Donderdag 27 juli 2006

The Day of the Decision Makers

Tsja. Altijd eerst de e-mails lezen; sommige onmiddellijk beantwoord. Terwijl Ma een douche neemt, waar ook ik straks aan toe ben. Een nieuw nummer van BRES in de bus, het 239ste - augustsus/september 2006, in zijn geheel gewijd aan Zin en Onzin over de Katharen. Opnieuw een nieuwe hoofdredacteur, met nieuwe assistenten.
Afscheid werd genomen van Coen Simon, Loan Oei en Tony Lith - de nieuwe hoofdredacteur is John van Schaik (1956), directeur van het Origenes-Instituut dat zich bezighoudt met het bevorderen van de dialoog tussen het traditionele en het esoterische christendom.
Hij wordt bijgestaan door Ronald Hermsen, wiens debuut bij BRES ik mij herinner, en Kora Kremer. BRES, tijdschrift voor religie, wetenschap en gnosis is met ingang van editie 239 een vernieuwde voortzetting van Bres, kroniek van onze beschaving, opgericht in 1965. ISSN 0165-7798, www.bres.org, 070-3585443.

In de tuin, waar wij de zomer doorbrengen, is uiteraard genoeg lectuur en literatuur, kranten, weekbladen en tijdschriften te over (eens in de twee dagen leegt Edith in de stad de brievenbus). Voor mijn verjaardag kreeg ik van Derrick Bergman de tweede druk van Theo Thijssen's Het grijze kind, verschenen in mijn geboortejaar 1928. Nadat Edith het in 1 ruk heeft uitgelezen (bij wijze van spreken) ben ik er vanochtend met hernieuwd plezier aan begonnen; sommige passages van het boek dat ik heel lang gelden voor het eerst las, staan me nog duidelijk in het geheugen, als ik herlees. Prachtboek: zijn beste, mijns inziens.
Zelf las ik, ach en wee roepend, beledigd en onder de indruk van Arianna Stassinopoulos Huffington's biografie Picasso - vernieuwer en vernietiger, BZZTôH/Het Spectrum, eerste druk 1988. Meer dan 500 pagina's weetjes en wetensweaardigheden - vele mij onbekend, maar je bent nooit te oud om bij te leren: minstens zo belangrijk als het afleren. Wat een ellendeling, die man - in zijn relaties. Wat een lafaard, en zo voort. Hij kwam nooit over zijn 1m65 heen; tot op hoge leeftijd wilde hij zijn viriliteit bewijzen, en hoe... Dag Picasso.

ZONNEKLAAR, mijn dichtbundel met teksten van de laatste jaren, ligt bij de drukker. De bedoeling is dat de Passage-uitgave verschijnt tijdens de komende boekenmarkt, gedurende de Uitmarkt, waarvoor ik opnieuw gevraagd ben literaire rondvaartboottochtjes
te gidsen: 26 en 27 augustus. Met plezier, al zovele jaren! Eerder nog optredens met Spinvis tijdens Lowlands Paradise en de Amsterdamse Parade, eerder die maand. En 1 september verschijnt een Karel Appel-postzegel.
"Het is zonneklaar. De natuur in de landen rond de Middellandse Zee kan de opeenvolgende droogteperioden niet meer aan. Het Wereld Natuur Fonds waarschuwt in zijn rapport voor de gevolgen van droogte of de kwaliteit van het landschap en het water. De erosie wordt versneld, bosbranden zullen vaker voorkomen en flora en fauna worden bedreigd. In perioden van droogte daalt het waterniveau, waardoor de watertemperatuur stijgt. Tientallen tonnen dode vis werden na de droogte van vorig jaar gevonden in Portugese en Spaanse spaarbekkens en stuwmeren." (De Volkskrant 22 juli 2006).
En ook wij merken aan den lijve, dat het klimaat verandert. Wij leren zweten en ons afpoedelen onder de tuinslang, en kennen op dit moment geen beter verblijf op aarde denkbaar dan aldaar, alwaar wij ons direct weer heen begeven.
Wat wilde ik nog meer laten weten van deze hondsdagen? Dat het verschrikkelijk is, dat oorlog weer woedt tussen Israël en Hezzbollah; dat Amerika nog altijd mijn gebeten hond is? Ik printte de vijf pagina's van het Anti-Empire Report van William Blum: Some things you need to know before the world ends. Aan te vragen bij bblum6@aol.com, (with "add"in the subject line. I'd like your name and city in the message, but that's optional.)
Of eerst even lezen: www.killinghope.org.

En wat een plezier beleefde ik ook aan Charles Williams The Greater Trumps; herlezend besef ik hoeveel mij bij eerste lezing ontschoten is: de Tarot speelt er een heel belangrijke rol in.

En hier mag ik het bij laten: Edith zoekt nog even of er van de genomen foto's een of meer hier publicabel zijn. Een tuinbarbecue waaraan twee van mijn gasten deelnamen, Arjan Witte en Tommy (Joe Speedboot) Wieringa, afgelopen zondag - herinner ik me.

Tommy Wieringa neemt voor ons de honneurs waar bij de barbecue

En nu ik onder de douche. En dan Ha, Heerlijk Tuinwaarts! Na de hittegolf een klamme afwachtende weersgesteldheid. Het zweet breekt me uit. En ik spoel het er direct weer af. Ciao; uw zomergast Simon Vinkenoog.

Dinsdag 11 juli 2006

The Day of The Unsolicited Opinion

Het was een onuitgesproken wens, die bewaarheid werd.
Mijn laatste optreden (lege agenda tot 8 augustus) vond zaterdag jl plaats tijdens de eerste der vier Zwoele Zomeravonden, georganiseerd door het Krõller-Müseum in Otterlo (info@kmm.nl, 0318-591241), "4 zinderende zaterdagavonden in juli en augustus. Kunst, theater, muziek en poëzie in de beeldentuin."
Na gezinderd te hebben, begeleid door Constantijn van der Heijden op contrabas, Frank Wendemuller (Fender Rhodes) en Jesse Bourrier op drums - vertrouwend op elkaar, waren het improvisatiemomenten van jewelste; leve jazz & poetry, wat Bernlef en anderen daarvan ook mogen zeggen - werd het ons vergund Jean Dubuffet's Jardin d'émail te bezoeken: een der mooiste aldaar aanwezige sculpturen (de beeldentuin van 25 hectare, een van de grootste in Europa, ruim 100 sculpturen - plattegrond behoort bij entreebewijs), waarover ik met evenveel ontroering als hoe lang geleden alweer, Peter &Anneke? rondwandelde.
Dubuffet's werk is immer inspirerend geweest; hij was een der eerste verzamelaars van Art Brut, zoals ik niet de laatste ben om een eigen Totem in Buitenzorg in te richten: De Totem der Nutteloze Dingen; gevonden en achtergelaten, weggegooide en opgeraapte voorwerpen, verhevigd tot windorgel en zonnegordijn.

De beeldentuin in Krõller-Müller bij avondzon toonde een schitterende aanblik; zo'n vierhonderd mensen hadden van de gelegenheid gebruik gemaakt en verzamelden zich , al dan niet picknickend met witte wijn of rosé, op gezette tijden rond de vijf plekken, waar iets Gebeurde en uiteraard de twee Horeca-standjes: een prachtig park.
Wie het niet kent, dient er heen te gaan - de volgende zwoele zomeravonden, na sluitingstijd van het museum zelf, vinden tussen 18 en 21 uur plaats. Was 8 juli sprake van literatuur en poëzie, 22 juli wordt het theater, 5 augustus muziek en dans, 19 augustus Gipsy Jazz.
Uitstekend, deze ontmoetingen van diverse kunstuitingen in zo'n unieke ambiance. Vereerd was ik in het Rietveld-paviljoen op te treden, eens overgebracht van de openbeeldententoonstelling in Sonsbeek. Vereerd ook met de opmerking van een bezoeker, dat mijn manier van doen hem deed denken aan dat van de architect Wijdeveld; een pluim op mijn hoed die ik maar al te graag opzette.

!

Een ongekende weelde, het buitenwonen! De uitroep van Edith maak ik de mijne: nog altijd op haar verliefd, is haar (bij hittegolf naakte) aanwezigheid zo dichtbij voor mij een voortdurende bron van lustgevoelens: heerlijk die door je aderen te voelen kloppen; ach, het hele leven, de hele kosmos is toch één erogene zone!

De drukproeven van Zonneklaar; je zou altijd zoveel willen expliqueren (don't explain, don't apologize, wie was het, Olivier B., die dit volgens jou zei?) dat ongezien tussen de regels verdwijnt.
Elk gedicht heeft zijn oorsprong, de aanvraag, de opdracht, gelegenheid - soms zijn het bezweringen tot jezelf gericht, verzekeringen van wat je al dan niet weet, taalkriebels, bliksemflitsen. Het gaat zijn gang: als de geest maar blijft waaien, en de letter niet vastligt, maar losgooit.
Coen de Jonge, die uit mijn poëtische teksten van de afgelopen vijf, zes jaar een selectie maakte, schreef een amusante uitlui; over een ondertitel + flaptekst wordt nog overleg gevoerd tussen Passage-uitgever Anton Scheepstra, Coen - even op vakantie- en mij.

Gefascineerd ben ik Een avond in Hotel Majestic aan het lezen, ondertiteld Over Proust en het Parijs van de jaren twintig. De auteur, Richard Davenport-Hines (1953) publiceerde eerder onder meer The Pursuit of Oblivion, een geschiedenis van narcotica, en schrijft voor The New York Times, Times Lit. Sup. en The Independent.
18 mei 1922 vond in het hotel Majestic aan de Parijse Avenue Kléber - alwaar ik van 1949 tot 1956 bij de UNESCO werkzaam was, dit even als terzijde - een diner plaats voor zo'n veertig, vijftig genodigden, na de première van Strawinsky's Le Renard door Les Ballets Russes onder Serge Diaghilev in de Parijse Opéra.
Onder de gasten, leden en vrienden van het ballet, schilders, schrijvers, modeontwerpers en societydames, was een ereplaats door de gastheer, Victor Schiff, ingeruimd voor degenen die als leiders van de modernistische beweging in de kunst werden beschouwd, de schilder Pablo Picasso, de componist Igor Strawinsky, en de schrijvers James Joyce en Marcel Proust.
Over deze avond heeft de auteur uit correspondenties, brieven en research een uitvoerig verslag geschreven, de 50 pagina's van het eerste hoofdstuk; een en ander speelde zich af een half jaar voor Proust's dood - op wie wij vervolgens inzoomen.
En hoe: veel van wat ik hier lees wist ik nog niet, maar verduidelijkt veel (dat zowel de dichter W.H.Auden, de schrijver Gustave Flaubert als ook Marcel Proust zelf, opgroeiden als zoons van geneeskundigen die thuis over hun werk spraken... Aan de lezing van Proust was ik nooit toegekomen; de man achter de romanreeks is een neuroticus van jewelste; onvoorstelbaar. Maakt dit boek des te fasdcinerender; de portée van A la recherche du temps perdu had ik nooit ingezien; toch vraag ik me af of ik nu naar het oeuvre zelf zal grijpen...
Ik lees verder; ook was het interessant hier als pre-proustiaans een ander boek aan te treffen, waarvan ik in- en uitleiding gelezen had na de aanschaf: A Rebours, Tegen de keer van J.K.Huysmans, in 1903 verchenen na twintig jaar daarvoor geschreven te zijn, voortreffelijk vertaald door Jan Siebelink, wat trouwens ook gezegd kan worden van de Majestic-vertaling door Rob van Essen. (Alleen, p.160: "mannen wiens minnaressen de mannelijke rol spelen of wiens geslachtelijke identiteit een spel van verwisseling wordt"- mijns inziens moet het toch echt 'wier 'zijn. Spreek me tegen).
Ik ga douchen en daarna tuinwaarts. Het was mij weer een genoegen even de 42 treden te beklimmen, om mijn flessenpost airplay te geven. Daar gaan we! Simon Vinkenoog

Dinsdag 4 juli 2006

The Day of The Group Representative

Poëtica? Nee.Ik vink af: de nee's rijgen zich aaneen. Denken met de pen. "Als men al die papiertjes, die krabbels beziet, denkt men aan een scheepstimmerwerf: overal liggen planken en spijkers en men denkt somtijds hoe krijgt men het bij elkaar zoodanig dat het een 'schip' wordt en dat 'het' varen' kan?". Maurice Gilliams.
M3, handcomputer van het Literaturmuseum der Moderne (Limo), museum voor Duitse literatuur uit de twintigste eeuw in Marbach-Zuid-Duitsland, weet voor welke van de vele vitrines de bezoeker staat. M3 weet dat Gottfried Benn zijn eigen aantekeningen nauwelijks kan ontcijferen. Er staat: "Wie een grote schrijver wil worden, moet eerst zijn eigen handschrift leren lezen." Ik ben met de eerste lessen bezig. Nee dus.
"Maar de teneur, misschien wel terreur, heden ten dage is de talige poëzie, waarbij bundels hecht geconstrueerde bouwsels zijn. Onpersoonlijk, afstandelijk, overgecomponeerd. En er is de tendens tot nonsenspoëzie, van de weerbarstige poëzie van Gerbrandy, hoewel niet slecht, tot de ronkende, barokke, breedsprakige taalstroom van Pfeijffer. Leegte, inzetloosheid verscholen achter een rookgordijn van taal. Waar gáát het over? Het getuigt van moed helder en transparant te dichten, daadwerkelijk een inzet te heben, en deze inzet te tónen. Dan zet je iets op het spel."
Aan het woord - in gesprek met Maarten Moll in Het Parool - is de 33-jarige winnaar van de C.Buddingh'-prijs voor het beste poëziedebuut van het afgelopen jaar, Willem Thies, voor zijn bunddel Toendra (uitgeverij 521).
Toch poëtica dus; over die van Martinus Nijhoff las ik in de Literatuurbijlage - 2, van De Groene Amsterdammer, '"waarin vormbewustzijn, ambachtelijkheid en creatieve transformatie kernbegrippen zijn."
En voor www.dichttalent.nl heb ik zojuist over de natuur als leermeester(es)van de poëzie ge-schreven; ik houd daar een kroniek bij. Deze Kersverspagina's laat ik in de zomermaanden sloffen, zoals mijn vaste bezoekers weten. Ik leef er niet minder om; het kabinet viel zonder mijn medeweten, ik heb er geen slaaptekort aan overgehouden dus, noch aan het WK Voetballen, afleidingen genoeg rondom in de Lusthof, die onze tuin ons biedt; de noorderzon wat betreft de electronica. Een paradijs voor ondergetekende en Edith, die het waar dan ook heerlijk hebben.
Het is trouwens heel inspirerend bezoekers, vrienden en (on)bekenden op de tuin te ontvangen; afgelopen zondag hadden wij Bart FM Droog uit Groningen op bezoek, met zijn gastvrouw-en heer Diana Ozon en Frank (ITC-deskundoloog van het eerste uur) op vakantie in Amsterdam. Hij vergat zijn bril; goed teken!
Aan Bart FM heb ik het te danken, dat ik hier achter de computer zit: hij was het die een internet-verkiezing uitschreef voor de vacant gekomen functie van Dichter des Vadserlands, nadat Gerrit Komrij er een jaar voor aftreden de brui (hoe ziet zo'n ding er eigenlijk uit) aan (aan wie?) had gegeven. Een jaartje ad-interim heeft me ahum veel geleerd, dichter bij het volk etcetera, ik deed een en ander met plezier, vooral vanaf de dag dat hij vond dat ik online diende te zijn, als ddV, zij het Ad Interim. Ik ben niet jaloers op Driek van Wissen, die naar Teheran mocht in zijn rijmfunctie.
Ach, terig naar de natuur, weer naar Buitenzorg. Precies een jaar geleden aan mijn voet geopereerd. Claudicatio intermittens is gebleven; ik leer er mee leven. Altijd goed. Gegroet, Simon Vinkenoog.

JUNI 2006