Vrijdag 31 oktober 2008

Altijd iets nodig om op gang te komen; is het niet het pijpje dat me, volgens een Marokkaans spreekwoord de kracht van honderd kamelen in de courtyard zou geven (ik heb geen binnenplaats!), dan toch wel iets waar je door heen moet, naast de ochtendkrant en bedlectuur.
Zo bracht ik enige tijd aan dit apparaat door met het schriftelijk reageren op drie mij toegezonden manuscripten en een boek - en wat ging ik weer te keer, en wat kost het me telkens weer moeite mensen pijn te doen, maar als ze je vragen of je een objectief oordeel wil geven, plezier kunt beleven of belangstellend te zijn kun je niet anders.
Het devies blijft, voor iedereen die zich de moeite getroost - in twee van de teksten mij onder ogen was sprake van een writer's block, en wat heeft de lezer daar in godsnaam mee te maken? - schrijven blijven!
In een van de teksten schrijft de auteur (Eric Huysmans in zijn Stairway to Heaven), die zich voor een moeilijke vraag gesteld ziet:
"Laat ik het eens aan mijn Hoger Zelf vragen. Eens kijken of dat werkt. Dit wordt 'channelen' genoemd en dat wil ik al heel lang, maar ik heb mezelf wijs gemaakt dat ik dat niet kan. Ik heb al vaker de tip gekregen om het eens via het opschrijven van vragen en antwoorden te proberen, maar dat tot nu toe nooit echt geprobeerd. Waarom niet? Ik weet het niet. Daar gaat ie dan.."
                                                             ***
Na de drie puntjes en sterretjes komt de vraag: "Hoger Zelf, hoe zal de grote transformatiesprong naar het volgende bewustzijnsniveau zich voltrekken?"
En jawel hoor, hij krijgt inderdaad antwoord ('Awel Eric, luister jong.') en zet zich aan het schrijven; anderhalve boekpagina's (Uitg. Petiet, p.134 e.v.).
Dan volgt des schrijvers commentaar.
"Zo, dat Hoger Zelf wil wel zeg. Bovenstaand stuk heb ik zonder pauzes in enkele minuten uit het toetsenbord geramd. Zou dit nu channelen zijn? Iets dat ik al lang zo lang wil, maar dat ik mezelf heb wijsgemaakt niet te kunnen.(...) Ik stel een vraag aan mijn Hoger Zelf (of is het God of iets of iemand anders?), ik open mezelf en begin te tikken. Het antwoord stroomt eruit en als ik het teruglees is het nog geen onzin ook. Dit is geweldig en dit ga ik meer doen. Houd jullie dus maar vast. Hier komt de volgende vraag."
Ik haak ondertussen af, vind het wel opmerkelijk dat het Hoger Zelf over Theo Maassen kwam te schrijven: "Overigens heeft deze natuurlijk gelijk als hij zegt dat met toenemend bewustzijn de muren van de gevangenis steeds zichtbaarder worden."
En dat geldt ook voor het Protest en het Verzet daartegen, geachte Maya-activist. De Amerikaanse romanschrijver (One Flew Over The Cuckoo's Nest) Ken Kesey wist het heel duidelijk, zonder channeling, onder woorden te brengen: "The whole world is in prison, and we're all plotting this incredible jailbreak!"
En wie was die l9e eeuwse Amerikaanse anarcho-socialist die schreef: Zolang er nog 1 persoon in de gevangenis zit, zijn wij allen gevangenen?
Wie durft als Gurdjieff te zeggen dat niemand weet wie hij werkelijk is en dat wij allemaal drenkelingen zijn, of er met Antonin Artaud van getuigen, dat wij elkaar door de vlammen van de brandstapel heen levenstekens geven?
Die transformatie anno Altijd Hier & Nu is een innerlijke, en het spreekt vanzelf dat wij wel op weg moeten naar een bewustzijnsverruiming, van Hebben naar Zijn, en dat gaat niet zonder de Via Negativa, de duistere nacht van de ziel, een crisis of een openbaring.
"No-one gets out of here alive", meende de jong-gestorven Jim Morrison zijn publiek te moeten meedelen: in het oor schreeuwen.
De angst daarvoor - voor de dood, het verdwijnen, het afleggen van lichaam, geest en gedachten, het oplossen in Niets brengt velen tot het schrijven, al dan niet met de flow die zij Hoger Zelf, Inspiratie, gewetensnood, noodzaak of dure plicht noemen , maar omdat zij iets van toegepaste waarde te zeggen of een mooi levend verhaal te vertellen hebben - nog afgezien van degenen die NIETS te zeggen hebben en dat heel bloemrijk en stijlvol kunnen doen.
Als dit een les is, waar gaat het over? Zelf-expressie. Creativiteit. Eigen inbreng
of aandeel.
Drs Marcel Messing, New Age-adept van het Eerste Uur, meent in het world wide web, zoals wij daar nu gebruik van maken, 'het symbool te zien voor een nog onzichtbaarder web wat zich om onze wereld en ons mensen heen spant."
Ja, die van de spinsels in ZIJN paranoide geest!
Met slachtoffers, die schrijven: "Toen ik dit Messing voor het eerst hoorde zeggen, gingen de rillingen door mijn lijf. Onmiddellijk kwam de herinnering uit een vorig leven naar boven waar een chip in me werd geïmplanteerd door galactische wezens. Hier heb ik vele levens lang veel last van gehad tot ver in mijn huidige leven toe. Pas ongeveer twee jaar geleden is de chip energetisch bij me verwijderd in een DofNA-sessie." P.237.
Etc. Weg ermee.
Standpuntbepaling. Ik heb meer te doen dan vitten; andere bolsters en pitten.
Veel op te ruimen, leve de peace of mind die je door alle trammelant ter wereld heen zal helpen. DO YOUR OWN THINKING.
En voor wie ze nog niet kende volgen enkele ravings van Ganesh Baba, opgenomen door Ira Cohen tijdens de Kumbha Mela in Allahabad, januari1977: Beware of the non-psychedelic.
God is the supreme shopkeeper; his market is infinite.
Our natural state is eternity.
Materialism is morbidity.
People who have not felt God do not know how cool is his laugh.
What Marx called synthesis, Christ called God.
Once a psychedelic, always a psychedelic.
The first lesson from India you can learn: We will all die.
Without fucking we are fucked up.
A non-psychedelic can never enlighten a psychedelic.

En met die laatste uitspraak heb ik sinds februari 1959 leren leven, tot mijn geluk en verbijstering, bevrediging en bevestiging. Zo zij het. Simon Vinkenoog, in afwachting.

Donderdag 30 oktober 2008

Eerst een belangrijke mededeling van een vroege jazz-fan; bedankt Bart Egers!

Clifford Brown (1930-1956) wordt jaarlijks op zijn verjaardag, 30 oktober, herdacht door Radio WKCR New York.
Clifford continu van donderdagochtend 05.00 uur tot vrijdagochtend 05.00 uur (onze tijd).
Ga daarvoor naar www.columbia.edu/cu/wkcr/ , en klik 'live broadcast'.

Lee Morgan remembers Clifford: www.youtube.com/watch?v=VDbrxLz20JY&feature=related
Hardbop Homepage: http://hardbop.tripod.com/brownie.html

Volgende verjaardag: 21 november, Coleman Hawkins.
Voor alle (15) Birthday Broadcasts, zie: www.columbia.edu/cu/wkcr/jazz/core.html

Zo kan-ie weer even. Op welluidende, opmonterende klanken de muziek die ik rond mijn 25e voor het eerst hoorde, en mij een levenlang-verbond deed aangaan met bebop, jazz & ce qui s'ensuit. Dank je, Universiteit van New York, voor de mogelijkheden mij onder te kunnen dompelen in dit levende water voor de oren. Opstaan en opnieuw beginnen. Knippen en plakken, scannen en verwennen. WKCR. Turnpike .Get happy. Geniet mee; ik luister & spread the seed.

Mij is door Shiva N Spaarenberg gevraagd, namens het Hash, Marihuana & Hennep Museum in Amsterdam, op 23 november aanstaande de Cannabis Cultuurprijs 2008 in ontvangst te nemen. 'Met u ontvangt oud premier dhr. A. van Agt een gelijke Cannabis Cultuurprijs.'
Daar zeg ik geen NEE op, graag aanvaard!
Aansluitend op de ontvangst in het Cannabis College op de Oudezijdsachterburgwal 124 in Amsterdam wordt de Hemp Gallery geopend. Wij zien er met plezier naar uit; het is goed te weten dat Amsterdam naast een Hemp Hotel op het Frederiksplein nu een Gallery en een Cannabis College kent. Voor de opening van het Museum heb ik - wanneer was het - een paar affiches uitgeleend; zouden ze er nog hangen?
In 1966 verscheen The Book of Grass bij de uitgever Peter Owen in Londen, een bloemlezing met teksten over marihuana/hasj/wiet/pot/stuf/cannabis/indische hennep, door George Andrews en mij samengesteld. Soft secrets, geen HARDE pijn. SPEED KILLS. Slagzin jaren 60. Sla, zin! Log in! Wiedewiet.
De meer dan tachtig bijdragen waren naar onderwerp gerangschikt: Traces in the course of history. Some high voices of the twentieth century. Medical opinions. Potentialities for increasing consciousness, en tenslotte The scene today and the law.
Verscheen eveneens in de VS (Grove Press), in Frankrijk en Spanje. In Engeland en de VS ook Penguin-paperbackuitgaven. Alle antiquarisch verkrijgbaar.
In NL was er toen geen uitgever voor te vinden; wel maakte ik drie andere boeken over het zo geliefd (en gehaat, maudit) geworden, over de gehele wereld gebruikte levende en schaamteloze kruid, evenals gezelligheid de eerste stap naar de eeuwigheid, en een voortreffelijk middel naar het doel (ZELFkennis).
Het moederkruid verscheen bij Bert Bakker. Moeder Gras bij Corrie Zeelen en How to enjoy reality (engelstalig, in samenwerking met Jean-Paul Vroom) bij Thomas Rap. Ik schrijf al heel wat jaren een maandelijkse rubriek in Essensie; verder lees ik drie kranten over dit - & vele & meerdere - unieke gebeuren. Hoe een innovatieve & zeer goede & juiste & wijze gedachte: het gedogen, het tolereren de laatste jaren onder druk is komen te staan!
Enfin, ik ben in deze door mij niet gewilde Oorlog betrokken geraakt en ga geen gebruik maken van de heimelijke wapens van wat zich de overheid noemt. Voor mij geen enkele polarisatie, maar harmonisatie. Voor een toegepast mysticus is het zo eenvoudig, ga er maar van uit dat alles 1 is, maar misschien weet je zelfs niet wat 1, of 1 + 1 is, zoals de Amerikaanse neurochirurge (talking head tv) onderging na een hersenbloeding. Volgende evolutionaire stap, quantumsprong of paradigma-verandering: hoe men het ook noemen wil, met Pluto in de Steenbok (dankje Peter den Haring).

Verstandige woorden, deze weken dus. Firma Binnenpret komt in het geweer. Lees mee Max Pam in de Volkskrant vanochtend:

En in dat politiebureau, waar nu The Bulldog huist, hebben Jan Cremer en ik nog eens een nachtje vastgezeten - zie mijn boek Hoogseizoen uit 1962 - na een feestje van Ernst Vijlbrief.
Mad Master, indeed. Hemel en hel & De deuren der waarneming van Aldous Huxley mocht ik voor uitgeverij Contact vertalen; wie wil opnieuw uitgeven? Er is grote behoefte aan informatieve lectuur & voorlichting.
Ik heb gelezen, vertaald en begrepen. Geproefd en verorberd. Doe er dan wat mee, schettert Clifford Brown. Doe ik. doe ik. doe ik. doe ik.

De Amerikaanse performance-musicienne-dichter Laurie Anderson (61), die al in 1982 in het Holland Festival optrad en na zestien jaar vriendschap begin dit jaar trouwde met Lou Reed, komt morgen met het programma Homeland naar de Oostpoort in Groningen. Reed doet daaraan mee in een nummer over non-communicatie. Roland de Beer wijdt twee interessante pagina's in de Kunstbijlage van de Volkskrant aan haar en schrijft o.m.
"Nu het land in het teken staat, niet alleen van presidentsverkiezingen, een 11 septembertrauma en twijfels over de uitzichtsloze bezetting van Irak, maar ook van een zelden vertoonde financiële ineenstorting, blijkt Laurie Anderson opnieuw in merkwaardig prematuur contact te hebben gestaan met de tijdgeest."

Een altijd ware opgave. Even terug naar mijn tijdgeest, waar heb ik die gelaten?
De koning te rijk met deze muziek in mijn oren - doe er wat mee!
Nog even een P.S.-je, ook uit de Volkskrant vandaag, en verder de beste groeten. Oversteken bij het kijken! Simon Vinkenoog, afgevaardigde.

Woensdag 29 oktober 2008

Zo, dat weten we ook - al lang - weer. Gelukkig dat er nog tegenstemmen zijn in het koor van de ongehinderd voortgaande War Against Drugs; trots toonde de Pet Daniel op televisie de nieuwste uitvinding: de cannabis-sniffer. Tegen die onzin kan geen wetenschapper of filosoof, milieukundige of ervaringsdeskundige op: het is immer vechten tegen de emotionele bierkaai, angst voor veranderingen.
Ook in Het Parool van gisteren verstandige uitspraken, tabloid-pagina breed Amsterdams nieuws: Cohen: coffeeshop moet blijven.
Ondertiteld Burgemeester wil wel regulering van handel in softdrugs, maar is tegen 'drooglegging'.
"Ophouden met gedogen ios de makkelijkste weg. Men vergeet waarom we hier ooit mee begonnen. Dat was de scheiding tussen soft- en harddrugs. In Nederland doen we dat nog steeds beter dan elders. Pas dus op voordat je dat weggooit (...) Er is geen branche die zo gecontroleerd wordt als de coffeeshops. De eigenaren weten waar ze zich aan te houden hebben en dat ze anders dicht gaan. We hebben wel last van brallende Britten. Maar van een joint ga je niet brallen.(...) Er is ontegenzeggelijk een dilemma rond de legale voordeur en de illegale achterdeur. Coffeeshops moeten wel haast banden met criminelen hebben. Ik zou graag zien dat er een onderzoek komt naar hoe dat precies in elkaar zit."
Verslaggever Addie Schulte tot slot: 'Kiezen voor totale afschaffing van het gedogen zou volgens burgemeester Cohen net zo weinig effectief [zijn] als de drooglegging in de VS in de jaren twintig. Dat zal hij ook zijn collega's voorhouden als er een 'wiettop' komt, zoals de Maastrichtse burgemeester Gerd Leers heeft voorgesteld.'

Even de gebiedende wijs van Martin Bril volgen, die in de Volkskrant in zijn kollum Oorlog
vandaag het boek bespreekt dat hij bij de verwarming leest: The Forever War, van New York Times-verslaggever Dexter Filkins. Over Afghanistan en Irak, uiteraard.
Door de leesbril van Bril gezien:
'Filkins verslag van de strijd om Falluja behoort tot de hoogtepunten van de Amerikaanse oorlogsjournalistiek. Hij is zo droog en poëtisch als Ernie Pyle en A.J.Liebling in de Tweede Wereldoorlog en Neil Sheehan in Vietnam. The Forever War is een boek als Dispatches van Michael Herr: over echte mensen, echte oorlog en echt geweld, en het maakt pijnlijk duidelijk hoe ver beleidsmakers en politici van de werkelijkheid afstaan. Het is een grimmig en waar boek. Het moet worden gelezen.'

Zelf bracht het inkijken en proloog-lezen van Bob Woodward's Plan of Attack, dat ik zondag in Den Haag (Simon & Schuster, 2004) ondernam, mij al spoedig in mineur - het in kaart brengen van 'strategies, meetings, phone calls, planning sessions, motivations, dilemmas, conflicts, doubts and raw emotions' die het gevolg waren van het voornemen van (ex-) president George W. Bush (door wie dan ook ingefluisterd) om Irak aan te vallen, is een journalistiek meesterwerk, maar de stank die er boven hangt is die van een slagveld. Mij rest slechts de beste droom te dromen van alle dromen die er zijn, zoals de Afrikaanse schrijver Ben Okri aanraadt: dingen doen die je niet eerder gedaan hebt, en nooit iemand anders nadoen. Als we helden zijn, is het omdat we niet anders kunnen. En dat geldt voor de meeste rolmodellen die authentiek zijn: en dat gaat van hoog naar laag, roert jong en oud - zet in beweging.
Beweging is het waaraan we toe zijn om inderdaad waar te maken dat de times they are a'changing.
Twee behartenswaardige doemdoctors in NRC Handelsblad van gisteren over wat de wereld nog te wachten staat. Nouriel Roubini, hoogleraar economie aan de New York University: "Het ergste moet nog komen. We stevenen op een oorlogseconomie af". Dr Doom nummer twee, de in Zürich geboren belegger, Marc Faber, woont in Thailand en publiceert tweemaandelijks The Gloom Boom and Doom Report op internet, waarin hij een hyperinflatie voorspelt.
Boven zijn uitspraken de stelling "Het is zeker: de VS gaan bankroet."

Dit om ons tot het actuele werelddorpsnieuws te beperken. Ondertussen zijn de koopman en de dominee, de MP en de staatssecretaris van Economische Zaken harmonieus samen onderweg in Shanghai, waar zij de Chinezen toeroepen: 'Kom naar Nederland: wij leiden een happy life!'
Al is dan onze ecologische voetafdruk buiten proportie: voor driekwart van onze consumptie zijn wij afhankelijk van het buitenland. Zeer bondig resumé van de NL editie van het Living Planet Report 2008, door het Wereld Natuur Fonds gisteren gepresenteerd: een tweejaarlijks gezondheidsrapport van de aarde.

Verder met opruimen, mijn bijdrage voor www.demian.be schrijven, plus twee plannen en een gedicht de deur uit. En nog een dvd uit Zaandam bekijken, Edith!
Iedereen een vruchtbare dag toegewenst door Simon Vinkenoog. spreekstalmeester.

Dinsdag 28 oktober 2008

Wij hebben een oriënterend bezoek aan het Plancius Huis gebracht, waar het Verzetsmuseum (Dutch Resistance Museum) is gevestigd, tegenover de dierentuin Artis aan de Plantage Kerklaan 61 (www.verzetsmuseum.org). Met het oog op de aanstaande negende Amsterdamse Museumnacht , zaterdag 1 november heeft men mij gevraagd aldaar te doen wat mij te doen staat.
Nog altijd is het de werkelijkheid, die alle fictie overschrijdt; op een gegeven ogenblik werd het mij persoonlijk te veel door luikjes en gordijntjes naar schermpjes en vitrines te kijken, waarachter, - op en -in, prachtig vormgegeven, naar feiten en actualiteiten gerangschikt, ons met alle dilemma's en vragen van die tijd en deze tijd confronterend, de recente geschiedenis - tot en met de mode en de protestposters van de jaren zestig tot nu - werd gepresenteerd.
Lange zin, kon niet anders. Ik moest even adem (en een blowtje) halen om me ervan te vergewissen wat om de hoek, bij de ingang van de Hollandsche Schouwburg staat geschreven:
GEEN VOORSTELLING VAN TE MAKEN.
Bewonderenswaardig dit hoogst noodzakelijk centrum, als een van de meer dan veertig culturele kijkdozen, die hun deuren deze nacht zullen openhouden. Het uitvoerige, zeer informatieve programma-overzicht ligt al op de balies van de deelnemende instellingen, kan worden aangevraagd bij de Stichting Museumnacht Amsterdam, Piet Heinkade 5, 1019 BR Amsterdam, info@n8.nl, en is ook in te zien op www.n8.nl.
Ik lees dat een museumnacht passe-partout € 17 kost, en van 19.00 tot 02.00 uur toegang geeft tot 41 musea, met gratis gemeentevervoer, korting bij negen clubs voor afterparty's, plus 1 gratis museumbezoek voor het eind van dit jaar. Wel uitsluitend te betrekken bij ticket shops en de zogeheten bekende adressen; niet bij de betrokken instellingen zelf. Ik zeg dit maar even, aangezien de tekst voor het Verzetsmuseum tot een soort bestorming lijkt uit te lokken. "Do the right thing. Ontdek hoe opwindend actievoeren kan zijn. Met muziek, gadgets, acts en actie."
Daaraan mag mijn Fun in Progress niet ontbreken, noch D.H.Lawrence's A Sane Revolution.
"Stel zelf een doel en laat weten waar jij tegen protesteert."
Nog wel onder mijn aanvoering! Ik heb het laten weten, zei het icoon. De icoontjes onder aan de pagina betekenen rondleidingen, podium, muziek, eten & drinken, en doen.
Mij een affiche herinnerend, een mooie typografische tekst waaromheen Bob Dylan en Joni Mitchel stonden: PROTEST AGAINST THE RISING TIDE OF CONFORMITY. Actueel.
Ik herinner mij een foto van Allen Ginsberg, tijdens een protest-manifestatie: POT IS FUN! Minstens zo actueel. Uiteindelijk komt het er op neer wat de folk-singer Phil Ochs schreef:
IN THESE UGLY TIMES THE ONLY TRUE PROTEST IS BEAUTY.
Meer dan genoeg informatie; mooi opruimweer.
Tot ziens of horens, Simon Vinkenoog, vader van Robert (1947), Alexander (1961), Anna Sunya (1973) en Arthur (1978). Het gaat hen wel; dat wens ik ook al mijn bezoekers toe. Licht & Liefde op je Pad.

Maandag 27 oktober 2008

Een goede week toegewenst, eenieder - met licht op het pad. Maar allereerst wil ik een ergernis kwijt over de War against Drugs, waarin ik, vredelievend wereldburger, verstrikt ben geraakt mijns ondanks.
Bijzonder stoorde ik mij aan een Commentaar (Lux et Liberttas, n.b.) in NRC Handelsblad van vrijdag jongstleden, Opiniepagina 7: De roes is verstoord.
Uiteraard gaat het om de grensgemeenten Roosendaal en Bergen op Zoom die hun coffeeshops (verkooppunten van soft drugs) willen sluiten.
Het hoofdredactioneel commentaar besluit:
"De georganiseerde criminaliteit in Nederland heeft nu zoveel hennepbelangen dat in vrijwel ieder ernstig misdrijf drugsgeld een rol blijkt te spelen. Het geld dat ermee gemoeid is corrumpeert vaak de zwakkeren in de samenleving en doet stadswijken verloederen. Cannabis zelf is allang niet meer het lichte roesmiddel voor de bovenlaag uit de jaren zeventig. Cannabis is chemisch veel sterker geworden, het gebruik ervan problematischer. In de psychiatrie wordt cannabis niet als onschuldig en onschadelijk beoordeeld, maar als een middel dat vermeden moet worden. Politie en jeugdzorg zien cannabis als een probleemversterker voor de zwakste jeugd in de armste wijken. In het huidig beleid wordt legale softdrugs nog altijd omarmd als een nuttige waterkering tegen harddrugs.
Op deze plaats is vaker gepleit voor een herijking van het drugsbeleid. Daarbij moeten nieuwe feiten en inzichten worden afgewogen. Verdere beperking is onontkoombaar. Drugsbeleid is per definitie grensoverschrijdend. Een nieuw drugsbeleid kan dus alleen Europees zijn."

Om te beginnen zou het voorstel van burgemeester Gerd Leers (CDA) van Maastricht om een landelijke top over het Nederlands drugsbeleid bijeen te roepen, aangenomen en uitgevoerd dienen te worden.
Laat dan de experts en contra-experts, de wetenschappers die regulering bepleiten ( ook binnen politie en justitie veelvuldig geuite wens) maar eens hun beargumenteerde 'nieuwe feiten en inzichten' opstellen tegenover degenen, die het repressieve model vooropstellen in hun vruchteloze al van te voren nooit te winnen oorlog om een drugsvrije samenleving.
Onmogelijk! Al weer een aantal jaren geleden liet ik pagina-groot de lezers van het Algemeen Dagblad weten: MARIHUANA IS NIET MEER WEG TE DENKEN! Overigens geïllustreerd door een prachtige tekening van Peter Pontiac.
Hopelijk wordt niet voorbijgegaan aan voorafgaande studies; zo erkende het tweede kabinet Balkenende in een Actieplan Ontmoediging Cannabis uit 2004: "Op basis van de beschikbare gegevens concludeert het CAM (Coördinatiepunt Assessment en Monitoring nieuwe drugs) dat er in het algemeen niet of nauwelijks extra risico's zijn verbonden aan het gebruik van cannabis met een hoger THC-gehalte."
De eerdere minister van volksgezondheid Els Borst noemde het hoge THC-gehalte 'eigenlijk een positieve kwaliteitsnorm': "Je hoeft dan minder te roken om hetzelfde resultaat te bereiken."

Derrick Bergman heeft zich gestoord aan de uitspraken van de Friese politiecommissaris Max Daniel, die in Zaterdag&etcetera van NRC Handelsblad aan het woord kwam, landelijk verantwoordelijke politieambtenaar voor drugsbeleid.
Hij reageerde met een ingezonden brief, waaraan ik het volgende ontleen:
"In plaats van op de koffieshophouders, zou Daniel zijn pijlen moeten richten op de politiek, die het grijze gebied tussen voor- en achterdeur in stand houdt. Meer repressie heeft nauwelijks invloed op het cannabisgebruik maar leidt wel tot meer en hardere criminaliteit, corruptie en vervuiling van het product. In de afgelopen jaren is het aantal koffieshops gehalveerd, de kleine kweker is uitgeroeid en in de overgebleven shops mag zelfs niet meer gerookt worden. We zouden bijna vergeten hoe succesvol de koffieshop is. Het hard druggebruik en het aantal drugsdoden is uitzonderlijk laag in ons land, net als het percentage HIV-positieven onder hard drug gebruikers. Het cannabisgebruik is gemiddeld tot laag, de scheiding der markten is een feit en wie wel eens een koffieshop bezoekt, weet dat integratie wel degelijk bestaat in Nederland.
Terecht stelt Egbert Tellegen in zijn boek Het utopisme van de drugsbestrijding (2008) dat de koffieshop 'allang uitgeroepen [had] moeten worden als de belangrijkste sociale innovatie van de afgelopen halve eeuw.' De problemen die er rond koffieshops en hennep bestaan, komen voort uit het door de overheid gecreëeerde 'grijze gebied'. De oplossing is het opzetten van een werkbaar systeem, in overleg met deskundigen en de branche zélf. Koffieshophouders en hun klanten zijn namelijk het meeste gebaat bij het buitenspel zetten van georganiseerde criminaliteit. Er is dringend behoefte aan verdere normalisering en decriminalisering, niet aan nog meer contraproductieve politie-inzet. Want laten we niet vergeten: het is maar hennep, een relatief onschadelijk, niet verslavend genotmiddel, waar nog nooit iemand aan dood is gegaan en dat wereldwijd door miljoenen mensen probleemloos en met plezier wordt gebruikt."

Waarvan akte. Dank je Derrick.Het laatste woord hierover is nog lang niet gezegd: voer voor psychologen, sociologen, filosofen, mystici, milieudeskundigen, antropologen (De Roes Altijd Overal in Alle Culturen), welzijnswerkers, kunstenaars en ervaringsdeskundigen - en vooral historici, die eens het hoofd zullen schudden over deze nu al bijna een eeuw durende heksenjacht, huidig staartje van de Inquisitie. Blijkbaar bestaat er nog geen cultuur of beschaving zonder Zondebokken: laten het eens niet de heksen, ketters, roden, zwarten, zatten, flikkers en zigeuners of joden zijn, maar de nicotinisten & blowers. Mondige minderheid, high - vrij & blij. Genoeg gebamzaaid vandaag; morgen poëtisch chapiter. Simon Vinkenoog, Aboriginal Amsterdammer.

Zondag 26 oktober 2008

"In de natuur is sprake van een groot harmonieus concept, dat niet als feit bestaat, maar als beginsel. Het is het geheel van complementaire tendensen in een ooit in alle hevigheid losgebroken levensstroom, die zich in de loop der evolutie vele malen in vele richtingen heeft vertakt, maar die als doorgaande oerimpuls een eenheid vormt.
De geest heeft zich vervolgens in twee richtingen vertakt, enerzijds naar een ontwikkeling van het instinct, anderzijds naar een ontwikkeling van het intellect. Insecten, vooral de vliesvleugelen, hebben het instinct verder ontwikkeld, de gewervelde dieren en de zoogdieren het verstand."
Deze uitspraak van Wiel Kusters is afkomstig uit diens 295 pagina's tellende studie Koolhaas' dieren. Over de biologie van een schrijver (Uitgeverij Vantilt).
Schrijver L.H.Wiener recenseert dit geschrift in de Boekenbijlage van NRC Handelsblad afgelopen vrijdag, en vervolgt:
"Instinct en verstand zijn zowel tegengesteld als complementair. Instinct is het van binnenuit begrijpen, door middel van het gevoel, intelligentie is het van buitenaf begrijpen, door middel van het verstand. Een versmelting van instinct en intelligentie leidt tot intuïtie: het analyserend vermogen om een 'object' tegelijkertijd van binnenuit als van buitenaf te beschouwen, of in andere woorden, een waarneming zowel gevoelsmatig als verstandelijk simultaan te doen. Deze intuïtieve benadering zou aan kunstenaars voorbehouden zijn, en in buitengewone mate aan Koolhaas, die zich op een unieke wijze als representant van andere biologische soorten wist te ontwikkelen."
Alle dierenverhalen van A. Koolhaas (1912-1992) - geen sprookjes, geen fabels, geen parabels - een bijbeluitgave uit 1990 van Van Oorschot is sinds jaar en dag uitverkocht; in verband met het komende boekenweekthema 2009  'dieren ' pleit Wiener voor een herdruk daarvan, als stimulerende opmaat.

Marjolijn Februari noemt haar column in het Betoog van de Volkskrant van gisteren De mensheid lijdt aan angst om dom te lijken.
"Volgens de filosoof Montaigne hebben dieren hun zaakjes veel beter op orde dan de mens. De mens heeft namelijk verstand. En daar heeft hij last van. Hij heeft het gekocht voor een veel te hoge prijs. Hij heeft het betaald met een oneindig aantal hartstochten waaraan hij onophoudelijk ten prooi valt: wankelmoedigheid, besluiteloosheid, zorg om de toekomst, jaloezie, leugen, laster, noem maar op. Je kunt beter een kip zijn."
Op zoek naar verstand, door mensen meestal goed gebruikt, stuit zij op één specifieke angst die wel degelijk dominant is en schade aanricht in de maatschappij: de angst om dom te lijken.
"Aan de onderkant van de samenleving heerst de angst om niet voor vol te worden aangezien; die neemt de vorm aan van agressie tegen autoriteiten, agressie op internet, agressie op straat.
Daartegenover stelt zij aan de bovenkant van de samenleving de angst om door de mand te vallen. 'die neemt de vorm aan van ontoegankelijke rapporten en onbegrijpelijke beslissingen met de schijn van genialiteit. "
Vrouwe Februari citeert filosofen, De troost van de filosofie door Alain de Botton, Pyrrho, Montaigne, John Stuart Mill en Plato, die alle schreven over varkensgeluk en mensengeluk.
"De kwestie wordt in de filosofie al met al hoog opgenomen, en wie er meer over wil weten, moet het boek Filosofie voor de zwijnen lezen van Klaas Rozemond. Die noemt het feit dat de mens niet kan leven als een tevreden varken het enig echte probleem uit de geschiedenis van de filosofie."

Edith en ik maken ons op naar Den Haag te rijden; mijn bruid wil haar lieve moeder omhelzen en bovendien zijn wij benieuwd naar het schilderswerk aan het huis op de Hogeweg van vriend Marko. Wij gaan ongetwijfeld langs de blauwe shop in de Gentsestraat en wellicht zien wij nog iets van de Zee waaraan wij allen ontsproten zijn, in den beginne...
Volg, zo gij daar behoefte aan hebt, mijn virtuele aanwezigheid op Forum Vinkenoog bij Demian aan de Wolstraat 2 te Antwerpen op www.demian.be.
Gegroet, gij allen, Simon Vinkenoog, Knor, Knor, Knor.

Predikherenlei 13 in Gent, 1963: vlnr Simon Vinkenoog, Hugo Claus en Louis Paul Boon
voor een wandschildering van Asger Jorn. Foto Ed van der Elsken

Zaterdag 25 oktober 2008

Nog pas gisteren. Toen gisteren een uur oud was, en de klanken mij nu nog steeds bereiken. Welk samenspel, dit trio doorgewinterden (Bo van de Graaf was deze zomer op Bali en speelde met een groot gamelanorkest, pianist Michiel Braam gaat vrijdag naar de States op toernee, en slagwerker Fred van Duijnhoven - nog niet te zien op deze foto - droeg schoenen met koeienhuid uit Oeganda, waar hij deelnam aan een festival en workshops gaf.
Wat een plezier elkaar weer te zien & samen te kunnen spelen sinds het concert in het BIM-Huis de 18e mei j.l.

Het +-teken van het trio, de performing poet wist van harte te grasduinen door zijn eigen VV, met zowel een liefdesgedicht uit 1953 (een van de 17 gedichten voor Ferdi) als de aubade Lieverd, voor Edith, met ook de Koraalzang, het Mensen-werk en andere teksten van mijn hand, waarmee langzamerhand de musici zo vergroeid zijn dat wij elkaar op de het juiste ritme treffen, een wonder als het vanzelfsprekend wordt, maar daarom niet minder waar.
Ach, sterren van de hemel - genoeg was al het uitzicht over de Zaan, foeilelijke naoorlogse wederopbouw - zonder gevoel voor schoonheid of geschiedenis - aan de overkant, waar eens Claude Monet had geschilderd, verder een groot gemaal achter twee prinsheerlijke 17-eeuwse huisjes op een sluisje. Zoveel paradoxen bijeen, zoveel samenvallend, zoveel whatever is, is right-gevoelens, in woorden en accoorden. Heerlijk relaxt & tegelijkerttijd ontspannen en geconcentreerd: Het Gaat Van Zelf.

Een ware belevenis, voor ons zelf - wat interessanter immers dan jezelf en elkaar verrassen - als voor de happy few, die de Nieuwsbrief van New Dutch Swing hadden ontvangen met de aankondiging van het optreden van Bo's Art Trio + Simon Vinkenoog op het podium van Serah Artisan op de eerste verdieping van Dam 2 in Zaandam (hartje uitgaand Zaandam, merkten wij bij vertrek rond middernacht).
Het goede gevoel, dat bijbleef zodat ik dit in de vroege ochtenduren kan schrijven, nog vol energie, doet mij terugdenken aan de afgelopen dag die begon met een denkleesschrijfduik in de Konzentrative Selbstentspannung, de autogene training.
Daarna schreef en verzond ik de dagelijke Word-tekst bij afbeeldingen uit mijn vitrine- en etalageshow in de Wolstraat 2 te Antwerpen; zie www.demian.be.
Feestelijke finissage 8 november. Dagelijks ververst: catalogus op komst.
Travelling exhibition: FUN IN PROGRESS!

Pas toen hadden wij gisteren de gelegenheid de ons toegezonden dvd-demo te bekijken die Jan Schuurman met zijn VAN-consorten gemaakt had; vanaf 2004 tot onlangs doken zij zo nu en dan met de camera op; de eerste keer met bezoeker Armand, de rode blow-vlam - die met mij van fijne gedachten wilde wisselen. En tijdens Vurige Tongen in Ruigoord. Bij mij thuis. En in onze wintertuin, met een nog jonge Totem. En tijdens SAIL 2005, toen wij met een botter het IJ op voeren. Wij vonden beiden het kwiek en vaardig gemonteerde zeer geslaagd en ik leverde met graagte de mij gevraagde titels van twaalf gelezen gedichten van eigen hand, die ik nu alle van hun paginanummer in de Verzamelde Gedichten heb kunnen voorzien. En uiteraard had ik enige wensen & suggesties.
Voorlopig, hoe lang loopt dat overigens, heb ik een standaard-antwoord op de vraag : "Waar kan ik dat gedicht nalezen?"
Daar dus, binnen de 1228 pagina's van Vinkenoog Verzameld  Gedichten 1948-2008. Bezorgd door Joep Bremmers, met 80 pagina's aantekeningen en een acht pagina's tellende biografie van Derrick Bergman, een uitgave van Nijgh & Van Ditmar, isbn 978 90 388 9073 9 en zodoende verkrijgbaar via boekhandel, uitgever of (al dan niet Openbare) Bibliotheek. Vraag er naar. Kijk het in. Boeiend, van begin tot eind: ik was er zelf bij. Gloeiend.
Simon Vinkenoog, Midnight Joker.

Vrijdag 24 oktober 2008

Verstandige woorden van sterrenkundige Vincent Icke bij De wereld draait door gisteravond - over de crisis die geen crisis is, maar een doorgeprikte zeepbel.
Zijn opmerkelijke persoonlijke verschijning, zijn argumentatie.. het zou (Uitzending Gemist?) op alle scholen moeten worden vertoond, maar hoeveel scholen zijn er wel niet, wit, zwart, religieus gekleurd, ouders met gouden kooi voor de achterbankgeneratie, minima zonder ontbijt, spijbelaars, dropouts, mensen zonder bad of douche, geen boek in huis, geen kunst aan de muur, geen geborgenheid, geen echt onderkomen, waar zij zich thuis voelen.
De Haagse zenuwarts Maarten Lietaert Peerbolte, die ik via Hans Andreus had leren kennen, was een van de wijste en verstandigste mensen die ik ooit ontmoet heb - maar wat had de man een moeizame stijl! Hij stelde ooit zeer terecht in een interview voor, dat elke schooldag zou dienen te beginnen met een meditatieve stilte van vijf minuten.
Zelf was hij een beoefenaar van de Autogene Training; nog pas vorig jaar schafte ik mij een uitgave aan van J.H. Schulz: Das autogene Training - Konzentrative Selbstentspannung. Versuch einer klinisch-praktischen Darstellung - 14. unveränderte Auflage, Georg Thieme Verlag Stuttgart 1973, isbn 3 123 4012414 0.
Het boek verscheen in 1932, beleefde de meeste herdrukken na 1950 (de conceptie ervan ontstond tussen 1908 en 1912) en werd vertaald: vanaf 1954 in het Spaans, Portugees 1957, Frans 1958; Engelse, Italiaanse en Japanse edities verschenen in de jaren 1968/9.
Het boek behoorde (in een Elfte, überarbeitete und ergänzte Auflage uit 1964) tot mijn lectuur tijdens de zes weken die ik in het Utrechtse Huis van Bewaring doorbracht, april-mei 1964. Tegen de wet, mijn dagboek uit die dagen, verscheen in 1981.
In het boek komen aantekeningen en onderstrepingen vooral in afdeling C. Verwandte Verfahren, de hoofdstukken IX/XII. 15 pagina's; ik citeer van pagina 326:
"Die nahen Beziehungen mystischer Ausnahmezustände und der durch Rauschgifte gesetzten toxischen Dämmerzustände sind vielfach hervorgehoben worden. Besonders verwiesen sei auf die 'Psychologie der religiösen Mystik' vom James H. Leuba (deutsch, 1927)."

Ik acht dit panorama van Ausnahmezustände: Verwandte Verfahren dermate belangrijk, dat ik Edith vraag de inhoudspagina's daarvan te scannen. Dan kunnen wij, psychedelici en niet-psychedelici daar nog even vijf minuten meditatief naar zitten turen.
Zelf heb ik nog het een en ander te doen: kijken naar de dvd van Jan Schuurman(gedichten herkennen en benoemen)en gedichten kopiëren voor de j & p-avond in Zaandam; zie Kersvers gisteren. En nog even lachen om Kamagurka in de NRC van gisteren:

En verder, ja - de winter is op komst. Welkom ieder & alles. Simon Vinkenoog, bladwijzer.

Woensdag 22 oktober 2008

De juiste mensen op de juiste plekken op de juiste momenten. Eens zal het er van moeten komen; voorlopig kan het alleen maar in de geest - waar al eerder nieuwe evolutionaire stappen zich kenbaar maakten; enig veld- en inleefwerk leert je alles van de oorsprong van religies, en de blijkbaar onoverkomenlijke strijd, bloei en verval die daarbij (de organisatie, het priesterschap, de zogeheten ingewijden) behoren: het dogmatisme, het fanatisme, het vijand-denken, dat wij toch zo spoedig mogelijk de wereld uit dienen te helpen, als wij terugkeren tot de vanzelfsprekende notie dat wij als mensen elkaars broeders en zusters, althans 1 menselijke familie zijn. Hebt Elkander Lief. Zo eenvoudig is het, was het, en zal het altijd zijn.
Zei de handlanger, het heerschap en de heerser.
Bij het succes van televisieprogramma's als De Reünie, die meer dan twee miljoen kijkers trekken, zegt de presentator-cabaretier Rob Kamhues in de Volkskrant vanochtend: "Het is heel Nederlands om openhartig te zijn op tv. Daar hebben programmamakers als Paul de Leeuw en Jack Spijkerman voor gezorgd."
Volgens Kamphues is de mengeling van oprechtheid en openhartigheid de doorslaggevende factor van het succes van dit KRO-programma: "Sinds 2005 neemt het aantal kijkers met ongeveer 300 duizend toe'.
Volgens mij is ook mijn oprechte afkeer van kouwe kak, fake en elke vorm van Wichtigmacherei, naar buiten toe duidelijk. Ik laat me op geen enkel voetstuk zetten, al word ik 100, niemand kan zout op mijn staart leggen om het vliegen te beletten. Al sinds mijn eerste autobiografische prozawerk Zolang te water uit 1954 heb ik altijd geprobeerd zo openhartig en eerlijk mogelijk te zijn/schrijven, op een gegeven ogenblik besef je ook dat je echt probeert niemand meer opzettelijk te KWETSEN - wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Wat je ook leert discrimineren (= onderscheid maken) tussen mensen die echt & authentiek iets van zichzelf te bieden hebben en diegenen die slechts op profijt uit zijn. En mijn leven is Fun in Progress & I'm not in it for the money!
Ik was overweldigd door de reacties op mijn optreden tijdens De Laatste Show; ik zal er zeker met genoegen weer naar kijken, als mij de dvd gewordt en mijn bezoekers op see me hear me mee laten genieten. Leve het toeval, dat WIL! Ik kan niet elke juich- of hartekreet persoonlijk beantwoorden, ik heb meer op mijn sterfkok. Zei de TAO OVEN - wij speelden scrabble, vanwaar. Op www.demian.be geef ik vandaag commentaar op vier mij voorgeschotelde afbeeldingen; zo blijf ik er virtueel nog aanwezig!

Een van de vitrines van de Fun in Progress expo bij Demian in de Wolstraat 2 te Antwerpen

Ontroerd was ik bij het schermlezen van de laatste Eenzame uitvaart van F.Starik (www.starik.nl), met het innige moedergedicht van Neeltje Maria Min bij het graf van een Nigeriaanse bolletjesslikker.( De Amsterdamse politie verklaart zich machteloos tegen de Nigeriaanse internet-oplichters). Stariks laconiek nauwgezette verslagen getuigen van een groot inlevingsvermogen; uitgebreid schetst hij waarom bij hem de fax nog ratelt. Al meer dan 90 eenzame uitvaarten organiseerde hij in Amsterdam in samenwerking met de Sociale Dienst; in Groningen kwam het idee als eerste bij Bart FM Droog binnen; ik begrijp dat in Antwerpen iets dergelijks wordt overwogen. Grass roots. Leve de olifanten in het Antwerpse straatbeeld; Hare Hare Ganesha!

En de rest bewaar ik, Edith roept me voor een boterham: een opruimuren voor de boeg voordat wij om vier uur op de trein naar Nijmegen stappen - en wat was het waarlijk heerlijk slapen in eigen bed! Simon, de Bevoorrechte, tevens Knallende Knar.

Dinsdag 21 oktober 2008

Boekhandel/Antiquariaat Demian in de Wolstraat 2 te Antwerpen,
tussen de Grote Markt en het Hendrik Conscienceplein

Inhalen & inhaleren. 83 ongelezen e-mails, waarvan er 20 onmiddellijk gewist worden: stalker die ons in zijn spel wenst te betrekken, terwijl mijn vrienden & ik het dwingend gezongen dictum van Bob Dylan volgen, geen pion te worden in andermans spel.
En hoe juist heeft ook de weergaloze Timothy Leary het onder woorden gebracht: "Wij, die het spel van de 'toegepaste mystiek' spelen, respecteren en ondersteunen good gamesmanship. Je zoekt je spel uit. Je leert de regels, rituelen en begrippen. Je speelt eerlijk en oprecht. Je verwart jouw spel niet met dat van anderen. Je dwingt het ritueel van jouw spel niet aan anderman's spelen op. Je wint het spel vandaag met bescheidenheid. Het spel van morgen verlies je met waardigheid. Angst en boosheid doen niet terzake want je ziet je kleine spel in de kontekst van het grote evolutionaire spel dat niemand kan winnen en niemand kan verliezen.
Altijd goed dit te blijven herhalen: frappez, frappez toujours!
En voor nieuwe lezers, internet- explorers - de bovenstaande regels zijn ook aan te treffen op de 235e pagina van mijn boek Weergaloos, 490 pagina's, uitg. Paul Brand, 1968.
Tussen de kranten, post, junk-mail en brieven de niet onverwachte mededeling van Prabhati (Andrea) Boissevain-Verburg, dat Guus Boissevain 'met wie ik zevenenzeventig seizoenen lang de zomer van mijn leven gevierd heb tevreden gestorven is.'
Als motto wordt vermeldt: Ni regret du passé ni peur de l'avenir - Geen spijt van het verleden, geen angst voor de toekomst.Hij zal blijven leven in de herinnering van degenen die hem gekend hebben, als een unieke postillon d'amour en dat nog wel in de duinen van Bergen aan Zee. Wij wisselden decennia lang kwinkslagen; de laatste jaren waren het ogenblikken. Bij de laatste ontmoeting las ik hem Paul van Ostaijen voor, lange litanieën die wegdreven in de wind. Druivenplukkers & lotuseters. Hij leefde van 8 september 1929 tot 15 oktober 2008; hij wist zich een onsterfelijke ziel. Eén adem, éen bewustzijn.

Even kersvers gezette koffie proeven, in vers brood van Hartog happen & een voorgedraaide joint inhaleren. Het was weer ha heerlijk huiswaarts; en graag terug in Antwerpen op 8 november bij de finissage in Demian van alle drukwerken, in alle kleuren en toepassingen, hangend en liggend, zwevend en levend, als het handschrift, de oogopslag, de indruk, de vingerafdruk, bloeddruk en andere druk...druk...druk. Peace of Mind: ik gun het iedereen van Harte.
Uiteraard slaat een serendipi-feit toe, ook een neologisme, geef ik toe: op de pagina's 22/24 van de binnengekomen VPRO Gids (Het zonnetje in huis) voor de week van 18/24 oktober staat door middel van een profiel en een interview antwoord op de vraag boven het artikel: Wie is die Papieren Man?
De entree vermeldt: 'De beste Nederlandstalige bron voor literair nieuws op internet is De Papieren Man. Deze door Dirk Leyman beheerde site trekt inmiddels duizend bezoekers per dag.' Gaan we zien; de aimabele man, die gewoon van vlees en bloed bleek, steekt uiteraard zo nu en dan zijn hoofd om de deur bij Demian - zo heb ik er enkele interessante habitués ontmoet! Oh, de boekhandel, gespecialiseerd in jouw interesses, welke mooiere lieu de rencontre. Aan de overkant pleegt de groene Waterman leesclubs; ook daar even om de deur kijken.
Ik was verheugd een unieke Meyrink-uitgave van René Franken te leen te krijgen Des deutschen Spieszers Wunderhorn - Gesammelte Novellen, uit 1913. Ik zal weer aan het Fraktur-schrift moeten wennen, nadat me dat van 1940 tot 1944 onderwezen is. Ik heb het zelfs kunnen schrijven, schoonschrift en buchstabieren. De leraar Duits had het mooiste handschrift ooit gezien (op dat van Jan Greshoff na); wellustig schreef hij er op het bord op los!

Simon en stagiaire Jill Magnus

Vanochtend richtte ik het woord - ja, zo heet dat - tot mijn vrienden vanuit de Scheldestad Antwerpen, die mij & mijn 'oeuvre' dankzij René Franken gastvrij ontving en ons, Edith en mij, onmiddellijk thuis deed gevoelen, en deed ik dat de afgelopen dagen via de laptopvingervlugheid van stagiaire Jill Magnus uit Rumst, die ik veel geluk in haar toekomst toewens; en niet te vergeten Caroline, die niet alleen haar leven met de intense René deelt, maar ook als theaterproducente werkzaam is.
Dank is niet onuitsprekelijk, kijk maar - ik doe het. Dankbaarheid is overigens een mijner uitgangspunten: zo maar te mogen leven, en je te kunnen bewegen, lichaam en geest.

Van John Cordell ontving ik vanuit Lagrasse (Corbière. F) waar hij The New Greenwich Village International Arts Gallery tot eind oktober beheert op nr. 36 van de Boulevard de la Promenade een wel met twee meter plakband ingepakt boek: Een leven vol muziek en kunst. Bijna 200 pagina's op zwaar papier, met foto's en tekeningen verlucht. Teveel om ineens te bekijken. Info overigens www.eenlevenvol.nl. Dank John, keep on swinging! Dank voor de opdracht en de raadgeving Remember: met veel fruit wordt je 100 jaar!
Op naar een ander NU, mijn levensgezellin en haar wens de 150 foto's te bekijken die zij bijna allemaal - soms gris ik even de camera weg! - in Antwerpen gemaakt heeft. Vive la mémoire, die deel van dit grote Hier & Nu uitmaakt. Gegroet gijlieden, Simon Vinkenoog, Senior Poet.

Woensdag 15 oktober 2008

Uitbundig en vrolijk was het gesprek dat wij (Wim Brands, Erik Jan Harmsen en ik) gisteren tussen 20 en 22 uur voerden tijdens VPRO's De Avonden-radio 6-programma.
Hoeveel luisteraars? Heeel veeel - daar moest ik het mee doen in Studio 3 van het zich immer uitbreidende Mediapark in Hilversum. Ruimschoots gelegenheid uit de 1200 pagina's van VV voor te lezen, alsmede enige hilariteit bij de daarbij behorende verhalen.
Mij wachtte nog de correcties bij een artikel van Jelle van Riet, dat vrijdag in de Standaard dient te verschijnen. En wij maakten ons klaar voor de trip (tot dinsdag aanstaande) naar Antwerpen straks; die avond speelt zich weer de maandelijkse Festina Lente-dichtslag in Amsterdam af. Vanavond De laatste show in Brussel, t.v.-verschijning op éen.

En hier volgt dan de eerste reactie op VV - mijn (tot dusverre) verzamelde gedichten - in het najaarsnummer 2008 van het poëzietijdschrift AWATER, dat gisteren in mijn brievenbus gleed; meer info over deze uitgave van de Stichting Poëzieclub, in de 7e jaargang op www.poezieclub.nl.
Ik ken de auteur, Bertram Mourits, niet: in elk geval voel ik als terecht & opzettelijk gewild, zo ook bedoeld, wat hij in zijn laatste paragraaf concludeert. Oordeel zelf.
Overigens als altijd interessant deze 50 blz. leesvoer voor de dicht-elite; ik zal met belangstelling Ron Rijghard's drie pagina's over de Maximalen lezen: hoe zij twintig jaar geleden de Nederlandse poëzie veranderden: De geboorte van een vrolijker poëzie.

En dit wordt een der showpieces op de FUN IN PROGRESS-tentoonstelling, die door René Franken
in de Antwerpse Wolstraat 2 wordt voorbereid www.demian.be:
een door mij bijgehouden reisdagboek Californië-Mexico december 1969-januari 1970.
Lectuur en ontmoetingen on the road.
Opening aanstaande zaterdag rond drie uur (15u etc)- als altijd ijs en weder dienende,
het eufemisme voor inch'Allah of Deo Volente.
Tot de volgende ontmoeting/love & light: Simon Vinkenoog, qualified investigator.

Dinsdag 14 oktober 2008

STA TOE. Sta toe, dat ik de stofzuiger even aanzet; ik wil de boekenplanken achter mijn bureau (ooit overgenomen van advocaat Hans Eijl, klasgenoot van Remco Campert) her-rangschikken; de bovenste plank surrealisten moet er uit, om plaats te maken voor wat daarna kwam.
Ondertussen uitgekamd wat vanaf de begane grond te bereiken is: de rij boeken op de vloer voor de kast, de dubbele exemplaren van eigen werk, de mappen Ruigoord, Deskundologie, Patafysica, Situationisten , de jaren 50, 60 et ce qui s'ensuit, Psychedelica, een schoenendoos half vol prentbriefkaarten - goed genoeg om nog meer op te vullen en per stuk in Antwerpen te verkopen. Simon Vinkenoog Draagt Uit. Voor & Over.
Ik hervind efemera, waarvan ik het bestaan niet meer wist: enfin de dag begint als een ontdekkingsreis en zo wil ik het de rest van mijn leven wel blijven volhouden. Echte vrijheid heb ik pas sinds Edith gevonden; ook deze gewaarwording, en het publiekelijk uiten daarvan, doet mij goed. Ik ging slapen met de wijze woorden van Marjoleine de Vos (Brahman en de kredietcrisis, in de NRC van gisteren) en de eerste pagina's van Gawie Keyser's roman De donkere kant van de straat (ljveen.nl), waarin de trash esthetic een grote rol speelt; zoals ook in zijn eerder verschenen Encyclopedie van de populaire cultuur. Wie zijn bijdragen over film en populaire cultuur in De Groene Amsterdammer kent: een geheel ander facet van diens schrijftalent!

Tegen de binnenvallende vroegmiddagzon ben ik weer genoodzaakt een Indiase doek voor de ramen te hangen; in de slaapkamer hebben wij in de bomen weer eksters en een Vlaamse gaai gezien. Meeuwen als vaker boven de Amstel scherend. Leven uit dankbaarheid; het zal een doorschemerende werkelijkheid worden. En de dood als bekroning zien, en elk moment als het mogelijk laatste.
Toch maar even opgestaan om een broodje te eten. Maanzaad, maan bijna vol. Lammetjeskoffie; tweede dronk.
Geef je leven een doel, in het besef dat je zelf de weg & de bestemming bent, en dat je je beter kunt neerleggen bij al wat geschiedt en dat je toch niet in de hand hebt, om te zien wat je aan eigen vervolmaking zoudt kunnen doen. Klinkt enigszins plechtstatig, maar deze lekenprediker neemt dat graag op zich.
Ooit heeft het messianisme zich ook aan mij voltrokken, al werd ik spoedig gerustgesteld door Allen Ginsberg's constatering in 1961: "I think the race is mutating: we will all be the messiah together." Mijn andere Amerikaanse dichtervriend Ira Cohen schrijft zelfs vanuit de mutants & de Akashic Records. Schreef niet de paleontoloog Pierre Teilhard de Chardin van mutaties in de evolutie (op weg naar het nulpunt, de noösfeer, en is dat ook niet wat Sri Aurobindo met zijn Integrale Yoga beoogde, al is Auroville - hoe goed van intentie ook, en ik wil de Matrimandir nog wel eens bezoeken (wishful thinking?) - nog geen utopisch rolmodel.
Van alles wat ik over de huidige crisis in de financiële wereld onder ogen krijg, en passant en gekscherend, viel mij deze morgen de overtuiging van George Soros op, blijkens correspondent Robert Giebels vanuit Washington in de Volkskrant vandaag:

Na het lezen van SOROS The Life and Times of a Messianic Billionaire door Michael T. Kaufman (Vintage, New York, 2002) ben ik meer dan overtuigd van des man's zuivere intenties. O, er zijn veel mensen van goeden wille, maar de wijze waarop Soros dat in praktijk heeft gebracht, is een unieke: de Open Society-ideeën van Karl Popper de wereld in brengen.
'Laat de recessie komen, hard en snel."Charles Morris; zie nrc.nl/kredietcrisis
"Amsterdamse inspiratie."Internetgoeroe Dan Harple vanuit de Mad Masterstad over www.gypsii.com.
Opstand der elites ondermijnt samenleving, vindt René Cuperus op de Forumpagina van de Volkskrant. Elite? In NL ? Spraakmakende begrensde gemeente? Nog te lezen.
Open de gordijnen, zie de verschillen. Jamal Mahjoub betrok een schrijversresidentie in Amsterdam om na te denken over de Soedan, Khartoem en Darfur. Hij was in Serajevo. Hij besluit: "De kunst is te leren leven met paradoxen. Mocht kunst een doel hebben, dan is het de mensheid te tonen in al haar tegenstrijdigheden. Daarvoor moeten we helder leren kijken. Misschien zat Spinoza op het juiste spoor met zijn lenzen."
Frits Abrahams tien jaar columnist bij NRC Handelsblad: Pas op voor hysterie, leugens, hype.
Kishore Mahbubani uit Singapore: Crisis bewijst kracht van Azië.De eeuw van Azië, uitg. Nieuw Amsterdam, 2008.
Maarten van Rossem: De vreugde van het mopperen."Ik ben een brave, liberaal geörienteerde, rechtse sociaal-democraat."
De altijd wakkere Bert Wagendorp in de Volkskrant, alweer een week geleden:
"De Crisis is de wraak van het goede op het kwaad van hebzucht, egoïsme en onverschilligheid. De Crisis voert ons misschien wel naar Utopia of terug naar het Verloren Paradijs. Leve de crisis!"

En dat was meer dan genoeg (nog meer, ja) van de weekeindwoordenwaterval van gedachten en krachten. Het ga je goed; morgen gaan wij ons een week vermeien in het kader van mijn campagne FUN IN PROGRESS. Plaats van handeling: Wolstraat 2, Antwerpen. Simon Vinkenoog, huiswerkdichter, love & peace.

Zondag 12 oktober 2008

Buitengewoon mooie oktoberdag, wat het weer betreft - een groeiend aantal mensen had vanmiddag de moeilijke weg naar Hotel de Goudfazant in Amsterdam-Noord gevonden, vanwaar een wijds uitzicht over het IJ, met aan de andere oever het Java- en KNSM-eiland; vroegere aanlegsteigers van de Koninklijke Nederlandse Stoomvaart Maatschappij. Na de vele meets & greets buiten, volgde de presentatie van het boek Vinkenoog Verzameld Gedichten 1948-2008 binnen in de grote ruimte volgens het aangegeven programma (zie de uitnodiging eerder op deze webstek, ook onder genodigden verspreid) met vijf sprekers/woordvoerders, die ieder voor zich hun relatie met mij belichtten.
Na een welkomstwoord van Vic van de Reijt, directeur van Nijgh & van Ditmar las Gerrit Kouwenaar een vroeg gedicht van mij en een recent gedicht van zichzelf; Remco Campert las mijn gedicht Waarom schrijven uit 2005, pagina 1078 VV, en een fragment over Parijs uit mijn boek Zolang te water (1954) met een daarop aansluitend gedicht van zichzelf, over de stad waar wij toen woonden, en Hans Verhagen nam mijn gedicht Alles is angst uit 1957 als uitgangspunt voor eigen dichtwerk. Daarop sprak Joep Bremmers op eigen enthousaiste wijze over de totstandkoming van het boek, en kreeg burgemeester Job Cohen het eerste exemplaar aangeboden. Hij was, ambtsketen om, vergezeld van zijn echtgenote Lydie en als altijd op zijn gemak. Hij las het Sonnet van Willem Kloos met de bekende beginregel Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten, en richtte vervolgens het woord tot mij:
"Waarde Vinkenoog,
Hoewel u zich er aanvankelijk met al uw poëtisch vermogen tegen hebt afgezet, zijt gij dan nu toegetreden tot de illustere rij der Tachtigers, die slechts is weggelegd voor de wel zeer sterken. U moet heel gezond hebben geleefd. (Gelach uit het publiek).
Graag bied ik u aan het eerste exemplaar van uw verzamerd werk. U kent uw eigen werk als geen ander, maar om het zo mooi uitgegeven te zien draagt ongetwijfeld nog meer bij aan 'la joie de se voir imprimé'.
En ik neem meteen de gelegenheid te baat u, wegens de unieke manier waarop u uw liefde voor Amsterdam reeds decennia lang weet over te brengen, te berichten dat het gemeentebestuur heeft besloten u daarvoor de gouden speld van de stad toe te kennen.
Ik speld haar u nu graag op.'
Hetgeen geschiedde, ik wist uit dankbaarheid en door ontroering overmand (jaja) gelukkig geen woord uit te brengen, gaf hem en mijn collega-dichters, alsmede Vic en Joep een hand, omhelsde Derrick die foto's had genomen en mengde me in het applaus.

Als schriftelijk bewijs kreeg ik het volgende certificaat:

Een twintigtal uitverkorenen bleef achter om aan een lange tafel te blijven dineren; als altijd voortreffelijk.: medewerkers van de uitgeverij, dichters, biograaf & bezorger met familie, Remco met dochter Cleo - als wij elkaar zien hebben wij immer genoeg aan elkaar mee te delen; ook hij volgend jaar een tachtiger. Leeuw Kouwenaar is al van 1923.
Wij telden uiteraard meer 'oudjes' - van de jongere generatie waren er de Spinvis-tribe, de Ruigoord-tribe en de Festina Lente-tribe. Redacteur Paul Brandt was zo goed ons per auto naar huis te rijden, waar Edith en ik uren napraatten (een debriefing!) en een lijst maakten van degenen die wij ons herinnerden. De twee debutanten, nog te bescheiden om in dit gezeschap hun boek te tonen...Ieder zijn verhaal, levensgeschiedenis: te veel namen om hier te copiëren, maar wel om jullie allen te bedanken voor de komst, Vrienden Verzameld! Dit moest & mocht er nog even uit.
Ik wilde hieraan toevoegen, dat de dag vroeg was begonnen met een brunch om 11 uur in het Vogeldorp, het wijkje met een kleine driehonderd woningen dat grenst aan ons tuinpark Buitenzorg. Wij waren eveneens uitgenodigd, en of ik een woordje wilde zeggen. Met graagte, al is het alleen maar om John Wilcock's gezegde waar te maken: I just want everybody to meet everybody! En ook daar een lange tafel, en ook daar aardige mensen. Zie www.vogeldorp.nl en vraag info over de Stichting Museum Amsterdam Noord bij voorzitter H.J.C.Ras, www.museumamsterdamnoord.nl. Daar lukten de foto's wel, dus even dit nog ter sprake, als afsluiting van een bijzondere dag die ons nog lang zal heugen.

Wordt vervolgd, tant que cela dure... Simon Vinkenoog, De Gelukkige.

Vrijdag 10 oktober 2008

"De min eischt niemant half,
                    maar den geheelen mensch."
                                Joost van den Vondel (1587-1679)

René Franken van Antiquariaat Demian uit Antwerpen - Wolstraat 2 - op bezoek; hij neemt een grote doos vol papieren mee voor de FUN IN PROGRESS-tentoonstelling op zaterdag 18 oktober, wij gaan er a.s. woensdag tevoren heen - Dinsdagavond ben ik nog te gast bij De Avonden op VPRO-radio. Via www.demian.be hoop ik die dagen deze kersverspagina's te blijven schrijven, wellicht via een aan te klikken link aldaar.
Wachtend op Jelle van Riet van het Brusselse-Groot Bijgaardense dagblad De Standaard, die (ook standaard) mobiel aankondigt dat haar trein verlaat is. Edith is zojuist met René naar onze tuin in Amsterdam-Noord gegaan, waar in Huize Morgenland ("indien afwezig niet aanwezig") nog meer exposeerbare objecten vergaard zijn in de afgelopen weken.
Grootse uitstalling, waar ik zelf blij bij mag zijn, achter een tafel, opkijkend naar iedereen die binnenkomt, handtekening, praatje, meet & greet. Woensdag 22 oktober in NL terug voor deelname poëziefestival Onbederf'lijk Vers in Nijmegen. En behalve de vernissage van Fun in Progress (sluiting 8 november) komt er hoogstwaarschijlijk nog wel een finale kijken, waarover nadere info volgt.

"De merkwaardige droomtocht naar de 'hoogere menschen'. Het licht was daarbij wegwijzer. Goethe zei tegen Schopenhauer dat als het licht er niet geweest was hij/ Schopenhauer er niet zou zijn (in antwoord op S 's bewering dat als de mensch er niet was er geen licht zou zijn). Dat deed mij denken aan mijn overweging dat de eenigste levensopenbaring die wij van het hoogste wezen hebben de zoogenaamde natuurkrachten zijn. Graviteit, electriciteit, cohaesie enzoovoort zijn levensverschijnselen van het allerhoogste, voor ons het hoogste, omdat ze het standvastigst en zekerst zijn. Toch misschien goddelijke willekeur, maar oneindig ver boven onze kleine willekeur, en daarom uitingen van de hoogste Godheid, omdat ze in alle andere levensverschijnselen, in de werking dus der lagere godheden, dieren en planten, gelijk en onveranderlijk zijn. De natuur-goden, dieren en planten, en ook de hemellichamen, moeten door en in die levensverschijnselen werken. De wil van den hoogsten God, de natuurwetten/ staan boven alle andere levensverschijnselen. De lagere levende wezens, plant- en diergoden, kunnen ze benutten, maar niet wijzigen. Zoo leeft alles in den Hoogste. Maar wij weten niet of hij de Allerhoogste is. Boven zijn wetten kunnen er nog algemeenere, standvastigere, stelligere zijn. Voor ons zijn deze natuurwetten: graviteit enz. de allerhoogste. Dit zijn dus de bewegingsverschijnselen en vooral ook licht. Het is dus zeer juist begrepen en gevoeld, het licht de beste levensuiting van den hoogsten God te noemen, en Goethe's uiting dat het licht ons maakt kan aldus worden verstaan."

Aldus Frederik van Eeden in zijn Dagboek van 9 augustus 1908.
Ik loop voortdurend langs de boekenmolen, waarin onder meer Van Eeden's Dagboeken staan; ik wilde wel eens weten waarover de schrijvende psychiater-spiritualist- utopist & hervormer 100 jaar geleden nadacht. Dit dus.
De vier kloeke delen werden door uitgeverij Tjeenk Willink-Noorduijn in Culemborg voor het Van Eeden-genootschap uitgebracht, en bestrijken de periode van 1878 tot 1923. Deel II (1901-1910) verscheen in 1971.

De overweging brengt in mij de uitspraak van Gurdjieff naar boven (weer 1 !), die de hoogste godheid definieerde als de Omni Most Holy Sun Absolute, waar niet veel aan toe te voegen is. Maar ik zou ook wel weer eens - voor nieuwe bezoekers van deze webstek - willen wijzen op de presbyteriaanse zen-leraar Alan Watts, die in zijn boek Joyous Cosmology en andere zeer lezenswaardige boeken een oprechte weg naar verlichting wees.
Hij schreef in een postuum uitgegeven voordracht (deel uitmakend van een introductie tot meditatieVerstilde geest (142 pagina's, Ankh-Hermes, 2000):
"De Tocqueville had gelijk toen hij zei dat een volk de regering krijgt die het verdient. We geven de regering, of zij nu een politieke of spirituele is, de kans haar gang te gaan en daarom berust zij op onze autoriteit. Dat geldt ook voor God. Als u in God gelooft - dat God goed is, of zelfs dat God God is - is dat uw mening. En daarom berust God op u en heeft deze gedachte een aantal heel opvallende consequenties met betrekking tot de regering van het heelal.
Bewustheid van de bron van spirituele autoriteit - het inzicht dat die afkomstig is van ons, het volk - zou kunnen betekenen dat er een soort democratie is in het koninkrijk der hemelen. Natuurlijk wordt God daardoor niet ten val gebracht, behalve misschien een bepaald soort God. De meeste mensen beseffen niet dat er heel veel verschillende opvattingen over god kunnen zijn.
God hoeft geen alleenheerser te zijn; er kan ook een organische god zijn . Verder zijn er persoonlijke en onpersoonlijke goden en er zijn goden die noch persoonlijk noch onpersoonlijk zijn. Er zijn goden die bestaan en goden die niet bestaan, en er zijn goden die noch bestaan noch niet bestaan!
Maar wat u ook denkt dat God is, het komt altijd weer bij u uit."

Gisterenavond een genoeglijke avond met dochter Anna en zoon Arthur doorgebracht; de verzameling gedichten werd bewonderd, en schaterlachend werd gereageerd op het feit dat ik via Nijgh & Van Ditmar van Rick de Leeuw het Gielmobiel had mogen overnemen. Dat hield in, dat ik vanochtend gebeld werd door radio-presentator Giel Beelen, die niet wist wie hij aan de telefoon zou krijgen: hij moest er naar raden. Vroeg & leuk gesprekje kwart voor negen. Nu moeten wij het apparaat dit weekend aan iemand anders overdragen.
En de middag neigt reeds naar het einde; ik heb Edith die is gaan provianderen kunnen helpen met het naar boven brengen van vier Dirk-tassen (niet in 1 ruk uiteraard) en wij hervatten het Scrabble-spel dat door René vanochtend onderbroken werd. Gedaggezegd door Simon Vinkenoog, de on(t)houdbare.

Donderdag 9 oktober 2008

Wij kwamen juist van tandarts Lützen aan de Keizersgracht vandaan, dronken koffie op het buitenterras van Café Reynders op het Leidseplein, toen een telefoontje ons verwittigde van het feit dat er twee exemplaren waren binnengekomen van mijn verzamelde gedichten bij Nijgh & Van Ditmar. Wij spoedden ons erheen, precies 12 uur, en ik keek het kloeke boek ontroerd in. Vic haastte zich weg naar een vergadering; wij bleven even achter om over publicitaire aangelegenheden te spreken. De weg is weer eens aan mij aan het timmeren, hoewel je met zó'n boek ongetwijfeld zelf ook aan de weg timmert. Hamer en aambeeld, zondag presentatie in de Aambeeldstraat. Frappez, frappez toujours. Waar gaan uw gedichten over? Lees mijn Kersvers van gisteren.

Met Teun van der Keuken in gesprek voor Radio 5 747 AM Llink-live in de OBA gisterenavond was een waar genoegen; een der andere gasten in het twee uur durende programma, de psycholoog Mark Mieras, schonk mij het boek Ben ik dat? Wat hersenonderzoek vertelt over onszelf (Nieuw Amsterdam, vierde druk november 2007) met de opdracht: "Voor Simon Vinkenoog en zijn hersenen!"
Met mijn dank, uit het hart en vanuit de linker&rechterhersenhelft.

Het aanvangsonderwerp van het gesprek met hem betrof de files, die hij toejuicht als momenten om tot jezelf te komen; een ander idee van wachten - dat niet als tijdverlies te zien, maar als aanwinst. Enkele vermakelijke tijds-studies werden vermeld. Uiteraard volkomen met hem eens.
De dag was begonnen met een fotoshoot bij Michiel van Nieuwkerk voor Het Parool; dat mij weer met een foto van Corbino verraste, bij een bespreking van het boek Amsterdam Bevalt ! - de Kapstok-uitgave die vorige week verscheen. Volgend doelwit: Groningen.

En de dag eindigde, na de 4e en 7e verdieping van de OBA bij Eik & Linde aan de Plantage Middenlaan, waar elke woensdagavond enkele oude vrienden uit de Amsterdamse scene bijeenkomen. Ik liet Robert Jasper Grootveld de plaatjes uit Simon Posthuma's A Fool Such As I zien, nadat zijn biograaf de pagina's had opgezocht waarop RJG volgens het register vermeld staat: 73, 91, 92, 96, 119-122, 148. Januari 2009 dient diens biografie te verschijnen, naar ik verneem.
Rond half vier sta ik live geprogrammeerd in de Business News Radio-uitzending, niet ver hier vandaan, bij het Amstelstation aan het begin van de Wibautstraat.
Morgen komt voor het Vlaamse dagblad De Standaard Jelle van Riet op bezoek; zij had een prettig gesprek met mij eerder dit jaar in het Antwerpse Letterenhuis.

Nu ga ik verder lezen in de 1228 pagina's tellende verzamelde gedichten, ik ben gekomen tot de verspreide gedichten in 1956 en lees op pagina 181 het gedicht Proefwerk voor het tijdschrift Proefschrift van de nog piepjonge heren Sleutelaar en Vaandrager; na publicatie kon ik ze tonen dat het gedicht een acrostichon bevatte. Na de 1112 pagina's gedichten volgt een Verantwoording van bezorger Joep Bremmers van zes pagina's, aantekeningen bij de gedichten op de pagina's 1123 t/m 1205, een biografie van 6 pagina's samengesteld door Derrick Bergman en tenslotte een titelregister. Dinsdag in de boekhandel, prijs mij niet eens bekend.
Hoe meer dan verguld ik ben met deze uitgave! Hoe gelukkig, hoe innig content! Hoeveel doden weer tot leven gewekt! Hoeveel schuinsmarcheerders door deze pagina's, wijze dwazen, Don Quichotte's, Pierlala's - politiecommissarissen en Salman Rushdie, trips & re-entries, vermaningen, alsmede aan- en uitroepen!
Het leven als tussenwerpsel. Geef 'm de sporen! Jaag maar paardje, jaag maar, de steppe is eindeloos breed - en ware grenzen zijn in feite niet aan te treffen, niet daar waar de verbeelding toeslaat binnen de menselijke mogelijkheden.

"De gegeven feiten tonen aan dat wij inderdaad 'eine Zeit wie nie', een tijd als nooit tevoren beleven, dat wij niet met een stroomversnelling maar met een waterval te maken hebben en dat er dus bijzondere daden van ons geëist worden om deze 'mutatie van de mensheid', deze kwalitatieve verandering van de menselijke situatie zonder al te veel kleerscheuren door te maken.(...) Het is duidelijk dat de verschillen kwantitatief zo groot zijn geworden dat we het kwalitatieve verschillen moeten noemen Daarom zal ons denken en ons handelen kwalitatief anders moeten worden. We zullen ons een nieuw, ánder denken eigen moeten maken, willen wij als genus mens niet ondergaan. Wanneer wij ons denken niet zullen weten aan te passen aan de totaal andere situatie, zullen wij het evenmin overleven als de brontosaurus, de dinosaurus en alle andere saurussen die zich niet aan de gewijzigde omstandigheden wisten aan te passen en daardoor gedoemd waren onder te gaan."

Feitse Boerwinkel: Inclusief denken: Een andere tijd vraagt een ander denken..
(Werkgroep 2000/Paul Brand, Bussum 1975 (1966).
Mooie vondsten uit de oude doos.
Deze trof ik aan in de 1981-uitgave De exotische tegenstroom. Over de opname van niet-westerse cultuurelementen in onze samenleving. Verslag van het symposium dat de Nationale Unesco Commssie in maart 1980 organiseerde, Staatsuitgeverij, 's-Gravenhage 1981, isbn 90 12 03327 6 Een vijftiental bijdragen, alsmede VII annexes, een daarvan door mij samengesteld. Uit het voorwoord van drs. Frans Derks, met een algemene inleiding over de achtergronden van het symposium: "Juist omdat het terrein zo groot en veelvormig is, hebben wij gemeend de meest concrete informatie te moeten bundelen in een vrij uitvoerige syllabus, die door Simon Vinkenoog op grond van zijn ongeëvenaarde kennis en ervaring is samengesteld. Maar ook gewapend met dat hulpmiddel moesten wij het onderwerp van dit symposium drastisch beperken en duidelijk afbakenen, in verschillende richtingen."
Diverse interessante bijdragen (onder meer van Theo Loevendie, Dom Tholens, Adriaan van der Staay en Bert Schierbeek) in dit 178 pagina's tellende verslag. De mij toegekende, on-ge-e-ven-aar-de kennis & ervaring zijn uiteraard ontleend aan mijn redacteurschap van BRES, sinds 1966, en mijn nieuwsgierige neus. Op de pagina's 146 t/m 176 mijn volgens de inhoudsopgave ingekorte versie (sic) van het Documentatie-cahier. Nu moeten we gaan.
Met meer dan dichterlijke groeten, Simon, de abundante.

Woensdag 8 oktober 2008

Dat het niet om het Hebben & Houden gaat, maar om het Zijn, het ontgaat waarschijnlijk 'die calvinistische spaarvarkens aan het roer' (Bert Wagendorp's woorden).
Zij - en veel anderen - hebben geen enkel begrip van het HOOG SPEL dat zich over ons aller hoofden afspeelt: de verborgen geschiedenis, hier en nu - onder welke benaming dan ook, zeker in een crisistijd die heel wat mensen op enige essentiële, soms inconventient truths wijst, hen wakker schudt of hoe dan ook tot hun positieven brengt. Noodgedwongen: hebzucht komt voor de val. En lees er de chaostheorie op na, die aan werkelijk alle - ismes een einde maakt, en leef verder zonder Angst. No panic. No problems.

"Paus Leo I redde in 1452 Rome door Attila af te troeven (hoe onderhandel je als je vrijwel niets zeker weet?); Hendrik VIII en Frans I pronkten met hun macht op het Goudlakenkamp van 1520 (de valse schijn van vrede); Montecuzoma verspeelde in 1519 een heel rijk aan Cortéz (zelden heeft toeval zo 'n rol in de geschiedenis gespeeld); Metternich en Talleyrand tijdens het Congres van Wenen, 1815 (gemiste kansen; geschiedenis verloopt niet volgens vaste regels); Wilson, Clemenceau en Lloyd George en het vredesoverleg in Parijs in 1919 (de verkeerde lessen trekken uit het verleden); Stalin en Roosevelt in Jalta, 1945 (iedere beslissing heeft ook onbedoelde consequenties); en Gorbatsjovs poging in 1991 tot de 'Club van 7' toegelaten te worden (niemand kan in de toekomst kijken)."

De uitgever, H.J.W.Becht zette in 1993 deze tekst achterop het boek van Charles L. Mee jr. Hoog spel - Onderhandelen op topniveau door de eeuwen heen.
Zeven hoofdstukken met machtige voorbeelden uit de wereldgeschiedenis; elk hoofdstuk een nieuwe oog-openaar: De kunst om geschiedenis te maken, Het gebrek aan overzicht, De schijn van macht, De onvermijdelijkheid van de verrassing, Het principe van wisselwerking, De bedrieglijke lessen van de geschiedenis, De wet van onbedoelde gevolgen en het Illusoire realisme.
Het boek zal wel uitverkocht zijn, in de hoofd-of-tegenstroom (mainstream vs. underground) verdwenen - zelf zet ik geen zoektocht op (maar wie romans van Gustav Meyrink voor me wil opsporen, is welkom - zie guesthouse), maar in de week van de geschiedenis wil ik graag op dit boek wijzen, dat ik bij eerste lezing op Kersvers 21 mei 2005 heb vermeld. Zie ook op deze webstek de link Geschiedenis, waar ik tot dusverre teksten van deze Charles L. Mee, René Derksen en A. den Doolaard heb ondergebracht.

Een ander interessant geschiedenisboekje van 120 pagina's toverde zich te voorschijn, Jef Last's Strijd, handel en zeeroverij - De Hollandse tijd op Formosa, in 1968 uitgegeven in Van Gorcum's Historische bibliotheek nr.84, door Dr. Jef Last - hij promoveerde in de sinologie op latere leeftijd. Een indrukwekkend literatuuroverzicht, 15 afbeeldingen - als spannend verhaal, met dialogen en al, geschreven.
I love Jef Last, in mijn VV (gedichten 48-'08) staat een gedicht dat ik op zijn 70e verjaardag voorlas bij boekhandel Lankamp & Brinkman aan de Spiegelgracht in Amsterdam.
Ook hier een nog immer actueel citaat van Goethe: "Krieg, Handel und Piraterei / dreieinig sind sie; nicht zu trennen."

THE WAR IS OVER IF YOU WANT IT.

"Het binnengaan in een nieuwe wereld is het gevolg van een wilsomkeer, zelf de beschikking nemen over de eigen wil tot keuze en deze geestkracht werkend en vertrouwend richten op de oorsprong van ons zelf in ons zelf, zodat wij ervaren van welke afkomst wij zijn... Hoe schokkend deze ervaring aanvankelijk moge zijn, in werkelijklheid wordt de mens erdoor tot zichzelf teruggebracht en ziet hij door nieuwe ogen in een nieuwe wereld die hem zo na wordt als het licht de vlam."

Uit de inleiding tot de vijfentwintig brieven aan mijzelf en anderen, gebundeld als DE HERMIET, geschreven door Barend van der Meer, die leefde van 1892 tot 1973, in 1987 uitgegeven door Mirananda in Den Haag. Deze mystieke schrijver is waarschijnlijk even 'vergeten ' als een van de laatste encyclopedisten, Hendrik Willem van Loon, aan wiens biografie door Cornelis A. van Minnen uit 2005 ik begonnen was - en toen mocht ik exemplaren van de Boekenpost meenemen van de Boekenbeurs in Leiden en over wie tref ik daar in het juli/aug.2008 nr. een profiel aan? Juist, van deze man, die 45 boeken in Amerika publiceerde, waarvan er 14 in het Nederlands vertaald en uitgegeven werden.
'Hoewel zijn boeken tot het eind van de jaren vijftig herdrukt werden is hij daarna spoedig in de vergetelheid geraakt en zijn boeken in de koopjesdoos van het antiquariaat."

Ik lees hier meer interessants; over de boeken van F. de Sinclair die ik zelf in mijn jongensjaren verslond in de leesbibliotheek waar ik op drukke zaterdagmiddagen zakgeld verdiende (en uiteraard met een arm vol boeken naar huis ging). Er was daar van alles, bij Sluis in de Daniël Stalpertstraat, van Courts-Mahler tot Vestdijk en ik prefereerde Paul d'Ivoi boven Jules Verne. Ik wil me abonneren op dit genoeglijk blad...

Nee, niet mijn hele hebben en houden. Meer vlinder dan vorser ben ik, maar het leeft zodra je het aanraakt. Het doet wat het te doen heeft, begrijpen is liefhebben - daar komt het op neer, en de consequenties omvatten - ik herlees ze bij Van der Meer - van de bijbelse uitspraken: 'In u is het koninkrijk der hemelen', en 'uw lichaam is de tempel van de heilige geest.'

Voerend te ver: "uit het licht van de geest wordt in de ziel de nieuwe gestalte geweven waarvan we op deze weg kunnen beamen dat zij de onsterfelijke mens is waartoe de mensenzoon is verhoogd.''Want het oog tot het onuitblusbare licht is ontwaakt."
Wie zijn wij? Goeie vraag. Het eigen antwoord vinden. Het staat iedereen te wachten, heet het welkom. Hier is Het. Het is Hier. Simon Vinkenoog, Poet, Performer, Educator.

Dinsdag 7 oktober 2008.

Is Ego een Illusie? Het thema van een Krishnamurti Gathering in Thailand begin december bij de e-mail.

Ramana Maharshi, 30 december 1879 - 14 april 1950

Wie ben je? de grote en enige belangrijke vraag van Ramana Maharshi, die andere Oosterse universele wijze- zoveel facetten aan die ene diamant die mens heet, mens-in-wording dan.
Dit schepsel moet als Aarde-bemanning in de nieuwe eeuw van een oude jaartelling blijkbaar door allerlei zeepbellengeblaas achter de ware werkelijkheid aan, die uiteraard nooit in verdampte miljarden uit te drukken is.
Dat het om de essentie, de nul-groei ('small is beautiful' zei de schoenmaker en hield zich bij zijn stiel) en andere alternatieven voor de nu ingestorte status quo ging: velen hebben het onder ons wél gewusst, maar waren niet in staat hun stem luid genoeg te laten horen.
Ik denk bijvoorbeeldend aan een Basis UNO-inkomen voor Iedere Aardbewoner, zoals voorgesteld door Pieter Kooistra, ooit overtuigend propagandist, gesteund door handtekeningen van prominenten als Tinbergen e.v.a.
Waar zijn de v.a.? Zij doen hun best, sommige weldenkende en ruime geesten bereiken zelfs de opinie&forum-pagina's van zogeheten kwaliteitskranten, maar welke bewindvoerder of partijpoliticus heeft nog de tijd & gelegenheid zich diepgaand in een probleem te begeven, dat een stap meer denkvermogen vereist dan de gebruikelijke koker-of tunnelvisie toelaat.
Wereldomvattende crises (voedsel, energie, klimaat) die nog niet kunnen worden aangepakt, aangezien de nood waarschijnlijk nog niet op zijn hoogst is, en mensen zich nog altijd laten bedriegen door de hen voorgestelde werkelijkheid, en zich met achterhaald gebeuzel onledig houden.
Mr. Jones weet nog altijd niét what's happening buiten zijn winkelcentrum... wel,
we weten nog altijd niet wat ons wacht. Ik kijk er nieuwsgierig naar uit: het gaat ons aller verbeelding te boven, er is geen voorsteling van te maken (zoals dat niet mogelijk is met Auschwitz, Hiroshimna of een der andere 20e eeuwse gruweldaden). Aan elk einde wacht een begin; dat hebben mij de Vedanta's geleerd, er IS een eeuwige wijsheid die niets met de geconditioneerde reflexen van bestaande religies heeft te maken, maar met een inherent gevoel, dat zieleleven heeft. Wer diese rede nicht versteht, der kümmere sein Herz nicht damit' - waren het geen wijze weerwoorden van Meester Ekkehart? Welkom, soulbrothers & sisters!

Wo aber das Gefahr ist wächst das Rettende auch - voorspelde Duitse dichter Hölderlin, en mij werd eens voorspeld dat natuurrampen een einde zouden maken aan de oorlogsgedachten bij de mens.
En dat de dood in het leven gerecycled zou moeten worden, een uitspraak uit Gil Elliot's Twentieth Century Book of the Dead (Penguin Press, 1972)een gedachte die ver teruggaat - tot bij Cicero, wiens boek De kunst van het oud worden (vertaling Vincent Hunink, Athenaeum - Polak & Van Gennep, 2008) ik tot mij neem - dat is 1 zekerheid die mij constant vergezelt. Dat ik midden in deze zin kan blijven steken -

wat het geval was, want ik werd weggeroepen voor het uitstapje naar Bunschoten/ Spakenburg, maar wij zijn welgemoed terug gekomen, en ik ga verder, om deze vluchtheuvelgedachten te voltooien; een uitspraak van de onvolprezen wijze dwaas Gurdjieff:
Leven is dan alleen Waar als IK BEN.Daar wil deze Ander het nog wel een tijdje mee doen. Ich und Du. Hic Ich Chi.

In Bunschoten gingen wij bij Jan, Carla en zoon Paul Schuurman van THE VAN op bezoek. Sinds het jaar 2003 heeft Jan opnamen gemaakt van mijn optredens, te beginnen hier in de kamer in gesprek met de zanger Armand, dat eindigde in een dansje met Edith.
Het begin: zo nu en dan dook hij op, vroeg me met zijn botter (botters.nl) mee te varen tijdens Sail 2005 ,

kwam naar mij luisteren en kijken op Ruigoord (onder meer bij het Paasdichtersfestival Vurige Tongen) en nu kwamen wij ter afronding opnamen maken in zijn befaamde studie, waar ik mijn naam mocht zetten naast die van andere entertainers-educators. Gedichten las ik voor uit het prentenboek LOUTER GENIETEN, en het Vondelpark-Wonderparkgedicht van dit voorjaar. Ik heb wat huiswerk te doen: tekst voor het boekje bij de dvd.
Op de terugweg, voor Muiden, op de A1 nog zo'n 15 km. van Amsterdam, stond in grote letters op de pijler van een kruis-overweg geblokletterd:GENIETEN!
En daaronder, kleinere letter: U kan het ook.
Vurige MedeMensenWens. Gegroet voor vandaag, Simon Vinkenoog, baanbreker, hier & nu.

Vrijdag 3 oktober 2008

Voornamelijk leg ik ze voor mijzelf vast, deze notities, en voor mijn vrienden: Oh Happy Few!
Bij onze wisseling van behuizing, al is het binnen de gemeente (van 300 meter tuinpad naar 11 + 12 + 19 traptreden) en het verplaatsen van boeken en papieren besef je pas goed wat je hebt nagelaten, met als verlaat excuus tijdgebrek: niet bedankt voor verjaarsgeschenken, gedichten en boeken niet gelezen (Verhagen's Zwarte gaten en Boskma's Het Violette Vuur, of De Koningin van Paramaribo of Cicero's De kunst van het oud worden bijvoorbeeld) brieven en dichtzendingen niet beantwoord en explicaties niet gegeven, minstens drie manuscripten (van anderen) te lezen voor beoordeling, en twee streefdata voor korte teksten..
Plannen, op korte en langere termijn genoeg, in diverse stadia van ontwikkeling. Op de altijd bijdehande agenda wordt voortdurend telefonisch en per e-mail een beroep gedaan: dezer dagen De Avonden, BNN Nieuwsradio en NRC Next; en in Naburije (Brussel, Antwerpen) De Laatste Show en Radio Klara, alles uiteraard t.g.v. de verschijning van mijn Verzamelde Gedichten 1948-2008, en mijn FUN IN PROGRESSS-expo bij Demian in Antwerpen van 18 oktober tot 8 november, woensdag t/m zaterdag van 10.00 tot 18.00 uur, ijs en weder dienende.

Van Michael Zeeman las ik in de Volkskrant/Cicero vandaag in een bespreking van het nieuwe boek van de Turkse schrijver Orhan Pamuk (Duitse Hanser-vertaling Das Museum der Unschuld) de opmerking, dat 'de literatuurkritiek niet uit de voeten kan met grensoverschrijdingen.'
'Waarom zou een schrijver zich voegen naar de conventies die de literatuur, de literatuurwetenschap voorop, kent voor de genres waarin hij zich mag uitdrukken, de grenzen tussen essay en verhaal bijvoorbeeld, of die tussen kroniek en catalogus?'
Daarvan kan ik meepraten, met permissie, zonodig & indien gevraagd. Je beseft een Outsider te zijn, maar het wordt je soms wel heel duidelijk gemaakt. Soms vriendschappelijk, afstandelijk, of terughoudend. Het summum was de man die me geen hand wilde schudden tijdens een amicaal gesprek op een uitgeversbeurs. Ik reageerde onbevangen: Nou zeg? en gaf hem een duwtje met de schouder, waarop hij woest reageerde: En Dat Wil Ik Helemaal Niet! De angsthaas; ik kan er nog om lachen. Daar kom je nooit meer vanaf, zei Jan Vrijman me, het imago van de marihuanaroker, dat raak je nooit meer kwijt.
Hij kreeg gelijk. Toe maar heerlijk, nou heus niet, hoevelen zijn niet onbevangen in andermans Oorlog verzeild geraakt terwijl zij met Vrede bezig waren? - kwaad zou ik me nog kunnen maken over 100 JAAR ONZIN & dat laat ik aan de wetenschappers & ondernemers over, die ook allemaal met schuivende panelen, decors en paradigmata (parastigmata haha) te maken krijgen. Laurens Vancrevel wil voor een Brumes Blondes-uitgaafje wat stream of consciousness-proza van me, moet ik eerst in die staat geraken. Paroxysmes. Schuim op de lippen. Grensoverschrijdend. Ah ce vieillard terrible, maar nee: ik kies Merlijn's route. Back to where I came from. Goede bedoelingen in rook opgaand. Take it easy, but Take It!
Ik laat het wensloos - maar niet wezenloos - over aan wat het is: een flow die goed doet, niemand in de weg staat, meegeeft, luisterend, aandachtig - als die aandacht er is - hoe die vast te houden - niet te vermijden. Het goede gevoel; hoe deel je het? Leer maar op de tast, het gaat je steeds beter af. Het kan je gebeuren, maar het leven heeft het niet op jou gemunt. Het gaat niet van zelf, je moet wel meewerken, anders werkt het niet. Straf en zonde zijn binnen het universele liefdesgevoel niet aanwezig: liefde is allesomvattend. Hare Krishna Hare Rama ; Edith zette Hair! op de draaitafel. Het hele leven ervaren als 1 erogene zone, de kamer is nu vol lichtgevende plekken, de vroege avondzon komt door windgejaagde bladeren speels naar binnen.
Wij komen er nog eens toe ons zelf volkomen binnenstebuiten te keren.
Dan blijft er niets van over. Een oud bestand, een nieuw begin. Een dag eruit, een moment erin. Uitspraken van Annejet van der Zijl deden me goed; het is 1 & Al Groet. Al wat beweegt.

Het was druk, wellicht te druk in de mooie, gelambrizeerde voorkamer aan de Jan Luykenstraat, waar door Uitgeverij Nieuw Amsterdam De Vlag Uit! gisteren het boek van Simon Posthuma werd gepresenteerd. Het lied, de song die Douwe Bob op de gitaar spelend voor zijn vader zong, werd door geroesemoes overstoord. Maar een bijzonder geroezemoes was het wel; ik mocht mijn jubelende zegje doen, en hoop dat het inslaat bij veel lezers. Als schelmenroman is het heel wat authentieker dan IK J.C. zo 'n 40 jaar geleden, al is het alleen maar door Simon P's fenomenale visuele geheugen, en het feit dat hij zo nu en dan over het Alfa & Omega nadenkt - wat van anderen niet altijd gezegd kan worden.
De tweede boekpresentatie, een uur later in de Melkweg Galerie aan de Marnixstraat, waar de 26 foto's van Corbino uit het boek Amsterdam Bevalt! van Uitgeverij Kapstok te zien zijn, was even druk en gezellig. Ik werd er twee keer - ah heer Awick, ik ken u van gezicht - met t.v.- camera's geconfronteerd, waar ik niets op tegen heb. La pensée se fait dans la bouche, noteerde dadaist Tristan Tzara monkelend reeds zo 'n eeuw geleden. Ik heb al enkele van de 26 Amsterdamse profielen gelezen; immer intrigerend, onderhoudend en wetenswaardig. Mooie uitgave, Proficiat Martijn Jas!
Op een derde feestelijke presentatie, gelijktijdig: het seizoen is weer begonnen! - konden wij uiteraard niet aanwezig zijn. Bilocatie is al moeilijk, 3locatie nog niet gelukt. Bij de verschijning van Hagar Peeters nieuwe dichtbundel Loper van licht legden in de feestzaal van uitgeverij De Bezige Bij Remco Campert, Mustafa Stitou, Tommy Wierenga en Menno Wigman met lezing uit eigen werk, geinspireerd door Loper van Licht, als het ware een loper voor haar uit. Daaraan voeg ik met graagte een rijmprentbriefkaart met een fragment uit deze bundel toe, door de Bezige Bij in omloop gebracht.

Hier moet - niets meer. Gegroet. Morgen al vroeg uit de veren, ik begrijp dat de Antquarenbeurs in de Pieterskerk in Leiden, waar ik om 10u40 mijn openingswoordje mag doen, aan de Poëzie is gewijd. Zo zij het. Ondertussen. Zegt het voort. Ik ben weer aan het Woord. All for the fun of it! Simon Vinkenoog, spraakwaterdrinker.

Donderdag 2 oktober 2008

'Ha, heerlijk met de tram straks!' - een van de vreugde-uitingen van Edith bij de terugkeer in ons stadshuis. Alles weer nieuw en toch zo vertrouwd, alsof je niet weggeweest bent - op de nog op te ruimen en weg te werken stapels papieren en boeken na. Het scrapboek is een jaar uitgesteld; goedzo: de bron is nog niet opgedroogd.
Eindelijk kom ik er toe boeken en boekjes door te nemen, die ik de afgelopen maanden verworven heb. Heel interessant in de serie Rainbow Esentials, mooie papiergebonden dichtbundels voor € 7.50, is de bloemlezing van 176 pagina's VRIJ! Gedichten over vrijheid, vrede en vriendschap, een (ik volg de blurbtekst) 'prachtige bloemlezing van zestig spraakmakende werelddichters, en een dozijn anonieme en legendarische dichters, uit drieënveertig eeuwen. Ze dichten over recht en onrecht, vrede en oorlog, liefde en verlating en alles wat mensen voor elkaar hebben betekend.
Een canon van de internationale poëzie, speciaal samengesteld door Amnesty International ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.'

Ik neem als sprekend en actueel voorbeeld een gedicht (uit Ketterse theorieën) van de Chinese journalist en dichter SHI TAO (1968), die tien jaar cel kreeg nadat internetprovider Yahoo in 2004 zijn e-mail aan de autoriteiten had doorgegeven.

"Neem een gekke koe en besmeur die met verf
zodat de voorbijgangers zich 'dichtbij de natuur' voelen.
Maak hazenoren aan het standbeeld van de Grote Leider
zodat hij het nooit aflatend protest kan horen.
Neem een politicus en een wild dier
en gooi ze samen in een beestenkooi.
Laat Barbie de trappen schrobben.
Laat sigaretten wild worden op vrouwenlippen.
Laat het groen weer zingen als een vogel.
Als deze schreeuw van pijn maar een geluksroep zou worden.
Als Superman maar weer neer zou dalen om getuige te zijn."

Ik besef in de afgelopen zomermaanden op Kersvers - deze pagina's dus, deze terug te wikkelen scroll tot juni 2004 - te weinig aandacht te hebben besteed aan actualiteiten en boeken, die langs gingen. Ik geef mezelf, nu ik weer thuis ben en hier dagelijks kom te zitten, het recht daarop terug te komen; zo heb ik maar enkele woorden gewijd aan Arjan Witte's mooie boek over Oswald Spengler, dat ik mijn vrienden aanraad, zoals ook het boek van Simon Posthuma , dat vanavond ten doop wordt gehouden.

ISBN 9059116674

Voor vandaag was het dit, folks! Simon Vinkenoog, op de lange, korte en middengolf.

Woensdag 1 oktober 2008

Afscheid van Buitenzorg. Laatste avond, laatste blik.

Back in town! Geschied binnen het uur; wel de nodige voorbereidingen: inpakken en toen ... wegwezen, met spijt - ook met nieuwe zin in het stadsleven. Tussen regenbuien en korte verschijningen van de Zon door namen wij afscheid van Datsja Eden en bibliotheek Morgenland; wij zullen er nog vaak genoeg komen, maar slapen & wonen doen wij weer thuis in de Sarphatistraat.. Ons wachtten de twee avondkranten van gisteren en de Volkskrant van vanochtend. Ha, morgen de verse krant met croissants, koffie en andere lekkernijen op bed, ingeslagen bij het Ballonnetje, Bakker Hartog en de AH in de Sarphatistraat. Daklozenkrantverkoper aldaar lijkt op speed; hij brengt (bijna) iedereen die naar binnen gaat of vertrekt aan het lachen; hij buigt zich over babies en streelt de rug van de moeders. Ik bespied hem vanaf de bijrijdersstoel terwijl Edith de boodschappen doet. Doe ik vaker; uiterst interessant; de studie van gezichten, houdingen en handelingen..
De verhuizing bleek twee trips per winkelwagen van onze tuin naar uitgang van Buitenzorg te bedragen, de Volvo 460 raakte vol. Gelukkig was Arthur, zoon en bovenbuurman thuis; hij verwelkomde ons hartelijk en hielp de zwaarste tassen mee naar boven te dragen: vooral papier en boeken, etenswaren en huishoudelijke artikelen. Uiteraard merk ik het 9 x 9e levensjaar te hebben bereikt; extra aandacht is vereist en energie (eternal delight!) zo juist mogelijk beheren.

Morgen worden twee boekpresentaties gehouden; bij uitgeverij Nieuw Amsterdam verschijnt Simon Posthuma's (in samenwerking met Joost Goosen geschreven) autobiografie: A Fool Such As I: De lotgevallen van Simon Posthuma. (560 pagina's, isbn 878 90 468 0433 9).
Tezelfdertijd wordt door Jort Kelder in de Melkweg Galerie het boek Amsterdam Bevalt van uitgeverij Kapstok ten doop gehouden, waarin ik een der dertig geïnterviewden ben: de z/w portretten van Corbino daaruit zijn t/m 2 november aldaar te bewonderen: ingang Marnixstraat 409. Eerder verschenen Breda, Utrecht, Rotterdam en Utrecht Bevalt. Ook hier bevind ik mij, als in het juist verschenen Time Out Amsterdam, als een der uitverkorenen. Welkom in de gelederen. Lidmaatschap niet vereist.

Genoeg gezegd voor vandaag; zaterdagmorgen zeg ik iets bij de opening van de Boekenbeurs in de Leidse Pieterskerk; zondag treed ik met jazz-musici op in de WATT aan de Westkruiskade in Rotterdam, het voormalige Nighttown. Alles ijs & weder dienende. Uitnodigingen werden door ons ook verzonden voor de verschijning op 12 oktober aanstaande van mijn gedichten 1948-2008: Vinkenoog Verzameld, bezorgd (onbezorgd!) door Joep Bremmers.

Morgen zal ik Simon omhelzen; hij publiceerde een prachtig boek, ik las het met spanning uit.. Een van de motto's uit Shakespeare's As You Like It:

'All the world's a stage, and all the men and women merely players:
They have their exits and their entrances and one man in his time plays many parts.'

Simon Vinkenoog: Steeds Voorwaarts.

september 2008