ontknoping te wachten bij Pauw & Witteman. Interessant hoe Provincies en Burgemeesters de Overheid (Den Haag) trotseren; groeiend bioregionalisme de toekomst voorwaar. Koop Nederlandse waar dan helpen wij elkaar. Schillen en dozen. Burgemeester Rob Van Gijzel (Eindhoven) verklapte dat de regio Eindhoven zes keer de benodigde hoeveelheden levert dan zelf nodig is; de rest gaat dus - ook en juist naar Amsterdam denk ik, hoop ik, vermoed ik. I love it. Amsterdam High Is Zo Mooi!

Burgemeester van Maastricht Gerd Leers "voelt zich niet langer een roepende in de woestijn....."

"...het gezond verstand - vraag het de Jellinek-kliniek." Proost, Job Cohen.

Een laatste blik naar buiten, voordat ik mij aan andere aangelegenheden ga wijden. Morgen Crossing Border. Zondagmiddag Buiksloterkerk Amsterdam-Noord met Saartje van Camp en Sebastiaan van Delft. Dan mij rond zes uur in de Cannabis-crowd storten bij het Cannabis College aan de Oude Zijds Achterburgwal 124 - weet je nog, Simon Posthuma dat je bij mij boven woonde, evenals de getuigen uit Deuteronomium Phil & Ralph - en ik dacht er drie dagen God te zijn - eind 1963 - het duurde even voordat ik besefte dat iedereen het was: We are all the Messiah together. Eeuwige band met Allen Ginsberg. Ach, aan zoveel mensen alles te danken. Love you all, Simon Vinkenoog - Sidekick. Morgenlandreiziger.


Donderdag 20 november 2008

 

PERSBERICHT: WAKE VOOR TIBET OP DAG VAN DE MENSENRECHTEN


Op 10 december, de dag van de mensenrechten, wordt om acht uur ’s avonds bij het Mahatma Gandhi monument aan de Churchill-laan in Amsterdam een wake voor Tibet gehouden, genaamd ‘Light a candle for Tibet.’ Bij de wake komen Tibet supporters samen om een kaars aan te steken en hoop en licht te sturen naar de politiek gevangenen in Tibet. Dichter Simon Vinkenoog zal zijn gedicht ‘Zoektocht van Milarepa’ voorlezen. Palden Gyatso, ex-politiek gevangene, zal de eerste kaars aansteken bij de wake.

Palden Gyatso heeft 33 jaar in de Chinese gevangenis gezeten waar hij werd gemarteld en uitgehongerd. Zijn aangrijpende levensverhaal heeft hij vastgelegd in het boek ‘Fire under the snow’ en de film over zijn leven is in november te zien bij het IDFA in Amsterdam.

‘Light a candle for Tibet’ wordt georganiseerd door de Tibet Support Groep Nederland om stil te staan bij de Tibetanen die na 50 jaar bezetting en onderdrukking vol moed en door wanhoop gedreven, zijn blijven strijden voor vrijheid, rechtvaardigheid en een betere toekomst voor het Tibetaanse volk.

Tibetanen, jong en oud, monniken en nonnen zijn afgelopen maart en masse, met gevaar voor eigen leven, de straat op gegaan in de hoop dat de Olympische Spelen een positieve verandering teweeg zouden brengen voor de mensenrechten in Tibet.

Sinds de opstand in maart worden honderden Tibetanen vermist en rond de duizend Tibetanen zitten nu al maanden in de Chinese gevangenissen, zonder eerlijk proces.

In heel Nederland doen Tibetanen en Tibet Supporters mee met de actie ‘Light a candle for Tibet.’ De wake wordt onder andere gehouden in de steden Maastricht, Groningen, Zwolle, Leeuwarden, Lelystad, Den Haag, Assen en Amsterdam.

Voor meer informatie over de wake en landelijke actie van ‘Light a candle for Tibet’: Lydia Stilma (Director TSG) tel: 020 623 76 99 of mail naar info@tibet.nu.

+ + +

1948: ik maakte het van dag tot dag mee, in de Parijse dagbladen, die er vol van stonden - wie bewerkstelligt tastbaar bewijs? - de dag waarop éen mens - voor mij althans - geschiedenis maakte: de Amerikaan Gary Davis die zijn Amerikaanse paspoort verscheurde op het extraterritoriaal terrein rond het Paleis (van Chaillot?) waar de Verenigde Naties haar Jaarvergadering hielden, en zich Wereldburger nr. 1 noemde.
Hij maakte er een beweging van, die verkommerde.
World Citizens. Citoyens du Monde. Bij mij bleef het begrip haken, om mij niet meer te verlaten. Ergens op achterkamertjes moeten nog de WereldFederalisten lobbyen, met hun slogan, door het Haagse Gemeentemuseum als titel voor mijn bijdrage aan de catalogus van de XXste eeuw opgepikt: ONE WORLD OR NONE.
Wat in feite overbleef was die Universele Verklaring, waarvan de Universaliteit op dit moment betwist wordt, van de Rechten van de Mens. Zelf acht ik die tekst nog altijd belangrijk, en nam die op in de Randstad-uitgave Manifesten en Manifestaties 1916-1966
Utopieën. Paradise Now. Fuck for Peace. War is over if you want it.
Food for Thought.

Grensverleggende boeken en dvd's biedt jaargang 2008 van FRONTIER GIDS, uitgegeven door de gelijknamige uitgeverij & boekhandel aan de Leliegracht 42 in Amsterdam. Frontier Magazine, dat zes keer per jaar verschijnt, richt zich tot mensen met interesse in grensverleggende onderwerpen, zoals: wetenschap, geschiedenis, mysterie, gezondheid, achtergrond en spiritualiteit. De Gids van 80 blz. kwam tot stand met medewerking van meer dan dertig uitgevers, sommige gerenommeerd, andere riekend naar eigen beheer en/of commercie.
In de boekenkaterns, heel netjes vier aan vier, twee rijen per pagina staan in totaal zo'n driehonderd boeken/dvds beschreven. Boekomslag, naam schrijver, blurb-tekst, omvang, prijs en code; geen uitgeversvermelding. Rijp en groen door elkaar, niet naar onderwerp gerangschikt, onzin naast serieus, fake naast overschatting, mythe naast mythe met als hoofdmenu artikelen als De Mayakalender als persoonlijk adviseur, de Maya-Scheurkalender, De wereldcatastrofe in het jaar 2012 ('het magnetisch veld van de zon gaat in één klap omdraaien, waarbij reusachtige zonnevlammen vrijkomen.') en daarnaast zijn er de adv.pagina's voor 'grensverleggende' en de 'Maya'producten, zoals daar zijn de Mayascheurkalender, de Wondercode (de sleutel tot de formule van Roulette en de Mayakalender), alle uiteraard ter plekke af te halen, of zoals ik hier te verafschuwen: de 13-moon Diary of Natural Time, de Maya Tzolkin Calendar, de Maya verjaardagskalender, de Digid kaarten, de Maya Pocket Planner, de Ocote (het heilig hout van de Maya''s , de Daghoeders (20 Zonnezegels en 13 Tonen om elke dag te focussen op de 13.20 energie. En uiteraard de Maya Pyramide: Kalender van de Oudheid.

Dat de Kristallen Schedels (in Brazilie met de hand gemaakt) en Dutch Spirit Tabak, waarmee onze neo-sjamanen zich kunnen voorstellen te behoren tot "degenen die zich bewust worden van de zo dichtbij zijnde aanwezigheid van grote aantallen Goddelijke afgezanten, die verheven gelederen waarmee zij innerlijk verbonden zijn. Zij herinneren zich dat zij een essentieel deel vormen van een wijdverbreide collectieve insoanning met een enorm belangrijke taak, waarvan de draagwijdte teruggaat tot miljoenen jaren geleden met ontelbare vroegere levens op Atlantis en elders, alles afgestemd op het naderende en laatste glorieuze einde."
QUATSCH! Gevaarlijke onzin. Hoe mensen zich in illusies kunnen rondwentelen; hun eigen doodsangst sublimerend in fetisjisme en projectie.
"In een tijd waarin de meeste mensen worstelen met hun relaties"- wie zegt, veronderstelt zoiets? Kijk naar jezelf! Wat je zegt, ben jezelf. Arme schrijvers. Ik zie een paar aanraders uiteraard, Terence McKenna's Voedsel der goden, het boek over Paul du Marchie, markant hedendaags filsoof van de paradox, en uiteraard Amit Goswami's Het visionaire venster, een kwantumfysicus over verlichting, waarvan ik ooit hier in Kersvers melding maakte.
Rustige dag, vanavond een mondje muzikaal opendoen in Edam's jazzclub Mahogany Hall, aan de Zeevangsedijk 7a, met het Bo's Art Trio en als gast de celliste Saartje van Camp.
Met velen wens ik u toe a prophesy without death as consequence. Simon Vinkenoog, beschikbaar.


Ter herinnering


 

Woensdag 19 november 2008

Twee verhelderende gesprekken en een bovenmate interessante repetitie; na het neerschrijven van deze notities volgt de avondlijke rust, al staan de auto's in de Sarphatistraat nog steeds - sinds de afsluiting van de Stadhouderskade - in de file: het verkeerslicht op de hoek van het Weesperplein laat slechts vier auto's per groen licht door, die dan vaak verzeild raken in de file Weesper-Wibautstraat. Om het even tot asfalt-niveau terug te brengen.
In de Buiksloterkerk, een juweeltje in Amsterdam-Noord, stammende uit 1609, een gloedvolle repetitie met Saartje van Camp, celliste en Sebastiaan van Delft (organist) - aanstaande zondag hebben wij er om 16 uuir een uitvoering, waarbij ik vier keer een gedicht lees, muzikaal omlijst - of doordesemd, hoe men wil en luistert. Oh oor, o hoor!

Een verhelderend gesprek met de organisator van de No Mercy Supply Weedcup, die op 13 december zal worden uitgereikt. De juryleden kregen vandaag hun samples uitgereikt; uit diverse Europese landen - er zit zelfs een zending uit Korea bij! Welke, werd ons uiteraard niet gezegd. Zie de flyer:

 

Het tweede gesprek was met mijn vriend, bezorger en literair agent Joep Bremmers, die onder meer langs kwam om via een eenvoudige USB-stick de digitale versie van mijn verzamelde gedichten 1948-2008 op deze PC te plaatsen, zodat ik er naar hartelust in kan gaan grasduinen - wat mij vaker overkomt: Brownse bewegingen!

In de tussentijd kwam zoon Arthur langs; wij praatten na over zijn meer dan geslaagde dertigste verjaardag en zelf was hij zeer onder de indruk van een training, die hem namens zijn werkgever, de VNU, werd aangeboden. Ik herken veel in zijn Persoonlijk Profiel, zo doet Edith. Inzicht in persoonlijke effectiviteit. Te diep (en persoonlijk) om hier verder op in te gaan. Voor de principes www.insight.com

Ten einde kunnen lezen, golf voor golf, boek voor boek, vriend voor vriend, van de ene naar de andere verzamelaar-vorser- de indrukwekkende catalogus van de tentoonstelling die deze week bij de Bibliotheca Philosophica Hermetica van start gaat.
Der magische Schriftstseller Gustav Meyrink, seine Freunde und sein Werk, beleuchtet anhand eines Rundgangs durch die Meyrink-Sammlung der Bibliotheca Philophica Hermetica, Amsterdam, unter Verwendung weiterer Sammlungen.
Deze met handschriften, foto's, tekeningen en boekillustraties verluchte uitgave van 320 pagina's van de hand van historicus-onderzoeker dr. Theo Harmsen verscheen (verschijnt: 2009, staat hier!) als deel 17 in de reeks studies van de BPH: Pimander. ISBN 978-90-71608-25-4'. Meer info www.ritmanlibrary.nl, distributed worldwide by Brill, P.O.Box 9000, NL 2300 PA Leiden.
Even uitputtend als inzicht verschaffend met voor mij veel onbekende feiten en samenhangen; toch blijf ik uiterst nieuwsgierig naar een biografie van deze Praagse-Weense-Münchener auteur, wiens boek De Golem mij al in 1950 tot een gedicht inspireerde.
Gegroet; het is wat later geworden dan bedoeld, maar for those who love time is not! Simon Vinkenoog, bezig baasje.


 

Dinsdag 18 november 2008

Het verschil tussen een bezielde spreker en iemand die een lesje opleest, een bericht, een voorstel, een regelgeving, een standpunt. O, wat is een standpunt gevaarlijk - evenals het Voetstuk - voor je het weet ga je inderdaad geloven dat je meer of hoger, of anders bent, al ben je Anders, al vanaf het begin.
Wanneer begint het besef van de individualiteit; wat moet je niet allemaal meemaken voordat je 'volwassen' bent? Een tijd lang heb je het woord, het begrip zelfs verafschuwd, als je naar de volwassenen om je heen zag, in verbazing, ontzetting en vervreemding... Alsof de volwassenheid een afscheid van je jeugd zou moeten betekenen, een aanpassing aan andere regels. Totdat je op een goed moment beseft dat je jeugd best een leven lang mag duren, als je maar onbevangen blijft (hoe doorgewinterd op andere gebieden ook) en open staat voor nieuwe gedachten en ideëen.
Goethe (heb je hem weer) noemde het leven dat wij nu leiden zelfs de jeugd van onze onsterfelijkheid, het eeuwige leven. Zoiets noteer je, zeker als je daarover iemand voor het eerst hoort spreken of er over leest; op een volgend goed moment - jaren, decennia later - besef je dat de Eeuwigheid zich Hic & Nunc, Hier en Nu afspeelt, in je eigen leven. Zoiets komt dan als een grote lading op je af - maar het geeft je tegelijkertijd de verantwoordelijkheid voor wat je doet en zegt. In ieder mens Alles, een eigen werkelijkheid, een eigen leven, maar het is wel hét Leven. Geen put, afgrond, geen slaaf, niet de spiegel van een ander, je eigen dubbelganger, schaduw, nog zoveel manieren om jezelf beter te leren kennen - en dat kan alleen in de samenspraak, de dialoog, het gesprek. Met alle anderen. Met ieder contact een andere vorm. Niet de grootste gemene deler, maar de bijzonderheid; niet het conformisme, de non-conformisten, de dwarsliggers, de ketters, de heidenen. Niet de fanatici, doordrijvers, niet-universeel gefocusten. Ieder mens voor de keuze. De eigen keuze. Geen godsdienst hoger dan de waarheid. Het uitkomen van je dromen, boze dromen achter de rug kunnen laten, je jeugdwensen kunnen uitvoeren, spelen blijven - in de overtuiging dat het om je leven gaat.
Het is en blijft een gevecht; de grootste vijand is je Angst.

Laten we wel wezen: al in 1950 keek ik in Parijs om me heen en schreef allerlei soorten gedachten voor me uit. Ik wist niets van these, antithese en synthese: alles om me heen leek me onwaar, ik verafschuwde zowel het Kapitalisme als het Communisme, maar voor mij had de factor X een grote betekenis: het onbekende, het nog-niet vermoede, het mogelijk-onmogelijke.
Science fiction & futurologie: wat komt er als leesbeest niet op je pad? De dadaïsten en surrealisten (Zen West), het existentialisme niet te vergeten, l 'homme révolté, de situationisten (C'est notre désir qui fait la Révolution!), de Outsider bij Colin Wilson, en the white negro bij Norman Mailer.
Zet alle maskers maar eens op, spotte het gedicht tegen zijn dichter (Brian Patten)- tot je je eigen gezicht tegenkomt, het masker dat jij alleen kunt dragen.
Heb het lief. Je bent het zelf. Body & soul, gedragen door een bewust Zijn. Sta voor de spiegel, sla gade en verheug je. Dat is wat je te doen staat: je schept vreugde in het leven. Een eeuwenoude Tantra-tekst start met From pure Joy springs all creation, en zo gaan we een leven lang de bocht in, de spuigaten uit, het hoekje om, waar wachten en hopen er niets meer toe doen.
Aan het werk, Simon, vanavond Festina Lente. Wat wij onthouden:


 

Maandag 17 november 2008

Wellicht alleen voor eigen gebruik: computer weet server niet te vinden; geen verbinding met de eigen homepage, noch inkomende e-mail.Sinds een uur of wat, het is nu 13 uur.
Vanuit dit werelddorp even de boodschap de wereld inbrengen, dat er nog gefeest wordt in Mad Master, mijn geboorteplek. Al was het maar gisterenavond bij zoonlief Arthur, morgen dertig , op de zolderetage hierboven: hij kwam stoelen lenen; er waren zo'n drieëndertigtig man, vrouw en kinderen (ook in de slaapkamer op het hemelbed, met de televisie aan het voeteneinde), terwijl ik mijn oudste zoon Robert (uit 1947) nog altijd jongen noem, en ook Alex (uit 1961) nog altijd als jongen zie. Zijn jonge kinderen, Marvin en Sammy-Jean hopen wij binnenkort chez eux weer te zien; Edith maakte een afspraak met Dagmar, die hier vruchtbaar werk doet voor een Duitse internet nieuws-site.
Dat wat het persoonlijke betreft; delegaties uit Ouderkerk aan de Amstel, waar Arthur vanaf zijn achtste opgroeide bij pleegouders Kees en Ellis Verheul, Heerhugowaard (Tatjana's ouders) en Den Haag.
Nu even geen zin meer. Eerst xs4all bereiken per telefoon. Filen, Simon. Napraten tot ver na middernacht met Robert en Barbara, Arthur's moeder & mijn ex-vrouw. Resp. 61, 71, & op weg naar de 81 uw gelukskind hier!

Verholpen; competente helpdeskjongeman helpt Edith efficiënt. Het lag aan ons, niet aan de host en/of server. Socket-fout, modem uit & er weer in. Ik sta op een afstand toe te kijken, ben de eerste die juicht. Over naar de niet altijd zo boze, soms overvloedig goede, buitenwereld:

Ik zou uitgeverij Mets & Schilt kunnen wijzen op het zes koloms artikel op pagina twee van de Volkskrant vandaag, zodat zij een exemplaar van professor Tellegen's boek zouden kunnen sturen naar de verslaggever Peter de Graaf, die de tekst schreef. Wetenschappelijke informatie binnen de media is nooit weg; ik kan ze attent maken op wat ik hier schrijf.
Ik kan jullie weer allen omhelzen, figuurlijk dan, nu je weer binnen bereik bent. Het is moeilijk popelen, als je vol zit! Maar dit valt rond deze statistiek te lezen: de brede koppen 'Wij lopen hier niet massaal te blowen." En: "Gedoogbeleid: Vrijdag praten gemeenten op een 'wiettop' in Almere over een mogelijk coffeeshopverbod ".
Twee 'achtergrond'- artikelen: "Gemeenten zijn overlast rond coffeeshops zat. Statistisch doet Nederland het op drugsgebied heel goed." En daarbij alsnog een kader in vetter letter: "Sluiten coffeeshops schaadt buurlanden", waarin criminoloog Cyrille Fijnhout (ook per t.v.) aan het woord komt, met als laatste woorden: "Ik heb wel eens tegen de Belgische senaat gezegd: jullie roepen wel dat die Nederlandse coffeeshops dicht moeten, maar bedenk wel dat de ellende dan naar jullie toe komt." Samen met een zijn Belgische collega Brice de Ruyver deed hij onderzoek naar de grensoverschrijdende drugs-problematiek, gaat ook niet zo ver om afschaffing van het gedoogbeleid te bepleiten. "Ik doe niet mee aan die welles-nietesdiscussie. Sluiting van alle coffeeshops is een te ver gaande optie. Je kunt niet overnight het roer omgooien."

Bang ben ik niet (afscheid van de angst! 44 jaar geleden, n.b.), maar ik veronderstel wel dat Barack Obama dat evenmin zal kunnen: hoewel er heel veel kan gebeuren. In 1 nacht.
The day after:
de film die door honderd miljoen Amerikanen werd bekeken en ook president Ronald Reagan twintig jaar geleden tot het diepe besef bracht, wat er zou gebeuren als een atoombom de stad Lawrence in Kansas van de kaart zou vegen...
'Omroep ABC gaf kijkgidsen uit en stelde speciale hulptelefoonnummers open. Maar de aftiteling gooide alleen maar olie op het vuur. De weerzinwekkende beelden waren 'naar alle waarschijnlijkheid minder ersntig dan de realiteit na een echte aanval, aldus de film.'(Diederik van Hoogstraten, Sporen, Vkrt vdndg)

Zoveel meer te melden mijnerzijds. Naast de kortstondige opdrachten, de ogenblikkelijke optredens (deze week donderdag met het Bo's Art Free Jazz Trio in de Mahogany Hall in Edam, vrijdagmiddag de aan Gustav Meyrink gewijde woorden in de Westerkerk alhier, zaterdag op Crossing Border - en wat daarna komt, hoor je nog deze week) zijn er twee plannen onderweg voor boekuitgaven, hoera! Le plaisir de se voir imprimé - cela dure Toute la Vie!
Maar het is later geworden dan ik dacht. En Arthur stapt even binnen om na te praten. En ik beluister de LPs die ik in 1987 bij Alex achterliet. En. En. &. Etc. Etq. QED. Kortom lering & vermaak aan de wereldwinkel. Gegroet en een goed weekbegin. Simon Vinkenoog, Licensed to Live.


 

Zondag 16 november 2008

"I think the Rimbaud type will displace, in the world to come, the Hamlet type and the Faustian type. The trend is toward a deeper split. Until the old world dies out utterly, the 'abnormal 'indivual will tend more and more to become the norm. The new man will find himself only when the warfare between the collectivity and the individual ceases. Then we shall see the human type in its fullness and splendor."

Henry Miller: The Time of the Assassins - A Study of Rimbaud, New Directions, 1946 e.v.
Op dezelfde pagina als dit citaat komt de uitspraak van Paul Claudel voor, die Rimbaud 'a mystic in the wild state' noemde, in het Frans waarschijnlijk un mystique sauvage, waarbij het woordenboek voor sauvage aangeeft: wild, woest, barbaars, vreemd, onbewoond, onbebouwd, schuw, mensenschuw, eenkennig, schuchter, onbeschaafd, terwijl een wilde een schuw en eenzelvig mens is.

Deze zondag, dit weekeinde, gewijd geweest aan de opruiming die ruimte schept, de lectuur in en over Gustav Meyrink en een feest voor familie van mijn zoon Arthur, die dinsdag dertig wordt en de etage boven mij bewoont. Ik maakte kennis met de ouders van zijn vriendin Tatjana, de Verheuls waren er, mijn vier kinderen en twee kleinkinderen, kortom: ik spoed mij daar weer heen. Deze zondagavond komt in hapklare brokken. De Goedheiligman is weer in de stad; wij zagen en hoorden de boten over de Amstel, op weg naar de landingsplaats bij het Scheepvaartmuseum, vanaf de Weesperzijde gevolgd door een leger fietsen allerlei aard; bakfietsen, tandems, kinderen voor - en achterop, etc.
Twee burgemeesters (Rozendaal en Eindhoven) alsmede een criminoloog: leve de wiettop der autoriteiten & beleidsmakers in Almere volgende - deze week, en leve het 10 jarig bestaan van het Cannabis College, te vieren op zondag 23 november: een hennepfeest van 12 tot 20 u op de OZ Voorburgwal 124, 130 en 148 - het War on Drugs Film Festival in het St.Bethanienklooster in de Barndesteeg 6/8 op 24 en 25 november van 13 tot 22u, en het Cannabis Tribunaal in Nieuwspoort aan de Lange Poten 1 in Den Haag van 9u tot l7u30, 1 en 2 december 2008.
Of ik het zelf allemaal in- en uitzit, weet ik niet, ik vermoed het niet - maar wie van de Groen Vrij Partij wil zijn: meer dan welkom. Spread the word & spread the seed. Pakjes zaad en pootaarde te koop op de Bloemenmarkt en in de Utrechtsestraat, merkten wij al wandelend van Koningsplein naar huis - gisteren na het signeren van Amsterdam Bevalt bij XYZScxheltema.

Prettige avond verder; nog 1 bericht uit Het Parool over de paddopolitie: Bybye, Simon Vinkenoog - gelukskind.



 

 

Zaterdag 15 november 2008

"William James, de psycholoog die zijn ervaringen na het gebruik van lachgas beschreef, zegt dat ons normale rationele bewustzijn slechts een bepaald type van bewustzijn is, terwijl er daarnaast mogelijke vormen van een geheel ander bewustzijn bestaan. Het is helemaal niet nodig om er een hocus pocus wetenschapsopvatting op na te houden om dat vermoeden te kunnen onderschrijven. Dit betekent dat druggebruik, althans bepaalde vormen ervan, het aanboren van een ander bewustzijn is. Het is te beschouwen als een vorm van emancipatie van de menselijke ervaring, die zeer ordeverstorend kan zijn en daardoor ook zeer veel weerstand zal oproepen."

Een van de vele alerte opmerkingen in HET UTOPISME VAN DE DRUGSBESTRIJDING, het dit jaar verschenen boek van Prof. Egbert Tellegen (Brielle,1937), socioloog en emeritus-hoogleraar Milieukunde aan de Universiteit van Amsterdam, nu verbonden aan de Universiteit van Utrecht, een uitgave van Mets & Schilt, Amsterdam, www.metsenschilt.com, Isbn 978-90-533-0-583-6, 348 pagina's.
In klare taal veel informatie over de sociale, historische en geografische context van drugsgebruik: een boek gebaseerd op lezen en luisteren. Bij name genoemd worden achttien geraadpleegde personen, de lijst geraadpleegde literatuur telt 15 pagina's.
Van farmacologische substantie tot sociale context; Geografie en geschiedenis van drugs; Internationale Drugsbestrijding; Van gedogen naar repressie in Nederland; Bezwaren tegen drugsbestrijding; Een hardnekkige utopie, en Verbieden, vrij laten of reguleren.

Elders in het boek (p.172/3), in feite ook een alomvattende geschiedenis van de nu bijna 100 jaar oude WAR AGAINST DRUGS (als we daartoe al niet de Inquisitie rekenen en de RK missionarissen die meekwamen met de Conquistadores) Ongecontroleerde machtsuitoefening:
"In verschillende studies over het drugsbeleid van internationale organisaties als de Verenigde Naties en de Europese Unie, maar ook van een statenunie als de Verenigde Staten is ongecontroleerde machtsuitoefening en daarmee gepaard gaande manipulatie van informatie een veel besproken onderwerp.
In Nederland schreef de hoogleraar strafrecht L. Hulsman hierover al in 1971. Toen waarschuwde hij voor invloed die nauwelijks gecontroleerde organen van internationale organisaties op het Nederlandse drugsbeleid kunnen uitoefenen. Als voorbeeld noemde hij de strenge wetgeving tegen het gebruik van marihuana die werd ingevoerd zonder dat Nederland zelf enige ervaring met problemen als gevolg van marihuanagebruik had opgedaan. Als in Nederland een dergelijke maatregel vanuit één ministerie zou zijn gelanceerd, dan zou er tegenspel van andere ministeries zijn gekomen. Bij internationale organisaties die zich met drugs bezighouden, ontbreken volgens Hulsman dergelijke checks and balances. Ook de parlementaire controle en de invloed van parlementaire controle en de invloed van belanghebbenden onder de bevolking is bij regelgeving door internationale organisaties veel zwakker dan bij besluitvorming binnen nationale staten."

Tot zover Verdom de Oorlog. Over naar Beziel de Vrede:


Sri Yantra
, Copper plate, South India 17th - 18th century A.D.
Uit: Ajit Mookerjee, TANTRA ART its Philosophy & Physics, 1966

"Heute, am 7. August 1930 morgens um 10 Uhr nach langer qualvollster Nacht, fiel es mir plötzlich wie Schuppen von den Augen und ich weiss nunn, was der Zweck alles Daseins in Wahrheit ist. Nicht sollen wir durch Yoga uns selbst verändern, sondern wir wollen quasi einen Gott bauen, oder christlich gesprochen, wir sollen nicht Christi nachfolgen, sondern ihn von Kreuz abnehmen!!'
Gustav Meyrink (1868-1932), handschrift uit de nalatenschap.
Deze gevolgtrekking hebben ook anderen (mee)gemaakt: de Vredesprins leest nog immer voor uit de Bergrede, the Sermon on the Mount. Christos Triomfator! Lachend. Godeszoon. Mensen.
Het deed me goed in de Bibliotheca Phjilosophica Hermetica het borstbeeld van Gilles Quispel te zien; onze korte ontmoetingen hadden altijd een onstuimig karakter. Hij deed me ook denken aan de veel rustiger Barend van der Meer, de Heremiet. De hand op de schouder van de Witte broederschap, Towie Maris over Osiris, de hele rataplan is ook aan mij voorbij gegaan. Zelfs Bô Yin Ra, de meest ontoegankelijke - met een boekje over de Tarot-Arcana dat niet hardop gelezen mag worden!
Stilte gebiedt, op elk moment, aan alle kanten. Hoor de geluiden wegvallen.
Krishnamurti wilde niets van rituelen en priesterschap weten, en wie een mantra nodig had hoefde volgens hem maar de woorden coca cola te herhalen. Ach, weglachen en omver werpen kun je de heilige huisjes niet meer, terwijl ik blijf proeven aan Kazantzakis' Ascese - (graaf diep, diep, dieper) - van alle beklimmingen van de analoge berg, welke herinnering blijft er over?
Hoe voltrekt zich het overhandigen van de Vlam, de vrije val in het Niets, waar blijft het licht, van jou van mij - vraagt zich in zijn laatste gedicht Hans Andreus af.
Alles gaat om het Licht, niet het schelle licht van de schizofrenie, maar het zuivere heldere levende witte licht. Metanoia. Wie er een keer aan geproefd of van gesnoept heeft is voor de rest van zijn leven veranderd en kan alleen maar beamen, nogmaals: A non-psychedelic cannot enlighten a psychedelic.

Knowledge of being is the perfect master
And he is with me everyuwhere I go;
Since he it is I am relying on,
Sever me from those who speak for sect or party.

Uit The Song of Separation, in de dichtbundel MUDRA van Chögyam Trunghpa, The Valley of Mystery, Tibet, 1959, verschenen in The Clear Light Series, uitg. Shambala, Berkeley & London, 1972, Isbn 0-87773-032-6

Zal ik het daarbij laten, vroeg de betweter. Ja, vanmiddag naar Scheltema Koningsplein drie uur: AMSTERDAM BEVALT! Het leven bevalt, je moet er alleen mee klaar komen. Doen-niet-doen dus! Simon Vinkenoog, liefdesdichter


Vrijdag 14 november 2008


P e r s b er i c h t    (gisteren per email ontvangen)

"Huiseigenaren en natuurorganisaties riskeren celstraf door fouten in Paddoverbod.
Minister van Volksgezondheid Klink (CDA) gaat paddestoelen op lijst 2 van de Opiumwet plaatsen. Hierdoor word het bezit van 186 soorten paddestoelen per 1 december strafbaar, terwijl op dit moment overal in Nederland paddestoelen groeien. Veel van de verboden soorten komen van nature in Nederland voor en kunnen bij iedereen in de tuin opkomen. Topadvocaat Adèle van der Plas heeft onderzoek gedaan naar het Paddoverbod. Hieruit blijkt dat huis- , land- en tuineigenaren, maar ook natuurorganisaties het risico lopen om strafrechtelijk te worden vervolgd voor Paddobezit. D66 en PVDA hebben hier gisteren Kamervragen over gesteld.
De straffen hiervoor kunnen oplopen tot 6 jaar cel of een geldboete van 740.000 euro. Ook onwetende burgers en organisaties kunnen het slachtoffer worden van het Paddoverbod.
Van der Plas: “Zelfs als je een dergelijk middel aanwezig hebt zonder het zelf te weten (het groeit bijvoorbeeld in je tuin of op het land dat je beheert), ben je daarvoor verantwoordelijk.”
Minister Klink heeft uitdrukkelijk in het Paddoverbod aangegeven dat een gedoogbeleid niet zal gelden voor paddo’s. Hierdoor wordt het heel moeilijk voor het Openbaar Ministerie om (onbewust) bezit door de vingers te zien.
Een harde vervolging van paddenstoelbezit, zoals Minister Klink dat heeft bepaald in het paddoverbod, kan leiden tot het uitsterven van veel paddenstoelensoorten. Mocht een of meerdere van de 186 verboden paddestoelen voorkomen op een terrein, dan is de eigenaar of beheerder verantwoordelijk voor het verwijderen en vernietigen hiervan.
"Het verbieden van in de natuur voorkomende planten en paddestoelen was uitdrukkelijk niet de bedoeling van de Verenigde Naties bij het opstellen van het psychotrope stoffen Verdrag, want dit zou tot uitroeiing en vernietiging van een onoverzienbare diversiteit aan planten, dieren, etc. leiden. Het nieuw voorgenomen besluit van Minister Klink gaat kortzichtig aan deze overweging van de opstellers van het Verdrag voorbij en brengt een groot aantal nu wellicht nog niets vermoedende burgers onder het bereik van de strafwet.”
Boris van der Ham (D66): “De insteek van dit onderzoek toon de absurditeit van het voorstel om Paddo’s te verbieden aan. Er zijn vele redenen waarom het aangekondigde paddoverbod niet goed is: Het helpt niet om gezondheidsschade te voorkomen. Het paddoverbod is niet te handhaven. De omvang van het verbod en het aantal te verbieden paddo’s is veel te groot. “
De Nederlandse Vereniging van Gemeenten (VNG) stelt dat een verbod op paddo's een nieuwe handhavende taak voor gemeenten betekent. Zij vraagt zich af of het Paddoverbod uitvoerbaar is en of het in verhouding staat tot de omvang van de huidige problemen en het gevaar voor de volksgezondheid.
De belangenvereniging van smartshops (VLOS) vindt het bijzonder onzorgvuldig van de Minister van Volksgezondheid Ab Klink (CDA) dat hij niet alleen paddo’s verbiedt, maar ook 175 andere paddestoelsoorten op lijst 2 van de Opiumwet plaatst. VLOS stelt dat de meeste paddestoelen in het verbod geen werking hebben en daarom nooit in smartshops te koop zijn geweest.
Het onderzoek is door LEGALIZE vandaag naar belangenorganisaties, natuurorganisaties en landbouworganisaties gestuurd om hen te informeren over de risico’s van het paddoverbod voor de organisaties en hun leden.


-------------------------------------------------EINDE PERSBERICHT--------------------------------------------------

Uit diepgaand onderzoek van GGD, VLOS (smartshops) en het Adviesburo Drugs werd in april/mei 2007 vastgesteld, waarom toeristen soms eerste hulp nodig hebben na gebruik van paddo's. Zo bleek het 'probleem' zich alleen in Amsterdam voor te doen en werd de belangrijkste risicogroep gevormd door toeristen die slechts een paar dagen Amsterdam bezoeken.
De piek voor de eerste hulp ligt op zaterdag- en zondagavond in de directe omgeving van de belangrijkste uitgaanskwartieren van Amsterdam. Het betreft vooral volwassen toeristen die in groepsverband Amsterdam bezoeken, waarbij in het bijzonder Engelsen en Italianen hulp nodig hebben. Er zijn sterke aanwijzingen dat degeen voor wie de ambulance nodig is, naast paddo's ook alcohol en/of cannabis gebruikt heeft.
Bovendien blijkt de eerste hulp voor het overgrote deel te bestaan uit het geruststellen van de betroffene en/of het instrueren van de vriendenkring. De hulp in het ziekenhuis beperkte zich hoofdzakelijk tot de eerste hulp.

Als paddo's gevaarlijk zouden zijn, dan zouden relatief meer Nederlanders dan toeristen eerste hulp nodig hebben, concludeerde het Adviesburo Drugs bij monde van August de Loor en er was dus geen aanleiding voor een herijking van de gezondheidsrisico's van paddo's.
De aanbevelingen doen anderhalf jaar later nog zeer actueel aan:
'Het Amsterdamse probleem van incidenten onder toeristen na gebruik paddo's verlangt een Amsterdams antwoord ingebed binnen een landelijk beleid.
In navolging van de hasj/wietflyer voor coffeeshops strekt het tot aanbeveling om een landelijke flyer op te stellen met tips voor verantwoord gebruik van paddo's.
Een landelijke cursus verantwoorde verkoop paddo's en andere psychoactioeve stoffen voor het personeel van smartshops is aan te bevelen.
Ten aanzien van Amsterdam is het te overwegen een beleid te ontwikkelen van het beperken van het aantal verkooppunten van paddo's.'

Tot zoverre de actualiteiten van de dag, die mettertijd ook zullen vergrijzen. Het is nog steeds zo, wat de milieukundige hoogleraar Egbert Tellegen deze maand aan het lifestyle-magazine ESSENSIE verklaarde: Drugs is vooral plezier!
Een ingezonden brief in de Volkskrant vanochtend somt het kort op:
"Paddo's: Minister Klink nam het besluit om de teelt en verkoop van paddo's te verbieden. Ik ben verbaasd over dit besluit; uit onderzoek blijkt dat de gezondheidsschade van paddo's zeer beperkt is. Er zijn twee stoffen die wel aantoonbaar schadelijk zijn, dat zijn tabak en alcohol, die beide zorgen voor duizenden vroegtijdige doden per jaar. Het is onlogisch en inconsequent om paddo's wel, maar tabak en alcohol niet te verbieden. De geloofwaardigheid van deze minister is hierdoor ernstig aangetast." w.g. Alphons F. Mantel, Utrecht.

Bij de e-mail: Geachte Simon Vinkenoog, volgens mijn nieuwe - elektronische - Van Dale is mechatronica: multidisciplinaire studie met componenten van mechanica (werktuigbouwkunde),
elektrotechniek en informatica. Of we het begrip daarmee begrijpen is een andere zaak natuurlijk!vriendelijke groet, Wim Sanders.

Wonen Wijken Integreren. Nieuwe minister. Bos mompelt: compromisloze verdediging verworven vrijheden. Hij doelt waarschijnlijk niet op het paddo-verbod & de aanval op de coffeeshops.
In Den Bosch heeft de Horeca besloten - althans de binnenstadcafés - om het rookverbod te negéren. In Californië wordt de schooljeugd getraind in het aardbeving-ontwijken, de St.Andreasbreuk immers: niet of, maar wanneer? is al meer dan honderd jaar de vraag. Er wordt nog gelachen in de aardbevings-simulator, tegen de klippen op. Dat was het nieuws van het middaguur.
Nog 1 teruggevonden Volkskrant-citaat tot slot en de dag is verder gewijd aan lectuur; vanavond Terzake bij Canvas en het jaarlijks omverwerpen van telkens meer miljoenen dominostenen, dat ik altijd met spanning onderga, meemaak - elk jaar gekker.
Dat ene dode musje toen, en nu weer dat ene hondje in Irak. Duizenden condoleances en geenstijlscheldbrieven (ik ben er nooit op bezoek geweest). Waar mensen zich al niet druk over maken...

Frank G. Bosman, als theoloog verbonden aan de Universiteit van Tilburg, ' Seculier links wil dominee Obama', de Volkskrant, 13 maart 2008.
"De dromen van King en Obama lijken een hedendaagse versie van de Bergrede. Net als de beide Amerikanen schetste ook Jezus van Nazaret in een van zijn belangrijkste toespraken een nabije toekomst van vrede en harmonie. Hij ligt voor het grijpen, we moeten hem alleen nog beetpakken.
Op zich is het niet verwonderlijk dat zulke expliciet christelijke politici zich bedienen van religieuze beeldspraak. Het is wel opmerkelijk dat zij door westerse, linkse en seculiere intelligentsia worden omhelsd. Niet alleen de SP, GroenLinks en PvdA zijn dolenthousiast, maar ook de linkervleugel van de VVD is vol bewondering.
Kennelijk vult Obama de ideologische 'leegte' op links. Het onvermogen van linkse politici om weerstand te bieden aan de hausse van (neo)conservatieve theorieën en praktijken, is al vaker opgemerkt. In de religieus geïnspireerde Obama lijkt links een goeroe te hebben gevonden. Dat is interessant voor een politieke stroming die zich vol atheïstische scepsis afzet tegen alles wat geloof buiten de strikt persoonlijke levenssfeer te bieden heeft."

Gegroet voor vandaag: Simon Vinkenoog, zo boven, zo beneden.


Donderdag 13 november 2008

Gangä Nahän (Hindoeistisch)
Sangha Dag (Boeddhistisch)

"Mijn schoenen moeten worden gevuld."
Tomas Bat'a, Tjechische schoenenkoning

Een woord ontdekt, dat niet in de Van Dale staat, niet in mijn driedelige twaalfde druk uit 1995. Wie weet in een latere uitgave?
Mechatronica. Ik moest het me laten uitleggen, in een artikel 'We staan aan het begin van een nieuw avontuur' in Middelpunt, oktober 2008, ledenmagazine van VNO/NCW Midden. Geen gebruikelijke lektuur - maar wat je in de trein onbeheerd ziet liggen (Utrecht-Amsterdam gisterenavond), neem je toch even door!
"Toen DEMCON in 1993 werd opgericht door Dennis Schipper en Peter Rutgers was mechatronica een relatief nieuw begrip. Letterlijk is het een samenvoeging van mechanica en elektronica, maar de geïntegreerde discipline omvat meer specialisaties als informatica, regeltechniek, optica, materiaalkunde en sensortechniek. Het is een bundeling van krachten die bij systeemontwerp en productontwikkeling leidt tot meer mogelijkheden en betere prestaties. Mechatronische ontwerpen kunnen de functionaliteit van machines en producten vergroten en bieden oplossingen die met het implementeren van afzonderlijke werkvelden niet gerealiseerd kunnen worden, en dat tegen betere specificaties. Het mag duidelijk zijn dat mechatronica een werkveld is dat zeer kennisintensief is."
Zeker, zeker: mijn hersenen knipogen. Managing Director Schipper: "Daarom spreek ik liever van Hightech Systems. Het is een industrie van nationaal belang en ons land is er dan ook goed in, misschien wel de beste van de wereld." Eindhoven en Twente (vanwege de technische universiteiten) zijn beide Middelpunten. Zo is iedereen uiteraard, in eigen leven.

Even afstappen; wij hebben ons enkele uren vermeid in het aanschouwen van de voorbereidingen voor de komende tentoonstelling over de magische schrijver Gustav Meyrink (1868-1932) in de Bibliotheca Philosophioca Hermetica, die met een feestelijke middag in de Westerkerk in Amsterdam op 21 november aanstaande zal worden geopend. (Wij kregen tien uitnodigingen ter verspreiding; indien belangstellend: gelieve via de link Guesthouse te reflecteren met naam en adres).
Wij werden deskundig rondgeleid langs brieven, foto's, manuscripten & vele boekuitgaven door Theodor Harmsen, van wiens hand bij de tentoonstelling een Duitstalige, ruim geïllustreerde uitgave verschijnt: "Der magische Schriftsteller Gustav Meyrink / seine Freunde und sein Werk beleuchter anhand eines Rundgangs durch die Meyrink-Sammlunmg der Bibliotheca Philosophica Hermetica, Amsterdam, unter Verwendung weiterer Sammlungen."
Lezen: dagen vooruit.




***

Interessante school, de UNIC in Utrecht aan de Kanaalweg 93: Edith's nichtje Laura behoorde vijf jaar geleden tot de eerste lichting, die volgend jaar eindexamen VWO doet. (De school groeide van 75 tot 350 leerlingen). Met vijftien van haar mede-scholieren was zij drie weken op bezoek in Thailand, in het kader van een door het Ministerie van Buitenlandse Zaken gesponsord en/of gesubsidieerd project, waarbij groepen van meer dan tien personen tussen de 16 en 30 gesteund worden als zij op bezoek gaan bij een ontwikkelingsproject en daarvan voor meer dan 150 personen verslag uitbrengen. www.younic.nl.
De leerlingen hadden een mooie video-documentaire gemaakt (zelf) en laten die zien tijdens Thaise (zelf gekookte) diners. Aan een daarvan namen wij deel; uiteraard werden dia's van de activiteiten in Thailand - onder leiding van medewerkers van het SIAM-CARE Kind Sponsoring Programma: Providing Hope and Future for Children - vertoond en van mondeling commentaar voorzien. Meer dan indrukwekkend; een tachtigtal ouders, familie, vrienden en bekenden kregen een uitstekende maaltijd voorgeschoteld en waren diep onder de indruk. Understanding. Communication. Enlightenment. Voorwaar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit - als je er zelf aan wilt meewerken, uiteraard. Niets ontkennen; er valt niets te ontkennen! Simon Vinkenoog, vocalist.


 

Woensdag 12 november 2008

O  P  E  N   B  R  I E  F


Minister Klink (CDA) wil op 1 december a. s. op slinkse wijze het Paddo Verbod er doorheen jagen. Zonder kamerdebat en zonder nieuwe wet wil de bewindsman, hoeder van de volksgezondheid, in een klap meer dan 189 paddestoelensoorten ‘verbieden’. Hij gaat een lijst overnemen, opgesteld door een Duitse mycoloog in opdracht van Amerikaanse drugsbestrijders, van gevaarlijke paddestoelen, waaronder 40 met een geestverruimende werking, die verboden moeten worden. De meeste van deze soorten zijn in Nederland volslagen onbekend. Ze groeien wild in de natuur waaruit ze voortaan kennelijk verwijderd moeten worden. Iemand in wiens akker, weide of tuin een van deze paddestoelensoorten wordt aangetroffen zal een wetsovertreder zijn en loopt straks zelfs het risico van een gevangenisstraf. De meest gebruikte soort, psilocybe, (populair paddo’s genoemd) groeit op dijken en in weides, in alle bossen, in elke tuin en ieder stadspark in heel Europa.

Het aantal gebruikers hiervan in Nederland is miniem. Paddo’s zijn nl. ongeschikt voor danceparty’s. Ze worden nauwelijks gebruikt in het uitgaansleven maar vooral door personen die op zoek zijn naar een spirituele ervaring. Wie de aanwijzingen volgt op de bijsluiters, die geleverd worden in de bonafide smartshops, loopt geen risico.
Uit eigen onderzoek is ons gebleken dat toeristen paddo’s kunnen kopen in obscure souvenirwinkeltjes in de Amsterdamse binnenstad. Deze worden meestal door buitenlanders gedreven. Er worden geen bijsluiters verstrekt.
Een paddoverbod zal naar onze mening desastreuze gevolgen hebben. Voor het kweken, dat nu wordt gedaan door zes legale producenten, is geen technologie nodig, het is dus niet op te sporen. Het vraagt alleen om wat kennis en oefening en een steriele ruimte. Een keldertje of keukenkast is voldoende voor een grote opbrengst.

Op de zwarte markt wordt al op een verbod geanticipeerd. Zo is er paddochoco verkrijgbaar in de vorm van zeer smakelijke maar ook zeer sterke chocoladerepen. Dit product kan moeilijk gedoseerd worden en geeft een enorm risico op een overdosis.

De enige manier om het paddo probleem aan te pakken is dan ook regulering van de productie en van de verkoop.
In de politiek zijn er op het ogenblik vele voorstanders te vinden van het sluiten van de coffeeshops waar marihuana wordt verkocht. Daarvan zijn er in Nederland zo’n zevenhonderd. Volgens een voorzichtige schatting zijn er in het land ruim vierduizend illegale verkooppunten van cocaïne.
Toen er nog geen coffeeshops waren maakten in Amsterdam enkele duizenden heroïne junkies de stad onveilig. Heroïne en ketamine zijn nu, naast cocaïne, in allerlei dorpen en steden bezig aan een gestage opmars. Als de coffeeshops worden gesloten ontstaat er ook voor paddochoco en LSD uit Oost Europa een enorme nieuwe markt waar geen enkele greep op is. De godfathers van de drugshandel en de kleine dealers wrijven zich al in de handen.
Gerben Hellinga, Hans Plomp, schrijvers van ‘Uit je bol’, een handleiding voor een verstandige omgang met geestverruimende middelen; ze zijn tevens duo voorzitters van de Stichting Legalize!. www.legalize.net

Tot zover de Open Brief die mij per e-mail bereikte, gisteren. Niet zonder reden, een camera-crew van Terzake (Canvas, België 2) klimt de trappen omhoog om me te spreken en straks gaan we naar mijn coffeeshop, hier in Amsterdam-Oost, en ik heb al de benodigde paperassen bijeen gelegd, artikelen geknipt. Etc. Goejemiddag! 3 x...

Zit je minstens een kwartier te overtuigen, benadrukken en melden, vragen beantwoordend en ad libbend, krijg je op de vraag te horen hoe lang de uitzending duurt: vijf minuten!
Dus, dan maar op naar de coffeeshop. Nog 1 gedicht? Nee, bars-ik.
Hartelijke ontvangst, ingeseind waren de eigenaars van het Ballonnetje in de Roeterstraat en zij waren dus niet verrast mij met drie man te zien binnenvallen. Ik deed voor de camera mijn boodschap (gefilmd), nadat ik thuis een joint (gefilmd) had opgestoken, en verkoper van dienst kon voor de camera zijn verhaal doen. Zozo, durfalletje! Graag kijkt de t.v. vooruit: wat staat er te gebeuren? Wat als? Gaan we gewoon ondergronds. Krijg je weer huisdealers. Vriendendiensten. Small is beautiful: inderdaad een koffieshop moet niet te groot worden (PINK Eindhoven gesloten, terwijl de burgemeester zegt dat er in zijn stad meer coffeshops nodig zijn. Opstand der burgemeesters, rechters, justitie-ambtenaren, politiebonden: handen af van de hennep, zowel de indische die gerookt kan worden, zoals overal ter wereld, beteugeld of traditioneel, of als de energie-besparende papiervervanger.
Enz. enz. go with the blow en op vleugelen des gezangs schijnt de zon nog dwars door de novemberbries heen, en schittert op het gouden enneagram, dat aan de schemerlamp hangt. Mooi alles, nu, nu, altijd NU! En Hier. En wat niet hier is, is nowhere - and you don't know what's happening, do you Mr. Jones?

"As I said before, my purpose is to make man unconditionally free, for I maintain that the only spirituality is the incorruptibility of the self which is eternal, is the harmony between reason and love. This is the absolute, unconditioned Truth which is Life itself. I want therefore to set man free, rejoicing as the bird in the clear sky, unburdened, independent, ecstatic in that freedom."
Jiddu Krishnamurti (1895-1984) op 23 augustus 1929 bij de opheffing in Ommen van de Orde van de Ster, in aanwezigheid van Mrs. Besant and drieduizend Orde-leden uit de gehele wereld.
In: Pupul Jayakar, KRISHNAMURTI A Biography, Harper & Row, 1986, pp. 75/9.
In 1930 schreef K. in het International Star Bulletin, zijn lidmaatschap van de Theosofische Vereniging te hebben opgezegd. "My teaching is neither occult nor mystic for I hold both as limitations placed on man in his search for Truth."

Tijdens de lezingen die K. tussen 1933 en 1939 hield, had hij afscheid genomen van de Theosofische Vereniging, die hij an organized belief noemde, 'and the idea of a Master leading man to truth does not enter my belief.'

Zo, ik heb me schrap gezet voordat ik mij verdiep in a) Gustav Meyrink en b) Imra Vallyon.
Uit het zojuist verschenen boek bij de tentoonstelling xxste eeuw in het Haags Gemeentemuseum kiezen Edith en ik een afbeelding. En de opnamen waren voor het programma Terzake dat CANVAS (B) morgen- of overmorgenavond uitzendt.
Gegroet, uitverkorenen!

Léopold Rabus (1977) La mise en terre du renard/De begrafenis van de vos
olieverf op doek, 270 x 380 cm, 2007

Simon Vinkenoog, vanavond op naar een Thaise avond, verzorgd door leerlingen van een vrije school www.younic.nl.

 

Dinsdag 11 november 2008

REMEMBER. Verdom de oorlog! Beziel de vrede!

"Onze hersenen scheppen ons gedrag: ze zorgen ervoor dat we honger hebben, dat we eten en verzadigd raken, dat we verslingerd zijn aan cognac en jazz, dat we voor het rode stoplicht remmen en Frankrijk als vacantiebestemming kiezen, dat we verliefd worden en de liefde bedrijven. Onze hersenen zorgen er ook voor dat we een bewustzijn hebben dat onszelf verhalen vertelt. Maar welke verhalen, dat bepalen onze hersenen niet. Dat bepalen onze vrienden, onze ouders, onze kinderen. De hersenen bepalen veel maar niet alles; uiteindelijk scheppen wij elkaar."

Hoofdstuk 35. Maak mij gelukkig! Slot & conclusie van het uiterst interessante boek van de wetenschapsjournalist Mark Mieras: Ben ik dat? Wat hersenonderzoek vertelt over onszelf (334 blz., mijn ex. 4e druk nov. 2007, Nieuw Amsterdam Uitgevers, Isbn 978 90 468 02168.)
In 35 hoofdstukken worden relevante onderzoekingen belicht en verduidelijkt, gerangschikt naar de verschillende thematieken.
Werkelijkheid: "Of we nu naar iets kijken of luisteren, de ervaring ligt daarbuiten in het veld, waar ik mijn blik laat dwalen, of aan de top van de vinger waarmee ik tast. Maar wat we zien is anders dan wat onze ogen waarnemen, wat we horen is anders dan wat onze oren registreren. Onze werkelijkheid komt anders tot stand dan wij altijd gedacht hebben."
Innerlijk: "Wat gebeurt er in onze hersenen als we ons dingen herinneren, als we verlegen zijn of verliefd worden? Het vreemde bij dergelijke innerlijke ervaringen is dat we ze kennen, maar ook weer niet. Hoezeer we ons er ook vertrouwd mee voelen, we hebben geen toegang tot de onderliggende processen.
Het kneedbare brein: "Ons hele leven bouwen we aan onze hersenen. Dat doen we door ze met intellectuele krachttraining te versterken, door ze te voeden met vis en kikkererwten, door de hersenen te sturen met meditatie, de juiste gedachten en sport, door zo nu en dan een pilletje en door een avond heilzaam te lachen met vrienden. We zijn niet de enigen die onze hersenen boetseren; ook vrienden, collega's en voorbijgangers doen dat.
Identiteit en geluk: "Het bewustzijn kiest en handelt niet, het is getuige van de keuze en acties van de hersenen. Dat is een fundamenteel verschil."

Krishnamurti en Annie Besant tijdens een zomerkamp in Ommen, twintiger jaren


THE WAY OF SERVICE

"If you desire to be of service to others with advantage to them and without danger to yourself, see that these three principles guide you in your service:
(i) That your greatest joy is to tread the path of service;
(ii) That you know yourself to be but the agent of some force greater than your own which sends the power of service through you;
(iii) That you see in others the same divine nature you yourself possess.

Remember that everything you can say or think about another has probably already been said or thought by others about you.

Het zijn de eerste van een honderdtal uitspraken, aforismen en raadgevingen verzameld in een 32 pagina's tellend boekje, verschenen in 1913 bij The Theosophical Publishing House in Adyar, Madras, India: THE WAY OF SERVICE by G.S.Arundale, opgedragen To Alcyone in whom the spirtit of service shines out undimmed.
Voor degenen die dat niet weten: Alcyone is de naam, waaronder de jonge Jiddu Krishnamurti teksten publiceerde als At the Feet of the Master & Education as Service. Hij werd door Bisschop (van de Vrij-Katholieke Kerk) Charles Leadbeater, destijds aan het hoofd van de Theosofische Vereniging 'ontdekt' & groomed for the top als Wereldleraar, maar was wijs genoeg om die functie niet te ambiëren en op een goede dag in Ommen NL de leden van de Orde van de Ster uit het Oosten mee te delen dat zij zelf de Waarheid dienden te vinden, en zich niet aan goeroes en rituelen moesten binden. De eerste publieke spreker overigens, die mij iets Waarlijks te vertellen had. Ik kies nog twee uitspraken van Arundale:

"The best way of inducing a person to take good advice is to follow it yourself."

"A person's capacity to serve well can only be judged by the way in which he leads his ordinary home life, not by the books he has written, nor by the reputation he enjoys, nor by his public speeches or public actions. It is not great public actions which make the great man, but the small daily acts of self-denial which perhaps nobody notices."

Zo zit dat, twee telefoongesprekken, een aanbellende postbode en Edith die met boodschappen terug komt, verder. Ik houd het hierbij. In het postpaket xxste eeuw, het ('s-Gravenhaagse) Gemeente Museum-boek bij de vigerende tentoonstelling aldaar, waarvoor ik met vijftien andere professionele pennenvoerders vijfhonderd woorden mocht leveren. Victory!
De wereld swingt/ als de pest. En de rest/ is gemompel van bedelaars (Remco Campert).
Right on, brothers & sisters.
Simon Vinkenoog, Spindoctor.


 

Maandag 10 november 2008

Rust Roest. De Roes Rust. Welkom Week 46 in het jaar van de huidige chr. jaartelling.
Over het Recht op de Roes had ik willen schrijven; de hartekreet van Baudelaire altijd dronken te zijn ('vraag het de zon, de maan, de sterren!)', maar Louis van Gaal snijdt me de pas af. Hij heeft niets tegen seks voor de wedstrijd, lees ik bij Nico Dijkshoorn in mijn ochtendkrant. Hij zou zelfs gezegd hebben: 'Sterker, het geeft je een roes.'

Een verstandige stem (ik lees hem graag, meermaals hier ter sprake gekomen), die van Bert Wagendorp over datgene wat velen van ons bezighoudt. Zeker nu weer een CDA-pummel heeft aangekondigd dat wietrooksalons (coffeeshops) gesloten dienen te worden, onder luid applaus van een Utrechts ledencongres.
In het VNG Magazine voorspelt hoogleraar criminologie van de Erasmus Universiteit Van de Bunt, die de wietteelt onderzocht, 'dat in 2010 alle coffeeshops verdwenen zullen zijn. Het buitenland zal softdrugs blijven afwijzen, stelt hij. Het gedoogbeleid is volgens hem ongeloofwaardig geworden mede omdat het de criminaliteit niet heeft kunnen beteugelen. ' verklaart hij tegen 'onze verslaggeefster'in de Volkskrant. Maar hier Wagendorp, voor bij de koffie en de eerste joint.

Erik de Jong op bezoek; opnamen voor zijn volgende toernee. Wij hopen elkaar 15 februari weer te zien, in Oostende of Eeklo of allebei - hangt van onze tijdschema's af. Hij wijst op www.spinvis.nl, dat wij de laatste tijd niet gezien hebben. Goede gevoelens wederzijds; wij hoeven elkaar niet te herinneren aan de uitspraak van Mae West: Too much of a good thing is wonderful!

"To write on drugs is to plunge into a world where nothing is as simple or as stable as it seems. Everything about it shimmers and mutates as you try to hold its gaze. Facts and figures dance around each other; lines of inquiry scatter like expensive dust. The reasons for the laws and the motives for the wars, the nature of the pleasures and the trouble drugs can cause, the tangled web of chemicals, the plants, the brains, machines: ambiguity surrounds them all.
Drugs shape the laws and write the very rules they break, they scramble all the codes and raise the stakes of desire and necessity, euphoria and pain, normality, perversion, truth and artifice again. Endlessly repeating their patterns and their themes, time after time to their opening scenes.
And so the year of the dragon comes around again. You keep running; it keeps running. Dragons never tire. It dances at the head of a long parade whose colors twist and turn in a dream that will not fade. It has written your stories, changed your mind, shaped your cultures and economies. And still it runs, imperious and wise, refusing your judgments, blurring all the lines. It scorns your efforts to leave the border town and scoffs at your attempts to write it down. It runs ahead; it laughs at you. It knows you'll always fail. You hear it all, and still you try to tell the dragon's tale."

Slotpagina van Sadie Plant's Writing on Drugs, in 1999 uitgegeven door Faber & Faber in Londen en in 2000 door Farrar Straus and Giroux in New York. 294 pagina's. Veel citaten uit literatuur en politiek, de volgende uitspraak is aan te treffen in Francis W. Belanger's Drugs, the US and Khun Sa, Bangkok, Duang Kamol, 1992:
" We are at a crossroads, and if we do not design some more effectual means of combating this malady, our world, as we now know it, is doomed. We have had our last chance. Time is runing out"

Meer dan gelukkig ben ik, als bij het opruimen geschriften te voorschijn komen, onverwachts, zoals een door Ed Sanders voor City Lights-uitgave bewerkte lezing aan de Visiting Spontaneous Poetics Academy, The Naropa Institute, Boulder Colorado uit 1975, getiteld INVESTIGATIVE POETRY.
En nog verheugder ben ik, als uit een reeks notitieboekjes - in dit geval augustus 2003 - de volgende handschrifttekst te voorschijn komt:

COLD TURKEY

Cold turkey voor Bush - om af te kicken
van zijn God-is-Amerika complex
Cold turkey voor Blair
om de spindoctors te ontwennen
Cold turkey voor Balkenende
om het sjoemelen af te afleren
Cold turkey voor alle mensen
die zichzelf te serieus nemen
Cold turkey voor de mensen
die het lachen hebben verleerd
Cold turkey voor mensen
die bang zijn voor oogcontact
Cold turkey voor Bertus Lüske†
die dacht dat geld
           hem onkwetsbaar maakte
Cold turkey voor Topkok Kranenborg
die zich verkeek in de jacht
           op de derde Michelin-ster
Cold turkey voor alle demagogen
die tot geweld oproepen
Cold turkey voor de Angst
die onze daden lamlegt
Cold turkey voor de waanzin
die knaagt aan je verstand
Cold turkey voor fanatici & dogmatici
Cold turkey voor degenen
die deel van het probleem zijn
en niet van de oplossing ervan
Cold turkey voor de macht der gewoonte
Cold turkey voor twijfel en haat
Cold turkey voor de breinrot
die mensen ervan weerhoudt
voor zichzelf te denken
Cold turkey voor de ongevoeligheid
die gelijk opgaat met de onverschilligheid
en Cold turkey tenslotte
voor mensen die alleen maar aan zichzelf denken
en niet aan anderen!
KUKELEKU!

Zo, die zit. Genoeg voor een dag. Leest lekker weg. Welgemeend, en waar - al naar inzicht. Simon Vinkenoog, hekkensluiter.


 

Zondag 9 november 2008

Dit was ons afscheid van Antwerpen gisterenavond in onze kamer van het Hotel Rubens, met René Franken (l) en Joep Bremmers (r), mijn literair agent & bezorger van mijn Gedichten 48-08, die uit Vlissingen was overgekomen voor de finissage van mijn FUN IN PROGRESS Schrift&Beeld-uitstalling bij Demian in de Wolstraat 2 (www.demian.be). Foto Demian-muze Caroline.

Bij Demian in de loop van de middag (her)ontmoet Flor, Rudy, Jill, Camiel, Bregje, Renet, Hans, Karel, Chris, de Papieren Man, Willem I en veel anderen wier naam mij ontging.
Luxe-cliëntele, in een inspirerende omgeving met geanimeerde mensen, een gastvrije ontvangst, tafels en muren vol boeken. Voor speurneuzen en andere spoorzoekers (browsers) een ware hoorn des overvloeds. Hier volgen de gegevens van de zes boeken die ik, bijna in den blinde aantrof, als ware boekenfreak niet kon nalaten (op mijn rekening te zetten) aan te schaffen.
René Daumal: Le Mont Analogue (roman d'aventures alpines, non euclidiennes et symboliquement authentiques), Gallimard, Parijs 1981. Aanrader, bestaat in NL vertaling.
In mijn boek Weergaloos (1968) nam ik René Daumal's parabel De grote tovenaar op en citeerde zijn uitspraak:
"Afgezien van alle sentimentaliteit: de lichamelijke dood is voor de Tibetaan de opperste gelegenheid, aan ieder mens gegeven, om te ontwaken en te begrijpen (in het sanskriet budh, waarvan Boeddha). In het Westen geeft men liever morfine aan de stervende. Daar echter juist het tegenovergestelde, hem wordt gelast de slagaderen van de hals toe te drukken teneinde het bloed naar de hersenen te doen stromen, om hem zo lang mogelijk bij bewustzijn te houden, waarbij hem zeer onaangename en leerzame dingen in het oor geschreeuwd worden, om hem te helpen profijt te trekken van die laatste ervaring in het mensenleven. Waar is de ware cultuur, bij hen of bij ons? Waar is het barbarendom?"
Umberto Eco: De poëtica van Joyce, Bert Bakker, Amsterdam 1990.
Tony Tanner: City of Words. American Fiction 1950-1970, Jonathan Cape, Londen 1976.
Maurits Smeyers e.a.: Naer Natueren Ghelike - Vlaamse miniaturen voor Van Eyck, Davidsfonds, Leuven 1993.
Woody Register: The Kid of Coney Island - Fred Thompson and the Rise of American Amusements, Oxford University Press, 2001.
En ten slotte, in grootte gesorteerd, het 810 pagina's tellende boek
Frederick R. Karl: FRANZ KAFKA Representative Man. De omslag voegt daaraan toe: Prague, Germans, Jews, and the Crisis of Modernism. En de opdracht luidt: To the 6 million, Europeans murdered by Europeans.
Uiterst navrant als je weet dat op 11 november, over twee dagen bij Ypres de slag uit 1918 wordt herdacht, negentig jaar geleden waar 300.000 soldaten, meest Britten omkwamen. Ik hoorde er de Belgische Minister President over spreken in Buitenhof, vandaar.

Nu neem ik de zondagsrust. Schatten aan de Wolstraat, mensen, boeken - tot ziens. Wij hadden het weer volmaakt naar onze zin! Succes bij de voorbereidingen van je Remco Campert-expo & dichtbundel, en maak Gust Gils zijn Muzeum voor Kleine Kurioziteiten Publiek!
Ik schafte 2120 pagina's boeken aan voor 48 Euro. Prijzen achterin, als altijd.
Werk aan de winkel, vreugde scheppen in het leven! Simon Vinkenoog, de onvoorwaardelijke.


vlnr Michael Vandebril, René Franken, Jill Magnus en Simon
tijdens Fun in Progress

POST SCRIPTUM: OH OOR, O HOOR: www.youtube.com/watch?v=sGIYuLys2RM


 

Zaterdag 8 november 2008

Zoveel wijsheid; het liet zich alleen maar crashen.
Wat er blijkbaar nog wel mee door kon, was een strofe uit The little song for bringing down the blessings of the Mahamudra, geschreven (en door Adriano Clemente - with the precious help of the Author - uit het Tibetaans in het Engels vertaald) door Chögyal Namkhai Norbu, stichter van de Dogchen Gemeenschap:

"To keep the awareness of one's state
Liberating, unchangeable and all-pervading
Without depending on mind-made fabrications.
Apart from this, is there any Freedom from Concepts?

The impartial and unbiased view
Having overcome the ideas of good and bad
Expands in the equality of samsara and nirvana:
Apart from this, is there any Single Taste?

Het zijn nu overigens twee (van de negen) strofen geworden uit deze little song, die voorkomt in de Songs from the hospital and other poems, een tweetalige (Tibetaans/Engels) dichtbundel van 66 bladzijden, in 1999 uitgegeven door Shang Shung Editions in Arcidosso, Italië.


Uit: MUDRA - A study of Symbolic Gestures in Japanese Buddhist Sculpture by E. Dale Saunders,
Bollingen Series LVIII, Pantheon Books, 1960.
"MAITREYA. Sanskrit "The Compassionate One, Friendly, compassionate, benevolent. It was the Lord Christ, ISA-Maitreya, who overshadowed that Great Master who was JOSHUA (Jesus). MAITREYA is the World Teacher, the Teacher of Angels and Man, who is responbsible for the spiritual development of the Angelic species and Mankind upon this Planet. MAITREYA looks after all religious development upon this planet through His agents, the Spiritual Teachers, Saints, Yogis, Adepts and Mystics, in all religions (Christianity being but one of them). MAITREYA is the Heart of the Spiritual Hierarchy of our planet."
Imre Vallyon: Heavens & Hells of the Mind, volume IV Lexicon.

En toen wilde ik een overstapje maken naar het boek van 2000 pagina's, waarover ik gisteren schreef; ik had al het mijne gezegd en uit het Voorwoord geciteerd - toen alles onder mijn handen verdween, uitgegleden whatever - nu, opnieuw begonnen, kan ik niets meer herhalen, zo zit ik even niet in elkaar.
Maar om een idee te geven van de inhoud en alomvattendheid van het boek Heavens & Hells of the Mind van Imre Vallyon (Sounding-Light Publishing, Hamilton New Zealand, 2007, isbn 978--0-909038-30-4) hierbij twee inhoudsopgaven, een van het eerste deel, en een van de vier delen samen. Het voorwoord (About this Book and the Author) betoogt:
"This book is not theory or philosophy. It has not come from books or outer study. It was not researched. Nor was it 'channelled'. It is a description of Reality as perceived from beyond the Void."
Het doet dus denken, maar dan up to date, aan De Geheime Leer of Isis Ontsluierd van Madame Blavatsky, de Alice Bailey-boeken, verder terugkijkend The Urantia Book of Oahspe, kortom machtige kosmogonieën, waar micro- en macrokosmos in meer dan de drie dimensies, waarbinnen wij sociaal verkeren, samenvallen.
Op zijn jaren '60s gezegd: The Only Way Out Is In!
Gegroet, vrienden. Tot de volgende missive. Simon Vinkenoog, transformator.


 

Vrijdag 7 november 2008

De zon lokte, zo de tuin die ons in 1 groene golf onder het IJ door naar Noord lokte, en alles weer zo fris en laag en geurig, vooral na het ontsluiten van het hek van Buitenzorg.
Aphrodite was in een zachtblauw wintergewaad gehuld; genoeg te doen: Edith gevallen bladeren bijeenharkend, ik de bonzai knippend. Vlaggen gestreken, ontmanteld. Ceramiek naar binnen. Over Blaise Cendrars ' prachtboek Bourlinguer een bespreking in de Volkskrant van Paul Depondt gelezen (die ook een interessant interview met Pjeroo Roobjee heeft, naar aanleiding van diens zojuist bij Querido verschenen boek Naar betere oorden - en andere verhalen uit de buitenste duisternis.). Zelf heb ik het boek, dat in het NL Van hot naar her heet (Uitg. Voltaire) een halve eeuw gelezen; mij staat nog bij een prachtig beschreven vechtpartij in de Rotterdamse haven. Het boek gaat over havenbuurten; Genua, Antwerpen, Brest, Hamburg, Antwerpen en Toulon worden genoemd, heeft hij Rotterdam niet gelezen? ("Cendrars proza is een collage van populair Frans, argot en heel wat vreemde talen, technisch jargon en poëtische opwellingen. Het gaat hortend en stotend, in staccato, net als in zijn bekende lange gedicht Prose du Transsibérien et de la petite Jeanne de France waarin hij in lange strofen van wisselend ritme de cadans van de trein nabootst.")

Ook Klinkende ikken van Atte Jongstra, het boek - een Arbeiderpersuitgave - dat van Ed Schilders in Cicero vier sterren krijgt, lijkt me de moeite van het lezen waard. Een van de individuen, die je geloof in een ruimhartige geest binnen de Nederlandse literatuur herstellen, of bestaansredenen geeft. Wég was ik van zijn boek De tak van Salzburg - Autobiografie van een lezer, in 2002 bij Querido verschenen, in oktober dat jaar aangeschaft.
Gefascineerd was ik niet alleen door de uniciteit en diversiteit van wat ik las, ook trof mij de uitgebreide, 20 pagina's tellende Bibliografie, waarin maar liefst 44 www's voorkomen. Eerste gedachten van digitalisering via de desktop moeten in mij opgekomen zijn, voorjaar 2004 kwam het tot stand. Over naar nu.

Voor het eerst, dat ik in de drie dagbladen die ik lees (professionele aberratie & aftrekpost) te weten de Vkrt, Het Prl & NRC/Ah -iets vermeld zie staan over de Maand van de Spiritualiteit, waaraan ik al een paar dagen (in feite sinds juni 2004) bijdraag.
Zoals ik met graagte het Dichterschap des Vaderlands 2004-2005 speelde. Hoe ik alle mij opgelegde rollen (social games) met plezier vervul. Tegen de windmolens, maar dit keer met recht, als ik de em.prof. Pieter Lukkes (Gronings geograaf) ook in de Vkrt vandaag mag/moet geloven: Bevolking is slachtoffer van windmolenlobby.
Citeerde ik eerder deze week stemmen uit de jaren 80 over de mogelijkheden van zonne-energie, weer de Volkskrant vandaag over de activiteiten van de Foundation Rural Energy Services: zowel NUON als het ministerie van Buitenlandse zaken zijn bereid elk tien miljoen euro bij te dragen aan een project, dat er uit bestaat kleine energiebedrijven op te zetten die elektriciteit opwekken uit zonne-energie.

Ik had een duidelijk beeld voor ogen, toen hij me belde om een afspraak te maken. Naam en stem, al had ik hem decennia niet gezien. De eerste keer belde hij in een drukke periode; de tweede keer had ik wel tijd en aandacht; gisteren kwam hij dus langs om mij een boek aan te bieden - iets waar ik absoluut geen NEE tegen kan zeggen.
En wat voor boek; de overhandiging moest door hen per digitale foto vastgelegd worden, waarop ik opperde dat Edith ook van hem en zijn muze een foto zou kunnen maken; ziet men meteen om welk 'boek' het gaat; vier delen samen in een doos meer dan vier kilo.


Om u te dienen Frits J.W. Roessingh van Iterson (ik ken hem als Frits van Iterson) & Linda Aretz. Op mijn vraag hoe wij elkaar ontmoetten, antwoordde hij mij geïnterviewd te hebben als jonge verslaggever van de Gooi- en Eemlander, naderhand was hij programmeur van Paradiso en hij bleek betrokken te zijn geweest (Speak, Memory) bij zaai-acties en het Kosmos-Cannabiscongres in 1982. Waarover meer, als Derrick het weet op te diepen. Zo dus, en nu: waarlijke discipelen van de uit Hongarije afkomstige Imre Vallyon (Boedapest, 1940 - woonachtig in Nieuw-Zeeland)- in wiens naam ik Yoni, Vlam en Rel lees, als scrabble-addict.
Vier delen; het eerste nam ik vanochtend mee naar de tuin. In elk van de vier delen een leeswijzer, met uitspraken van Imre Vallyon - weer vroeg ik Edith: wil je even scannen?
En hier dus de kwintessens, de essentie, de oorsprong en wat dan ook de Eeuwige Wijsheid voor ieder van ons in pacht heeft. De Weg staat altijd open.
Nu al veel te zeggen: kachel snorde, ik hoorde in huize Eden (5 x 3, 33 m) de klok tikken, stilte trad in. Ik opende het boek: een uit te vouwen pagina: A Guide to Sanskrit Pronunciation, waarin ik verzonk. Het eerste deel van de reeks Heavens & Hells of the Mind, Volume I is getiteld KNOWLEDGE, het tweede TRADITION, het derde TRANSFORMATION en het vierde is een LEXICON. Het geheel telt 2284 pagina's, en ik zal er ongetwijfeld over blijven schrijven.
Nu, vooraleerst, de teksten op de leeswijzer - dan heb ook ik lesmateriaal voor een leven. En dan: Akasha, Open U! Contact: www.soundinglight.com. Simon Vinkenoog, spoorzoeker.


Donderdag 6 november 2008

"Tussen de regels doorschrijvende, behoor ik natuurlijk tot het slag schrijvers, bij wie je aan elke zin tien zinnen commentaar kunt toevoegen. Der Ich-Erzähler - daarover las ik een interessant artikel in hetzelfde num mer van Akzente waarin ook over Poetry International geschreven wordt.
En ik wil je ook wel verklappen dat sommige redactie-readers, uitgevers-lectoren, professionele lezers dus, mijn schrijven alleen maar 'geouwehoer' vinden - ik heb inderdaad een soort geklepper over mij, dat in het Amerikaans een rap genoemd wordt.
Ik ken meer rappers: Ken Kesey, Jakov Lind, Norman Mailer, Alexander Trocchi - die heb ik tenminste aan de gang gehoord, zó dat zij niet te stuiten waren, en in gezelschap de verbale communicatie monopoliseerden. Ik merk dat ik wat mijzelf betreft heb leren luisteren en toehoren, ook als ik er naar snakte mijn duit in het zakje te doen - en wie mijn geschrijf geouwehoer vindt kan het papier altijd wegleggen, en weer opnemen als hij mijn zangstem toch weer wil horen!"

Uit een brief aan Willem Roggeman, 24 september 1975, Vlaamse Gids, januari-februari 1976 (Twee brieven, p. 10 t/m 26).

Gelukkig zijn we drieendertig jaar later, een volgende generatie verder. Tegenwoordig wordt overal gespecialiseerd in geouwehoer; in debatcentra en open of gesloten bijeenkomsten - overal, op fora met open microfoon of podium, komt inspraak en uitspraak voorbij. Uit de gehele wereld komen de expert-sprekers op economisch, financieel, geopolitiek en cultureel gebied af- en aan- , in- en uitvliegen.

Het Gesprek, De Dialoog zijn in de mode (en terecht), maar in hoeverre de een naar de ander kan luisteren, en dientengevolge van mening veranderen, is maar de vraag.
Karin Armstrong in haar serieuze betoog over de noodzakelijke eenwording van de wereld stelt terecht, dat het atheïsme in het Westen een nieuw soort godsdienst is geworden, die elke religie als achterlijk, atavistisch, 'pre-logisch' verwerpt, en als obscurantistisch af doet.
Uiteraard heb ik dat zelf ook gemerkt, toen religieuze gevoelens zich beginjaren '60 in mij manifesteerden - en mij de volle laag christus-bewustzijn bezorgden; een messianisme waarvan ik spoedig weer afstapte - de evolutie gaat een eigen gang, en only time will tell if I am right or wrong. Het is gelukkig niet zo, dat wie niet VOOR mij is, TEGEN mij is. En het is evenmin: my country, right or wrong. Geen zwart-wit, maar regenboog.
Het nieuwe nummer van OAO ligt in de bus: lekker lezen! Morgen meer. Simon Vinkenoog, frontrunner.



 

Woensdag 5 november 2008

Eternity is in love with the productions of time. The Book of Delight.

Volmondig, driewerf JA.
The times they are a changin' - but does Mr. Jones know what's happening? - does he know what the hell it is going on? (Marshall McLuhanm verklaarde de enige te zijn).
Achter elk verhaal zoek/vind ik de mens. Een verloren boek dat ik in mijn jeugd las heette Helden van de Geest; niet dat ik ooit heb geprobeerd het op te sporen, maar het staat me duidelijk voor de geest, wie en wat dat waren: humanisten, do-gooders, idealisten, een uitgave van de vooroorlogse Arbeiderspers, dus het zullen wel socialistische broeders en zusters geweest zijn, maar Albert Schweitzer in Lambarene behoorde er toe, en Gandhi, en - en ).

De individuele mens: hoe komt die uit de anonimiteit te voorschijn? De immer alerte Bert Wagendorp haalt in zijn Hoera!- kollum in de Volkskrant vandaag de journalisten aan, die als eersten in NL over Barack Obama (God Geve Hem Kracht!) geschreven hebben.
Marc Chavannes in NRC Handelsblad op 28 juli 2004 naar aanleiding van Obama's opmerkelijke speech tijdens de Democratische Conventie "Wie was ook alweer de eerste zwarte president van de Verenigde Staten? Barack Obama (2009-2017)."
Twee dagen later Jan Tromp in de Volkskrant: "Clinton was weergaloos en dinsdagavond sprak er een jonge vent van 42", Barack Obama (moeder uit Kansas, vader uit Kenia). Hij wordt als goudmijn van de Democraten beschouwd. In november moet hij een senaatszetel voor Illinois veroveren, niemand die eraan twijfelt dat het hem lukt. Daarna volgt het Witte Huis. Het zou kunnen."

Ochtendnieuws te over.
Uit eigener beweging, te voorschijn gebracht tijdens een noodzakelijke najaarsopruiming, uit een Profiel van Kees Fens in de Volkskrant, bij mijn 65ste verjaardag: "Vijfenveertig jaar in een permanente staat van opwinding, - je moet er wel heel jong voor blijven. Het grootste wonder waarin hij, geloof ik, gelooft (ik weet nooit of hij gelooft wat anderen hem graag zien geloven), is hij zelf. Hij rookt alles, leest alles, ziet alles, hij noteert alles, hij leeft alles, hij experimenteert alles. Hij moet wel 'een eerste persoon meervoud' zijn.
Soms ben ik bang, dat hij in de nieuwe golf katholiek wordt. Maar die angst is zonder grond. Hij zal het niet worden, want hij zou het al tien jaar zijn geweest. Daar loopt hij door de stad, snel, nek gebogen, zware schoudertas, de laatste haren wapperen in volle lengte in de wind die, als hij, waait waar hij wil. Een kolonist van de geest. De verloren kleinzoon van Frederik van Eeden."

Nou jij, zei hij. Tot zichzelf. Over tot de orde van de dag, wat mij betreft. Met Joep Bremmers, die vanuit Vlissingen onderweg is, een bezoek brengen aan de schatten van het Vondel-antiquariaat (collector's items: nur für Verrückte!) in de gewelven van de Vondelkerk.

Hier volgen een aantal teksten die ik gisteren vergaarde, tijdens dezelfde opruiming: in het vooruit geschreven, als het ware. Als alles, vooruit en achteruit gelijktijdig. Synchrone chaos, Umwertung aller Werte op wereldformaat.

Dank je, Bo - het Forest Creature van Yma Sumac zingt (1923-2008)door deze regels mee. Een gangkast ging open, nadat de stapels papier, dozen e.d. die de toegang blokkeerden, verwijderd waren. Het een en ander ging er uit, het andere ging er in, het meest recente. Uit kwam een meter boeken van groot formaat, 30 cm.plus songbooks, albums, magazines, speciale tijdschriftnummers, gedichten - The papalagi maakten weer hun opwachting, beroemdheden als babies, dichters en hun handschrift; ter lezing legde ik het Supplement Issue 1988 van LEONARDO opzij, het in San Francisco verschijnende (nog altijd?) Journal of the International Society for the Arts, Sciences and Technology, gewijd aan Electronic Art.
Het ruim geïllustreerde nummer van 128 pagina's verscheen in samenwerking met het First International Symposium on Electronic Art; het secretariaat van de organisatie, SCCA/FISEA, was/is? gevestigd onder postbusnummer 23330, 3001 KJ Rotterdam. De redactie van de twinig papers was in handen van Ton Hokken, Johan den Biggelaar en Wim van der Plas - de tweede zijnde de coördinator van het in 1987 opgerichte Centrum voor Kunst, Media en Technologie aan de Hogeschool van Utrecht. Mijn aandacht werd getrokken door de vijf pagina's plus 22 noten van Jürgen Claus: The Electronic Bauhaus: Gestalt Technologies and the Elerctronic Challenge to Visual Art, waaraan ik enkele interessante considerantia's ontleen. Men stelle zich voor: dit is twintig jaar geleden geschreven; ik weet nauwelijks iets van de huidige state of the arts, waarvan wij dagelijks kunnen genieten - maar hoe actueel nog altijd die impulsen van toen. En de impetus!
De auteur, deelnemer aan de eerste SKY ART Conferentie aan het Massachusetts Institute of Technology in 1981, zei toen: "Both the inner and the outer spaces of the earth are mirrors of our contemporary experience. They release us spiritually as well as physically. The inner and outer spaces have changed our visual conception of this planet and the planet system as a whole."
Daaraan voegde in 1986 tijdens de 4e en laatste conferentie van deze Sky Art Conferentie Otto Piene toe: "Our reach into space constitutes an infinite extension of human life, imagination and creativity.The ascent into the sky is mirrored by the descent into inner space as it reflects the cosmos. (...) The artist as frontier poet with the artist's sensory instrumentarium goes into space to widen human perspective on the 'new world' , sky and space."
Over ecotechnologie (photovoltaics: the use of sunlight as a source of energy) wordt gesproken in termen van verwachting: "To use light as a creative medium came more naturally to earlier civilizations. But if we strip such conceptions of their mythical and religious context, we can find them absolutely up-to-date. They portend the feasible, and perhaps the inevitable, solar age."
Energy is probably the link between the spheres of natural and artistic phenomena, noteert Claus, en laat de voormalige ZERO-kunstenaar Heinz Mack aan het woord:
"The inner, cosmic constellation of our existence, of which the artistic existence appears to be a bright star, is at the same time an immense system of energies of inconceivable abundance. We are not lost within this cosmic supply of energies as long as our mental and spiritual energies remain active."

Moge dit mijn welkome bijdrage aan de eerste week van de Maand van de Spiritualiteit zijn! Laten vertalers in het Nederlands zich vervoegen bij KRO, Trouw en vijf uitgevers. Zie www.maandvandespiritualiteit.nl.
Zie ook www.demian.be, mijn virtuele aanwezigheid in de Wolstraat 2 in Antwerpen, alwaar ik mij aanstaande zaterdag, 8 november, hoop te vervoegen voor de finissage van mijn FUN IN PROGRESS schrift & beeld-show - een bescheiden vriendschappelijk afscheidsfeest.
Aanwezig kunnen wij helaas dus niet zijn bij de viering van het 40 jarig jubileum van Stripantiquariaat Galerie Lambiek aan de Kerkstraat 132 in Amsterdam, en deels in Hotel Hans Brinkers, Kerkstraat 136-138. "Vanaf 17.00 uur bent u van harte welkom om dit heuglijk feit met ons te vieren." zegt de achterzijde van deze lustige prent.


Hello, Vault Keeper - keep on enjoying what you're doing!
Zie www.lambiek.net.
En dat was weer een blijkbaar noodzakelijk rantsoen lering ende vermaak. Pluk de dag, ruik er aan: de geur van gevallen bladeren, en schep vreugde. Simon Pure, om u te dienen.


 

Dinsdag 4 november 2008

In deze Maand van de Spiritualiteit begin ik deze Amerikaanse onafhankelijkheidsdag met een gedicht van de Zuidafrikaanse dichter-schilder Breyten Breytenbach (1939), uit de bundel Papierblom, 1998.

VUURSKULP

wat help jullie koninkryke van faam
wanneer die oggendwind makeer
'n kabbeling van soet geure deur die tuin
die maantjie verstringel in 'n sluimervaart van donkerte?

Van watter wêreldse sin om op verhoë poësie te strot
as ek die wakkerwordstér nie meer
bruin en brandend sal sien kruin
oor vou na vou van heuwels nie?

dit beteken niks: jullie vlinderinge applous
my naam soos 'n teringlyer se pootjie hoesspoeg
    in die koerant
as my dae nie met stilte omboor kan word

die lewe is 'n vrou: is woude in die mis
van skaam-maan-skynsel
die voël se slaperige glipsnik die waggel van die boot
die sloot wáárwordings tussen opstand en dood

wat betekent die woord: skulp
sonder die onstuimige klotsing van see
as ek my daarmee nie wég kan gee
aan die laatste donker vuur van dagbreek nie?

De Engelse vertaling hiervan, fireshell, staat in Poetry Africa '97 - Poets in Durban, een bloemlezing van 22 dichters, samengesteld door Judith Uyterlinde en Adriaan Donker, een uitgave van het Centre for Creative Arts van de University of Natal, in Durban.
'Beste Simon, kom je weer naar Durban? Geluk gewenst Adriaan Donker' - luidde de opdracht hierin bij mijn 70ste verjaardag.
In 1995 had ik deel uitgemaakt van een Nederlands-Vlaams dichtersgezelschap, dat als eerste sinds de boycot en het einde van het Boeren-apartheidsregime op toernee ging door het land: van de partij waren ook Henk Bernlef, Marion Bloem, Geert van Istendael en Eddy van Vliet, Herman de Coninck, H.C. ten Berge en Geertrui Daem.
Inderdaad werd ik door hem uitgenodigd voor Poetry Africa 2000, dat zich in de maand mei van dat jaar afspeelde in het Elizabeth Sneddon Theatre van de Universiteit van Natal.
Het Golden Mile, Durban-gedicht is met The Flying Dutchman de enige Engelstalige tekst van mijn hand in Vinkenoog Verzameld - gedichten 1948-2008, de 1228 pagina's tellende, door Joep Bremmers bezorgde en door Nijgh & van Ditmar uitgegeven prachtbundel, waaruit ik de afgelopen weken voorlees - soms een gedicht dat ik heeeel lang niet onder ogen heb gehad. Het is een heerlijk gevoel ze wakker te schudden, zoals het goed is over de doden te spreken - mensen in de herinnering levend te houden.
Andere in het Engels geschreven gedichten komen van mij voor in Nine Dutch Poets, een uitgave in de Pocket Poets Series (Nr.42) van City Lights Books in San Francisco; als ook in de City Lights Pocket Poets Anthology, edited by Lawrence Ferlinghetti uit 1997, een bloemlezing uit de 52 uitgaven in deze reeks.
Uit de intro van dichter-schilder-uitgever Ferlinghetti: 'So may our little cultural exchange program continue into the 21st century in a world without walls in which poetry is still the best news.'


Boem Shankar!!!Als prentbriefkaart verspreid door Nepalees Tibetaans Restaurant "Sherpa", Korte Leidsedwarsstraat 58, Amsterdam

Op deze dag vol verwachting - wie is niet geïnteresseerd in de Amerikaanse presidentsverkiezingen? - een ander gedicht uit de Poetry Africa '97 uitgave, van Hugo Claus (1929-2008):
Op Thomas zijn vierde verjaardag

Later, mijn jongetje, word je een man,
later reikhals je als een giraffe naar het hoe en waarom.
Men zal je stempelen als bagage.
Men zal je kwetsen om je wens en je droom.
En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen
het hoe en waarom van de vrouw
    die kantelt in je lakens
     die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel.
En nog later, jongetje, wordt
je leven een plakboek.
Maar nog lange niet, nog lange niet.

HUGO CLAUS. Ook aan te treffen in diens Verzamelde gedichten.
Verzamelen. Inzamelen. Uitzaaien. Laten waaien. Binnenkomen. Iconoclasten en eclectici, eigen beheerders en bêta- analfabeten. Ik begrijp niet dat mensen zonder gedichten kunnen leven; ik moet er per dag minstens twee consumeren: a poem a day keeps the doctor away!
Ik hoop een gedicht over Barak Obama te mogen schrijven. Kortom, Simon Vinkenoog, jazzing it all up!

En een Oja!-PS: De maand van de spiritualiteit wordt na het succes van de eerste editie in november 2007georganiseerd door de omroepvereniging KRO, het dagblad Trouw en vijf uitgeverijen. 'De initiatiefnemers willen met dit evenement inspelen op de groeiende behoefte aan inspiratie en zingeving in de samenleving.' Het thema dit jaar: Mijn betere ik.Voor meer info: www.maandvandespiritualiteit.nl.

Bill Bodewes: zonder titel, 2002, acryl op linnen, 80 x 60 cm.

In de maanden november en december 2008 exposeert Bill Bodewes schilderijen en grafiek in het Stadsdeelkantoor Slotervaart aan de Pieter Calandlaan 1, 1065 KH Amsterdam. Contactpersoon M.M.Roosenboom, 020-7989463, 06-53890


                                                                                                            Maandag 3 november 2008

The last secret within you (Kathleen Raine).
Vier jaar geleden, in de eerste jaargang van deze Kersvers-pagina's, noteerde ik op woensdag 3 november 2004: "In zijn slaap is vanochtend vroeg, om half drie, Derk Ringnalda overleden. Niet onverwacht; meer dan een jaar na een operatie aan zijn slokdarm - waaraan voorafging een gezamenlijke familie-reünie in Gozo (Malta) - heeft hij thuis kunnen genieten van zijn vrouw Else, hun vier dochters, hun echtgenoten en vijf kleinkinderen: een hechte familieband zoals ik die in mijn leven nooit gekend heb en waaraan ik mij voortdurend laafde, in dat mooie, grote huis aan de Hogeweg in Den Haag, met grote tuin en uitzicht op de waterpartij.
Hij zal in mijn herinnering blijven voortbestaan als een der meest integere mensen in mijn leven. 9 augustus 1924 geboren in het toenmalige Formosa (Taipeh, Taiwan) was hij van 1972 tot 1986 Secretaris-Generaal van het Ministerie van Algemene Zaken, het kabinet van de Minister-President. Hij heeft uit die school nooit geklapt, maar hield wel trouw met vier dagbladen en abonnementen op Time Magazine en The Economist de actualiteit bij.
Ik mis hem nu al: Edith is weer naar Den Haag; de afgelopen weken is er uiteraard druk overleg gepleegd over de wijze waarop een en ander zou dienen te verlopen: op zijn verzoek zou de begrafenis slechts door directe familie worden bijgewoond.
Vaarwel, sterke man, opgenomen in het Universum."

De vrijdag daarna vond de begrafenis plaats; ik had me bij Edith in Den Haag gevoegd - een poëzie-optreden in Londen afgezegd.
De dag ervoor, op de tweede november had ik de dag op Kersvers moeten beginnen met
"Allerzielen. Een rouwdag; triest ochtendnieuws - Theo van Gogh doodgeschoten - verbijstering is het woord."
En sindsdien is dat niet het enige & allerlaatste woord. Ook op deze pagina's is over de dood & de doden het een & ander geschreven - uiteraard in die dagen meer over patriarch Derk, dan over Theo van Gogh, over wie de inmiddels ook overleden Kees Fens schreef: Geen treuren aan.
Maar voor krenten uit de nieuwspap van die dagen kun je er het Kersvers-archief op naslaan. Derk IS er altijd; hij hoorde mij al aan in 1966 en ik hoor zijn stem, hierbinnen, waar altijd geluisterd wordt, en de stilte wacht - met mijn Inleiding tot de stilte begon ik gisteren mijn dichtkwartier in de Paulus, om te eindigen met de Joie de Vivre, in acht Parijse leerjaren opgedaan.

De daaropvolgende week bracht Elsevier (13 XI 2004) het hierboven afgedrukte artikel.

En als mijn Ode aan de Doden breng ik een uitspraak van de thesoof C. Jinarajadasa in de herinnering:
"Zo verschijnt en verdwijnt het leven en verschijnt het weer, eeuw na eeuw. Er is geen blad, dat ter aarde valt of het geeft met zijn val de boodschap van zijn eigen komende wedergeboorte als een beter gevormd blad: iedere bloem verwelkt, maar slechts om ons kond te doen van haar wedergeboorte als een nog lieflijker bloem, die nog meer de schoonheid ontvouwt dan de Oerbloem.
Waar ook de dood zich vertoont, van mannen, vrouwen en kinderen, van dieren en vogels, van planten en bomen, van zonnen en heelallen, de boodschap is dezelfde voor hem, die het 'zal-zijn' kent. Voor hem bestaat geen dood, maar slechts voortdurend leven, dat steeds tracht lieflijkler glans te openbaren en daartoe als werktuig gebruik maakt van stof, vorm, groei, verval, ontbinding en wedergeboorte, binnen die omlijsting van het Onwerkelijke, dat wij nachten en dagen noemen."

Geen treurnis; het is vanzelfsprekend een levensgroot gemis voor zijn in Indië geboren weduwe, Else Ringnalda-Houtsmuller, die meer dan vijftig jaar Derk's leven deelde. Aan zijn laatste wens hebben de dochters gevolg kunnen geven: hun lieve Ma blijft wonen aan de Hogeweg en er wordt - mede door eigen Thuiszorg - goed voor haar gezorgd. Zij is eenzaam, maar niet alleen en in goede gezondheid, genietend van het leven zelf.
Edith, met wie ik nu sinds november 1987 door het leven ga heeft mijn leven verdiept; beiden hebben wij de grote liefde gevonden en voelen ons gelukkig, Edith hoor ik wel eens zeggen: 'Het mee mogen maken van De Grote Liefde heeft mij in God doen geloven.' Ik geloof in ons beiden: de foto die Michiel van Nieuwkerk van ons maakte, bewijst dit gelijk. We love you. Simon, Herinnering.


Zondag 2 november 2008

"Zover als we binnengaan in de stroming van de voorzienigheid, zover komen we in een staat van vrede. Zover we in een staat van vrede zijn, zover zijn we in de goddelijke voorzienigheid.
Dan zullen we weten en geloven dat de voorzienigheid van God is in alle dingen, zowel in het algemeen als in het bijzonder."

Emanuel Swedenborg (1688 - 1772), Hemelse Verborgenheden 8478. Zie www.swedenborg.nl

Afgelopen vrijdag hield de Britse theologe Karen Armstrong in de Groningse Martinikerk de 26ste Van der Leeuw-lezing. De bekorte tekst over het imminente Handvest van het Mededogen werd gisteren in de Volkskrant gepubliceerd, in de vertaling van Rien Verhoef.
Zij besloot met een zeer vroeg boeddhistisch gebed, ter begeleiding van de meditatie van de onmetelijken, dat reikt tot het uiteinde der aarde. Het kan door iedereen worden uitgesproken, ongeacht zijn of haar overtuiging – of het ontbreken daarvan. Als wij dit gebed als deel van ons diepste wezen zouden kunnen toelaten, zouden we een eerste inzicht in de betekenis van godsdienst kunnen zien.'

“Laat alle schepselen gelukkig zijn!
Zwak of sterk, van hoog gemiddeld of laag van aanzien,
Klein of groot, zichtbaar of onzichtbaar, nabij of veraf,
Levend of nog ongeboren – mogen zij allen volmaakt gelukkig zijn!
Laat niemand tegen iemand liegen of enig schepsel, waar ook, minachten.
Moge niemand, uit woede of haat, enig schepsel kwaad toewensen!
Laat ons alle schepselen koesteren, als een moeder haar enige kind!
Mogen onze liefhebbende gedachten de gehele wereld vullen, boven, onder, wijd en zijd -
Zonder beperking; een grenzeloze goedwilligheid jegens de gehele wereld.
Onbeperkt, vrij van haat en vijandschap.'"

Uitgenodigd voor een uitzending in de radio-rubriek Bijlage van RTV Noord-Holland, bevond ik mij gisterenochtend in het prettige gezelschap van Simon Posthuma (over zijn boek Such a Fool as I,) terwijl ik er was vanwege de verzamelde Gedichten 1948-2008; bovendien maakten wij prettig kennis met de Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Chris Chameleon, in eigen land welbekend via tv-series en een punkband-verleden (BOO), gisteren optredend in het Theater van Wormer om op 15 november zijn jaarlijkse Nederlandse toernee te beëindigen in de Kleine Komedie. Back to basics. Hij heeft een imponerend stembereik, een sterke persoonlijkheid en hij schonk ons een cd, Ek herhaal jou waarop hij 16 gedichten van Ingrid Jonker zingt. Zuid-Afrikaanse teksten op bijgesloten vouwblad.
Mij werd de gelegenheid gegeven de tekst die Karin Armstrong citeerde, via FM en internet te verspreiden, en uiteraard mijn eigen woordje te doen. (Simon P's eerste mescalinetrip op p.124 e.v.)


Tijdens de boekpresentatie van Such a fool as I bij uitgeverij Nieuw Amsterdam


In het Verzetsmuseum was het tijdens de Amsterdamse Museumn8 een voortdurend komen en gaan, de eerste vier uren mocht ik meemaken ter plekke. Eigen gedichten en improvisaties, exhortaties en informatie, ook over het Cannabis Tribunaal op 1 en 2 december in Den Haag (zie Kersvers gisteren).
Bovendien mocht ik Lange Frans en Baas B. (plus Brutus en Johnny) aankondigen; de eerste keer dat wij ze hoorden en zagen - we konden er zelfs een dansje tegenaan wagen. Ook de rapper Appa uit Amsterdam-Noord wist de aanwezigen te boeien en vermaken door audience participation op te roepen, waarvan ik mijzelf altijd verre houd. Stel je voor!
Nog hoor ik Allen Ginsberg zeggen: You can't force people to listen! - toch deed ik het toen drie Amnesty International-meisjes door mijn woorden heen bleven kletsen. Jos Zandvliet en Septimia Kuhlman en hun zoon Ko openden Dogtroepsgewijs de AI-sms-actie sms verzenden met tektst: Protest spatie achternaam 4777.

Ondertussen is de tweede serieuze bespreking van de Gedichten verschenen, ook in Vlaanderen, in De Morgen, geschreven door Paul Demedts. Jelle van Riet liet mij erover in De Standaard uitvoerig aan het woord komen. Genoeg te illustreren.



Terug van Oegstgeest.                                   
Zeer welkome ontvangst door de vroegere ds. Ronald da Costa, jeugdvriend van Edith: zij kenden elkaar van het Christelijk Gymnasium Sorghvliet in Den Haag; met enkelen entousiastelingen heeft hij de Pauluskerk, waar hij twintig jaar dominee was voor culturele doeleinden weten te behouden.
Deze doet nu dienst als dans- en muziekschool, terwijl de Regenboogkerk er haar diensten nog kan vieren. Nu dus Poëzie in de Paulus drie keer per jaar: in januari 2009 wordt Jan Kal verwacht. Traden naast mij op Frans Terken en vijf open podium-dichters. Uitstekende piano-intermezzi door Dorothee van Wijhe. En bovenal: een zeer aandachtig publiek - uit het grote arsenaal van 1948-2008 kon ik wat indringender & intiemer teksten kiezen. Een twintigtal handtekeningen mocht ik zetten bij de stand van de plaatselijke Oegstgeestse boekhandel. Met dit laatste goede nieuws kan ik de dag (het bovenstaande eerder geschreven vandaag) besluiten, evenals met mijn afscheidsgroet aan de Warmonderweg 2, Oegstgeest: DON'T WORRY, BE HAPPY! Simon Vinkenoog, de dankbare getuige.


Zaterdag 1 november 2008

"Het tijdperk dat wij doorkruisen is duidelijk antiklassiek. Het tracht de traditionele omlijstingen te verbreken in de politiek, in de economie, in het maatschappelijk leven, in de gedachte, in de daad. Het zoekt een nieuw evenwicht, het tracht een nieuw klassiek tijdperk te worden van een superieur niveau, een nieuwe mythe te scheppen, in staat de wereld een nieuwe, gemoderniseerde zin te geven.
Ons tijdperk - de Stier - is een woest en wreed tijdperk; de onderaardse, dionysische krachten vieren hoogtij, de apollinische schors van onze ziel barst. Wellevendheid, harmonie, het evenwicht, het zoete leven, geluk, alle deugden en vreugden waarvan wij, moedig, het weerzien niet meer moeten durven hopen. Zij behoren andere tijdperken toe, het voorbijgegane of toekomstige. Elk tijdperk heeft zijn eigen gezicht; het onze is wreed.
Tere zieltjes kunnen de aanblik ervan niet verdragen; met verschrikking wenden zij de blikken ervan af; zij doen beroep op voorbeelden van een verfijnde en verouderde wellevendheid; zij hebben de kracht niet het huidige schouwspel van de verbluffende en afschrikwekkende kosmogenie onder ogen te zien. Het kunstwerk willen zij gesneden op de maat van hun verlangen en hun angst. Zij aanschouwen het huidige leven, dat elk ogenblik met een duivelse vernietigende kracht voor hun ogen ontploft en zij zien het niet. Als zij het zouden zien, zouden zij het weerspiegeld kunnen zien in de hedendaagse kunst."

En voorwaar, ik weet niet in welk jaar de Kretenzer schrijver Nikos Kazantzakis (1885 -1957) deze woorden schreef, maar hoe brandend actueel ze zijn. Er is nog altijd een theater van de wreedheid gaande, dat velen niet als zodanig onderkennen in de fatale beslissingen van regeringsleiders - helaas overal ter wereld - en die vaak leiden tot straatgevechten en bomaanslagen.
Wat betreft de weerzinwekkende War on Drugs, de heksenjacht op indische hennep, het vigerende gedoogbeleid dat in het geding komt, er is van enig activisme in Nederland nu sprake, gezien de verschillende aankondigingen, die ik mocht ontvangen.
Alle verdere info (gelieve ruimschoots met anderen te delen) www.cannabistribunaal.nl en www.cannabiscollege.com. Hier de post gratis bij u thuis bezorgd:

Er zijn inderdaad andere barricades die je in deze tijd kunt beklimmen. De Museumn8 biedt er nog een, naast het Protest & Verzet in het Verzetsmuseum (waar ik een van de gastheren ben die avond) en geen nachtrust voor de dieren bij overbuurman Artis-by-Night, een Voodoo-spektakel in het Tropenmuseum en tientallen andere events, die zich tijdens de Museumn8 zullen afspelen, te weten bij de ARCAM aan de Prins Hendrikkade bij de ingang van de IJ-tunnel, waar architectuur en utopisme, urbanisme en toekomstbezorgdheid samengaan:


En vervolgens rolt voor mij het weekeinde door: optreden tijdens een poëziemiddag, aanvang 15.30 uur, met Frans Terken, een open podium en pianiste Dorothee van Wijhe in de Paulus aan de Warmonderweg 2 in Oegstgeest.Vive la dérive - als iemand er weet van heeft, dan zijn wij het wel Edith & Simon on the road these days!

En wat doet Roel Bentz van den Berg moeilijk met de laatste aflevering van Zapdansen in het CS van NRC Handelsblad gisteren, getiteld De ergste vorm van noodzakelijkheid. Nog eenmaal een poging de ziel bewoonbaar te maken. Probeer je lot niet te ontlopen.
'Nee, waarom zou je ook?' antwoord ik dan, maar heb het blijkbaar mis, want "het Griekse woord voor het lot, moira, betekent aandeel of portie en heeft als wortel smer of mer, wat overwegen betekent, overdenken. Een psychologisch geladen term, die oproept om heel goed te kijken welk deel van de dingen die ons overkomen aan ons eigen doen en laten kan worden toegeschreven en welk deel voor rekening komt van de dwalende oorzaak, die haar noodzakelijkheid vanuit het grote ongerijmde op ons loslaat. Dat er ergens nog een alomvattend goddelijk masterplan rond moet slingeren, kunnen we vergeten."

Gelukkig ben ik de wetten van het toeval, zoals Hans Arp ze beschreef, hier vaker geciteerd, niet vergeten - luchtfietser RBvdB heeft er waarschijnlijk nog nooit van gehoord, tant pis voor hem.
Ieder zijn dans: een prettig weekeinde toegewenst. Uw peilstok Simon Vinkenoog.

P.S. Dagelijkse omschrijving van objecten uit mijn tentoonstelling Fun in Progress bij        Antiquariaat Demian, Wolstraat 2 te Antwerpen www.demian.be


oktober 2008