KERSVERS


Maandag 26 juni 2006

The Day of Stamina

Welkom zesentwintigste week! De week van het invoelingsvermogen. Goede raad voor degenen die deze week (of alle andere) geboren zijn in het nuchtere boekje Astrologie anders - Uw verjaardag vertelt u wie u bent, met als auteursnaam het opvallende pseudoniem Azgarde, in 1990 uitgegeven door BZZTôH in 's-Gravenhage.
Toetstiktekst. Over poëzie wilde ik hier schrijven, ik heb weer het een en ander achter de kiezen en onder de ogen gekregen, maar als eerste haal ik te voorschijn wat Kees 't Hart in De Groene Amsterdammer schreef, 16.06.06. Elkaar de pik vasthouden, heet het artikel, geschreven naar aanleiding van Thomas Vaessens Ongerijmd succes (Uitgeverij Vantilt).
"Wat dit gesloten kastesysteem voor de poëzie van de driehonderd getrouwen betekent, heb ik mogen beleven toen ik afgelopen jaar als jurylid van de Ida Gerhardt Prijs 2006 zo ongeveer alle officiële dichtbundels van de afgelopen twee jaar heb gelezen: meer dan 140 bundels. Allemaal postmodern. Nou vooruit, op tien na. Ik bedoel: allemaal last van onzekerheid, allemaal in verwarring, allemaal rijmloos, allemaal schrijven dat taal niet alles is, allemaal wel eens een filosofieboek gelezen, allemaal kenner van de Antieken, allemaal veel wit tussen de regels, allemaal het Handboek voor de Poëzie van de Vijftigers uit het hoofd geleerd, allemaal dezelfde rare afgebroken zinnen die je niet snapt, allemaal een beetje verdrietig, allemaal piepkleine waarnemingen belangrijk vinden, allemaal niet meer christelijk, allemaal poëzie heilig vinden, allemaal Weltschmerz, allemaal spleen, allemaal dezelfde romantische voorgangers bewieroken (Rimbaud!), allemaal Plato-liefhebbers, allemaal van dezelfde kunst houden, allemaal jong geweest en nu oud geworden, allemaal hetzelfde jargon. Nou vooruit, op tien na. Allemaal tegen het kapitalisme, allemaal aardig voor dier, mens en milieu, allemaal bezorgd, allemaal tegen verloedering, allemaal ernstig, allemaal dromen van rust en stilte, allemaal sociaal-democraat.
Gadverdamme. En de bundels zien er ook nog allemaal hetzelfde uit, en ze zijn allemaal even dik en op iedere pagina staat éen gedicht, en zo'n gedicht telt tussen de acht en twee-en-twintig regels met altijd stukjes wit na drie, vier of vijf regels. Als ik me kwaad zou maken, zou ik elke bundel binnen twee uur kunnen schrijven, ik weet het zeker, en dan beter. Nou goed, bijna elke bundel."

Met deze week de correctie van een eigen dichtbundel voor de boeg kan ik als eerste zelf beoordelen aan welke kwalificaties van het door 't Hart veronderstelde "centrale poëzie politbureau" mijn gedichten voldoen...
Het zijn eerder hartekreten, geconcentreerd rond de pijn: ervaringsdeskundige ben ik - vorig jaar rond deze tijd onderging ik een voetoperatie: claudicatio intermittens om er maar eens een ander jargon tegen aan te gooien. Medisch dossier gesloten; laatste woorden: expectatief. En dat is al heel wat, als je van 18 juli 1928 bent.
Heel wat poëzie-gefladder rondom; afgelopen donderdag namen wij een kleine duik in de altijd ontspannen kosmopolitische sfeer van Poetry International in de Rotterdamse Schouwburg genomen: als jurylid in de finale van het World Poetry Slampionship 2006 mocht ik mede bepalen wie van acht dichters zou worden uitgeroepen tot Wereld Slampioen 2006, met de van de vechtsporten afgekeken gouden ceintuur, de belt als fetisj.
De ten gehore gebrachte teksten zouden inderdaad niet passen in het stramien van het door 't Hart gehekelde poëziepolitiek-correcte neo-conformisme van de hedendaagse middle-of-the road-dichters..
Het is inderdaad een onomstotelijk feit dat podiumdichters in hun al dan niet gememoriseerde dan wel voorgelezen teksten meer passie, overtuigingskracht en enthousiasme brengen, dan de aan oudere poëtica overgeleverde dichters, met de fobieën en complexen van een blijkbaar nog altijd vigerend slecht geweten: zich schuldig voelend, soms nog zich wentelend in zelfbeklag - ach wat een paradigmatisch lang geleden, afgelegd dichterschap. Daarin zie ik Paul van Ostaijen als bevrijder: geen lachebekje nee, maar wel volleerd in het grote spel, dat Levenskunst heet - en dat je niet aan je bedienden kunt overlaten. Stofnest geheten Literatuur; ik ken trouwens geen Handboek van de 50ers - mijn stem ging overal met mij mee, ik verwonderde me, vroeg me af en wist dat Alles betekenis had. Zo ook dit dus.
Anita Egelund Denemarken), Kalle Haglund (Zweden), Sander Koolwijk (Nederland), Luciole (Frankrijk), Mike McGee (Verenigde Staten), Elvis McGonagall (Groot-Britannië), Rita de Pita (België) en Volker Strübing uit Duitsland waren mededingers; Jeroen Naaktgeboren en Arie Hordijk (De WoordDansers) verzorgden de presentatie, er was een DJ en een VJ met tekstprojecties. Door middel van een puntentelling werd na twee ronden de uitslag bepaald; de prijs ging volkomen terecht naar de flamboyante Elvis McGonagall, die me met snijdende tekst en intense energie deed denken aan Adrian Mitchell, David Cooper Clark en Linton Kweesie Johnson - goed volk dus.
Jammer is dat wij zo weinig weten (ik althans) van de achtergrond dezer lieden - zelf ga ik daar niet naar googlen; wellicht dat Jeroen en Arie mij dat nog eens kunnen laten weten; dan geef ik het ook hier door. De Amerikaan MikeMcGee werd tweede, de Française Luciole derde. Onderling weinig puntenverschil: 55,4 - 54,8 - 54,1. Met afstand volgden Volker (51), Kalle (50,4), Rita (47,2), Sander (46,5) en Anita (46).
Allen boeiende teksten; de projectie liet te wensen over - misschien nog eens een cd met tekst?
Het Museum Het Schielandshuis aan de Korte Hoogstraat 31, 3011 GK Rotterdam wijdt tot en met 16 juli een tentoonstelling aan de Cold Turkey Press.
Beginjaren '70 publiceerde de Rotterdamse beeldende kunstenaar Gerard Bellaart uitgaven in beperkte oplage van onder meer Sinclair Beiles, Harold Norse, William Burroughs, Charles Bukowski, Diane di Prima, Ed Sanders, Ezra Pound en William Levy, alsmede een LP met gedichten van een aantal beat-dichters, die bij deze gelegenheid opnieuw is uitgenbracht als cd. Het Cold Turkey archief met manuscripten, tijdschriften, correspondenties en kunstenaarsuitgaven geeft inzicht in de rol van kleine uitgeverijen in de counterculture. Het museum toont een kleine maar hoogwaardige selectie uit het archief dat onlangs in zijn geheel is aangekocht door de University of Michigan en in juli naar de V.S. wordt verscheept.
Rustige dagen na de SLAM; Edith werd vrijgesproken - na een goed voorbereid pleidooi - van het kappen van een boom; zeven kinderen speelden verstoppertje en wat dies meer zij. Oscar, Julia, Victor, Jeanine, Timmy, Serena en Fabian; zaterdag hield ik een peptalk voor de vrijwilligers, artsen en receptionisten van de Amsterdamse Kruispost aan de Oude Zijds Achterburgwal, die medisch-sociale zorg verlenen aan voornamelijk uitgeprocedeerde asielzoekers. Huldehuldehulde.
Gisteren trotseerden wij de elementen voor een tocht naar Blijburg; binnen was het zeer gezellig, La Vie en Rose jamde naar hartelust, en wij verlangden terug naar de tuin - waarheen wij ons nu weer met plezier spoeden. Zoveel te beleven, zoveel te doen. Waar dan ook; het lokt. Tot de volgende ontmoeting. Simon Vinkenoog.


 

Donderdag 22 juni 2006

The Day of Romantic Exaltation

Koekkoek, even om de hoek - op weg naar Poetry International in Rotterdam, waar ik vanavond jureer in een slam-wereldkampioenschap, met medespelers uit de UK, USA, DK, D, GB, B en NL. International indeed: no props, no music instruments, no dressing-up: just a three minute poem, like a popsong! Hiphop all over; ik word door de Wintertuin al voor optredens in november/december uitgenodigd.
Achter glas, ingelijst, de uitspraak van Martin Kaye:
"And 't seems no matter what that Simon will dance."
Een foto op het Purmerplein in Amsterdam-Noord, Tuindorp Nieuwendam, voor de Echo; op 1 juli open ik er een kunstmarkt. Zaterdag a.s. naar een bijeenkomnst met 55 sociale werkers, artsen e.t.q. op de Wallen. Nergens voor terug schrikken; ik deins met graagte. CON-TACT. Volkskrant magazine vroeg me om vijf websites, die ik graag bezoek. Moeizame keuze, maar een der laatst binnengekomen mocht van mij meteen meedoen, Tjebbe van Tijen's levenswerk imaginarymuseum.org.
Try it out and feel part of the fun. Work in progress. Mooie samenhang met de Deskundologie; rakelings situationisme, toegepaste chaos, netwerk van jewelste!
Voel me vereerd er deel van uit te maken; een goed gevoel het eigen doel. Niks nu en dan. Nu Hier. Daverende dagen voor hen die bleven, in leven bleven. Voor anderen geldt wat ik bij een rouwadvertentie in de NRC zag, vier schaarse regels van Elisabeth Eybers:
Dit is verbij,
dit het gebeur,
dit maak niet bly,
dit maak nie seer,
dit is verbij.

Wij wachten op het drogen van de was, alvorens naar Rotjeknor te vertrekken; Volvo wacht voor de deur, dankzij "na myo ho ho renge kyo" (parkeer-mantra).
Edith heeft postzegels gekocht en brieven gepost; ik doe achterstallige correspondenties op de tuin met de hand af. Ja, het is er nog - leve het handschrift. Goedendag! Simon Vinkenoog.


Maandag 19 juni 2006

The Day of Mental Insistence

Twaalf dagen hier niets van me laten horen: no worry. Geen nieuws is goed nieuws, en als gebruikelijk genieten wij volop, nu alweer sinds 3 mei in ons zomerverblijf in het Tuinpark Buitenzorg in Amsterdam-Noord: een lusthof van 400 m2, gelegen tegen de rand van het W.H.Vliegenbos - ruisende bladeren, twinkelerende vogels, enig padpraat, mijn liefje wat wil je nog meer? Krijg je: butagas voor geyser, koelkast en fornuis, zonnecellen op het dak voor licht en batterijen-energie - een en ander al heel lang naar genoegen functionerend. En elke voorzomer is er weer die mysterieuze dag, dat het zover is, en wij ons bed opnemen en wandelen: auswandren: emigreren naar de natuur. Van stadstof naar geurnatuur.
Niet dat Edith en ik ons daar voortdurend zouden ophouden; uitstapjes genoeg, al zijn er heel wat dagen dat ik het erf niet afkom. Er was de prachtfilm over Jules Deelder van Gerard Wessel in Kriterion, Jazz is my religion, waar wij de hoofdrolspeler al plaatjesdraaiende achterlieten; 80 mooie minuten waar wij den Julius on the road zien, doorspekt met gesprekken: zijn zuster, Remco, Hans, Simon Bart. www.a-film.nl
Eergisteren, zaterdagavond met de acht Spinvissers een interessant straatoptreden tijdens de Slag bij Waterloo, in de Waterloostraat, Rotterdam-Kralingen: er werd gegnuifd, gedronken, gegeten, gerookt, geklapt en gefeest. Mooi weer, leuke mensen, intens optreden, nieuwe klanken gehoord.
Gisteren trokken wij er met zo'n twintig medetuinders op uit met de Artimobiel, een Spaanse autobus uit 1967 (als nieuw gelakt, opgeknapt en van alle gemakken voorzien) van Geert en Hanneke: eerst bezochten wij de Eco-kathedraal van Louis le Roy in Mildam (even ten zuiden van Heerenveen),

daarna de Proeftuinen (sommige Rijksmonument!) van Mien Ruys in Dedemsvaart (www.mienruys.nl)

en de derde pleisterplaats was het Mierenbos in Wageningen, waar Leontine haar laatste dagen doorbrengt in het Staatsbosbeheergebied, waar het sinds vier jaar door haar bewoonde strobalenhuis tegen de grond moet. l juli een Benefietveiling; voor meer info: 0317-453949 of 06 10581595.
Over elk dezer plekken zou honderduit te vertellen zijn; niet hier dus. Een ooggetuige verschoont zijn netvlies. Uitgeput kwamen wij om half elf thuis, na van 's morgens half negen onderweg te zijn geweest: een leerzame dag, met genoeg gesprekken om je geen minuut te vervelen.
Wat overigens nooit in de bedoeling lag; voluit leven betekent nog altijd: never a dull moment.
Bovendien had ik tijd genoeg onderweg (400 km) om het spannende boek van Henning Mankell,Voor de vorst, uit te lezen - inderdaad zo boeiend, dat je het na een cliffhanger aan het einde van een hoofdstuk even opzij moet leggen vanwege de hartkloppingen. Nuja; ik bedoel maar. De vorige van hem at random uitgezochte boeken, gekocht nadat ik twee interessante interviews met de schrijver gelezen had, De honden van Riga en De vijfde vrouw waren mij al even goed bevallen, niet uit escapistische leesbehoefte, want naast de thriller-aspecten in zijn boeken is de Zweedse auteur in staat de moderne samenleving onbarmhartig aan te pakken: eigentijdse problemen, current affairs, te over!
Heb ik je nieuwsgierig gemaakt?Lees dan zelf iets van hem. Uitgeverij www.degeus.nl maakt genoeg reclame; ik papegaai de Volkskrant-blurb: "Wie eenmaal zijn boeken ter hand heeft genomen, zal moeite hebben ze weg te leggen: ze zijn ernstig verslavend.".
Het te moeten lezen, zeg ik met nòg meer nadruk, dezer dagen, is het onvolprezen nieuwe deel van Matthijs van Boxsel's Encyclopedie van de domheid, gewijd aan de Deskundologie als Levenskunst, dat ik hier op de Kersverspagina's eerder genoemd heb en ondertussen uitlas, met de bedoeling het te herlezen, met een Orange Babies-schoolschrift daarnaast, voor aantekeningen.
Ik raadde ook Hadassah de Boer de lezing ervan aan, voor een interview in komende NPS-kunstprogramma's; dat zou ze ook Gary Goldschneider moeten doen, dit en passant..

.
Ondertussen een douche genomen en mijn haar gewassen, terwijl Edith de bovenstaande tekst corrigeerde. Nu hangt zij ons versgedraaide wasje op; een waslijn boven de badkuip.
Maarten van Rossem, onze olijke Amerikanist, beaamde in een interview dat hij éen keer per week een douche nam, hetgeen verwondering wekte. Zo begrijpen wij de mensen niet die dat een, twee of soms drie keer per dag doen, dom, dom, dom, je eigen lichaamsgeur wegspoelen! Tenzij je stinkt, natuurlijk. Uit je mond, of waar dan ook (ik durf het mensen nooit te zeggen). Is het omdat zij het werk dat zij doen moeten afspoelen? Nou, dat lukt mij nooit, mijn leven en werken zijn een. Zo voel en ervaar ik het ten minste, maar werk is voor mij enjoyment in plaats van labour. En dat is natuurlijk het grote verschil, zei de betweter. Eigen meester, niemands knecht.We're not in it for the money! En deze, mijn bloedeigen webstek, doe ik ook voor mijn eigen plezier, en dat wat ik er anderen mee doe!

Tidbits; vanuit de tuin heb ik papieren bijeengegraaid, om ze open te gooien. Met enige vertraging lees ik mijn dag-en weekbladen; het knippen van artikelen daaruit (een halve eeuw gewoonte laat niet met zich sollen!) doe ik met graagte; de toekomst is geduldig, en het IISG bewaart met graagte alles wat ik achterlaat (reclame uiteraard de deur uit, heel wat spam in mijn leven!)
Om in het Deskundologie-boek te stoppen een stelling uit de NRC van Ivaylo Haratcherev van de Technische Universiteit in Delft: "In plaats van geavanceerde systemen te ontwerpen die alleen functioneren als alle componenten foutloos werken, zouden onderzoekers moeder natuur moeten volgen en zich richten op de ontwikkeling van systemen die ook functioneren als een aanzienlijke fractie van de componenten stuk is."
"Die zelfkastijding van jullie is nergens voor nodig." MIT-hoogleraar Olivier Blanchard op de Economie-pagina van de Volkskrant.
Op www.legalize.net Het Manifest van Legalize, zes redenen waarom het drugsverbod moet stoppen waarvan de eerste luiden: "Het drugsverbod veroorzaakt een enorme hoeveelheid misdaad. De economische en financiële schade veroorzaakt door het drugsverbod is enorm. De drugsrepressie veroorzaakt sociale en persoonlijke schade op grote schaal."
Van Boxsel zou spreken van domdaden; in elk geval gaat het om een historische domheid waartegen ik al een halve eeuw in de weer ben.
En nu heb ik er zin in om op te stappen en verder te gaan; de rest mag wachten voor de Quotable Quotes van de toekomst. Het staat allemaal opgeschreven en wordt bewaard; de comédie humaine! Continuing story.Bekijk nog eens mijn prettig gesprek met Theo van Gogh, op de link See me! hear me!
Een zonnegroet.! Ik laat mijn fotoredactrice de ruimte voor de Illustrazione. Simon Vinkenoog.

Woensdag 7 juni 2006

The Day of The Entertainer

"Be entertained by the social game you play!" Aanbevolen door de psychedelishe counsellor en Harvard-professor Timothy Leary - en reken maar van yes!
Alle geschiedenisboekjes dienen opnieuw geschreven te worden, na de verschijning van Matthijs van Boxsel's Derde Aflvering van De Encyclopedie van de Domheid, ondertiteld Deskundologie - Domheid als Levenskunst.
Op de titelpagina vermeldt de auteur zijn credentials: Régent du Collège 'Pataphysique (Chaire de Morosophie) - een waardige Nederlandse vertegenwoordiger van Dr. Faustroll en zo nu en dan komt Père Ubu om de hoek kijken. Of de soulmates Bouvard & Pëcuchet. Hilarisch en serieus, verbijsterend en voor de hand liggend. Pagina 27: "In dit boek staat opnieuw de hogere domheid centraal, de fatale én vruchtbare combinatie van domheid en intelligentie. Met behulp van Hodja Nasreddin, de heilige gek uit Anatolië, lopen we langs de paradox van logos, identiteit en samenleving."
Ik savoureer de tekstcollages en de kwantumsprongen van Van Boxsel springerige geest bij stukjes en beetjes, ben bevorderd tot pagina 73, het testament van Nasreddin: "Ik bezit niets, en vermaak dit aan de rijkste man uit de streek, zodat deze zal ervaren wat het is om niets te bezitten."
Ik trek me weer in de tuin terug (zeker om verder te lezen, naast kranten & snoei-of heggeschaar) na dit huiselijk bezoek, voor post, e-mail en mijn hier zojuist geschreven column voor www.dichttalent.nl.
Wij hebben twee Uitjes achter de rug: Het Vurige Tongen-PinksterRuigoordfestival Beat Toen en Nu; organisator Hans Plomp hield voor weeklog.nl van de Volkskrant (03.06.06) de voorbereidende week vast; en gisteren bleek er ruim aandacht voor het jaarlijkse Festina Lente Kampioenschap Dichten in de Ruimte, aan de Looiersgracht, hoek Eerste Looiersdwarsstraat in de Amsterdamse Jordaan.Prettige uren; muzikaal zeer prijzenswaardig ondersteund door plezierige en melodieuze jazz- en soulkeuzes van Justine en Jack. Nog een hoeraatje. Ik houd van deze vrederijkersgenootschapsbijeenkomsten rond onze moerstaal; tijdloos actueel! Edith maakte een prachtfoto van presentatrice Roos en haar zoon Merlijn, geboren op 23 maart, The Day of Curiosity.

Onze digitale foto's van mensen, min of meer lukraak genomen, zijn leuk voor onszelf, maar te vaag: Iedereen beweegt! Ik kan moeilijk roepen: FREEZE!
Gelukkig maar dat alles beweegt. Desondanks. Desalniettemin. In weerwil van. Leve de 'patafysica!! Tot de volgende dérive. Simon Vinkenoog.

P.S. Matthijs van Boxsel De Encyclopedie van de Domheid. Deskundologie. Domheid als levenskunst. Amsterdam, Em.Querido's Uitgeverij BV, 2006, ISBN 90 214 5312 6. Vermelde e-mailadressen domheid@querido.nl en batafysica@xs4all.nl


Zaterdag 3 juni 2006

The Day of Fluent Expression

In de tuin, bij de vijver, op het zonneterras of aan de ronde tafel in de patio, waarboven de Glorie van Boskoop zich uitspreidt met reeds zichtbare trostoppen, denk ik na - of vooruit, of zomaar, aan Niets.
Over de Oorzaak en de Noodzaak van de Doorbraak. Het woord "vergen" komt langs; wordt er iets van me gevergd, dringend verwacht? Ik denk van niet; ik ben van nutte - in elk geval hoop ik me aan het Credo van de Optimist te kunnen houden {elders op deze website}, gevoed door een nieuwsgierigheid zonder einde en een blijkbaar telkens weer wakker wordende levenslust, een élan vital, met een knipoog naar Jan Bor, die ik in BRES over "de Zin" lees - een interessant juni/julinummer - ik lees al die wetenschapsjournalisten vol verwondering met graagte.
Is er iets nieuws onder de zon? Niets dan; alles beweegt. Enkele honderden mensen werden naar de laatste werf van Amsterdam geleid vanochtend, de Kromhout Museumwerf aan de Hoogte Kadijk. Aan de Nieuwe Vaart zijn hier heel wat restanten van scheepswerven uit de tijd van de VOC gevonden: wij namen afscheid van de tekenaar-musicus Frits Müller, die 12 juni a.s. 74 jaar zou zijn geworden, en de 29e overleed.
NRC-Handelsblad wijdde een pagina aan hem; terecht - hij zal niet gauw vergeten worden, niet om zijn oprechte klarinetspel (met soms de stem van Louis Armstrong) en de Hot Cats van oude knarren als solisten en begeleiders. Ja, dat was inderdaad Igor Cornelisse, de band speelde live, naast de bloembedolven kist, toen wij binnenkwamen; de zaal met stoelen vulde zich, raakte vol - rondom staanden tussen de museumstukken; oude machinerieën met de patina van het verleden.
Een bon vivant; een gangmaker - de naam van Rob Wout viel, ik moest uiteraard aan Jan Vrijman denken, het roerige staartje van de jaren vijftig, ik zag me weer in Castillona della Playa; een mescalinezomer in Spanje 1964...
Au revoir, mon vieux: Oh, when the Saints come marching in. (Ain't misbehaving).
Op naar Ruigoord, Vurige Tongen: The Beat Goes On, waar ik tweede pinksterdag geprogrammeerd sta. Dinsdag de Festina Lente-finale.17 juni het Kralingse bos, Rotterdam, met Spinvis en in juli staat Kröller-Muller op het programma. Het leven speelt zich voor Edith en mij harmonisch en natuurlijk af, soms doet de voet pijn, maar het echte leven start vanuit de vreugde, gaat door de vreugde en keert daarheen weer terug. Het leven als Vreugdevuur!
Hoe goed wij ons mogen voelen in de tuin, waar wij dankbaar onze zegeningen tellen. The pictures show we're allright!

Edith tijdens de dagelijkse inspectie

Windorgel

Aan de ochtendkoffie


Tot de volgende onderdompeling in cyberspace. Simon Vinkenoog.


MEI 2006