Maandag 26 juni 2006
The Day of Stamina
Welkom zesentwintigste
week! De week van het invoelingsvermogen. Goede raad voor degenen
die deze week (of alle andere) geboren zijn in het nuchtere boekje
Astrologie anders - Uw verjaardag vertelt u wie u bent, met als
auteursnaam het opvallende pseudoniem Azgarde, in 1990 uitgegeven
door BZZTôH in 's-Gravenhage.
Toetstiktekst. Over poëzie wilde ik hier schrijven, ik heb weer
het een en ander achter de kiezen en onder de ogen gekregen, maar
als eerste haal ik te voorschijn wat Kees 't Hart in De Groene
Amsterdammer schreef, 16.06.06. Elkaar de pik vasthouden,
heet het artikel, geschreven naar aanleiding van Thomas Vaessens Ongerijmd
succes (Uitgeverij Vantilt).
"Wat dit gesloten kastesysteem voor de poëzie van de driehonderd
getrouwen betekent, heb ik mogen beleven toen ik afgelopen jaar als
jurylid van de Ida Gerhardt Prijs 2006 zo ongeveer alle officiële
dichtbundels van de afgelopen twee jaar heb gelezen: meer dan 140
bundels. Allemaal postmodern. Nou vooruit, op tien na. Ik bedoel:
allemaal last van onzekerheid, allemaal in verwarring, allemaal rijmloos,
allemaal schrijven dat taal niet alles is, allemaal wel eens een filosofieboek
gelezen, allemaal kenner van de Antieken, allemaal veel wit tussen
de regels, allemaal het Handboek voor de Poëzie van de Vijftigers
uit het hoofd geleerd, allemaal dezelfde rare afgebroken zinnen die
je niet snapt, allemaal een beetje verdrietig, allemaal piepkleine
waarnemingen belangrijk vinden, allemaal niet meer christelijk, allemaal
poëzie heilig vinden, allemaal Weltschmerz, allemaal spleen,
allemaal dezelfde romantische voorgangers bewieroken (Rimbaud!), allemaal
Plato-liefhebbers, allemaal van dezelfde kunst houden, allemaal jong
geweest en nu oud geworden, allemaal hetzelfde jargon. Nou vooruit,
op tien na. Allemaal tegen het kapitalisme, allemaal aardig voor dier,
mens en milieu, allemaal bezorgd, allemaal tegen verloedering, allemaal
ernstig, allemaal dromen van rust en stilte, allemaal sociaal-democraat.
Gadverdamme. En de bundels zien er ook nog allemaal hetzelfde uit,
en ze zijn allemaal even dik en op iedere pagina staat éen
gedicht, en zo'n gedicht telt tussen de acht en twee-en-twintig regels
met altijd stukjes wit na drie, vier of vijf regels. Als ik me kwaad
zou maken, zou ik elke bundel binnen twee uur kunnen schrijven, ik
weet het zeker, en dan beter. Nou goed, bijna elke bundel."
Met deze week
de correctie van een eigen dichtbundel voor de boeg kan ik als eerste
zelf beoordelen aan welke kwalificaties van het door 't Hart veronderstelde
"centrale poëzie politbureau" mijn gedichten voldoen...
Het zijn eerder hartekreten, geconcentreerd rond de pijn: ervaringsdeskundige
ben ik - vorig jaar rond deze tijd onderging ik een voetoperatie:
claudicatio intermittens om er maar eens een ander
jargon tegen aan te gooien. Medisch dossier gesloten; laatste
woorden: expectatief. En dat is al heel wat, als je van 18 juli 1928
bent.
Heel wat poëzie-gefladder rondom; afgelopen donderdag namen wij
een kleine duik in de altijd ontspannen kosmopolitische sfeer van
Poetry International in de Rotterdamse Schouwburg genomen:
als jurylid in de finale van het World Poetry Slampionship 2006
mocht ik mede bepalen wie van acht dichters zou worden uitgeroepen
tot Wereld Slampioen 2006, met de van de vechtsporten afgekeken gouden
ceintuur, de belt als fetisj.
De ten gehore gebrachte teksten zouden inderdaad niet passen in het
stramien van het door 't Hart gehekelde poëziepolitiek-correcte
neo-conformisme van de hedendaagse middle-of-the road-dichters..
Het is inderdaad een onomstotelijk feit dat podiumdichters in hun
al dan niet gememoriseerde dan wel voorgelezen teksten meer passie,
overtuigingskracht en enthousiasme brengen, dan de aan oudere poëtica
overgeleverde dichters, met de fobieën en complexen van een blijkbaar
nog altijd vigerend slecht geweten: zich schuldig voelend, soms nog
zich wentelend in zelfbeklag - ach wat een paradigmatisch lang geleden,
afgelegd dichterschap. Daarin zie ik Paul van Ostaijen als bevrijder:
geen lachebekje nee, maar wel volleerd in het grote spel, dat Levenskunst
heet - en dat je niet aan je bedienden kunt overlaten. Stofnest geheten
Literatuur; ik ken trouwens geen Handboek van de 50ers - mijn stem
ging overal met mij mee, ik verwonderde me, vroeg me af en wist dat
Alles betekenis had. Zo ook dit dus.
Anita Egelund Denemarken), Kalle Haglund (Zweden), Sander Koolwijk
(Nederland), Luciole (Frankrijk), Mike McGee (Verenigde Staten), Elvis
McGonagall (Groot-Britannië), Rita de Pita (België) en Volker
Strübing uit Duitsland waren mededingers; Jeroen Naaktgeboren
en Arie Hordijk (De WoordDansers) verzorgden de presentatie,
er was een DJ en een VJ met tekstprojecties. Door middel van een puntentelling
werd na twee ronden de uitslag bepaald; de prijs ging volkomen terecht
naar de flamboyante Elvis McGonagall, die me met snijdende tekst en
intense energie deed denken aan Adrian Mitchell, David Cooper Clark
en Linton Kweesie Johnson - goed volk dus.
Jammer is dat wij zo weinig weten (ik althans) van de achtergrond
dezer lieden - zelf ga ik daar niet naar googlen; wellicht dat Jeroen
en Arie mij dat nog eens kunnen laten weten; dan geef ik het ook hier
door. De Amerikaan MikeMcGee werd tweede, de Française Luciole
derde. Onderling weinig puntenverschil: 55,4 - 54,8 - 54,1. Met afstand
volgden Volker (51), Kalle (50,4), Rita (47,2), Sander (46,5) en Anita
(46).
Allen boeiende teksten; de projectie liet te wensen over - misschien
nog eens een cd met tekst?
Het Museum Het Schielandshuis aan de Korte Hoogstraat 31, 3011 GK
Rotterdam wijdt tot en met 16 juli een tentoonstelling aan de Cold
Turkey Press.
Beginjaren '70 publiceerde de Rotterdamse beeldende kunstenaar
Gerard Bellaart uitgaven in beperkte oplage van onder meer Sinclair
Beiles, Harold Norse, William Burroughs, Charles Bukowski, Diane di
Prima, Ed Sanders, Ezra Pound en William Levy, alsmede een LP met
gedichten van een aantal beat-dichters, die bij deze gelegenheid opnieuw
is uitgenbracht als cd. Het Cold Turkey archief met manuscripten,
tijdschriften, correspondenties en kunstenaarsuitgaven geeft inzicht
in de rol van kleine uitgeverijen in de counterculture. Het museum
toont een kleine maar hoogwaardige selectie uit het archief dat onlangs
in zijn geheel is aangekocht door de University of Michigan en in
juli naar de V.S. wordt verscheept.
Rustige dagen na de SLAM; Edith werd vrijgesproken - na een goed voorbereid
pleidooi - van het kappen van een boom; zeven kinderen speelden verstoppertje
en wat dies meer zij. Oscar, Julia, Victor, Jeanine, Timmy, Serena
en Fabian; zaterdag hield ik een peptalk voor de vrijwilligers, artsen
en receptionisten van de Amsterdamse Kruispost aan de Oude Zijds Achterburgwal,
die medisch-sociale zorg verlenen aan voornamelijk uitgeprocedeerde
asielzoekers. Huldehuldehulde.
Gisteren trotseerden wij de elementen voor een tocht naar Blijburg;
binnen was het zeer gezellig, La Vie en Rose jamde naar hartelust,
en wij verlangden terug naar de tuin - waarheen wij ons nu weer met
plezier spoeden. Zoveel te beleven, zoveel te doen. Waar dan ook;
het lokt. Tot de volgende ontmoeting. Simon Vinkenoog.
Donderdag 22 juni 2006
The Day of Romantic Exaltation
Koekkoek, even
om de hoek - op weg naar Poetry International in Rotterdam,
waar ik vanavond jureer in een slam-wereldkampioenschap, met medespelers
uit de UK, USA, DK, D, GB, B en NL. International indeed: no props,
no music instruments, no dressing-up: just a three minute poem, like
a popsong! Hiphop all over; ik word door de Wintertuin al voor optredens
in november/december uitgenodigd.
Achter glas, ingelijst, de uitspraak van Martin Kaye:
"And 't seems no matter what that Simon will dance."
Een foto op het Purmerplein in Amsterdam-Noord, Tuindorp Nieuwendam,
voor de Echo; op 1 juli open ik er een kunstmarkt. Zaterdag
a.s. naar een bijeenkomnst met 55 sociale werkers, artsen e.t.q. op
de Wallen. Nergens voor terug schrikken; ik deins met graagte. CON-TACT.
Volkskrant magazine vroeg me om vijf websites, die ik graag bezoek.
Moeizame keuze, maar een der laatst binnengekomen mocht van mij meteen
meedoen, Tjebbe van Tijen's levenswerk imaginarymuseum.org.
Try it out and feel part of the fun. Work in progress. Mooie
samenhang met de Deskundologie; rakelings situationisme, toegepaste
chaos, netwerk van jewelste!
Voel me vereerd er deel van uit te maken; een goed gevoel het eigen
doel. Niks nu en dan. Nu Hier. Daverende dagen voor hen die bleven,
in leven bleven. Voor anderen geldt wat ik bij een rouwadvertentie
in de NRC zag, vier schaarse regels van Elisabeth Eybers:
Dit is verbij,
dit het gebeur,
dit maak niet bly,
dit maak nie seer,
dit is verbij.
Wij wachten op
het drogen van de was, alvorens naar Rotjeknor te vertrekken; Volvo
wacht voor de deur, dankzij "na myo ho ho renge kyo" (parkeer-mantra).
Edith heeft postzegels gekocht en brieven gepost; ik doe achterstallige
correspondenties op de tuin met de hand af. Ja, het is er nog - leve
het handschrift. Goedendag! Simon Vinkenoog.
Maandag 19 juni 2006
The Day of Mental Insistence
Twaalf dagen hier
niets van me laten horen: no worry. Geen nieuws is goed nieuws,
en als gebruikelijk genieten wij volop, nu alweer sinds 3 mei in ons
zomerverblijf in het Tuinpark Buitenzorg in Amsterdam-Noord: een lusthof
van 400 m2, gelegen tegen de rand van het W.H.Vliegenbos - ruisende
bladeren, twinkelerende vogels, enig padpraat, mijn liefje wat wil
je nog meer? Krijg je: butagas voor geyser, koelkast en fornuis, zonnecellen
op het dak voor licht en batterijen-energie - een en ander al heel
lang naar genoegen functionerend. En elke voorzomer is er weer die
mysterieuze dag, dat het zover is, en wij ons bed opnemen en wandelen:
auswandren: emigreren naar de natuur. Van stadstof naar geurnatuur.
Niet dat Edith en ik ons daar voortdurend zouden ophouden; uitstapjes
genoeg, al zijn er heel wat dagen dat ik het erf niet afkom. Er was
de prachtfilm over Jules Deelder van Gerard Wessel in Kriterion, Jazz
is my religion, waar wij de hoofdrolspeler al plaatjesdraaiende
achterlieten; 80 mooie minuten waar wij den Julius on the road
zien, doorspekt met gesprekken: zijn zuster, Remco, Hans, Simon Bart.
www.a-film.nl
Eergisteren, zaterdagavond met de acht Spinvissers een interessant
straatoptreden tijdens de Slag bij Waterloo, in de Waterloostraat,
Rotterdam-Kralingen: er werd gegnuifd, gedronken, gegeten, gerookt,
geklapt en gefeest. Mooi weer, leuke mensen, intens optreden, nieuwe
klanken gehoord.
Gisteren trokken wij er met zo'n twintig medetuinders op uit met de
Artimobiel, een Spaanse autobus uit 1967 (als nieuw gelakt, opgeknapt
en van alle gemakken voorzien) van Geert en Hanneke: eerst bezochten
wij de Eco-kathedraal van Louis le Roy in Mildam (even ten
zuiden van Heerenveen),
daarna de Proeftuinen (sommige Rijksmonument!) van Mien Ruys in Dedemsvaart (www.mienruys.nl)
en de derde pleisterplaats
was het Mierenbos in Wageningen, waar Leontine haar laatste dagen
doorbrengt in het Staatsbosbeheergebied, waar het sinds vier jaar
door haar bewoonde strobalenhuis tegen de grond moet. l juli een Benefietveiling;
voor meer info: 0317-453949 of 06 10581595.
Over elk dezer plekken zou honderduit te vertellen zijn; niet hier
dus. Een ooggetuige verschoont zijn netvlies. Uitgeput kwamen wij
om half elf thuis, na van 's morgens half negen onderweg te zijn geweest:
een leerzame dag, met genoeg gesprekken om je geen minuut te vervelen.
Wat overigens nooit in de bedoeling lag; voluit leven betekent nog
altijd: never a dull moment.
Bovendien had ik tijd genoeg onderweg (400 km) om het spannende boek
van Henning Mankell,Voor de vorst, uit te lezen - inderdaad
zo boeiend, dat je het na een cliffhanger aan het einde van
een hoofdstuk even opzij moet leggen vanwege de hartkloppingen. Nuja;
ik bedoel maar. De vorige van hem at random uitgezochte boeken,
gekocht nadat ik twee interessante interviews met de schrijver gelezen
had, De honden van Riga en De vijfde vrouw waren
mij al even goed bevallen, niet uit escapistische leesbehoefte, want
naast de thriller-aspecten in zijn boeken is de Zweedse auteur in
staat de moderne samenleving onbarmhartig aan te pakken: eigentijdse
problemen, current affairs, te over!
Heb ik je nieuwsgierig gemaakt?Lees dan zelf iets van hem. Uitgeverij
www.degeus.nl maakt
genoeg reclame; ik papegaai de Volkskrant-blurb: "Wie
eenmaal zijn boeken ter hand heeft genomen, zal moeite hebben ze weg
te leggen: ze zijn ernstig verslavend.".
Het te moeten lezen, zeg ik met nòg meer nadruk, dezer
dagen, is het onvolprezen nieuwe deel van Matthijs van Boxsel's Encyclopedie
van de domheid, gewijd aan de Deskundologie als Levenskunst,
dat ik hier op de Kersverspagina's eerder genoemd heb en
ondertussen uitlas, met de bedoeling het te herlezen, met een
Orange Babies-schoolschrift daarnaast, voor aantekeningen.
Ik raadde ook Hadassah de Boer de lezing ervan aan, voor een interview
in komende NPS-kunstprogramma's; dat zou ze ook Gary Goldschneider
moeten doen, dit en passant..
.
Ondertussen een douche genomen en mijn haar gewassen, terwijl
Edith de bovenstaande tekst corrigeerde. Nu hangt zij ons versgedraaide
wasje op; een waslijn boven de badkuip.
Maarten van Rossem, onze olijke Amerikanist, beaamde in een interview
dat hij éen keer per week een douche nam, hetgeen verwondering
wekte. Zo begrijpen wij de mensen niet die dat een, twee of soms drie
keer per dag doen, dom, dom, dom, je eigen lichaamsgeur wegspoelen!
Tenzij je stinkt, natuurlijk. Uit je mond, of waar dan ook (ik durf
het mensen nooit te zeggen). Is het omdat zij het werk dat zij doen
moeten afspoelen? Nou, dat lukt mij nooit, mijn leven en werken zijn
een. Zo voel en ervaar ik het ten minste, maar werk is voor mij enjoyment
in plaats van labour. En dat is natuurlijk het grote verschil,
zei de betweter. Eigen meester, niemands knecht.We're not in it
for the money! En deze, mijn bloedeigen webstek, doe ik ook voor
mijn eigen plezier, en dat wat ik er anderen mee doe!
Woensdag 7 juni 2006
The Day of The Entertainer
"Be entertained
by the social game you play!" Aanbevolen door de psychedelishe
counsellor en Harvard-professor Timothy Leary - en reken maar van
yes!
Alle geschiedenisboekjes dienen opnieuw geschreven te worden, na de
verschijning van Matthijs van Boxsel's Derde Aflvering van De
Encyclopedie van de Domheid, ondertiteld Deskundologie -
Domheid als Levenskunst.
Op de titelpagina vermeldt de auteur zijn credentials: Régent
du Collège 'Pataphysique (Chaire de Morosophie) - een
waardige Nederlandse vertegenwoordiger van Dr. Faustroll en zo nu
en dan komt Père Ubu om de hoek kijken. Of de soulmates
Bouvard & Pëcuchet. Hilarisch en serieus, verbijsterend en
voor de hand liggend. Pagina 27: "In dit boek staat opnieuw de
hogere domheid centraal, de fatale én vruchtbare combinatie
van domheid en intelligentie. Met behulp van Hodja Nasreddin, de heilige
gek uit Anatolië, lopen we langs de paradox van logos, identiteit
en samenleving."
Ik savoureer de tekstcollages en de kwantumsprongen van Van Boxsel
springerige geest bij stukjes en beetjes, ben bevorderd tot pagina
73, het testament van Nasreddin: "Ik bezit niets, en vermaak
dit aan de rijkste man uit de streek, zodat deze zal ervaren wat het
is om niets te bezitten."
Ik trek me weer in de tuin terug (zeker om verder te lezen, naast
kranten & snoei-of heggeschaar) na dit huiselijk bezoek, voor
post, e-mail en mijn hier zojuist geschreven column voor www.dichttalent.nl.
Wij hebben twee Uitjes achter de rug: Het Vurige Tongen-PinksterRuigoordfestival
Beat Toen en Nu; organisator Hans Plomp hield voor weeklog.nl
van de Volkskrant (03.06.06) de voorbereidende week vast;
en gisteren bleek er ruim aandacht voor het jaarlijkse Festina
Lente Kampioenschap Dichten in de Ruimte, aan de Looiersgracht,
hoek Eerste Looiersdwarsstraat in de Amsterdamse Jordaan.Prettige
uren; muzikaal zeer prijzenswaardig ondersteund door plezierige en
melodieuze jazz- en soulkeuzes van Justine en Jack. Nog een hoeraatje.
Ik houd van deze vrederijkersgenootschapsbijeenkomsten rond onze moerstaal;
tijdloos actueel! Edith maakte een prachtfoto van presentatrice Roos
en haar zoon Merlijn, geboren op 23 maart, The Day of Curiosity.
Onze digitale
foto's van mensen, min of meer lukraak genomen, zijn leuk voor onszelf,
maar te vaag: Iedereen beweegt! Ik kan moeilijk roepen: FREEZE!
Gelukkig maar dat alles beweegt. Desondanks. Desalniettemin. In weerwil
van. Leve de 'patafysica!! Tot de volgende dérive.
Simon Vinkenoog.
P.S. Matthijs van Boxsel De Encyclopedie van de Domheid. Deskundologie. Domheid als levenskunst. Amsterdam, Em.Querido's Uitgeverij BV, 2006, ISBN 90 214 5312 6. Vermelde e-mailadressen domheid@querido.nl en batafysica@xs4all.nl
Zaterdag 3 juni 2006
The Day of Fluent Expression
In de tuin, bij
de vijver, op het zonneterras of aan de ronde tafel in de patio, waarboven
de Glorie van Boskoop zich uitspreidt met reeds zichtbare trostoppen,
denk ik na - of vooruit, of zomaar, aan Niets.
Over de Oorzaak en de Noodzaak van de Doorbraak. Het woord "vergen"
komt langs; wordt er iets van me gevergd, dringend verwacht? Ik denk
van niet; ik ben van nutte - in elk geval hoop ik me aan het Credo
van de Optimist te kunnen houden {elders op deze website}, gevoed
door een nieuwsgierigheid zonder einde en een blijkbaar telkens weer
wakker wordende levenslust, een élan vital, met een
knipoog naar Jan Bor, die ik in BRES over "de Zin" lees
- een interessant juni/julinummer - ik lees al die wetenschapsjournalisten
vol verwondering met graagte.
Is er iets nieuws onder de zon? Niets dan; alles beweegt. Enkele honderden
mensen werden naar de laatste werf van Amsterdam geleid vanochtend,
de Kromhout Museumwerf aan de Hoogte Kadijk. Aan de Nieuwe Vaart zijn
hier heel wat restanten van scheepswerven uit de tijd van de VOC gevonden:
wij namen afscheid van de tekenaar-musicus Frits Müller, die
12 juni a.s. 74 jaar zou zijn geworden, en de 29e overleed.
NRC-Handelsblad wijdde een pagina aan hem; terecht - hij zal niet
gauw vergeten worden, niet om zijn oprechte klarinetspel (met soms
de stem van Louis Armstrong) en de Hot Cats van oude knarren als solisten
en begeleiders. Ja, dat was inderdaad Igor Cornelisse, de band speelde
live, naast de bloembedolven kist, toen wij binnenkwamen; de zaal
met stoelen vulde zich, raakte vol - rondom staanden tussen de museumstukken;
oude machinerieën met de patina van het verleden.
Een bon vivant; een gangmaker - de naam van Rob Wout viel, ik moest
uiteraard aan Jan Vrijman denken, het roerige staartje van de jaren
vijftig, ik zag me weer in Castillona della Playa; een mescalinezomer
in Spanje 1964...
Au revoir, mon vieux: Oh, when the Saints come marching in. (Ain't
misbehaving).
Op naar Ruigoord, Vurige Tongen: The Beat Goes On, waar
ik tweede pinksterdag geprogrammeerd sta. Dinsdag de Festina Lente-finale.17
juni het Kralingse bos, Rotterdam, met Spinvis en in juli staat Kröller-Muller
op het programma. Het leven speelt zich voor Edith en mij harmonisch
en natuurlijk af, soms doet de voet pijn, maar het echte leven start
vanuit de vreugde, gaat door de vreugde en keert daarheen weer terug.
Het leven als Vreugdevuur!
Hoe goed wij ons mogen voelen in de tuin, waar wij dankbaar onze zegeningen
tellen. The pictures show we're allright!
Edith tijdens de dagelijkse inspectie
Windorgel
Aan de ochtendkoffie
Tot de volgende onderdompeling in cyberspace. Simon Vinkenoog.