---

Dinsdag 26 augustus 2008

De heersende mening altijd veracht; daar is nooit verandering in gekomen. Haviken rond het dak van de Duif, die zelf het bestaan van de Slangen niet vermoedde. Killed by the media. Storm op zee en nog lang geen vasteland in zicht. In elk geval wordt ons voortbestaan - door de uitputting van natuurlijke hulpbronnen, gaande & komende klimaatveranderingen, en het ontbreken van enig leiderschap in de One World die wij delen - als zodanig (an Sich) in deze roemruchte jaren & decennia al steeds meer een Utopie, en is elk spreken daarover als het dempen van de put nadat het kalf verdronken is.
Lezens- en behartigenswaardig is het interview met James Kennedy in de afgelopen Zaterdag&cetera-bijlage van NRC Handelsblad ; de in Amerika geboren historicus (1963, Orange City, IOP uit Nederlandse moeder), die zo goed was mij te citeren in zijn boek Nieuw Babylon in aanbouw - Nederland in de jaren zestig (Boom, 1995) en ondertussen als hoogleraar Nederlandse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam werkzaam is.
Als hoogleraar nieuwste geschiedenis was hij eerder verbonden aan de (christelijke) Vrije Universiteit; zijn "overstap", vorig jaar, baarde enig opzien, lees ik, hij liet zich immers 'christenhistoricus' noemen.
"Maar die term betekent niet dat ik daar een methode aan verbind of een superieur inzicht. God bepaalt de loop van de geschiedenis. Dat is mijn overtuiging. Maar hoe dat werkt, en waar de hand van God zichtbaar is, dat kunnen we niet weten".
Op de vraag van interviewer Jaco Alberts of een historicus niet meer afstand zou moeten houden van het heden (Kennedy wordt immers veelvuldig geraadpleegd om commentaar): "Je zou het aan mijn optredens wellicht niet afzien, maar ik worstel daarmee. Ik word nogal eens gevraagd iets te zeggen over de toekomst. Dan zeg ik altijd: historici zijn slechte zieners. Maar het is wel mijn bedoeling het heden te relativeren door het verleden te tonen. En af en toe is het ook leuk om troost of inspiratie uit het verleden te halen. Als het gaat om levensbeschouwelijke geschillen die nu spelen, bijvoorbeeld. Dan wordt nogal eens gedacht dat daar niet uit te komen is. Toch is dat in het recent verleden steeds aardig gelukt."
In 2002 verwachtte Kennedy een einde aan de radicale sfeer in de politiek na de moord op Fortuyn. "Ik zei toen dat het radicale zou verdwijnen, maar het onbehagen zou blijven. De Doos van Pandora is geopend. Er is heel veel negatieve energie ontketend. En die wordt weer aangewakkerd door de media, vooral door internet en zijn anonimiteit. Dat is een belangrijke basis voor al het gescheld dat inderdaad een groot deel van de publieke sfeer kenmerkt. Maar er is geen sprake van voortdurende radicale crisis, eerder een chronische conditie van onbehagen. Het publieke domein is ontregeld, ook wat religie betreft. Religie bevindt zich niet meer in de voorspelbare hokken waar ze tijdens de verzuiling zat, maar duikt overal op in het openbare leven. Dat zorgt voor veel angst, heftigheid en een nogal onaangename publieke sfeer."
Meer behartenswaardig; ik volg de man met graagte: hij spreekt zich na lang aarzelen uit over zijn stem bij de Amerikaane verkiezingen. "Voor Obama geldt dat hij de kandidaat is die de verhouding van Amerika met de rest van de wereld op slag kan verbeteren. Dat is voor mij belangrijk. In dat opzicht ben ik wel een soort Amerikaanse patriot. Ik ontken het leed niet dat mijn land soms veroorzaakt. Toch denk ik dat het voor de VS en voor de wereld vaak goed is dat de VS een sterke machtspositie hebben. Maar daar moeten de VS prudent mee omgaan. De Amerikaanse legitimiteit is gebaseerd op morele aanspraken. Bush heeft daarin gefaald en de macht van de VS verspeeld. Dat vooral neem ik hem kwalijk."

Drie kranten wachten mij; zoveel redenen waarom ik van geen enkele afstand wil doen - ik blijf 'het ' volgen, voel me bij dit Landje en de Wereld betrokken, vanuit mijn comparatieve standpunt, dat niet bestaat. Al Wat Het Geval Is. Eeuwige strijd tussen Licht en Duister, ik houd het bij de lichtpuntjes en -dragers, the sunny side of the street. Hoop bleef immers achter in de Doos van Pandora?
Ik geef enkele knipsels, met de nodige instemming. Experts: Ilja die zijn klassiekers kent, Raymond die de Balkan kent als correspondent, en Kees (Boekenboom) Helder, wiens modern & klassiek antiquariaat de moeite van een bezoekje waard is.

Peter en Ineke ten Hoopen op bezoek op Buitenzorg; achtergrond-decor de totem der nutteloze dingen, gevonden voorwerpen, afgedankt speelgoed, alle materialen, liefst rond en in voortdurende beweging.

Bij de jaarlijkse Bloemen- Groente- en Fruit-tentoonstelling op Buitenzorg: maaltijd als altijd zeer goed verzorgd door Susan, bijgestaan door Yvonne en Hannie. Vooraan Martijn en Elise met hun rommelmarkt ten gunste van een Kroatische oma die sokjes breit.

Een reusachtig podium op de manifestatie HENGELO (O) HOORT op de Markt, afgelopen zondag.
Drie dichters, ACG Vianen, Gijs ter Haar en Uw Dw Dr, die niet kon nalaten te wijzen op de oproep van Lucebert
OH OOR O HOOR!
Diepe ontroering bij het optreden van de uit Bosnië-Herzegovina afkomstige Nihad Hrustanbegovic, een Django Reinhardt op de accordeon; tevens optreden van singersongwriter Rik Kaez, spacefolk van Hazy Jane, en uiteraard Hengelo's stadsdichter Fred van de Ven, die het gehoor aan het lachen wist te brengen, zoals ook ACG met zijn klankgedichten.
(Goede) organisatie in handen van Reinier de Rooie en medewerkers van het Lambooijhuis aan de Langestraat 37 in Hengelo, 074-2432833.

Ik neem voor vandaag afscheid met twee recente foto's van onze TOTEM. Gegroet, medereizigers: Simon Vinkenoog - vrijheidsstrijder.

---

Woensdag 13 augustus 2008

Boze vermoedens over een nieuw Serajewo wisselen af als zon en storm in deze dagen van sport en bloed. We are the Earthquake Generation luidde ooit de titel van een veelgelezen boek uit de jaren 60 van de vorige eeuw, en in Padang (Sumatra) wordt binnen enkele decennia een nieuwe tsunami verwacht, waar niemand iets van wil horen aangezien men liever het toerisme bevordert. Het openhartige zelfgesprek van Martin Simek in De Groene Amsterdammer eindigt met een plaatje van AnoNe, zijn naam als cartoonist, waarop twee kinderen naar een leegte voor zich uit wijzen, met de vraag: Wat is dat, papa? en hij antwoordt: Dat is de toekomst!
Schrandere, elkaar wederzijds tegensprekende meningen en opinies, over geopolitieke en sociaalpsychologische problemen en onderwerpen op de diverse fora, zowel in de dagbladen en tijdschriften die ik lees, als per televisie die wel eens (Digitenne!) aan staat.
Overigens blijft de zomer, hoe guur en nat ook, het seizoen bij uitstek om een buitenleven te leiden, en dat wij zulks binnen de Amsterdamse ring kunnen doen (afslag 116) is hoogst verheugend. Nu de IJ-tunnel twee maanden gesloten is duurt de reis naar het Centrum wel langer, maar de omweg leidt ons over de Schellinwouderbrug via een machtig uitzicht de Piet-Heintunnel in, weer stadwaarts. Mooie omweg. Mooie dagen à deux, waarop wij ons erf niet hoeven te verlaten, tenzij voor de meest noodzakelijke levensbehoeften, wat geen moeite is met de overvloed aan allochtone middenstanders en supermarkten in Stadsdeel Noord aan te treffen. Wij hebben overigens heel wat mensen over de vloer, op ons terras op bezoek gehad, juist dit jaar rond mijn tachtigste verjaardag, die zich verbazen over ons buitenverblijf in het lommerrijke Noord, binnen de plooien waarvan tussen W.H.Vliegenbos en Vogeldorp tuincomplex Buitenzorg (Sans Soucis) zich verscholen houdt; een geurrijke, kleurige enclave, sinds 1991 ons zomerverblijf, waar op dit moment de wind in de bomen het hoogste woord heeft.
De uitstapjes die wij maken zijn immer interessant en het valt ons nooit moeilijk een feestsfeer op te snuiven, om er deel van uit te maken. Het staartje dat wij zondagmiddag van het vierdaagse Zomerparkfeest in Venlo meekregen, was uiterst genoeglijk; het uurtje Bo's Art Trio in zomerbezetting (Bo van de Graaf, sax, Stevko Busch piano & Arnold Dooyeweerd bas) met mij (live poetry) gooide alle remmen los: Jazz is free and so are we!

Het was overigens een der grootste spiegeltenten, waarbinnen ik ooit op het podium heb gestaan. Hoe ontzaglijk veel interessanter is de ronde theatervorm boven die van de rechthoekige, langwerpige ruimte; het lijst-toneel. Black Elk, de Amerindiaanse sjamaan achtte de ondergang van zijn volk bovenal te wijten aan de vierkante huizen waarin zij gedwongen werden te wonen, om de ronde tentvorm (wigwam, tipi) op te geven.
Backstage en bij het signeren van de cd's die Bo (ook met mij) maakte, de gebruikelijke shoptalk. Bo: Ons arbeidsethos ligt hoger dan dat van de meeste mensen; als wij iets doen kun je er niet de kantjes van af lopen, je moet je helemaal geven.
Uiteraard gaf ik hem gelijk; het dient 100 % te zijn, wat je te berde brengt. En als het samenspel voldoet, twee van de musici kende ik niet, en dat merk je meteen, meer dan dat, het swingt! en dan gaat het in the groove. En dan pas voel je je goed, lever je een visitekaartje af, heb je even waarlijk contact gemaakt. Het jaarlijkse feest werd uiteraard feestelijk gesponsord; een programmaboekje van 80 pagina's verschaft meer info dan deze kersversnotitie kan bevatten; het werd samengesteld door www.studiodenk.nl, die enkele 'Unique Selling Points' in kaart heeft gebracht, door middel van kleurrijke grafieken in de patafysische sfeer (zie hiervoor www.rnul.nl, www.vincentderooij.nl.en www.pipslab.nl). Voor een eventuele onderzoeker van dit genre stel ik gaarne een websteklijst samen. Uiteraard gaat ook dit efemeer drukwerk naar het IISG. En Edith en ik keren weer naar onze tuin terug (onze e-mail intussen getsjekt); in de maand mei richtte ik mij vijf keer tot mijn virtuele lezers, vier keer in juni, zes keer in juli en dit is de derde entree in augustus.
Wij blijven nog minstens tot eind september, als druiven rijpen, tussen het groen Dan neemt ook de frequentie van deze bijdragen toe, houd ik lezers niet alleen van mijn eigen wedervarens op de hoogte.
Morgen de eerste dag van het Dorpsjuweel in Ruigoord (www.ruigoord.nl), optreden bij een poëzie-avond die om 21u30 begint. Zondag begeven wij ons naar Drenthe, Schoonoord.
Nog zoveel te zeggen; het verstomt bij de welluidende klanken van Django Reinhardt, en ik noteer van een opengeslagen papiertje een uitspraak van Guy Clark, die ik nu kan verfrommelen als ik de woorden vastleg:

There's no money in poetry
that's what makes the poet free.

Intussen blijft Dionysos dansen op de vulkaan. Volgens enkele kosmologen in de Scientific American (Nederlandse editie, no 3, 2008) is er over honderd miljoen jaar geen ster meer aan het uitspansel, dan Leeg, te zien. Ik zou zeggen: wie dan leeft, dan zorg mag dragen. Nu ben ik uiteraard, als ieder bewust mens uitermate bezorgd, maar komende quantumsprongen in de natuur en de menselijke natuur wachten ons op. Ik ben en blijf de nieuwsgierige ooggetuige van al wat zich NU (= Al Tijd) in mens & kosmos voltrekt. Simon Vinkenoog, pijnverdrijver.

Op het feestterrein in Venlo, halverwege de rit
vlnr Arnold, Bo, Stevko en Simon

---

 

Donderdag 7 augustus 2008

Donder. Alsof kisten in de hemel omgegooid worden: voor mij levenslange herinneringen aan het afweergeschut rond Schiphol/Amsterdam dat in de bezettinsjaren urenlang vuurde op vliegtuigen die vanuit Engeland optrokken naar het Oosten, Duitstland om daar 'een deken van bommen te leggen', waarbij maar heel weinig cultureel erfgoed gespaard bleef. Heel Duitsland onder de hypnose van die gevaarlijke psychopaat, in een orgie van zelfdestructie.
Ach, die haat: hoe die de wereld uit te krijgen. Aan den lijve heb ik ondervonden dat het kan; hoe diep zat bij mij die haat? Het is geen literatuur die ik bedrijf, het zijn geen 'bekentenissen', geen journal intime, maar een schriftelijke en mondelinge (See me! Hear me!) weergave van de mens als Instituut, deze mens als Individu.(Mogelijk komende ontwikkelingsfase in William Irwin Thompson's At The Edge of History - Speculations on the Transformation of Culture, Harper & Row, 1971.
Een veelbewogen (800 km.!) weekeinde achter de rug; zaterdag twee optredens tijdens het Tuinfeest in Deventer, aan de vooravond van de grootste boekenmarkt van Europa met bijna 800 kraampjes. Een ontmoeting met de fine fleur van de Nederlandse Belles Lettres, onder wie enkele vrienden en bekenden, de eerste en de huidige Dichters des Vaderlands: Namen droppen elders.
Het Gildehotel. Na het ontbijt op weg naar de parkeergarage pikte ik bij een van de kraampjes Emmanuel Levinas het menselijk gelaat op, waarin ik mij sindsdien heb verdiept. Autrui.
De Ander. In verband te brengen met het JE est un autre. Zeker is dat Levinas een nieuwe draai aan de Westerse filosofie geeft. L'enfer c'est les autres, de uitdrukking van Sartre krijgt hierdoor voor mij een andere kleur. En wie zouden wij zijn, zonder de Anderen in ons leven? In wat ik beleef en ondervind, ervaar en leer, is in mijn schrijf-en optreedactiviteiten altijd de impuls van de samenhang, die ons onlosmakelijk op Aarde met elkaar verbindt. Totally independent. Totally interdependent: zo placht Steve Groff een situatie soms te verduidelijken. O het schone zuivere bewustzijn, Boven en Onder (bestaan niet, volgens Buckminster Fuller), No Second Hand God. Geen bijdrage aan het Ietsisme, dat van mij. De zondag reden wij eerst langs de Hogeweg in Den Haag om bij Edith's moeder een kopje koffie te drinken, en reden vervolgens door naar Oostende, waar ik verwacht werd voor opnamen van de talkshow Zomer 2008, waarin ik een der gasten was. Interessant, de Gaanderijen, waaraan ook het Thermae Palace Hotel gelegen is - kan men zich voorstellen vol Ensoriaanse gestaltes: eens was het de meest modieuze flaneerboulevard van Europa!

Nog altijd bestudeer en bekijk ik, voel ruik en snuffel ik aan de boeken die mij bij mijn 80ste verjaardag cadeau werden gegeven.
Uit het wel zeer uitgebreide (272 pagina's) Strafrechthervormers en hemelbestorners - Opkomst en teloorgang van de Coornhert-Liga (Aksant, Amsterdam 2008 - ISBN 978 80-5260-297-45) van Hans Smits, pluk ik op pagina 26 een door mij uiteraard vergeten uitspraak van dagvoorzitter Dries van Agt op een bijeenkomst van de Jonge Balie in Amsterdam over de voorlopige hechtenis in oktober 1969.
Ik citeer: "Van Agt eindigde met het aanhalen van een bijzondere spreker op het congres, de dichter Simon Vinkenoog, die ervaring had opgedaan met voorlopige hechtenis omdat er in zijn auto een sigaret met cannabis was aangetroffen. Van Agt: 'Vinkenoog heeft in een klemmend getuigenis de nood van een voorlopig gehechte voelbaar gemaakt. Ook al worden de belevingen die hij heeft verwoord, niet door allen die preventieve hechtenis ondergaan, gedeeld; aan zijn appèl mogen wij niet voorbijgaan.'"
(Hij was uiteraard nog geen minister van Justitie in het kabinet-Biesheuvel! De Farizeeër!)
Dank je, Luuk Hamer!

Laurens Vancrevel verblijdde mij met enkele surrealistische uitgaven, waaronder twee nummers van het internationale fanzine Brumes Blondes, waarvan hij redacteur is.
Hoe levend het surrealisme is, in de nimmer aflatende strijd tegen het miserabilisme, blijkt ook - wat beeldende kunst betreft - uit de catalogus van de tentoonstelling PHASES à l'Ouest dit voorjaar gehouden in het Musée d'Art et d'Histoire de Saint-Brieuc, Bretange. De expositie van meer dan tachtig kunstenaars uit een twintigtal landen is een eerbetoon aan Édouard Jaguer, schilder, denker en oprichter van het tijdschrift PHASE. Wij kozen er twee werken uit, dank je Laurens; hij schrijft in de catalogus over het surrealisme in Nederland.

Jacques Chemay, België, Les derniers instants d'une nuit d'été, olieverf op doek 81 x 100, 1974

Paul Duchein, Frankrijk, L'observatoire, série les jardins d'éden, boîte-objet, 42 x 50, 1992

Olympische Overkill. De potten die de ketels verwijten. Overal staatsterreur, in meerdere en mindere mate. Wie herkent niet de newspeak, die elk nieuws tot onverholen leugen maakt. Leren er mee te leven. Het leven zelf de hoogste kunst. Je bent zelf je eigen gezag. Laat niemand je vertellen, hoe te leven; dat moet je ZELF doen: de Hogeschool van het Leven.
Komende evenementen waaraan ik deel neem, DV en Inch'Allah: poëzie in Venlo zondagmiddag 10 augustus met Bo's Art Trio; donderdag 14 augustus opening Dorpsjuweel in Ruigoord, zondagmiddag in Schoonoord (Drenthe), Hengelo zondag 24 augustus en zaterdag 30 augustus Timboektoe in Wijk aan Zee, samen met Erik de Jong aka Spinvis. Hij was gisteren op de Parade - vijf optredens op één avond - weer zijn fenomenale zelf. Tot zoverre; verder hoop ik heel wat vaker Almar & Ronald te zien: nog heel wat werk te verzetten, Heren! Dank voor ieders aandacht: Simon Vinkenoog, op weg naar de 9 x 9.

---

 

Vrijdag 1 augustus 2008

Indrukwekkend, ontroerend en verblijdend. Ik uit me in heilige drie-eenheden; dit keer gaat het om het opgewekte, ingetogen en uitgelaten camera-verslag van de interessante, onvergetelijke en onderhoudende avond die in gepast, wanklankloos en verheugend samenzijn werd doorgebracht in 't Theater van het Woord, op de zevende verdieping van een van de mooiste, modernste (=state of the arts, up to date) en goed geoutilleerde gebouwen in Amsterdam, de Openbare Bibliotheek aan het Oosterdokseiland in Amsterdam.
Eigen website uiteraard, oba.nl. Het verslag is door mijn nijvere, oplettende en liefdevolle Webbeheerder Robbie Vlasman op de link See me! Here me! geplaatst. Check it out; it'll take some of your time. For a quiet moment - an hour or two relive with me momentuous moments. Cut the bullshit. Een eeuw is genoeg; de tekst van Egbert Tellegen is ook te lezen op de 22e juli (scroll back) van deze kersversjes - wat mij betreft wil ik met een eeuw genoegen nemen. Dit is toch de tijd om de beste droom te dromen die er zijn? Ik zal het geen utopisme noemen (le bonheur se raconte mal) maar je kunt wel utopisch, pionierend en bevrijdend leven. Daarvan moet ik onder meer Raymond van de Boogaard nog overtuigen, en wat ben ik het eens met de ingezonden brief in de Volkskrant van gisteren. En o, wat gaat het verder goed met, in en op de zomertuin - en o, wat is het interesssant te lezen dat het nieuws, de hype, van Second Life er af is.
Er gaat niets boven dit ene leven, dat je leidt! Liever de Zon dan het Scherm.
Ik voeg ze hier aan toe, d.w.z. Edith is in staat dat te doen (het is half zeven en de zon lokt nog steeds...) en besluit deze eerste missive van augustus 2008 met warme opgewekte en altijd frisse groeten. Simon Vinkenoog-Hyve-not.

PS: Late optredens morgen op Het Tuinfeest in Deventer waar zondag de jaarlijkse grote boekenmarkt aan de IJssel gehouden wordt, zondag ZOMER 2008 in Oostende en 's avonds te zien in Spuiten en Slikken over hoe sex is als je tachtig bent!

---

Dinsdag 29 juli 2008

 

Zo stond het in Het Parool van 25 juli jl. Wel, mijn dank; advertentieweekblad de Echo publiceerde deze week een foto van Edith en mij bij de ingang van de Centrale Bibliotheek op het Oosterdokseiland, waar de eerste zes regels van dit gedicht op de treden zijn aangebracht.
Het zijn nog niet de tien geboden, maar ik ga er van uit dat mystiek, spiritualiteit en levenskunst heel goed samen kunnen gaan. Ik ben het overigens met Piet Piryns eens, die een uitspraak aanhaalde: le bonheur se raconte mal - het is moeilijk over geluk te spreken. Maar het te beleven, in woord & daad, is iets ganz Anderes. In elk geval: als je het een voor een op anderen kunt overdragen, is mijn dag goed. Zo de vier BNN-ers van Spuiten en Slikken (geluid, camera, regie, vragenstelster) die ons kwamen spreken: zij huppelden, na opnamen in de tuin, opgetogen weg. Zie a.s. zondag.
SATOR
AREPO
TENET
OPERA
ROTAS

Spiritualiteit is IN - heet het niet zo? Zelfs de bedaagde J.L. Heldring in NRC Handelsblad buigt zich over het begrip, als hij komt te schrijven over een boek in de reeks Studies in Spirituality van het Titus Brandsma Instituut in Nijmegen, geschreven door de Nederlandse oud-diplomaat Edy Korthals Altes, die in 1986 als ambassadeur in Madrid aftrad, omdat hij het kernwapenbeleid van zijn regering niet langer kon verdedigen, dixit Heldring de 17e juli jl. Het boek luidt Spiritual Awakening. The Hidden Key to Peace and Security, Just and Sustainable Economics, A Responsible European Union.
Volgens de oud-ambassedeur is een echte mutatie nodig, een nieuwe ethische wereldomvattende consensus. 'Wat spiritualiteit ook moge zijn, het is misschien een voorwaarde, maar geen panacee. Alle spiritualiteit sluit het harde en vaak vervelende werk aan de oplossingen niet uit.' Wijze laatste woorden van Heldring.
Dagblad De Pers gaf gisteren het portret van de 64e-jarige Eerste Hippie van Rusland, en drukte daarbij het lied van John Lennon af: Stel je voor. Imagine.
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one.

Oud-Lingo-presentator François Boulanger startte vorige week de website
www.ietser.nl, voor aanhangers van het 'ietsisme'. Volgens hem is ietsisme, in antwoord op een van de vijf vragen van dagblad Trouw, 'anarchisme binnen het geloof en de metafysica. Je bent zelf je eigen kerk.'

Nu is ieder isme, volgens een gevleugeld woord van Steef (Reisburo Stel je Voor) Davidson een wasme. We zijn omgekomen in de -ismes. Liever een utopie dan een utopisme. Liever de realiteit boven het realisme. Liever het ideaal dan het idealisme.
Etc. De zon schijnt, voor de laatste keer geposeerd voor Aat Veldhoen; na dit geschreven en gepost te hebben keren wij naar de tuin terug. Zaterdag het tuinfeest in Deventer; zondag een t.v.-opname in Oostende. Gegroet, voor nu. Simon Vinkenoog, werkverschaffer.

Hedy d'Ancona bekijkt als eerste het schilderij dat Aat Veldhoen van mij maakte

---

 

Dinsdag 22 juli 2008

Het was inderdaad een bijzondere avond, waarheen wij ons de achttiende juli spoedden - of wij van te voren even mobiel wilden laten weten dat wij er aan kwamen, zodat gastheer Hans van Velzen, directeur van de Openbare Bibliotheek in Amsterdam ons persoonlijk kon opwachten om mij met mijn 80ste verjaardag te feliciteren. Na de taxichauffeur langs een der laatste hindernissen op weg daarheen te hebben geloodst, en hij ons tussen Conservatorium en OBA kon lozen, zagen wij hem al aankomen met een bos bloemen en enige fotografen in zijn gevolg. Hij leidde ons langs een tafeltje met champagne en de daarbij behorende glazen en wees op een met Amsterdamse vlag bedekte tekst, over zes treden van de toegang verschaffende brede trap aangebracht. Hij liet de wachtenden Lang zal hij leven zingen en het doek werd weggetrokken om zes dichtregels van een mijner Odes aan AmSterDam te openbaren. Heilwensen, inderdaad - ga maar kijken.

Vanaf zes uur waren de medespelenden van het verjaarsfeest in de OBA welkom; zij richtten tafels in, met foto's en documentatie op de 7e verdieping tussen Garderobe en toegang tot het Theater van 't Woord en droegen door dit bazar-effect ongetwijfeld bij aan de goede sfeer van het geheel.
Om zeven uur namen wij gezamenlijk, met sprekers, musici en de nodige aanhang een hapje; vanaf acht uur zouden de deuren voor de genodigden open gaan.
Daar was in de eerste plaats Anton Scheepstra van uitgeverij Passage, bij wie deze avond de eerste exemplaren van mijn Amsterdam/Madmaster aangeschaft konden worden. Die avond kreeg of kocht iedereen een eerste exemplaar; ik heb enkele tientallen handtekeningen mogen zetten, die steeds abstracter werden.
Daar was Willem Desmense van Uitgeverij IJzer, die zeer onlangs een herdruk van mijn (eerder in 1982 bij Meulenhoff verschenen) vertaling van Antonin Artaud's Het theater van de wreedheid het licht deed zien. Uit zijn interessante fonds had hij boeken à € 8 te koop - goed idee.
Daar was Vic van der Reijt van Nijgh & Van Ditmar en enkele medewerkers, met een lijst waarop mensen konden intekenen op de voor dit najaar geplande verschijning van Vinkenoog Verzameld, al (?!) mijn gedichten - in bundels, tijdschriften etc. geschreven tussen 1948 en 2008: meer dan 1200 pagina's wat in feite neerkomt op niet meer dan 20 pagina's per jaar... Bezorger Joep Bremmers legt daaraan met de grafische vormgever en de redactie de laatste hand.
Daar was Derrick Bergman, die in het schrijven van mijn biografie halverwege de jaren zestig beland is (een cluster-kluwen van gebeurtenissen!) en zorg droeg - voor de Bezige Bij - voor de aanbieding van het brievenboek 1951-1956 van de jonge schrijvers Claus en Vinkenoog.
Daar waren, uit Naburije, te weten de Scheldestad Antwerpen, Caroline en René Franken, van DEMIAN, Wolstraat 2 alwaar van 18 oktober tot 8 november de tentoonstelling FUN IN PROGRESS schrift & beeld wordt gehouden. Ik wil er ook oreren en een of meer workshops geven, al naar de interesse van serieuze gegadigden.
Daar was Martijn Jas van Uitgeverij Kapstok, bij wie dit jaar Amsterdam Bevalt verschijnt, interviews met Amsterdammers van geboorte die het tot BN'er hebben gebracht. In de reeks waarin o.m.Utrecht, Rotterdam, Breda en Maastricht verschenen; dit keer met foto's van Corbino.
Uitgeverijen Rubinstein/Excelsior Records waren present met RITMEBOX het luisterboek dat Spinvis Erik de Jong mij aanbood in Artis op 12 juli jongsleden. Wij vonden beiden het dubbelgesprek met Hans Nauta in TROUW van 18 juli het beste wat over onze samenwerking verschenen is.
Daar waren, last but not least, Steven Hond - eveneens jarig op 18 juli - ,Almar Seinen en Ronald Timmermans van Uitgeverij d'jonge Hond, met wie ik al enige tijd bezig ben een scrapboek samen te stellen, waarvoor nu ook een streefdatum is vastgelegd.
Wij Streven Voort. Allen dank voor hun bijdrage.

Op de rondgezonden uitnodigingen (van de 600 die gedrukt werden verzonden Edith en ik er zo'n 400) stond een door mij te presenteren programma tussen negen en tien uur aangekondigd, waarna shoptalk tot sluitingstijd. Wij wilden enkele sprekers, afgewisseld door muzikale bijdragen, aan het woord laten. Wij hadden ze carte blanche gegeven; het waren allen, stuk voor stuk, mensen naar ons hart, die iets te zeggen of te vertolken hadden - en het zou niet om Ik, Simon V. gaan, maar om Amsterdam, op deze avond die wij een Ode aan Amsterdam hadden genoemd, dit centrum van de informatie-explosie.
Voorstellen mocht ik:
Ed van Thijn, ooit burgemeester van Amsterdam, in welke functie hij Edith en mij op 1 september 1989 in de echt verbond; mij voor de allerlaatste (zes) keer, en Edith voor de eerste én laatste keer. Hij herinnerde zich ook dát feest, waar hij ook Derk Ringnalda, Edith's vader, weer ontmoette. Zij kenden elkaar uit Den Haag, waar Edith's vader Secretaris Generaal van Algemene Zaken was. 'Het gemeentehuis was die middag de grootste coffeeshop van Amsterdam!'
Als eerste hadden wij uit de Muziek der Sferen Fifi l'Amour en Rodolofo Ravissante, die al jaren met sterrenvuur zingen en piano spelen: wij kregen een uitgelaten versie van Jacques Brel's Amsterdam in het Engels te horen alsmede een even opgetogen ode aan Amsterdam van Ramses Shaffy.
Fons Elders, Kosmisch Humanist, bracht via Aristoteles en drie grondwetten - Tijd, Ruimte, Kennis - het Hier en Nu teweeg, waarin alles zich voortdurend simultaan beweegt. Hij deed dat op de van hem bekende eigen wijze; enkele weken geleden konden wij hem via de RVU een interview met Naom Chomsky zien afnemen. Zijn woonhuis in Warder is een shrine; de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht ken ik alleen van naam; ik ben er nooit geweest. Dankbaar ben ik Fons voor het feit dat hij zijn vakantie in Frankrijk bekortte om dit hier naar voren te kunnen brengen: een vriendendaad.
Laura van den Berg is de lieftallige en begaafde dochter van Edith's zuster Else en haar man Gerard van den Berg. Ik heb haar drie keer eerder in familiekring horen zingen en gitaar spelen en vroeg haar voor deze gelegenheid. Blij dat ze toehapte! Met haar kameraadje Guy Corneille componeerde en arrangeerde zij muziek bij mijn gedicht De avonturen van Amsterdam - een open plaatjesboek- zij deden dat met verve - haar vriendje Sebastiaan en haar ouders waren minstens zo geroerd als ik, op het moment dat ik na het welkomstwoord van Van Velzen de volgestroomde zaal betrad en iedereen zo maar begon te klappen!
Na haar sprak Tjebbe van Tijen (www.imaginarymuseum.com), wiens scroll langzaam langs mijn boekenkast gleed - een van de technieken die hij gebruikt had voor de situationisten-tentoonstelling in het Centraal Museum van Utrecht vorig jaar. Hij heeft een lange activisten-documentalisten-loopbaan achter en voor zich - het was een genoegen zijn boeiende uiteenzetting te volgen.

Frederieke Saeijs spelend voor de powerpoint presentatie van Tjebbe van Tijen
Foto: Nico Koster

Frederieke Saeijs (viool) en Shuann Chai (vleugel) die elkaar al jaren kennen, maar sinds lang niet meer hadden gezien, kwamen aangevlogen - de ene fee terug van een tournee in Israël en de andere nimf vanuit Londen op weg naar IJsland speelden een verukkelijke sarabande - als dat de term is. Frederieke, die in Amerika studeert en die in Den Haag bij Else Ringnalda op de Hogeweg logeert als zij in Europa is, vond de sfeer buitengewoon ontspannen - zo anders dan bij het gebruikelijke concerteren. Ook voor hen werd uitbundig geapplaudisseerd.
Egbert Tellegen, die ik voor het eerst op televisie zag, met Wim Brandt sprekend over zijn boek Het utopisme van de drugsbestrijding, was voor velen een mystery guest. Na deze avond niet meer. Lees wat hij te zeggen had. Ik ga er van uit, dat hij geen enkel bewaar tegen openbaarmaking maakt. It's all in the game!
Wij onderbreken even deze opsomming, die mij deugd doet, terwijl Edith de door haar gescande tekst hier te voorschijn tovert.

FOOD FOR THOUGHT. Of ik mij nog ergens kwaad om maakte, vroeg Piet Piryns mij gisteren. Ja, ja, ja - driewerf ja: ziehier waarom Piet.. Loud and clear: oh oor, o hoor!
EEN EEUW GRUWELIJKE MISVATTING moet genoeg zijn.
Tijd voor reflexie ook bij de Friese bard Tsjêbbe Hettinga; als je diens stem eenmaal gehoord hebt, wens je iedereen die ervaring toe. Geen wonder, dat ik hem voor deze Gathering of the tribes uitgenodigd had, en ook hij kwam met graagte en las, begeleid door Gerrit Huizinga (tuba) en Lolke Sijtsma (baritonsax) Blaasmuzyk yn tubaljocht! een van de wondere Odes die hij over zijn toehoorders weet te strooien, in die verre klankrijke taal met zijn o zo lange klinkers. In de betere boekhandel is een bundel gedichten (misschien wel meer?) van hem verkrijgbaar, met een cd waarop hij te beluisteren is.
Hedy d'Ancona ken ik al heel wat decennia, en wij zien elkaar wat vaker nu ik voor Aat Veldhoen poseer die weer een levensgroot naaktportret van mij maakt, deze ochtend voor de vierde - volgende week voor de laatste keer - als achtergronddecor: onze Tuin, waar hij met Hedy inspiratie was komen opdoen.
Zij sprak met heel wat vertedering over de acties van de Vrouwenbevrijdingsbeweging van oktober '68; het individuele/collectieve onbehagen over de gang van zaken in bed en aan de keukentafel. Zij liet de namen rollen van Betty Freedan, Evelyne Sullerot, Germaine Greer, Alice Schwarzer, Shulamith Firestone, Sheila Rowbottam en dichter bij huis Joke Smit, Andreas Burnier, en Anja Meulenbelt.('De pen bleek een machtig wapen om de onderdrukking van de vrouw aan de kaak te stellen.')
Zij vermeldt het destijds dwingend en verstarrend samenhokken in vrouwenhuizen en vrouwencafes, -boekwinkels, -uitgeverijen en -tijdschriften.
'Vandaar dat vrouwen die begeesterd en gesterkt door de Womans Lib wilden ontstijgen aan het collectief, aan hun enkels naar beneden werden getrokken. Gelukkig trokken de ware feministen zich daar weinig van aan. Ze verlieten de veilige haven en trokken de wereld in, ze gingen iets doen wat ze nooit mochten en altijd wilden; de Alpenhoorn leren bespelen in India. En heel - heel af en toe, lieten ze hun succesvolle carrière moeiteloos achter zich en transformeerden zich tot Prinses op het Witte Paard, zoals Edith Ringnalda. De man waarheen zij draafde, sprong moeiteloos achterop en zo is het gekomen, dat Vinkenoog tot Geluksvogel werd.'
Zo waren wij weer thuis - even moeiteloos liep het heerlijk uit; tot slot las ik begeleid door SPINVIS (Erik de Jong, gitaar,Saartje van Camp, cello, Talla (djembe) en Tsjebbe's beide blazers) het volmondig gedicht JA JA JA (ook op cd's) met als slotzin jajaja tegen onze overgetelijke feesten. Dit was er een van.
Leve de universele shoptalk.
Leve de Tijdelijke Autonome Zone met Uitzicht over Amsterdam, liefderijk bestierd door Nicole Overweg, die ons op het hart had gedrukt ons nergens zorgen over te maken en te genieten, "Want het is zo voorbij".
Iedereen was er; wij misten de Ruigoordvrienden die zich en anderen in Christiania/Kopenhagen waarmaken, vermaken en vervolmaken. En wij brachten de wetten van de informatica weer eens in stelling: verwerven, verwerken, verstrekken. Zo zij het.
Dank, Hans van Velzen, dat je ons diep in de nacht samen met je chauffeur overgelukkig naar Buitenzorg hebt teruggebracht met dozen vol cadeaus en bloemen.

Simon Vinkenoog, dankbaar op weg naar de 9 x 9.

PS Het Parool bracht verslag uit:
P.P.S.: Zelf Weinig Te Vertellen? Hier mag ik mijn zegje doen. Gegroet, Allemaal: Simon.

---

Vrijdag 18 juli 2008

July Eighteenth: The Day of Conviction
Meditation:
We speak of the individual and the Universe,
But within the individual there is a universe as well.

Gary Goldschneider: The Secret Language of Birthdays.

Groeten uit Eden, 18 juli 2008, foto Edith Ringnalda

Congratulations! De 80-jarige feliciteert: Nelson Mandela, John Glenn, Paul Verhoeven, Cesar Zuiderwijk, Elio di Rupo, Steven Hond, Erwin Java et tant d'autres!

Vierden eveneens op deze dag hun verjaardag:
William Makepeace Thackerey, Tristan Corbière, dr Hendrik A. Lorentz, Vidkun L.A.Quisling, Herbert Marcuse, Karel W.J. Mengelberg, Josepha Mendels, Clifford Odets, Speed Webb, Lupe Velez, Walter A.F.Maas, mr.J.M.L.Th. Cals, Jan Gerhard Toonder, dr I.A.Diepenhorst, Lia Dorana, Bram van Leeuwen, W.L.Brugsma, Rob Wout, Aad Nuis e.t.q.

Gekozen uit 145 namen, teruggaande tot het jaar 1013, mij alweer enige jaren geleden verschaft door Aries Astro-Serivices, Plaat 2, 1261 LK Blaricum, 035-6424554.
Ongetwijfeld googelt iedereen de zijne/hare er bij.
Goldschneider voegt hieraan onder meer toe: Hunter Thompson, Screamin' Jay Hawkins, Richard Branson en S.I.Hayakama.
Kortom: een polyglotte, semantisch zeer interdisciplinaire bemanning van de Vliegende Hollander.
Dit een korte groet; e-mailbox overspoeld: nu geen tijd & gelegenheid bestanden te openen, wil nog even langs Spinvis Ritmebox-clips, de spinoff.
Gisteren twee tv-crews in de tuin op bezoek; dezelfde avond een minuutje of wat in NOVA en NOS op 3. Haha, hihi.
En dank je, vrienden in de Volkskrant vanochtend.
Iedereen dank voor blijvende aandacht; mij wacht , DV, een bijzondere avond met aardige & interessante mensen in de OBA: untill we meet again...
Simon Vinkenoog, mazzelpikkie.

---

Sinds de vorige entry op Kersvers, afgelopen donderdag, niet hier thuis in de Sarphatistraat geweest, wel drie keer naar de Studio Desmet - ook in Amsterdam- Oost! - voor de VRT Vlaamse Radio, voor Opium-radio 1 (Hans Smit, zeer aangenaam} en opnamen met de Friese dichter-zanger Jan Kuipers Alma, die mijn gedicht Heilwens Liefde heeft vertaald, en zingt op een komende cd.
Uiterst plezierig, te weten our World Famous Zoological Garden ARTIS was de plek, waar de cd (speelduur 1 uur en 5 sec) van Spinvis (aka Erik de Jong) RITMEBOX uit zijn/haar wieg werd gehaald. Zeven nummers ervan zijn gratis te downloaden; de cd-uitgave bevat 23 tracks, gekozen uit - ik laat de achterkant van het bijbehorend boekje (oplage 2000) aan het woord: "Een collage van muziek en geluid, samengesteld uit vele uren archiefmateriaal. Zorgvuldig en liefdevol gemonteerd en op muziek gezet door Spinvis."
Het 48-pagina's tellende boekje is een en al knipoog, opgebouwd uit beelden, zinnen of flarden tekst die Spinvis hier uit Kersvers lichtte; enkele van zijn grafische vondsten heb ik nooit eerder elders aangetroffen (hetzelfde geldt voor zijn klankwereld): als dit geen surrealisme is, weet zelfs Laurens Van Krevelen het niet meer.
En die weet heel wat; zijn kleine uitgeverij Brumes Blondes bracht volgens de Fondslijst 2008 negen fijnzinnige boekjes ter wereld (alle geprijsd voor € 17) met teksten en tekeningen van Breyten Breytenbach, Jan G. Elburg, L. Th. Lehmann, Jack van der Meulen, Anaïs Nin, Jan Schlechter-Duvall en Eric Terduyn/Emile van Moerkerken.
De Genestetweg 16, 2061 VC Bloemendaal, fax 023 526 84 93, krevelen@xs4all.nl. Brumes Blondes - surrealistische edities.
Uit De Zevensnaar van Jan G. Elburg citeer ik: "Na een min of meer op het surrealisme geënte beginperiode, waarin wordt geëxperimenteerd met schokeffecten, confrontaties van ongelijksoortigheden en absurde humor (...) koos ik, jong en zonder literaire ervaring, onder invloed van gevestigde raadgevers voor de traditie."
Ben ik even blij, dat zulke raadgevers mij bespaard zijn gebleven!

Een heerlijk optreden in Artis, afgelopen zaterdag, kortom. Edith's foto toont mij met het Spinvis Combo à l'œuvre; de foto bij het NRC-verhaal toont mij in aandacht luisterend. En er was weer heel wat te horen! Verheugd uiteraard met de narratief in de NRC:

 

ZOOmeravond in Artis, 12 juli 2008, vlnr Simon, Erik de Jong, de Senegalese Nederlander Talla,
Cor van Ingen en Lucas Oldeman

De meeste ontroering verschafte mij deze week de verschijning van de briefwisseling tussen Hugo Claus en mij uit de jaren 1951-1956 (wij zijn van 1928 en 1929).
Voluit: Laat nooit deze brief aan iemand lezen. De briefwisseling tussen Hugo Claus en Simon Vinkenoog 1951-1956. Samenstelling, inleiding en aantekeningen Georges Wildemeersch. 2008, De Bezige Bij Amsterdam, ISBN 978 90 234 2683 7.
Professor Wildemeersch dient te worden geëerd om de wijze waarop hij de brieven van een uitvoerige inleiding heeft voorzien, gegevens uitgezocht, rechtgezet, verwezen, gedocumenteerd. Naast de 135 brieven en briefkaarten heen en weer zeven bijlagen, vier teksten van mij over Claus uit 1951, 1952, 1953 en 1955: Young Flemish Writer Is Swamped with Prizes, Intro Bulletin, New York.
Hugo Claus' zelfgekozen levensafscheid dit voorjaar was bijzonder, zo ook de omvang van zijn geschriften - de weerslag van een leven op de breuklijn van gevestigde waarden en onontgonnen taboes. De Vlaamse leeuw, die zich niet bekommerde om de luizen in zijn pels, maar wel het Verdriet van België onder woorden heeft weten te brengen, brult niet meer.
Maar zijn uitspraak blijft gelden: "Ik ben geen postzegel, ik ben een planeet in het universum."
De eerste bespreking (met omslagfoto) van het brievenboek verscheen van Arie Storm in Het Parool: "Een fijn tijdsdocument" (11.07): "Eerlijk gezegd: deze brieven zijn toch wel erg fijn om in elk geval doorheen te bladeren. Lees je de brieven aan één stuk door, achter elkaar, dan verander je vroeg of laat zelf in een soort Vinkenoog: druk, vrij associërend, soms goed te volgen en soms minder. Dat moet je willen. Claus geeft hem soms openhartig van jetje, maar dan vooral als schrijver en niet als mens. Verder wordt geroddeld, op barricades geklommen en worden er zaken gedaan. De titel komt uit een brief van Claus. Al met al roept dit boek die treurige en tegelijkertijd veelbelovende tijd perfect op."
Wat nou, treurig! Er staan meer top-ervaringen in dan afgronden. En hoe intens alles: te druk bezig, iedereen, om treurig te zijn.Treurig zijn de oorlogen op de achtergrond, die in het leven van mensen-van-mijn-leeftijd een levenslange rol hebben gespeeld, vanaf hun eigen ervaringen in World War Two.
Ik ben geen Golemwagger (onheilsprofeet), lees ik in de woordenlijst vanOchenebbisj (Verhalen en geintjes over het Amsterdamse getto [1870-1925], een uitgave van Bas Lubberhuizen uit 1999. Het zou gemakkelijk genoeg zijn in dit jeremiërende tijdperk, waarin gezag voornamelijk ondermijnd wordt door de fouten, vergissingen en mislukkingen die het Bestel zelf veroorzaakt.
Ik voel van harte mee met het achtergrond-artikel, twee pagina's van Marcel Hulspas in wat afgelopen zaterdag het laatste nummer van De Pers op Zaterdag is geworden: Wees erg bang!
De entree luidt: 'Milieuorganisaties, wetenschappers en politici bestoken ons voortdurend met dreigende rampen. Want bange burgers zijn brave burgers."
En de eerste paragraaf gaat als volgt: "Wat ooit kenmerkend was voor dictaturen, is inmiddels doodnormaal in de moderne democratie; het aanwakkeren en uitbuiten van angst. Vroeger probeerde een democratische overheid zijn burgers juist te bevrijden van angsten: angst voor ziekte, arbeidsongeschiktheid en werkloosheid. Angst was immers een slechte raadgever; ze kon leiden tot een vlucht in extremisme, tot revolutie. Zo vertelde de Amerikaasnse president Roosevelt zijn landgenoten in 1933 tijdens het hoogtepunt van de grote depressie, dat ze "niets te vrezen hadden dan de vrees zelf." Maar die bezorgdheid is verleden tijd. Vadertje Staat is een bullebak geworden; een onheilsprofeet die ons welbewust de stuipen op het lijf jaagt."
Het stuk van de Nederlandse Opperskepticus analyseert recente beleidsmaatregelen en constateert waarom ook de politiek steeds vaker kiest voor bangmakerij. Zijn betoog eindigt als volgt: "De burger heeft geen bescherming meer nodig: hij is een potentieel gevaar. Hij is onbetrouwbaar, onhandelbaar, een zeur, een verwend nest. Als de politiek hem iets wil bijbrengen, zijn gedrag wil beïinvloeden, dan kan dat alleen nog maar door toediening van de sterkste prikkel: bang maken. Maar angst slijt. En wanneer de ramp uitblijft en de angst wegebt, blijft alleen maar cynisme achter. Alleen een nog grotere dreiging kan de verwende burger weer in het gareel krijgen. Een nog grotere dreiging, waarmee u opnieuw van alle kanten zult worden bestookt. Bang bent u, en bang moet u blijven. Voor uw eigen bestwil!""

Ik zou deze woorden niet gelezen hebben, op de vermelde gratisdagbladpagina's 8 en 9, ware het niet dat op de pagina's 10 en 11 een uitgebreid dieptedubbelinterview van Britt Stubbe met Erik de Jong en mij stond gepubliceerd met vier foto's van Marco Hofste. Een foto van ons, voor de bibliotheek op Buitenzorg genomen, sierde ook de omslag van de P op Z.
Uiteraard ben ik verheugd mijn 80-jarig zegje te kunen doen, zo ook met Gijs Groenteman in VARA TV Magazine 28, 12-18 juli, met een staande foto van Friso Keuris en eveneens met Frenk der Nederlanden, voordat hij op vakantie ging, in Het Parool van 5 juli. Fotograaf Elmer van der Marel profiteerde van de gekke-bek die ik voor hem trok.
En het houdt even niet op; Edith haalde bij Daan & Els op het Weesperplein het nieuwe nummer van HP/De Tijd, waar ik in de rubriek Zelfportret een aantal e-mailvragen van Martin Boons beantwoord. Fotograaf Jos Lammers had er kennelijk veel zin in. "Ja, dat is theater!"riep hij uit!
Men begrijpt: enzovoort honderd en een 1 uit. Terug naar de tuin, enkele e-mailklantjes en nog twee nachtjes slapen, zei de a.s. octogeneriaan Simon Vinkenoog, onbesmuikt lachend.

---

Donderdag 10 juli 2008

Guur weer. Bezoekers ontvangen wij in het tuinhuis. Een wel zeer bijzondere dag gisteren; terwijl Suzanne Holtzer namens de Bezige Bij het eerste exemplaar van de briefwisseling Claus-Vinkenoog 195l-1956 komt brengen, getiteld Laat nooit deze brief aan iemand lezen, brengt Erna die de brievenbus van Buitenzorg beheert, het eerste exemplaar van het Amsterdam-boekje dat 18 juli in de OBA zal worden gepresenteerd. Een pil van 496 pagina's (dankzij de zeer geëlaboreerde voetnoten en bijlagen van Georges Wildemeersch: petje af!) en een pilletje, zeer gevarieerd - teksten over een halve eeuw verspreid - van 112 pagina's. Voor ons op tafel Het theater van de wreedheid, Uitgeverij IJzer, een vorige maand verschenen herdruk van de vertaling die ik in 1982 voor uitgever Meulenhoff maakte en Schrijvers en hun huizen, het fotoboek van Annelies Rigter, waarin te zien is hoe onze etage in de Sarphatistraat en ons tuinhuis eruit zien.
Zojuist bij Studio Desmet een radio-gesprek met de VRT over de briefwisseling, zondagavond wacht mij tussen 19.00 en 20.00 uur een radiogesprek (Opium-radio l) over AL wat zich voordoet.
En zaterdag dus half acht in Artis (tot zonsondergang geopend) de presentatie van Spinvis' Ritmebox. Hoera. Nog acht nachtjes slapen. Simon Vinkenoog, boekenlegger.

---

 

Dinsdag 8 juli 2008

Het Netwerk Werkt! Veel neuzen op 1 Rij; ontmoetingen. Geen tijd voor andermans activiteiten en futiliteiten. Zij die menen met mij een uitgebreide email correspondentie te kunnen opzetten, moet ik bij deze teleurstellen. Voor wie de schoen past. Niet voordringen.
Het uitstapje naar Vlissingen, waar in het kader van Onderstroom Theater Muziek Kunst aan de kust! een jaarlijks zomerfestival in Zeeland van start ging (www.cultuurwerf.nl) bood vele verrassingen. In Sunset City, het Festivalhart bij de Molen aan de Dijk, waar een Servicepunt, een Bogentent en een Theatertent de Lux zorg droegen voor lering & vermaak, speelde zich twee uur lang Het Hoogste Woord af, waar Hans Verhagen, Rick de Leeuw en Uw Dw Dr hun verhalen en gedichten aan een nimmer uitgelezen, immer toehorend publiek (85 man in het rond) konden laten horen, afgewisseld door de liedjes van zangeres, pianiste en accordeoniste Roos Rebergen, met drummer Tim als begeleiding, bekend als bandleider van Roosbeef.

Hier beklimmen Hans Verhagen en ik met organisator Joep Bremmers verwachtingsvol de Dijk,
die ons naar het speelterrein met horizon zonder einde voert.

Daar bij die mooie molen: Simon, Ciel Bergman, Jolanda en Joep Bremmers en Derrick Bergman

Onder de gasten, behalve mijn nijvere biograaf Bergman, ook Vic van de Reijt van Nijgh & Van Ditmar met vrouw, uitgever van zowel Hans Verhagen als Rick de Leeuw en mijn dit najaar (DV) te verschijnen Vinkenoog Verzameld: Gedichten 1948-2008, bezorgd door Joep Bremmers.

Het was trouwens nog een hele toer geweest om in Vlissingen te geraken. Het merendeel der tripjes, in deze Kersvers-jaargangen (sinds juni 2004) beschreven, speelde zich voor mij af als bijrijder in een Volvo 460, aangeschaft even daarvoor bij Van Vloten in Amsterdam-Noord. Welnu, dit trouwe paardje begaf het: midden in de Maastunnel merkte Edith dat haar versnelling niet meer functioneerde bij het optrekken van de eerste naar de tweede en derde versnelling, met enige moeite - langzaam kruipend van kruispunt naar kruispunt - bereikten wij tankstation Texaco aan de Vaanweg bij het Vaanplein (Vaan = Vaandrager?) waarvandaan toegesnelde Wegenwacht 50' wachten de Takeldienst te voorschijn riep (20' wachten) die onze auto intakelde en ons naar station Lombardije bracht, waar een vertraagde trein naar Dordrecht ons opwachtte, die voor directe verbinding naar Vlissingen zorgde, waar wij o wonder o dank beschermengelen ruimschoots op tijd om 19.10 uur arriveerden.
Onderweg niets dan goede, vermeldenswaardige ontmoetingen; knipogend naar de serendipity kreeg ik in de trein een exemplaar van Levend Licht te signeren; de eigenaar Ignaz bleek naar "mij" onderweg. Vlissingen kende ik uit een roerige periode in mijn leven: beginjaren zestig, toen ik wel eens Amsterdam ontvluchtte voor een paar dagen Rotterdam (Sleutelaar) of Vlissingen (Verhagen), jonge dichters met wie ik het goed kon vinden.
Veel flaneurs op de Dijk; bij zonsondergang gingen twee zijdeuren van de ronde tent open en vormden zich vleugels van mensen die toekeken en luisterden. Voor meer foto's zie www.gonzomedia.nl.
Volgend Avontuur Artis deze aanstaande ZOOmerzaterdag, als de Amsterdamse Zoo na de officiële sluitingstijd om 18u tot zonsondergang open blijft. Bij de flamingo's bij goed weer de presentatie van Ritmebox, een luisterboek dat Erik de Jong - Spinvis - voor mij componeerde vorm gaf.
Alvorens hierheen te komen om te kersversen, kregen wij kersen van Hedy bij Aatje, waar ik voor de derde keer poseerde voor een levensgroot naaktportret. Overkill, Simon? Geen Simonie a.u.b.
Ik leg knipsels opzij; actualiteiten verbleken.
Een Reisnummer van De Ezelgedachte uit Texel. t.z.t.
De Centrifuge *4*,de jongste uitgave van de Nederlandse Academie voor Patafysica (BATAFYSICA@XS4ALL.NL), waar in de Katakroniek het oeuvre van Rudy Kousbroek uitvoerig wordt beschouwd; hier wordt bij 'belangrijke onderwerpen' ook vermeld: "13 Gidouille 133 is Rudy Kousbroek onderscheiden in de ere-orde van het vliegwiel met immuunblauwe kwast. Namens OAO (Ons Aller Oppergemaal, SV) waren aanwezig: B.D., Lethe en Stobex. De batafysici werden uitbundig onthaald op champagne in de romantische lusthof van de logoloog. Ook Sarah Hart en de poes schaarden zich bij het gezelschap."
Op een andere pagina staan de trotse uitvinders van het vierkante wiel, Les Frères Carron voor de fotograaf, 19e eeuws uiteraard. Tevens werd in het kader van de VVV (de Vereniging Voorouder Verering) Theo Kley in de ere-orde van hetzelfde Vliegwiel onderscheiden. Namens de centrifugale Orde van de NAP was ook Liesbeth Wiewel te gast in Ruigoord, "een dorp dat als het puntje van een verzonken continent boven het Westelijk Havengebied uitsteekt." meer t.z.t. (if any)

Waarvan acte. Ik laat het hierbij; het eigen erf lokt weer; de vervangende auto staat startklaar. Piet Heintunnmel en Schellingwouderbrug. Wennen aan nieuwe route. Niet uit te leggen voor buitenstaanders. Afslag 116, voor ons 115 - kom ik door Tuindorp Nieuwendam, waar ik de kleuterschool bezocht. Vraag ik Edith de Nieuwendammerdijk af te rijden. Mooiste straat van Amsterdam. Gisteren René uit Antwerpen op bezoek en Almar Seinen. Vraag: hoe komt hij 18 juli bij de OBA? Nog 10 nachtjes slapen, Simon. Leve de loop der dingen, en altijd: be prepared & expect the unexpected. Simon Vinkenoog, e-mail-lezer.

---

Vrijdag 4 juli 2008

Niet stil gezeten sinds mijn laatste notities hier, van de 24e juni. Mocht ik mij in mei 5 keer tot de kersversbezoekers heben gericht, in juni was dat vier keer - wat mede te danken/wijten is aan onze tiendaagse trip naar de 1200jaarbestaanvierende koningstad FEZ in Marokko, die ons nog kersvers in het geheugen ligt.
Het is moeilijker ons paradijs te bereiken; duurt via de IJ-tunnel de tocht 4 kilometer, tijdens de sluiting deze maanden van de tunnel (nu per auto voor ons afslag 115 op de Ring en de Piet Hein-tunnel) is het 12 km. Wel zich telkens weer onder je openbarend het IJ-water - van de Oranjesluizen IJsselmeerwaarts; Amsterdam op zijn mooist.
Fotografen op bezoek; ieder zijn eigen manie(r): poseren gaat me goed af - de eerstre meditatie in mijn leven kwam van het model staan in de studio het atelier van Ossip Zadkine, Parijs 1948. Mijn Parijse legende, een retrospectieve lezing uit 1985 zal worden herdrukt (met een aantal andere vroege teksten) in een scrapboek, waaraan door minstens vijf personen gewerkt wordt Work is love made visible (Kahlil Gibran). Mijn werken mijn spelen; hoe dan ook: ik doe het voor mijn plezier en meer dan dat: meer dan plezier in het leven kun je niemand toewensen.
In Galerie Kralingen werd het Holland Pop Festival uit 1970 herdacht, met een foto-tentoonstelling, de maquette van een mogelijk monument ter herinnering aan die gedenkwaardige dagen: ons eigen pre-Woodstock-driedaagse festival. Door een overeenkomst met het eerder gehouden festival op het eiland Wight kon de fine fleur van de pop-rock zich aan het Nederlands publiek voorstellen: Jefferson Airplane, Dr John the Nighttripper, Pink Floyd, Soft Machine, The Byrds, e.v.a. Eight miles high, dus!
Edith was er als 15-jarige, en kon als getuigenis een artikel van Ton van Dijk uit de Nieuwe Revu van de daaropvolgende week in 1970 tonen: High die massa! waar zij in een fotoreportage twee keer werd afgebeeld, dansend en in zichzelf verzonken. Zelf bracht ik een avond backstage door, met Loes Hamel (Blokker) en haar vriend Michael, in de luxebus waarmee zij grote reizen ondernamen. Onvergetelijk schouwspel - de Nighttripper ondersteund door een grote kring kaarsen voor zich uit houdende voedoe-priesteressen, wiegend wiegend wiegend - op het ritme en de melodie van die menselijke schat, dat kroonjuweel, die klankrijkdom, zuivere muziek.
Ik werd gevraagd samen met Cruise Control een paar gedichten te lezen; met Ruud Bergamin had ik eerder voor publiek gestaan: het onverwachte maakte er een bizondere gebeurtenis van.
De Firma Binnenpret kortom spint als een kat: op de tuin zijn afgelopen week fotografen van Vrij Nederland, Het Parool, Dagblad De Pers, de VARA-gids en het Bibliotheekwezen mij komen besluipen; kom kijken: helder duidelijk transparant. No problems, no secrets. Golden years. Dionysos danst weer, zij het op een vulkaan, nog altijd gedreven door eigen rebelse imperatieven.

In actie met Cruise Control, Galerie Kralingen, Gashouderstraat Rotterdam, 26 juni 2008.

Zaterdag de 28e juni vond de jaarlijkse Finale van de Poëzieslag van Café Festina Lente aan de Looiersgracht in Amsterdam plaats, als gebruikelijk op straat, bij de kruising met de Eerste Looiersdwarsstraat en de brug die even met oneven zijde verbindt.
Op die brug nam Eddy Posthuma de Boer in 1957 foto's van de Amerikaanse dichters Allen Ginsberg en Gregory Corso; the huidige Poetry Place heette toen Bohemia - een jazz-café. Chet Baker heeft er nog opgetreden, Theo Loevendie.... Historie vult met legendes en mythes de zwarte gaten van de herinnering - ze blijven vloeien...Het tienjarig bestaan van het café en de dichterlijke activiteiten werd gevierd en ik kreeg voor mijn medewerking al die tijd (nooit een moment verveeld!) een olijfboompje aangeboden, met aan de takken opgerolde gedichten - allen dank.
Juryleden Erik Jan Harmens, Bernard Wesseling, Sven Ariaans en ik - gesouffleerd door onze muzes Edith en Nora - hadden het maar moeilijk. Het peil van de bijdragen was bijzonder hoog, het weer bijzonder goed, de mensen bijzonder aardig en je raakt er bij straatoptredens aan gewend, dat vlak voor je voetgangers, fietsen en soms een auto langskomen, zonder op- of omkijken, alsof er niets bijzonders aan de hand is, terwijl daar toch zo'n honderd m/v (met vergunning en bijzonder jazzy dj's) hardop aan het genieten is.
Een paar foto's geven de sfeer weer; mevrouw Els Borst kwam vragen hoe lang het nog zou duren terwijl Erik Jan driftig notities maakte voor zijn jury-verslag, dat hij kort daarna bijzonder kundig uit de doeken deed. Festina Lente, Amsterdam: google even; er werd ons een verslag van de dag beloofd. www.cafefestinalente.nl

De zich oudste slammer van Nederland noemende Max Lerou , die de finale bereikte, met zijn vriendin

Jan Ketelaar uit Drachten, die de Jaarprijs won. Eeuwige wijsheid als lamento in een taal die de clichés niet schuwt, maar ze een extra duwtje geeft. In de voormalige Sluis-fabriek van zijn woonplaats opende hij Potzenmakerij Ketelaar, waar hij zijn beeldhouw-atelier heeft en als cultureel aannemer allerlei activiteiten organiseert. www.janketelaar.nl

Hoekje om, hellinkje af: poezie op straat. Ik dacht aan de uitspraak van Nikolaas Kroese: Herbergiers en dichters zouden de wereld moeten regeren. Eens, Felix? Jorrit? Sander? Aukelien?

Twee aanstormende dichters, Eus en Erik Jan Harmens

Cardioloog in ruste Borst verkreeg met zijn gepolijste en indringende hoogst actuele gedichten de Publieksprijs;
zijn schoonzuster Els Borst spreekt hier met jurylid Sven Ariaans en Carla Bogaards

Weer thuis in de tuin met het ons geschonken olijfboompje. Op de dubbelgebakken aardewerk pot staat de laatste regel van een van mijn gedichten geschreven: Je leven een vuurwerk of niet!

Twee lieve dames op bezoek: Anne van Nie en Nike Dijkstra, die voor Edith de Tarot legt.

En toen hielden we het, wat foto's betreft, voor gezien.

Een tas vol papieren, waarover te schrijven viel - valt af. Een aankondiging: 'In de maanden juli en augustus is Artis elke zaterdagavond open tot zonsondergang met live-muziek, theater en tal van andere activiteiten.' (Ik citeer een nieuwsbericht op de nieuwsbank.nl).
'Zaterdagavond 12 juli is er wel een zeer speciale Artis ZOOmeravond met een exclusief optreden van Spinvis en Simon Vinkenoog. Ter ere van diens 80e verjaardag brengt Spinvis alias Erik de Jong hem een eerbetoon in de vorm van Ritmebox, een boek gecombineerd met een CD. Spinvis en Simon Vinkenoog brengen zaterdag 12 juli in Artis diverse nummers van Ritmebox ten gehore, en aangezien het optreden plaatsvindt in het prieeltje bij de flamingo's, zal ook Spinvisklassieker 'flamingo' niet ontbreken. (...) De ZOOmeravondprogrammering gaat van start vanaf 18.00 uur.'

Maar eerst de zaterdag die morgen heet. Mij wacht morgen een programma Het Hoogste Woord in Vlissingen, waar zal worden opgetreden door Hans Verhagen (zeer onlangs verscheen zijn Zwarte gaten; uiterst lovend besproken in De Groene Amsterdammer), Roosbeef, de band van een wel zeer pittge verschijning aan het podiumfront, troubadour Rick de Leeuw en mijzelf. Bart Chabot liet helaas onverwacht afweten, zoals hij dat ook zijn uitgever deed - door zich tot een andere te wenden. Sorry: shoptalk!
Vlissingers weten waar; organisator Joep Bremmers, mijn L.A.

En verder zijn de uitnodigingen voor de 18e juli in de Amsterdamse OBA op het Oosterdokeiland de deur uit. De eerste nazendingen zijn geschied; wie Ode aan Amsterdam, een avond bij de verschijning van mijn gebundelde teksten 1950-2008 Am*dam/Mad Master alsnog wenst bij te wonen, gelieve dat te laten weten op het Guesthouse e-mailadres.

Ik mag figureren op de cover van ESSENSIE (geestverruimend lifestyle magazine, nr. 133 (Postbus 4946, 2003 EX Haarlem) met daaronder de tekst Vinkenoog rules! Tachtig jaar Simon. In de daarbij behorende tekst weet Michiel van Hinsberg Edith's achternaam twee keer verschillend en verkeerd te spellen; pauvre overwerkte. Toevallig had ik mijn bijdrage voor dit nummer in het Engels geschreven: Brothers! Sisters! Simon Says: Stand Up! (naar een vroege song van Jimi Hendrix). Lijkt me trouwens een mooi besluit van e.e.a.- ik heb zojuist gedoesjt, weeg 67, 5 kilogram schoon aan de haak en voel me half vier zo fris als een hoentje. Simon Vinkenoog, kukelekuuuuu.

---

 

Dinsdag 24 juni 2008

Onze splendid isolation in Buitenzorg (zowel storm als zonneschijn) doorbreken wij graag met de uitstapjes, waarvoor wij uitgenodigd worden.
Zo was afgelopen zaterdag, de Midzomer Poëzienacht in boekenstad Bredevoort van een weldadige betovering, terwijl elders de Oranje-hysterie plots doorbroken werd.

Een van de drie verrassende optredens, tijdens de Midzomer Poëzienacht in Bredevoort, van de groep Meraclije uit Keulen; fusie van jazz, roma en oost-servische volksmuziek. Reinhardt, Hendrix, Coltrane op balalaika!

De openlucht-voorstelling vond 's avonds plaats in de prachtige tuin, eerder een park, van het Sint Bernardus; voorafgegaan door de opening van een fototentoonstelling , waarbij dertig gedichten van Nederlandse dichters samen met een foto op staanders geëxposeerd worden: een ontroerende beeldenroute.
Alles in de historische binnenstad dichtbij; aan de eeuwenoude brink, hier 't Zand geheten, was met diner, bed & breakfast het middeleeuwse Restaurant Bertram zeer welkom na de muziek-poëzienacht en het 's middags struinen langs de kraampjes op de zaterdagse boekenmarkt en de daarbij behorende gesprekjes/conversaties/bespiegelingen. Menigeen weet dat zich hier in de Achterhoek, tegen de Duitse grens aan, een waarlijke Boekenstad heeft ontwikkeld, waar meer dan twintig antiquariaten zich gevestigd hebben. Dit was ons eerste bezoek, vermeldenswaardig en een waarlijke aanrader. Zie www.bredevoort-boekenstad.nl en www.foto21bredevoort.nl of e-mail: booktoewn@planet.nl
Komende grote boekenmarkten 12 juli, 9 en 30 augustus. Een folder vermeldt Bredevoort als een der Booktowns in Europe/Les Villes, Cités & Villages du Livre ou de l'Ecrit en Europe. De andere zijn in Haye-on-Wye in Wales, Wigtown en Dalmellington in Schotland, Redu en Damme in Naburije, Becherel, Montolieu , Fontenoy-la-Joûte, Cuisery, La Charité en Montmorillon in Frankrijk, Saint-Pierre-de-Clages in Zwitserland, Vianden in Luxemburg, Wünsdorf en Mühlbeck in Duitsland, Monteregio in Italië, Fjaerland in Noorwegen, Mellösa in Zweden, Sysmä in Finland, Vötikvere in Estland en Valladolid in Spanje. Voorwaar een Verenigd Europa van de vrije geest: waar blijft Ierland? Overigens niet tevoren wetend hoeveel accenten de Europese talen bevatten. E-mailadressen liet ik achterwege.
Mooie Achterhoekse spreuk gehoord: To be or not to be: à je dur maar bie bent.

Leuk gesprek maandagmiddag met de Amerikaanse schrijver Martin A. Lee (1954), ontmoet bij de honderdste verjaardag van Albert Hofmann in Basel twee en een half jaar geleden. Op doorreis, op weg naar een conferentie in Schotland over medische marihuana. Hij is de auteur van Acid Dreams, ondertiteld The complete social history of LSD - CIA, 60's & beyond (1986), Unreliable sources, over valse voorlichting in de media (1990) en The Beast Reawakens (over de invloed van ex-Nazis op Neo-Nazis) in 1997.
Genoeg redenen dus voor een volgend orale-geschiedenisboek: het een en ander voor de opname-apparatuur te vertellen, te vragen, uit te leggen, op te merken, aan te wijzen, te verwerken& te verstrekken: integratie, synthese, serendipity: de waanzinnig wijze wetten van de synchroniciteit, die op onvermoed diep niveau functioneren.

Edith fotografeerde ons toen wij het interview met mij in de Volkskrant van zaterdag omhoog hielden op de plek waar ik in de krant gefotografeerd stond: bij de ingang van ons zomers tuinhuis - de reden waarom ik niet hier elke dag mijn leven met vrienden bekend en onbekend deel.
Tussen de gardening, reading & writing door de (inderdaad) fotografenbezoekers: Koos Breukel wilde mij weer met ontbloot bovenlijf laten poseren; zoals twintig jaar geleden. Ook Hans van Velzen kwam langs om over de invulling van het programma op de 18e juli in de OBA te spreken, waarvoor de uitnodigingen dezer dagen de deur uitgaan. En, niet te vergeten: wat een plezier was het een paar uur voor Aat Veldhoen in zijn atelier aan de Oostenburgergracht te poseren, ja net als meer dan 45 jaar geleden. Toen was het in steen getekend, als litho, nu als acrylverftekening, op een levensgroot doek met roze achtergrond. O, die studie van mens tot mens ('wil je me aankijken?): het oog, de beide gezichten, de bruine roze witte vegen waaruit 'ik ' begin te ontstaan... Volgende afspraak; doek opzijgezet. Zo ook deze regels.

Op het programma: donderdag herdenking Kralingen 1970 - zowel Edith als ik, onwetend van elkaar, aanwezig! - , zaterdag om 2 uur een opening van een beeldhouwerscollectief uit Zeeland in het clubhuis van ons eigenste tuinpark Buitenzorg, aan de Zamenhofstraat 41 in Amsterdam-Noord (let op: de IJ-tunnel is vanaf vrijdag 21 u twee maanden DICHT: wij moeten om de binnenstad te bereiken afslag 116 en de bruggen nemen! Hallo, wie daar? )
Ook deze zaterdag inloop ca 17 u Festina Lente JaarPoëzieslag, Looiersgracht Amsterdam. Dan zal zondag wel een rustdag worden...
Wij houden ons aan het eerste gebod: wij genieten. Wij scheppen vreugde in het leven.Wij raden het iedereen aan: soms is het het enige, wat er waarlijk toe doet. Simon Vinkenoog, hofleverancier levenskunst.

---

Vrijdag 20 juni 2008

RED DE JAREN ZESTIG. "Het ontstaan van de milieubeweging en de vrouwenbeweging, de ontvoogding van de seksualiteit, culturele experimenteerlust, een internationale blik: de zegeningen van de jaren zestig zijn niet te tellen, betoogt Cyrille Offermans. Veertig jaar na 1968 moeten ze hoognodig verdedigd worden tegen het terugverlangen naar de intolerante, kleinburgerlijke jaren vijftig."
Zo opent Vrij Nederland van deze week (nr.25, 2l juni) de pagina's 42/45 van een uiterst boeiend essay, dat vele - niet bij mij bestaande - misverstanden opzijschuift.
"DeVerlichting is een onvoltooid project. Grofweg tot halverwege de jaren zestig werd het hele openbare leven in de westerse wereld, inclusief Nederland, nog altijd beheerst door een hardnekkige feodale erfenis van vooroordeelen, conformisme en een autoritaire mentaliteit. De fatsoenlijke burger kneep de kat in het donker - in al zijn deprimerende kleingeestigheid is Reves Frits van Egters dé representant van deze benauwende en geborneerde tijd. De jaren zestig hebben die grauwsluier van de wereld getrokken, ze hebben de gestagneerde Verlichting een flink eind in de goede richting geholpen. Nu de kleinburgerlijkheid, het provincialisme en het anti-intellectualisme zich weer overal breed maken, is het zaak de vrijheidslievende erfenis van de jaren zestig te verdedigen."

Zondag 8 juni 2008, een optreden van de fabelachtig zingende Faiz Ali Faiz
en zijn Ensemble Les Qawwalis uit Pakistan, in Dar Tazi, Fès, Marokko

"Als Freud nu geleefd had, was hij een neurowetenschapper geweest', zegt de rockster van de hersenwetenschap Nobelprijswinnaar Eric Kandel, door Tomas Vanheste in dezelfde VN vanuit Wenen geschetst. "Kort voor de Nobelprijs kreeg ik in Amsterdam de Heinekenprijs. Kon ik mooi met mijn familie de ceremonie oefenen."

Woensdag 11 juni 2008, een optreden van het Ensemble des Femmes Tartit uit Mali
met hun Chants Populaires et Sacrés des Touaregs, Dar Tazi

En ik te veel te doen, in mijn hoofd en om me heen, dat ik er niet toe kom hier een langer bericht achter te laten. Een paar uur zeer indringend geposeerd voor Aat Veldhoen, verder voortdurend met Edith in de tuin bezig; snoei-, opruim- en schoonmaakwerk verricht; smetteloze wildernis wacht de uitgenodigde bezoeker.
Morgen ziet men mij, DV 's avonds om 20u. in de Tuin van St. Bernardus in Bredevoort, waar ik de opening van een foto- en poëzietentoonstelling in de monumentale tuin in hartje Bredevoort mag verrichten - waarbij aansluitend een optreden tijdens de door Stichting Bredevoort Boekenstad georganiseerde Midzomerpoëzienacht.
Verder degenen zie ik, die met mij in de een of andere ontwikkeling betrokken zijn: nog altijd bezig met de mooie kleine revolution for fun of it, die zich voltrekt zonder slachtoffers te maken, hetzij de loodzware ernst van de strop-das of de oranje-hysterie van de massa.
Op pad, Simon Vinkenoog, Wereldburger.

Zaterdag 14 juni 2008, de slotavond in Dar Tazi met de Tariqa Aïssawa de Fès

---

Maandag 16 juni 2008

Allô! Tout le Monde! A peine revenu au pays natal - après la dixaine de jours inoubliables dans le vieux royaume (12 siècles) de Fez au Maroc WE LOVE YOU MOROCCO! la mort d'un vieux collège, le très honoré Prof.hon.causa de l'Université de Nimuège, Kees FENS, m'oblige de continuer cette chronique dans ma langue maternelle.
Les photographies prises par Edith et moi durant notre séjour vous en diront plus: la fraternité qu'on a vraiment senti chez vous, d'un nombre d'amis connus et inconnus, nous a touchée profondément. La spiritualité vécue au niveau des contactes humains existe et s'exprime : les yeux et cœurs, les oreilles qui s'ouvrent...
Il nous reste la confirmation de notre conviction absolument qu'à la base des voies de la création il y a vraiment l'Amour et la Lumière. As-Salaam Alaykum! Simon & Edith.

Jaouad Serghini, qui nous attendait au train, rencontré plus tard après la Soirée d'Ouverture avec Jessye Norman - se faisait fièrement photographier avec son fils Asslam auprès du Bab Bou Jeloud

Gesterkt door de baraka van een Koninklijke Stad: Fez/Fès, stad waar twaalf eeuwen lang de mensen zichzelf zijn gebleven, van een aanstekelijke welgemeende nieuwsgierigheid, een hartelijk Welkom of Bienvenue; kom kijken, kennismaken! Kijken , kijken, niet kopen! Ook Goed. God's wegen ondoorgrondelijk, maar in ieder mens schuilt een ander mens dan je vermoedt. Ga er niet in groepen of als toerist doorheen; hooguit met zijn tweeën. Stap door de Bab - Poort - Bou Jeloud Talaa Kabira van de Medina binnen - Cultureel Erfgoed - , volg maar ten einde, af en op en af langs de Kairaouine Moskee en Universiteit op weg naar een paleis:

Dar Ba Mohamed Ben Chergui in de Derb el Horra

Even op bekomst komen met vers fruitsap, koffie of thee vlakbij de Serrafine Medersa, langs de Recif markt tot de Bab Recif. En hier begint dan inderdaad de 20ste e.v. Eeuw van de Christelijke Jaartelling, Extra Muros: met zijn parkeerterreinen, parkeerders en verkeersagenten, auto's en brommers, motoren en toeristenbussen, overigens even intens stadsgewoel. (In de Medina ga je hooguit voor een paard of ezel opzij).
Het krioelt hier, als overal elders, bij elke poort of plein, Edith telde er 14, 15 op de kaart die naast me ligt, van de Petit Taxis die je voor een habbekrats van de ene kant van de stad naar de andere kant brengen, waar je maar onderdak hebt gevonden. Maar door de eens voor iedereen geopende Poorten moet je zelf, te voet, stap voor stap, zelf heen, als je de stad - deze, Elke Stad O Mad Master! - zelf wilt leren kennen. Wie zijn je langs deze muren, in dit labyrint voorgegaan - wie zijn je voorgangers, je inspiratoren?

Zich kruisende paden: ontmoeting met Letty Ranshuysen, hier in de Bou Inania Medersa
www.lettyranshuysen.nl

Een leven lang blijft de scheppende mens nieuwsgierig; de 78-jarigeKees Fens bleef tot zijn 'levenseinde' schrijven. Zo gaan de wegen van de schepping.
Les voies de la création/ Paths to creation
World Sacred Music/Musiques sacrees du monde
zoals begeesterd beschreven en gefotografeerd in de eerste maart 2008-editie van Het Parool PS Reizen "Marokko: Weldadige muziek in Fez" (resp. door Saskia Törnquist en Saskia Bender) leidde bij ons tot een onblusbaar verlangen het komende muziekfestival bij te wonen.
Ruimte op de agenda werd gevonden, en dankzij de vriendschap met onze slager Achmed Kaddour en diens vader, zelf afkomstig uit Fez, werd een mobiel contact snel gelegd, onderdak gevonden en bij aankomst verwelkomd door een familielid.

Asslam, zijn zusje Nouha, Edith, grootvader Abdessalam Serghini, Simon en geweldige gastvrouw
Hourya Serghini, geboren Abderahmani Hassani, gefotografeerd door vriend Jaouad

In die fameuze handomdraai bewerkstelligd- ook dankzij het Mobiele Telefoneren, aldaar een alledaags gebruiksartikel geworden, wat voor mij het wonder niet minder maakt - als elke vlucht per vliegtuig trouwens.
(Wetenschappelijk wil ik niet eens weten hoe het kan dat we met zijn allen de lucht in gaan, even wolkenridder spelen, en weer veilig landen. Alles went, behalve hangen, zei de beul.
Ik vlieg dus al sinds 1954; de eerste grote oversteek Parijs-Dakar-Recife-Rio de Janeiro (PanAir Do Bresil), eenmaal de evenaar overschreden te hebben, kreeg elke passsagier een quasi-authentiek nautisch document uitgereikt, dat hem liet weten dat zulks die dag het geval was.
Buurman Tito heeft op zijn tuinhuis een affiche gehangen over de Tao van het Eeuwige Ogenblik. Nu, Hier & Nu. Alle tijden.Trust Tao! heb ik mezelf voorgehouden, geloof in wat je ziet en ervaart.

Elke vooravond een en al oor, bij de muziek om half zeven - zwermen zwaluwen boven het ommuurde plein met open rijen gaten voor hun nesten - een rockfestivalgroot podium, met stellages voor licht en geluid, t.v.-camera's op hoge poten, backstage-tenten, en op de lange schaduwzijdetegen de gekanteelde muren tientallen meters lange brede trappen met tussenruimte voor spelende kinderen, verkopers, (sigaretten per stuk, ijsjes, ballonnen, de ambulante markt: kortom Bou Jeloud, elke avond mensen derwaarts. Ook wij. Tussen de mensen, aanschuivend, plaats makend, lopend, zelfs een dansje pirouette met Edith, nog dagenlang herkend en aangestoten - die daar - een van de keren dat wij iets te roken aangeboden kregen, overigens, de tweede keer was bij de kapper waar ik me liet scheren en de derde door StraatOntmoetingEdith; ruimschoots bediend. Tot de laatste dag; honderden zaadjes boven kranten verzameld. Tien dagen. Ach, wild en woest-teder. Geurende rozen. Bonzai googlen. Hoe hou je hem bij? Snoeien na de tweede tros. Nu gaan we foto's kijken. En des avonds om elf uur vlakbij ons Pension Batha, elke avond een Tariqa-muziek voorstelling. van een der soefi-broederschappen. Gezeten op tapijten tussen allerlei soorten ook hoge bomen in een paleistuin. Galmt nog na. En af en aan schuift weer op of in, al naar de populariteit van de optredenden. Soms bezoek van Hogerhand; werd Hoog Bezoek aangekondigd, ruimte vooraan werd vrijgehouden, soms kussens neergelegd. Dat kwam omringd door camera's binnen, zette zich even neder, en wandelde even later weer weg: acte de présence. Publiek schoof naar voren; ja wij waren deel van een deinende massa en bewogen mee. Wat kun je anders dan in beweging blijven, blijven, bewegen, al wat beweegt.
Dank aan gidsen en inspiratoren (Arie Omar - Arabia felix - Visser, Kader - De boodschapper - Abdolah, Elias - De stemmen van Marrakech - Canetti en Humour and Moroccan Culture van Matthew Helmke - dat ik in de souk zag liggen waar Edith haar zijden lila kaftan kocht, met goudbrocaat stipuleert zij, lila zijde afgezet met, - ISBN 9954-8809-0-9, een plaastselijke uitgave Derby & Wehttam, 263 rue Toufah Hay Zaza, 3000 Fes (Morocco). derbyandwehttam.com.
Van te voren door Edith aangeschaft en bestudeerd (Reisboekenwinkel Utrechtsestraat) zeer handig & bruikbaar de lonely planet-uitgave FEZ Encounter, door Virginia Maxwell & Helen Ranger, zeer recent 1st edition, Published May 2008, ISBN978-1-74179-258-4.
Onder meer dankbaar voor vermelding Cafe Clock, gerund door Max & Mike midatlantic basic world over English, French, berbers and straatarabisch 7 Derb El Magana, Talaa Kebira, smal steegje aan de Talaa Kebira (www.cafeclock.com). Life performances.

Die avond trad Zanouba op met Raî & Pop, haar zusje danste mee

Gemakkelijk vindbaar, onder de Water Clock, waarvan de Fez Encounter zegt: 'Opposite the Bou Inania Medersa entrance, there are 12 windows above 12 carved beams sticking out of the wall. It's said brass bowls were set on the means and that water flowed into them, making them chime out the hours of prayer. No-one knows how it worked; it's secret lied buried with the magician who invented it.'

Ik laat je met deze Magister achter. Kranten gaan mee naar de tuin, lezen over Kees Fens, die ik voor het eerst eind jaren vijftig in Duitsland op een persbijeenkomst ontmoette (ik als Haagse Post-redacteur en hij van De (nieuwe? ) Linie. Schrijven was Kees' verslaving, noteert Volkskrants hoofdredacteur Pieter Broertjes.

Remco's gedicht op de voorpagina is trefzeker:

JUNK
voor Kees Fens

In hem sloop eens de poëzie
zoet gif dat hem vulde

nu geen dag meer zonder

de ziekte zelf geworden
een en al gedicht

(Uit: De eerste stem, Querido 1994)

R E M C O  C A M P E R T

Café Firdaous, vlakbij het Batha Hotel en het Batha Museum serveerde ons (gisteren) zondagmorgen om 0.600 uur onze laatste café crème. Iedere avond sloegen wij vanaf dit terras het straatleven gade. Een zijstraat leidde naar de Dar Tazi, waar in een paleistuin elke avond om 11.00 pm de verschillende Tariqa van zich deden horen, en waar ons pension om de hoek lag

Jajaja. De wereld swingt nog steeds als de pest. Als De pest. En de rest is gemompel van bedelaars. Canetti ging bij de bedelaars langs, leren luisteren. De stemmen van. Nog zoveel te zeggen. Stilte gebiedt. Muziek heelt. Dat scheelt. En de rest is literatuur.
Men moet de dood vrezen noch wensen. Marcus Valerius Martialis, Bilbilis Spanje 40 - 102 na.Chr. Dankjekees.
Nieuwsgierig naar de foto's, openen post wacht. 81 emails. het kan niet op. gelukkig. Simon Vinkenoog, verslaafd aan het leven.

---

 

Dinsdag 3 juni 2008

Het was een van de mooie dagen dezer afgelopen week: woensdag 28 mei de Opening Ontmoet de Noorderparkkamer in het Noorderpark. De ingang is te vinden aan de Wingerdweg 185 of 231 - in feite de linkeroever van het Noordhollands Kanaal, een wonderschoon bijna onontdekt park, dat zich over honderden meters langs het water (fietsers!) uitstrekt.
Nieuwsgierig naar de plek waar ik zondag gedichten zou voorlezen met Saartje van Camp, wilden wij deze gelegenheid niet laten lopen.
Wat hield de opening van de Noorderparkkamer in? Een uitgebreid vouwblad met de programma's van deze zomer (ook op www.noorderparkkamer.nl) had al aangegeven:
Soms is de Noorderparkkamer:
een huiskamer (vertonen en vertellen),
soms een eetkamer (eten en ontmoeten),
of een kinderkamer (fantaseren en spelen),
een atelierkamer (verbeelden en creëren),
of een muziekkamer (luisteren en musiceren).

- wat dat betreft hebben mijn oren het goed getroffen: op weg naar hier, ons huis in de stad - om te douchen onder meer - reden wij langs Concerto in de Utrechtsestraat ; in HP De Tijd had ik gelezen over een 7 cd-box van Django Reinhardt, Rhythm & Swing - the very best of the French guitar Maestro, 143 timeless tracks on 7 discs voor een aantrekkelijke prijs.
En dat bleek waar te zijn - nadat Edith nog brood bij de bakker op de hoek en een Callas-box uit de afdeling Klassiek van Concerto had aangeschaft, konden wij betalen met een van de VVV-bonnen die ik van een ander Noordgevoel (Bed & Brek in de Van der Pek) had gekregen om weer dat gedicht voor de camera te doen, dat mij al jaren verheugt bij het voorlezen.
"O stad Amsterdam, omarm je noorderoever:
de Noorderzon schenkt je een horizon in wording,
de Overkant van 't IJ niet langer ondergeschoven
of verborgen, maar een bron
waaraan nieuw leven ontspringt."

Zo begint het, zoals ook bij Django Reinhardt, naar wie ik NU mag luisteren, weer een nieuw verhaal begint. Heel wat te lezen in het begeleidende boekje. 'Django was his gypsy name, meaning "I awake", and his parents put the non-gypsy Jean Baptiste on his birthcertificate so as to make his life easier when it came to dealing with the gendarms."

 

En dat waren dan Saartje van Camp en ik, die met muziek en poëzie de Noorderparkkamer inwijdden- aanstaande zondag weer een aantal dichters. Voor de happy few, uiteraard en eerst moesten de zeepkistenmakers hun spullen weer naar binnen brengen. De rechterwand is gevuld met boeken van de ruilbibliotheek; ik liet twee exemplaren van Hoogseizoen achter en kwam terug met het leven van Mao door zijn lijfarts, en maar weer eens om weg te geven De dageraad der magiers, dat onbekende en onbegrepen boek. Niks Avondrood. Ja van de western civilization such as we've known it zal niet veel meer dan de essentie overblijven. Tijd voor de Bergrede, niet Jeremia of Cassandra.

Tijd ook - overmorgen - er weer eens 'helemaal uit' te gaan. www.fesfestival.com vertelt je hoe en wat. De 15e juni hopen wij ijs en weder dienende weer in het vadermoederland terug te zijn, en ons tuinleven weer te hervatten. Dat houdt niet alleen in, dat wij een aangekruiste aanmaning van het bestuur van Buitenzorg kregen: Wilt u met name 'de paden schoonhouden (onkruid, gras verwijderen, vegen en overhangende beplanting snoeien.' en dat ik dus driftig in de weer ben geweest ter lengte van 133 tegels zulks te doen - er valt veel anders te doen: mensen ontvangen, lezen, scrabblespelen, padpraat, zo nu en dan een Nova-tje en het Voortdurende Wonder van Mama Natura Artis Magistra est.
Koolmeesjes, pasgeboren, vliegen af en aan - drie papavers zijn uitgekomen, en de kamperfoelie ruikt des avonds welriekender dan ooit. Even afscheid van ulieden dus; het ga u goed - verlies je hoofd of hart niet bij het voetballen, hou je haaks en en tot de volgende posting van Simon Vinkenoog, Voorsorteerder.

---

juli 2008