KERSVERS

Dinsdag 29 juli 2008

 



Zo stond het in Het Parool van 25 juli jl. Wel, mijn dank; advertentieweekblad de Echo publiceerde deze week een foto van Edith en mij bij de ingang van de Centrale Bibliotheek op het Oosterdokseiland, waar de eerste zes regels van dit gedicht op de treden zijn aangebracht.
Het zijn nog niet de tien geboden, maar ik ga er van uit dat mystiek, spiritualiteit en levenskunst heel goed samen kunnen gaan. Ik ben het overigens met Piet Piryns eens, die een uitspraak aanhaalde: le bonheur se raconte mal - het is moeilijk over geluk te spreken. Maar het te beleven, in woord & daad, is iets ganz Anderes. In elk geval: als je het een voor een op anderen kunt overdragen, is mijn dag goed. Zo de vier BNN-ers van Spuiten en Slikken (geluid, camera, regie, vragenstelster) die ons kwamen spreken: zij huppelden, na opnamen in de tuin, opgetogen weg. Zie a.s. zondag.
SATOR
AREPO
TENET
OPERA
ROTAS

Spiritualiteit is IN - heet het niet zo? Zelfs de bedaagde J.L. Heldring in NRC Handelsblad buigt zich over het begrip, als hij komt te schrijven over een boek in de reeks Studies in Spirituality van het Titus Brandsma Instituut in Nijmegen, geschreven door de Nederlandse oud-diplomaat Edy Korthals Altes, die in 1986 als ambassadeur in Madrid aftrad, omdat hij het kernwapenbeleid van zijn regering niet langer kon verdedigen, dixit Heldring de 17e juli jl. Het boek luidt Spiritual Awakening. The Hidden Key to Peace and Security, Just and Sustainable Economics, A Responsible European Union.
Volgens de oud-ambassedeur is een echte mutatie nodig, een nieuwe ethische wereldomvattende consensus. 'Wat spiritualiteit ook moge zijn, het is misschien een voorwaarde, maar geen panacee. Alle spiritualiteit sluit het harde en vaak vervelende werk aan de oplossingen niet uit.' Wijze laatste woorden van Heldring.
Dagblad De Pers gaf gisteren het portret van de 64e-jarige Eerste Hippie van Rusland, en drukte daarbij het lied van John Lennon af: Stel je voor. Imagine.
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one.

Oud-Lingo-presentator François Boulanger startte vorige week de website
www.ietser.nl, voor aanhangers van het 'ietsisme'. Volgens hem is ietsisme, in antwoord op een van de vijf vragen van dagblad Trouw, 'anarchisme binnen het geloof en de metafysica. Je bent zelf je eigen kerk.'

Nu is ieder isme, volgens een gevleugeld woord van Steef (Reisburo Stel je Voor) Davidson een wasme. We zijn omgekomen in de -ismes. Liever een utopie dan een utopisme. Liever de realiteit boven het realisme. Liever het ideaal dan het idealisme.
Etc. De zon schijnt, voor de laatste keer geposeerd voor Aat Veldhoen; na dit geschreven en gepost te hebben keren wij naar de tuin terug. Zaterdag het tuinfeest in Deventer; zondag een t.v.-opname in Oostende. Gegroet, voor nu. Simon Vinkenoog, werkverschaffer.


Hedy d'Ancona bekijkt als eerste het schilderij dat Aat Veldhoen van mij maakte

 

Dinsdag 22 juli 2008

Het was inderdaad een bijzondere avond, waarheen wij ons de achttiende juli spoedden - of wij van te voren even mobiel wilden laten weten dat wij er aan kwamen, zodat gastheer Hans van Velzen, directeur van de Openbare Bibliotheek in Amsterdam ons persoonlijk kon opwachten om mij met mijn 80ste verjaardag te feliciteren. Na de taxichauffeur langs een der laatste hindernissen op weg daarheen te hebben geloodst, en hij ons tussen Conservatorium en OBA kon lozen, zagen wij hem al aankomen met een bos bloemen en enige fotografen in zijn gevolg. Hij leidde ons langs een tafeltje met champagne en de daarbij behorende glazen en wees op een met Amsterdamse vlag bedekte tekst, over zes treden van de toegang verschaffende brede trap aangebracht. Hij liet de wachtenden Lang zal hij leven zingen en het doek werd weggetrokken om zes dichtregels van een mijner Odes aan AmSterDam te openbaren. Heilwensen, inderdaad - ga maar kijken.

Vanaf zes uur waren de medespelenden van het verjaarsfeest in de OBA welkom; zij richtten tafels in, met foto's en documentatie op de 7e verdieping tussen Garderobe en toegang tot het Theater van 't Woord en droegen door dit bazar-effect ongetwijfeld bij aan de goede sfeer van het geheel.
Om zeven uur namen wij gezamenlijk, met sprekers, musici en de nodige aanhang een hapje; vanaf acht uur zouden de deuren voor de genodigden open gaan.
Daar was in de eerste plaats Anton Scheepstra van uitgeverij Passage, bij wie deze avond de eerste exemplaren van mijn Amsterdam/Madmaster aangeschaft konden worden. Die avond kreeg of kocht iedereen een eerste exemplaar; ik heb enkele tientallen handtekeningen mogen zetten, die steeds abstracter werden.
Daar was Willem Desmense van Uitgeverij IJzer, die zeer onlangs een herdruk van mijn (eerder in 1982 bij Meulenhoff verschenen) vertaling van Antonin Artaud's Het theater van de wreedheid het licht deed zien. Uit zijn interessante fonds had hij boeken à € 8 te koop - goed idee.
Daar was Vic van der Reijt van Nijgh & Van Ditmar en enkele medewerkers, met een lijst waarop mensen konden intekenen op de voor dit najaar geplande verschijning van Vinkenoog Verzameld, al (?!) mijn gedichten - in bundels, tijdschriften etc. geschreven tussen 1948 en 2008: meer dan 1200 pagina's wat in feite neerkomt op niet meer dan 20 pagina's per jaar... Bezorger Joep Bremmers legt daaraan met de grafische vormgever en de redactie de laatste hand.
Daar was Derrick Bergman, die in het schrijven van mijn biografie halverwege de jaren zestig beland is (een cluster-kluwen van gebeurtenissen!) en zorg droeg - voor de Bezige Bij - voor de aanbieding van het brievenboek 1951-1956 van de jonge schrijvers Claus en Vinkenoog.
Daar waren, uit Naburije, te weten de Scheldestad Antwerpen, Caroline en René Franken, van DEMIAN, Wolstraat 2 alwaar van 18 oktober tot 8 november de tentoonstelling FUN IN PROGRESS schrift & beeld wordt gehouden. Ik wil er ook oreren en een of meer workshops geven, al naar de interesse van serieuze gegadigden.
Daar was Martijn Jas van Uitgeverij Kapstok, bij wie dit jaar Amsterdam Bevalt verschijnt, interviews met Amsterdammers van geboorte die het tot BN'er hebben gebracht. In de reeks waarin o.m.Utrecht, Rotterdam, Breda en Maastricht verschenen; dit keer met foto's van Corbino.
Uitgeverijen Rubinstein/Excelsior Records waren present met RITMEBOX het luisterboek dat Spinvis Erik de Jong mij aanbood in Artis op 12 juli jongsleden. Wij vonden beiden het dubbelgesprek met Hans Nauta in TROUW van 18 juli het beste wat over onze samenwerking verschenen is.
Daar waren, last but not least, Steven Hond - eveneens jarig op 18 juli - ,Almar Seinen en Ronald Timmermans van Uitgeverij d'jonge Hond, met wie ik al enige tijd bezig ben een scrapboek samen te stellen, waarvoor nu ook een streefdatum is vastgelegd.
Wij Streven Voort. Allen dank voor hun bijdrage.

Op de rondgezonden uitnodigingen (van de 600 die gedrukt werden verzonden Edith en ik er zo'n 400) stond een door mij te presenteren programma tussen negen en tien uur aangekondigd, waarna shoptalk tot sluitingstijd. Wij wilden enkele sprekers, afgewisseld door muzikale bijdragen, aan het woord laten. Wij hadden ze carte blanche gegeven; het waren allen, stuk voor stuk, mensen naar ons hart, die iets te zeggen of te vertolken hadden - en het zou niet om Ik, Simon V. gaan, maar om Amsterdam, op deze avond die wij een Ode aan Amsterdam hadden genoemd, dit centrum van de informatie-explosie.
Voorstellen mocht ik:
Ed van Thijn, ooit burgemeester van Amsterdam, in welke functie hij Edith en mij op 1 september 1989 in de echt verbond; mij voor de allerlaatste (zes) keer, en Edith voor de eerste én laatste keer. Hij herinnerde zich ook dát feest, waar hij ook Derk Ringnalda, Edith's vader, weer ontmoette. Zij kenden elkaar uit Den Haag, waar Edith's vader Secretaris Generaal van Algemene Zaken was. 'Het gemeentehuis was die middag de grootste coffeeshop van Amsterdam!'
Als eerste hadden wij uit de Muziek der Sferen Fifi l'Amour en Rodolofo Ravissante, die al jaren met sterrenvuur zingen en piano spelen: wij kregen een uitgelaten versie van Jacques Brel's Amsterdam in het Engels te horen alsmede een even opgetogen ode aan Amsterdam van Ramses Shaffy.
Fons Elders, Kosmisch Humanist, bracht via Aristoteles en drie grondwetten - Tijd, Ruimte, Kennis - het Hier en Nu teweeg, waarin alles zich voortdurend simultaan beweegt. Hij deed dat op de van hem bekende eigen wijze; enkele weken geleden konden wij hem via de RVU een interview met Naom Chomsky zien afnemen. Zijn woonhuis in Warder is een shrine; de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht ken ik alleen van naam; ik ben er nooit geweest. Dankbaar ben ik Fons voor het feit dat hij zijn vakantie in Frankrijk bekortte om dit hier naar voren te kunnen brengen: een vriendendaad.
Laura van den Berg is de lieftallige en begaafde dochter van Edith's zuster Else en haar man Gerard van den Berg. Ik heb haar drie keer eerder in familiekring horen zingen en gitaar spelen en vroeg haar voor deze gelegenheid. Blij dat ze toehapte! Met haar kameraadje Guy Corneille componeerde en arrangeerde zij muziek bij mijn gedicht De avonturen van Amsterdam - een open plaatjesboek- zij deden dat met verve - haar vriendje Sebastiaan en haar ouders waren minstens zo geroerd als ik, op het moment dat ik na het welkomstwoord van Van Velzen de volgestroomde zaal betrad en iedereen zo maar begon te klappen!
Na haar sprak Tjebbe van Tijen (www.imaginarymuseum.com), wiens scroll langzaam langs mijn boekenkast gleed - een van de technieken die hij gebruikt had voor de situationisten-tentoonstelling in het Centraal Museum van Utrecht vorig jaar. Hij heeft een lange activisten-documentalisten-loopbaan achter en voor zich - het was een genoegen zijn boeiende uiteenzetting te volgen.


Frederieke Saeijs spelend voor de powerpoint presentatie van Tjebbe van Tijen
Foto: Nico Koster


Frederieke Saeijs (viool) en Shuann Chai (vleugel) die elkaar al jaren kennen, maar sinds lang niet meer hadden gezien, kwamen aangevlogen - de ene fee terug van een tournee in Israël en de andere nimf vanuit Londen op weg naar IJsland speelden een verukkelijke sarabande - als dat de term is. Frederieke, die in Amerika studeert en die in Den Haag bij Else Ringnalda op de Hogeweg logeert als zij in Europa is, vond de sfeer buitengewoon ontspannen - zo anders dan bij het gebruikelijke concerteren. Ook voor hen werd uitbundig geapplaudisseerd.
Egbert Tellegen, die ik voor het eerst op televisie zag, met Wim Brandt sprekend over zijn boek Het utopisme van de drugsbestrijding, was voor velen een mystery guest. Na deze avond niet meer. Lees wat hij te zeggen had. Ik ga er van uit, dat hij geen enkel bewaar tegen openbaarmaking maakt. It's all in the game!
Wij onderbreken even deze opsomming, die mij deugd doet, terwijl Edith de door haar gescande tekst hier te voorschijn tovert.


FOOD FOR THOUGHT. Of ik mij nog ergens kwaad om maakte, vroeg Piet Piryns mij gisteren. Ja, ja, ja - driewerf ja: ziehier waarom Piet.. Loud and clear: oh oor, o hoor!
EEN EEUW GRUWELIJKE MISVATTING moet genoeg zijn.
Tijd voor reflexie ook bij de Friese bard Tsjêbbe Hettinga; als je diens stem eenmaal gehoord hebt, wens je iedereen die ervaring toe. Geen wonder, dat ik hem voor deze Gathering of the tribes uitgenodigd had, en ook hij kwam met graagte en las, begeleid door Gerrit Huizinga (tuba) en Lolke Sijtsma (baritonsax) Blaasmuzyk yn tubaljocht! een van de wondere Odes die hij over zijn toehoorders weet te strooien, in die verre klankrijke taal met zijn o zo lange klinkers. In de betere boekhandel is een bundel gedichten (misschien wel meer?) van hem verkrijgbaar, met een cd waarop hij te beluisteren is.
Hedy d'Ancona ken ik al heel wat decennia, en wij zien elkaar wat vaker nu ik voor Aat Veldhoen poseer die weer een levensgroot naaktportret van mij maakt, deze ochtend voor de vierde - volgende week voor de laatste keer - als achtergronddecor: onze Tuin, waar hij met Hedy inspiratie was komen opdoen.
Zij sprak met heel wat vertedering over de acties van de Vrouwenbevrijdingsbeweging van oktober '68; het individuele/collectieve onbehagen over de gang van zaken in bed en aan de keukentafel. Zij liet de namen rollen van Betty Freedan, Evelyne Sullerot, Germaine Greer, Alice Schwarzer, Shulamith Firestone, Sheila Rowbottam en dichter bij huis Joke Smit, Andreas Burnier, en Anja Meulenbelt.('De pen bleek een machtig wapen om de onderdrukking van de vrouw aan de kaak te stellen.')
Zij vermeldt het destijds dwingend en verstarrend samenhokken in vrouwenhuizen en vrouwencafes, -boekwinkels, -uitgeverijen en -tijdschriften.
'Vandaar dat vrouwen die begeesterd en gesterkt door de Womans Lib wilden ontstijgen aan het collectief, aan hun enkels naar beneden werden getrokken. Gelukkig trokken de ware feministen zich daar weinig van aan. Ze verlieten de veilige haven en trokken de wereld in, ze gingen iets doen wat ze nooit mochten en altijd wilden; de Alpenhoorn leren bespelen in India. En heel - heel af en toe, lieten ze hun succesvolle carrière moeiteloos achter zich en transformeerden zich tot Prinses op het Witte Paard, zoals Edith Ringnalda. De man waarheen zij draafde, sprong moeiteloos achterop en zo is het gekomen, dat Vinkenoog tot Geluksvogel werd.'
Zo waren wij weer thuis - even moeiteloos liep het heerlijk uit; tot slot las ik begeleid door SPINVIS (Erik de Jong, gitaar,Saartje van Camp, cello, Talla (djembe) en Tsjebbe's beide blazers) het volmondig gedicht JA JA JA (ook op cd's) met als slotzin jajaja tegen onze overgetelijke feesten. Dit was er een van.
Leve de universele shoptalk.
Leve de Tijdelijke Autonome Zone met Uitzicht over Amsterdam, liefderijk bestierd door Nicole Overweg, die ons op het hart had gedrukt ons nergens zorgen over te maken en te genieten, "Want het is zo voorbij".
Iedereen was er; wij misten de Ruigoordvrienden die zich en anderen in Christiania/Kopenhagen waarmaken, vermaken en vervolmaken. En wij brachten de wetten van de informatica weer eens in stelling: verwerven, verwerken, verstrekken. Zo zij het.
Dank, Hans van Velzen, dat je ons diep in de nacht samen met je chauffeur overgelukkig naar Buitenzorg hebt teruggebracht met dozen vol cadeaus en bloemen.

Simon Vinkenoog, dankbaar op weg naar de 9 x 9.

PS Het Parool bracht verslag uit:
P.P.S.: Zelf Weinig Te Vertellen? Hier mag ik mijn zegje doen. Gegroet, Allemaal: Simon.


Vrijdag 18 juli 2008

July Eighteenth: The Day of Conviction
Meditation:
We speak of the individual and the Universe,
But within the individual there is a universe as well.

Gary Goldschneider: The Secret Language of Birthdays.


Groeten uit Eden, 18 juli 2008, foto Edith Ringnalda

Congratulations! De 80-jarige feliciteert: Nelson Mandela, John Glenn, Paul Verhoeven, Cesar Zuiderwijk, Elio di Rupo, Steven Hond, Erwin Java et tant d'autres!

Vierden eveneens op deze dag hun verjaardag:
William Makepeace Thackerey, Tristan Corbière, dr Hendrik A. Lorentz, Vidkun L.A.Quisling, Herbert Marcuse, Karel W.J. Mengelberg, Josepha Mendels, Clifford Odets, Speed Webb, Lupe Velez, Walter A.F.Maas, mr.J.M.L.Th. Cals, Jan Gerhard Toonder, dr I.A.Diepenhorst, Lia Dorana, Bram van Leeuwen, W.L.Brugsma, Rob Wout, Aad Nuis e.t.q.

Gekozen uit 145 namen, teruggaande tot het jaar 1013, mij alweer enige jaren geleden verschaft door Aries Astro-Serivices, Plaat 2, 1261 LK Blaricum, 035-6424554.
Ongetwijfeld googelt iedereen de zijne/hare er bij.
Goldschneider voegt hieraan onder meer toe: Hunter Thompson, Screamin' Jay Hawkins, Richard Branson en S.I.Hayakama.
Kortom: een polyglotte, semantisch zeer interdisciplinaire bemanning van de Vliegende Hollander.
Dit een korte groet; e-mailbox overspoeld: nu geen tijd & gelegenheid bestanden te openen, wil nog even langs Spinvis Ritmebox-clips, de spinoff.
Gisteren twee tv-crews in de tuin op bezoek; dezelfde avond een minuutje of wat in NOVA en NOS op 3. Haha, hihi.
En dank je, vrienden in de Volkskrant vanochtend.
Iedereen dank voor blijvende aandacht; mij wacht , DV, een bijzondere avond met aardige & interessante mensen in de OBA: untill we meet again...
Simon Vinkenoog, mazzelpikkie.

Woensdag 16 juli 2008

Sinds de vorige entry op Kersvers, afgelopen donderdag, niet hier thuis in de Sarphatistraat geweest, wel drie keer naar de Studio Desmet - ook in Amsterdam- Oost! - voor de VRT Vlaamse Radio, voor Opium-radio 1 (Hans Smit, zeer aangenaam} en opnamen met de Friese dichter-zanger Jan Kuipers Alma, die mijn gedicht Heilwens Liefde heeft vertaald, en zingt op een komende cd.
Uiterst plezierig, te weten our World Famous Zoological Garden ARTIS was de plek, waar de cd (speelduur 1 uur en 5 sec) van Spinvis (aka Erik de Jong) RITMEBOX uit zijn/haar wieg werd gehaald. Zeven nummers ervan zijn gratis te downloaden; de cd-uitgave bevat 23 tracks, gekozen uit - ik laat de achterkant van het bijbehorend boekje (oplage 2000) aan het woord: "Een collage van muziek en geluid, samengesteld uit vele uren archiefmateriaal. Zorgvuldig en liefdevol gemonteerd en op muziek gezet door Spinvis."
Het 48-pagina's tellende boekje is een en al knipoog, opgebouwd uit beelden, zinnen of flarden tekst die Spinvis hier uit Kersvers lichtte; enkele van zijn grafische vondsten heb ik nooit eerder elders aangetroffen (hetzelfde geldt voor zijn klankwereld): als dit geen surrealisme is, weet zelfs Laurens Van Krevelen het niet meer.
En die weet heel wat; zijn kleine uitgeverij Brumes Blondes bracht volgens de Fondslijst 2008 negen fijnzinnige boekjes ter wereld (alle geprijsd voor € 17) met teksten en tekeningen van Breyten Breytenbach, Jan G. Elburg, L. Th. Lehmann, Jack van der Meulen, Anaïs Nin, Jan Schlechter-Duvall en Eric Terduyn/Emile van Moerkerken.
De Genestetweg 16, 2061 VC Bloemendaal, fax 023 526 84 93, krevelen@xs4all.nl. Brumes Blondes - surrealistische edities.
Uit De Zevensnaar van Jan G. Elburg citeer ik: "Na een min of meer op het surrealisme geënte beginperiode, waarin wordt geëxperimenteerd met schokeffecten, confrontaties van ongelijksoortigheden en absurde humor (...) koos ik, jong en zonder literaire ervaring, onder invloed van gevestigde raadgevers voor de traditie."
Ben ik even blij, dat zulke raadgevers mij bespaard zijn gebleven!

Een heerlijk optreden in Artis, afgelopen zaterdag, kortom. Edith's foto toont mij met het Spinvis Combo à l'œuvre; de foto bij het NRC-verhaal toont mij in aandacht luisterend. En er was weer heel wat te horen! Verheugd uiteraard met de narratief in de NRC:

 


ZOOmeravond in Artis, 12 juli 2008, vlnr Simon, Erik de Jong, de Senegalese Nederlander Talla,
Cor van Ingen en Lucas Oldeman

De meeste ontroering verschafte mij deze week de verschijning van de briefwisseling tussen Hugo Claus en mij uit de jaren 1951-1956 (wij zijn van 1928 en 1929).
Voluit: Laat nooit deze brief aan iemand lezen. De briefwisseling tussen Hugo Claus en Simon Vinkenoog 1951-1956. Samenstelling, inleiding en aantekeningen Georges Wildemeersch. 2008, De Bezige Bij Amsterdam, ISBN 978 90 234 2683 7.
Professor Wildemeersch dient te worden geëerd om de wijze waarop hij de brieven van een uitvoerige inleiding heeft voorzien, gegevens uitgezocht, rechtgezet, verwezen, gedocumenteerd. Naast de 135 brieven en briefkaarten heen en weer zeven bijlagen, vier teksten van mij over Claus uit 1951, 1952, 1953 en 1955: Young Flemish Writer Is Swamped with Prizes, Intro Bulletin, New York.
Hugo Claus' zelfgekozen levensafscheid dit voorjaar was bijzonder, zo ook de omvang van zijn geschriften - de weerslag van een leven op de breuklijn van gevestigde waarden en onontgonnen taboes. De Vlaamse leeuw, die zich niet bekommerde om de luizen in zijn pels, maar wel het Verdriet van België onder woorden heeft weten te brengen, brult niet meer.
Maar zijn uitspraak blijft gelden: "Ik ben geen postzegel, ik ben een planeet in het universum."
De eerste bespreking (met omslagfoto) van het brievenboek verscheen van Arie Storm in Het Parool: "Een fijn tijdsdocument" (11.07): "Eerlijk gezegd: deze brieven zijn toch wel erg fijn om in elk geval doorheen te bladeren. Lees je de brieven aan één stuk door, achter elkaar, dan verander je vroeg of laat zelf in een soort Vinkenoog: druk, vrij associërend, soms goed te volgen en soms minder. Dat moet je willen. Claus geeft hem soms openhartig van jetje, maar dan vooral als schrijver en niet als mens. Verder wordt geroddeld, op barricades geklommen en worden er zaken gedaan. De titel komt uit een brief van Claus. Al met al roept dit boek die treurige en tegelijkertijd veelbelovende tijd perfect op."
Wat nou, treurig! Er staan meer top-ervaringen in dan afgronden. En hoe intens alles: te druk bezig, iedereen, om treurig te zijn.Treurig zijn de oorlogen op de achtergrond, die in het leven van mensen-van-mijn-leeftijd een levenslange rol hebben gespeeld, vanaf hun eigen ervaringen in World War Two.
Ik ben geen Golemwagger (onheilsprofeet), lees ik in de woordenlijst vanOchenebbisj (Verhalen en geintjes over het Amsterdamse getto [1870-1925], een uitgave van Bas Lubberhuizen uit 1999. Het zou gemakkelijk genoeg zijn in dit jeremiërende tijdperk, waarin gezag voornamelijk ondermijnd wordt door de fouten, vergissingen en mislukkingen die het Bestel zelf veroorzaakt.
Ik voel van harte mee met het achtergrond-artikel, twee pagina's van Marcel Hulspas in wat afgelopen zaterdag het laatste nummer van De Pers op Zaterdag is geworden: Wees erg bang!
De entree luidt: 'Milieuorganisaties, wetenschappers en politici bestoken ons voortdurend met dreigende rampen. Want bange burgers zijn brave burgers."
En de eerste paragraaf gaat als volgt: "Wat ooit kenmerkend was voor dictaturen, is inmiddels doodnormaal in de moderne democratie; het aanwakkeren en uitbuiten van angst. Vroeger probeerde een democratische overheid zijn burgers juist te bevrijden van angsten: angst voor ziekte, arbeidsongeschiktheid en werkloosheid. Angst was immers een slechte raadgever; ze kon leiden tot een vlucht in extremisme, tot revolutie. Zo vertelde de Amerikaasnse president Roosevelt zijn landgenoten in 1933 tijdens het hoogtepunt van de grote depressie, dat ze "niets te vrezen hadden dan de vrees zelf." Maar die bezorgdheid is verleden tijd. Vadertje Staat is een bullebak geworden; een onheilsprofeet die ons welbewust de stuipen op het lijf jaagt."
Het stuk van de Nederlandse Opperskepticus analyseert recente beleidsmaatregelen en constateert waarom ook de politiek steeds vaker kiest voor bangmakerij. Zijn betoog eindigt als volgt: "De burger heeft geen bescherming meer nodig: hij is een potentieel gevaar. Hij is onbetrouwbaar, onhandelbaar, een zeur, een verwend nest. Als de politiek hem iets wil bijbrengen, zijn gedrag wil beïinvloeden, dan kan dat alleen nog maar door toediening van de sterkste prikkel: bang maken. Maar angst slijt. En wanneer de ramp uitblijft en de angst wegebt, blijft alleen maar cynisme achter. Alleen een nog grotere dreiging kan de verwende burger weer in het gareel krijgen. Een nog grotere dreiging, waarmee u opnieuw van alle kanten zult worden bestookt. Bang bent u, en bang moet u blijven. Voor uw eigen bestwil!""

Ik zou deze woorden niet gelezen hebben, op de vermelde gratisdagbladpagina's 8 en 9, ware het niet dat op de pagina's 10 en 11 een uitgebreid dieptedubbelinterview van Britt Stubbe met Erik de Jong en mij stond gepubliceerd met vier foto's van Marco Hofste. Een foto van ons, voor de bibliotheek op Buitenzorg genomen, sierde ook de omslag van de P op Z.
Uiteraard ben ik verheugd mijn 80-jarig zegje te kunen doen, zo ook met Gijs Groenteman in VARA TV Magazine 28, 12-18 juli, met een staande foto van Friso Keuris en eveneens met Frenk der Nederlanden, voordat hij op vakantie ging, in Het Parool van 5 juli. Fotograaf Elmer van der Marel profiteerde van de gekke-bek die ik voor hem trok.
En het houdt even niet op; Edith haalde bij Daan & Els op het Weesperplein het nieuwe nummer van HP/De Tijd, waar ik in de rubriek Zelfportret een aantal e-mailvragen van Martin Boons beantwoord. Fotograaf Jos Lammers had er kennelijk veel zin in. "Ja, dat is theater!"riep hij uit!
Men begrijpt: enzovoort honderd en een 1 uit. Terug naar de tuin, enkele e-mailklantjes en nog twee nachtjes slapen, zei de a.s. octogeneriaan Simon Vinkenoog, onbesmuikt lachend.

Donderdag 10 juli 2008

Guur weer. Bezoekers ontvangen wij in het tuinhuis. Een wel zeer bijzondere dag gisteren; terwijl Suzanne Holtzer namens de Bezige Bij het eerste exemplaar van de briefwisseling Claus-Vinkenoog 195l-1956 komt brengen, getiteld Laat nooit deze brief aan iemand lezen, brengt Erna die de brievenbus van Buitenzorg beheert, het eerste exemplaar van het Amsterdam-boekje dat 18 juli in de OBA zal worden gepresenteerd. Een pil van 496 pagina's (dankzij de zeer geëlaboreerde voetnoten en bijlagen van Georges Wildemeersch: petje af!) en een pilletje, zeer gevarieerd - teksten over een halve eeuw verspreid - van 112 pagina's. Voor ons op tafel Het theater van de wreedheid, Uitgeverij IJzer, een vorige maand verschenen herdruk van de vertaling die ik in 1982 voor uitgever Meulenhoff maakte en Schrijvers en hun huizen, het fotoboek van Annelies Rigter, waarin te zien is hoe onze etage in de Sarphatistraat en ons tuinhuis eruit zien.
Zojuist bij Studio Desmet een radio-gesprek met de VRT over de briefwisseling, zondagavond wacht mij tussen 19.00 en 20.00 uur een radiogesprek (Opium-radio l) over AL wat zich voordoet.
En zaterdag dus half acht in Artis (tot zonsondergang geopend) de presentatie van Spinvis' Ritmebox. Hoera. Nog acht nachtjes slapen. Simon Vinkenoog, boekenlegger.

 

Dinsdag 8 juli 2008

Het Netwerk Werkt! Veel neuzen op 1 Rij; ontmoetingen. Geen tijd voor andermans activiteiten en futiliteiten. Zij die menen met mij een uitgebreide email correspondentie te kunnen opzetten, moet ik bij deze teleurstellen. Voor wie de schoen past. Niet voordringen.
Het uitstapje naar Vlissingen, waar in het kader van Onderstroom Theater Muziek Kunst aan de kust! een jaarlijks zomerfestival in Zeeland van start ging (www.cultuurwerf.nl) bood vele verrassingen. In Sunset City, het Festivalhart bij de Molen aan de Dijk, waar een Servicepunt, een Bogentent en een Theatertent de Lux zorg droegen voor lering & vermaak, speelde zich twee uur lang Het Hoogste Woord af, waar Hans Verhagen, Rick de Leeuw en Uw Dw Dr hun verhalen en gedichten aan een nimmer uitgelezen, immer toehorend publiek (85 man in het rond) konden laten horen, afgewisseld door de liedjes van zangeres, pianiste en accordeoniste Roos Rebergen, met drummer Tim als begeleiding, bekend als bandleider van Roosbeef.

Hier beklimmen Hans Verhagen en ik met organisator Joep Bremmers verwachtingsvol de Dijk,
die ons naar het speelterrein met horizon zonder einde voert.


Daar bij die mooie molen: Simon, Ciel Bergman, Jolanda en Joep Bremmers en Derrick Bergman

Onder de gasten, behalve mijn nijvere biograaf Bergman, ook Vic van de Reijt van Nijgh & Van Ditmar met vrouw, uitgever van zowel Hans Verhagen als Rick de Leeuw en mijn dit najaar (DV) te verschijnen Vinkenoog Verzameld: Gedichten 1948-2008, bezorgd door Joep Bremmers.

Het was trouwens nog een hele toer geweest om in Vlissingen te geraken. Het merendeel der tripjes, in deze Kersvers-jaargangen (sinds juni 2004) beschreven, speelde zich voor mij af als bijrijder in een Volvo 460, aangeschaft even daarvoor bij Van Vloten in Amsterdam-Noord. Welnu, dit trouwe paardje begaf het: midden in de Maastunnel merkte Edith dat haar versnelling niet meer functioneerde bij het optrekken van de eerste naar de tweede en derde versnelling, met enige moeite - langzaam kruipend van kruispunt naar kruispunt - bereikten wij tankstation Texaco aan de Vaanweg bij het Vaanplein (Vaan = Vaandrager?) waarvandaan toegesnelde Wegenwacht 50' wachten de Takeldienst te voorschijn riep (20' wachten) die onze auto intakelde en ons naar station Lombardije bracht, waar een vertraagde trein naar Dordrecht ons opwachtte, die voor directe verbinding naar Vlissingen zorgde, waar wij o wonder o dank beschermengelen ruimschoots op tijd om 19.10 uur arriveerden.
Onderweg niets dan goede, vermeldenswaardige ontmoetingen; knipogend naar de serendipity kreeg ik in de trein een exemplaar van Levend Licht te signeren; de eigenaar Ignaz bleek naar "mij" onderweg. Vlissingen kende ik uit een roerige periode in mijn leven: beginjaren zestig, toen ik wel eens Amsterdam ontvluchtte voor een paar dagen Rotterdam (Sleutelaar) of Vlissingen (Verhagen), jonge dichters met wie ik het goed kon vinden.
Veel flaneurs op de Dijk; bij zonsondergang gingen twee zijdeuren van de ronde tent open en vormden zich vleugels van mensen die toekeken en luisterden. Voor meer foto's zie www.gonzomedia.nl.
Volgend Avontuur Artis deze aanstaande ZOOmerzaterdag, als de Amsterdamse Zoo na de officiële sluitingstijd om 18u tot zonsondergang open blijft. Bij de flamingo's bij goed weer de presentatie van Ritmebox, een luisterboek dat Erik de Jong - Spinvis - voor mij componeerde vorm gaf.
Alvorens hierheen te komen om te kersversen, kregen wij kersen van Hedy bij Aatje, waar ik voor de derde keer poseerde voor een levensgroot naaktportret. Overkill, Simon? Geen Simonie a.u.b.
Ik leg knipsels opzij; actualiteiten verbleken.
Een Reisnummer van De Ezelgedachte uit Texel. t.z.t.
De Centrifuge *4*,de jongste uitgave van de Nederlandse Academie voor Patafysica (BATAFYSICA@XS4ALL.NL), waar in de Katakroniek het oeuvre van Rudy Kousbroek uitvoerig wordt beschouwd; hier wordt bij 'belangrijke onderwerpen' ook vermeld: "13 Gidouille 133 is Rudy Kousbroek onderscheiden in de ere-orde van het vliegwiel met immuunblauwe kwast. Namens OAO (Ons Aller Oppergemaal, SV) waren aanwezig: B.D., Lethe en Stobex. De batafysici werden uitbundig onthaald op champagne in de romantische lusthof van de logoloog. Ook Sarah Hart en de poes schaarden zich bij het gezelschap."
Op een andere pagina staan de trotse uitvinders van het vierkante wiel, Les Frères Carron voor de fotograaf, 19e eeuws uiteraard. Tevens werd in het kader van de VVV (de Vereniging Voorouder Verering) Theo Kley in de ere-orde van hetzelfde Vliegwiel onderscheiden. Namens de centrifugale Orde van de NAP was ook Liesbeth Wiewel te gast in Ruigoord, "een dorp dat als het puntje van een verzonken continent boven het Westelijk Havengebied uitsteekt." meer t.z.t. (if any)

Waarvan acte. Ik laat het hierbij; het eigen erf lokt weer; de vervangende auto staat startklaar. Piet Heintunnmel en Schellingwouderbrug. Wennen aan nieuwe route. Niet uit te leggen voor buitenstaanders. Afslag 116, voor ons 115 - kom ik door Tuindorp Nieuwendam, waar ik de kleuterschool bezocht. Vraag ik Edith de Nieuwendammerdijk af te rijden. Mooiste straat van Amsterdam. Gisteren René uit Antwerpen op bezoek en Almar Seinen. Vraag: hoe komt hij 18 juli bij de OBA? Nog 10 nachtjes slapen, Simon. Leve de loop der dingen, en altijd: be prepared & expect the unexpected. Simon Vinkenoog, e-mail-lezer.

Vrijdag 4 juli 2008

Niet stil gezeten sinds mijn laatste notities hier, van de 24e juni. Mocht ik mij in mei 5 keer tot de kersversbezoekers heben gericht, in juni was dat vier keer - wat mede te danken/wijten is aan onze tiendaagse trip naar de 1200jaarbestaanvierende koningstad FEZ in Marokko, die ons nog kersvers in het geheugen ligt.
Het is moeilijker ons paradijs te bereiken; duurt via de IJ-tunnel de tocht 4 kilometer, tijdens de sluiting deze maanden van de tunnel (nu per auto voor ons afslag 115 op de Ring en de Piet Hein-tunnel) is het 12 km. Wel zich telkens weer onder je openbarend het IJ-water - van de Oranjesluizen IJsselmeerwaarts; Amsterdam op zijn mooist.
Fotografen op bezoek; ieder zijn eigen manie(r): poseren gaat me goed af - de eerstre meditatie in mijn leven kwam van het model staan in de studio het atelier van Ossip Zadkine, Parijs 1948. Mijn Parijse legende, een retrospectieve lezing uit 1985 zal worden herdrukt (met een aantal andere vroege teksten) in een scrapboek, waaraan door minstens vijf personen gewerkt wordt Work is love made visible (Kahlil Gibran). Mijn werken mijn spelen; hoe dan ook: ik doe het voor mijn plezier en meer dan dat: meer dan plezier in het leven kun je niemand toewensen.
In Galerie Kralingen werd het Holland Pop Festival uit 1970 herdacht, met een foto-tentoonstelling, de maquette van een mogelijk monument ter herinnering aan die gedenkwaardige dagen: ons eigen pre-Woodstock-driedaagse festival. Door een overeenkomst met het eerder gehouden festival op het eiland Wight kon de fine fleur van de pop-rock zich aan het Nederlands publiek voorstellen: Jefferson Airplane, Dr John the Nighttripper, Pink Floyd, Soft Machine, The Byrds, e.v.a. Eight miles high, dus!
Edith was er als 15-jarige, en kon als getuigenis een artikel van Ton van Dijk uit de Nieuwe Revu van de daaropvolgende week in 1970 tonen: High die massa! waar zij in een fotoreportage twee keer werd afgebeeld, dansend en in zichzelf verzonken. Zelf bracht ik een avond backstage door, met Loes Hamel (Blokker) en haar vriend Michael, in de luxebus waarmee zij grote reizen ondernamen. Onvergetelijk schouwspel - de Nighttripper ondersteund door een grote kring kaarsen voor zich uit houdende voedoe-priesteressen, wiegend wiegend wiegend - op het ritme en de melodie van die menselijke schat, dat kroonjuweel, die klankrijkdom, zuivere muziek.
Ik werd gevraagd samen met Cruise Control een paar gedichten te lezen; met Ruud Bergamin had ik eerder voor publiek gestaan: het onverwachte maakte er een bizondere gebeurtenis van.
De Firma Binnenpret kortom spint als een kat: op de tuin zijn afgelopen week fotografen van Vrij Nederland, Het Parool, Dagblad De Pers, de VARA-gids en het Bibliotheekwezen mij komen besluipen; kom kijken: helder duidelijk transparant. No problems, no secrets. Golden years. Dionysos danst weer, zij het op een vulkaan, nog altijd gedreven door eigen rebelse imperatieven.

In actie met Cruise Control, Galerie Kralingen, Gashouderstraat Rotterdam, 26 juni 2008.

Zaterdag de 28e juni vond de jaarlijkse Finale van de Poëzieslag van Café Festina Lente aan de Looiersgracht in Amsterdam plaats, als gebruikelijk op straat, bij de kruising met de Eerste Looiersdwarsstraat en de brug die even met oneven zijde verbindt.
Op die brug nam Eddy Posthuma de Boer in 1957 foto's van de Amerikaanse dichters Allen Ginsberg en Gregory Corso; the huidige Poetry Place heette toen Bohemia - een jazz-café. Chet Baker heeft er nog opgetreden, Theo Loevendie.... Historie vult met legendes en mythes de zwarte gaten van de herinnering - ze blijven vloeien...Het tienjarig bestaan van het café en de dichterlijke activiteiten werd gevierd en ik kreeg voor mijn medewerking al die tijd (nooit een moment verveeld!) een olijfboompje aangeboden, met aan de takken opgerolde gedichten - allen dank.
Juryleden Erik Jan Harmens, Bernard Wesseling, Sven Ariaans en ik - gesouffleerd door onze muzes Edith en Nora - hadden het maar moeilijk. Het peil van de bijdragen was bijzonder hoog, het weer bijzonder goed, de mensen bijzonder aardig en je raakt er bij straatoptredens aan gewend, dat vlak voor je voetgangers, fietsen en soms een auto langskomen, zonder op- of omkijken, alsof er niets bijzonders aan de hand is, terwijl daar toch zo'n honderd m/v (met vergunning en bijzonder jazzy dj's) hardop aan het genieten is.
Een paar foto's geven de sfeer weer; mevrouw Els Borst kwam vragen hoe lang het nog zou duren terwijl Erik Jan driftig notities maakte voor zijn jury-verslag, dat hij kort daarna bijzonder kundig uit de doeken deed. Festina Lente, Amsterdam: google even; er werd ons een verslag van de dag beloofd. www.cafefestinalente.nl

De zich oudste slammer van Nederland noemende Max Lerou , die de finale bereikte, met zijn vriendin

Jan Ketelaar uit Drachten, die de Jaarprijs won. Eeuwige wijsheid als lamento in een taal die de clichés niet schuwt, maar ze een extra duwtje geeft. In de voormalige Sluis-fabriek van zijn woonplaats opende hij Potzenmakerij Ketelaar, waar hij zijn beeldhouw-atelier heeft en als cultureel aannemer allerlei activiteiten organiseert. www.janketelaar.nl

Hoekje om, hellinkje af: poezie op straat. Ik dacht aan de uitspraak van Nikolaas Kroese: Herbergiers en dichters zouden de wereld moeten regeren. Eens, Felix? Jorrit? Sander? Aukelien?

Twee aanstormende dichters, Eus en Erik Jan Harmens

Cardioloog in ruste Borst verkreeg met zijn gepolijste en indringende hoogst actuele gedichten de Publieksprijs;
zijn schoonzuster Els Borst spreekt hier met jurylid Sven Ariaans en Carla Bogaards

Weer thuis in de tuin met het ons geschonken olijfboompje. Op de dubbelgebakken aardewerk pot staat de laatste regel van een van mijn gedichten geschreven: Je leven een vuurwerk of niet!

Twee lieve dames op bezoek: Anne van Nie en Nike Dijkstra, die voor Edith de Tarot legt.

En toen hielden we het, wat foto's betreft, voor gezien.

Een tas vol papieren, waarover te schrijven viel - valt af. Een aankondiging: 'In de maanden juli en augustus is Artis elke zaterdagavond open tot zonsondergang met live-muziek, theater en tal van andere activiteiten.' (Ik citeer een nieuwsbericht op de nieuwsbank.nl).
'Zaterdagavond 12 juli is er wel een zeer speciale Artis ZOOmeravond met een exclusief optreden van Spinvis en Simon Vinkenoog. Ter ere van diens 80e verjaardag brengt Spinvis alias Erik de Jong hem een eerbetoon in de vorm van Ritmebox, een boek gecombineerd met een CD. Spinvis en Simon Vinkenoog brengen zaterdag 12 juli in Artis diverse nummers van Ritmebox ten gehore, en aangezien het optreden plaatsvindt in het prieeltje bij de flamingo's, zal ook Spinvisklassieker 'flamingo' niet ontbreken. (...) De ZOOmeravondprogrammering gaat van start vanaf 18.00 uur.'

Maar eerst de zaterdag die morgen heet. Mij wacht morgen een programma Het Hoogste Woord in Vlissingen, waar zal worden opgetreden door Hans Verhagen (zeer onlangs verscheen zijn Zwarte gaten; uiterst lovend besproken in De Groene Amsterdammer), Roosbeef, de band van een wel zeer pittge verschijning aan het podiumfront, troubadour Rick de Leeuw en mijzelf. Bart Chabot liet helaas onverwacht afweten, zoals hij dat ook zijn uitgever deed - door zich tot een andere te wenden. Sorry: shoptalk!
Vlissingers weten waar; organisator Joep Bremmers, mijn L.A.

En verder zijn de uitnodigingen voor de 18e juli in de Amsterdamse OBA op het Oosterdokeiland de deur uit. De eerste nazendingen zijn geschied; wie Ode aan Amsterdam, een avond bij de verschijning van mijn gebundelde teksten 1950-2008 Am*dam/Mad Master alsnog wenst bij te wonen, gelieve dat te laten weten op het Guesthouse e-mailadres.

Ik mag figureren op de cover van ESSENSIE (geestverruimend lifestyle magazine, nr. 133 (Postbus 4946, 2003 EX Haarlem) met daaronder de tekst Vinkenoog rules! Tachtig jaar Simon. In de daarbij behorende tekst weet Michiel van Hinsberg Edith's achternaam twee keer verschillend en verkeerd te spellen; pauvre overwerkte. Toevallig had ik mijn bijdrage voor dit nummer in het Engels geschreven: Brothers! Sisters! Simon Says: Stand Up! (naar een vroege song van Jimi Hendrix). Lijkt me trouwens een mooi besluit van e.e.a.- ik heb zojuist gedoesjt, weeg 67, 5 kilogram schoon aan de haak en voel me half vier zo fris als een hoentje. Simon Vinkenoog, kukelekuuuuu.

juni 2008