KERSVERS


Vrijdag 29 september 2006

The Day of the Charged Reactor

Ja, ook zo voel ik dat. BEU, BEU, BEU ben je het, je kranten lezend, je verdiepend in de argumentenfabriek, de holle bolle frasen, de hoorn des overvloeds, ook van zinloze onzin: pleonasme op pleonasme, voor het WAN-gebeuren, de DOMdaden (in de termen van de morosofie).
Maar om te beginnen aan een nieuwe ronde Kersvers, waaraan op deze webstek is toegevoegd, dankzij de goede zorgen van de trouwe Robbie Vlasman (link: See me hear me) de 35 minuten durende KRO-televisiedocumentaire, de Profiel-uitzending van de twintigste september, aan mij gewijd.
Dank voor aandacht en respect aan Cees Overgaauw en Ton van der Plas. Verder surfend, in het oog- en oorprogramma van deze link ook het Prettig Gesprek dat ik in 1995 met Theo van Gogh voerde: het ging uiteraard over leven en dood.

In een overlijdensbericht getroffen door twee regels van J.C.Bloem uit het gedicht Goede Dood:

En alleen is leven leven
Als het tot den dood ontroert.

Meer dan genoeg om mee voort te gaan, in het proefondervindelijk leven dat je leeft, nobody's pawn in nobody's game. Op de webstek Dichttalent.nl had ik in mijn maandelijkse rubriek geschreven, dat ik nooit games had gespeeld; zijnde mijn eigen playstation. Ik kreeg een e-mail, waarin gewezen werd op het feit dat mensen die regelmatig gamen vaker lucide dromen hebben dan mensen die dat niet doen. Dit zou vooral voortkomen uit het sneller en gemakkelijker kunnen herkennen van de droomomstandigheden door het veel bezoeken van virtuele omgevingen. Gewezen werd ook op Timothy Leary's bijdrage aan het verzamelboek Chaos and Cyberculture, waarin hij - en niet als enige - er op wijst dat wij computers meer zouden moeten gebruiken als geestverruimende middelen en minder als een verlengstuk van voor de hand liggende menselijke vermogens en mogelijkheden - ik citeer zonder aanhalingstekens.
Ondertussen trof ik in eigen boekenkast het boek van Malcolm Godwin Bewust Dromen aan, Gids voor de reiziger tussen waken en slapen, een uitbundige en interessant geïllustreerde gebonden uitgave (Elmar, Rijswijk, MXMV, isbn 90 389 02905), waarin ik - zoals dat heet, met rooie oortjes lees. En de kleurige plaatjes, schilderijen, diagrammen, foto's bekijk.

De zeven slapers, verlucht handschrift, Perzisch, 1550.
In het twaalfde-eeuwse Perzië werd bewust en gemeenschappelijk dromen door een aantal Soefi-meesters als meditatieve praktijk gebruikt. Het buitengewone vermogen om deel uit te maken van een gezamenlijke droom, waarin iedere dromer dezelfde wereld ervaart, met identieke details, ondermijnt al onze behaaglijke ideeën over de aard van de werkelijkheid. De schildering stelt de zeven niveaus van de menselijke ontwikkeling voor, te weten de stadia van "wakend" bewustzijn die wij doormaken vóór het echte ontwaken. Bewust Dromen, pagina's 44/45


Cluster, cluster, cluster: synchroniciteiten alomme!
Uit een echte snail-brief gedateerd Wageningen de 27e september, eergisteren dus:
"Verder nog, op uw website staat een lijst met verwijzingen naar interessante andere websites. Ik wil u vragen om http://www.ld4all.nl toe te voegen aan deze lijst! Dit is een website over het bij bewustzijn maar toch nog in slaap onderzoeken van dromen (het lucide dromen), wat een fantastisch iets is waarvan nog veel te weinig mensen weten. Ik heb er bijzondere dingen mee beleefd. Wetenschappers vonden het lange tijd onzin, maar doen er in de laatste tientallen jaren serieus onderzoek naar. U moet daarvoor ook eens op www.lucidity.com kijken."
NRC Handelsblad: 26 sept. "Gamers leren het immuunsysteem vechten." "Een demo van het spel staat op www.fas.org/immuneattack.

In de VPRO-gids van deze week (vijf maanden geen televisie gezien, wel dit blad doorgelezen) een ontstellende pagina uit het boek Nacht van Elie Wiesel, met het voornemen naar het gesprek in de reeks Opinie & Gesprek te gaan kijken (www.hollanddoc.nl) zodra de gelegenheid zich voordoet.
Deep Impact heet het artikel over De Revolutie van Google Earth op de pagina's 38 t/m 43 van BRIGHT 10, aug/sept 2006, www.bright.nl., geschreven door David Lemereis met beeld van 500GLS(UNIT CMA).
Hierin Stefan Geens van de blog OgleEarth: "In spellen als Second Life zie je al dat er behoefte is om deel te nemen, te bouwen aan en sociaal te integreren in een virtuele wereld. Google Earth daarentegen is geen virtuele maar een spiegelwereld. Toch denk ik dat de sociale component van beide gelijk is. Mensen zullen in Google Earth collaboreren, de wereld opbouwen en erin gaan leven."
Verwezen wordt naar earth.google.com - bbs.keyhole.com - www.googleearthhacks.com - www.ogleearth.com en sketchup.google.com.
Oprichter van de virtuele wereld Second Life Philip Rosedale sprak gisteren in de Westergasfabriek tijdens het driedaagse multimedia-evenement Picnic 06. De wereld van Second Life is vrijwel wetteloos, meldde Het Parool in een vooruitblik, za 23 sept.06.
"We hanteren twee basisregels: wees vriendelijk tegen elkaar en probeer nooit de identiteit van een avatar ('een poppetje waarmee ze kunnen rondlopen in het digitale universum van Second Life') te achterhalen, op straffe van verwijdering." Deelname kan volgens Michel Couzy verwarrend zijn. Mensen kunnen zich makkelijk verliezen in hun virtuele personage en schijn en werkelijkheid door elkaar halen.
Uit een studie van het Nederlandse platform EPN blijkt dat eenderde van de inwoners (tot dusverre 700.000, verwacht worden er twee miljoen - dankzij de inzet van de Vermaaks- en Horeca-industrie) zich verslaafd voelt aan Second Life.

En ik blijf met Edith nog een dag of wat verslaafd aan de tuin, voor ons geen Secondhand God, geen Second Life, niets dan het natuurlijke ademhalen en genieten; pluk de eerste en de laatste dag. Jullie koerier, Simon Vinkenoog, postillon d'amour.


 

Vrijdag 22 september 2006

The Day of Restless Drive

Met deze bijzondere nazomerse dagen noodt de tuin ons tot langer toeven; maandag de bloemenmarkt op het Amstelveld: Edith plant het voorjaar. Opmonterende gedachte. Druiven meer dan rijp; via geleisuiker en kooktemperatuur frisdrank teweegebracht, die anders smaakt dan al het andere. De Glorie van Boskoop in volle glorie. Wij experimenteren verder.
Bij de vorige posting was ik het emailadres www.pimvanboxsel.com vergeten; d.w.z. ik had het notitieboekje waarin Matthijs van Boxsel het genoteerd had, niet bij me toen ik deze Kersverstekst tikte.
Dinsdagavond lees ik bij de VPRO-radio uit mijn nieuwe dichtbundel ZONNEKLAAR voor; presentator Erik Jan Harmens.
Ik wil even het woord geven aan een der angsthazen onder ons, die er niet toe bijdragen dat utopia zich verwerkelijkt:
"Elf september is voor mij de dag dat d(i)e middeleeuwen zijn begonnen. Het zal lang duren voordat de renaissance komt.
Tot die tijd moeten we onze ziel min of meer in lijdzaamheid bezitten. Vechten voor de vrijheid van meningsuiting; vechten voor verworvenheden van de verlichting; vechten voor vrede. Enkele van die gevechten zullen vergeefs zijn.
Bush blijkt angstig veel overeenkomsten te vertonen met de laatste Romeinse keizers, die logen en bedrogen en oorlogen voerden waarna het Rijk steeds kleiner werd. Ik ben niet gerust op de toekomst." Aldus Theodor Holman in Het Parool van 12 september.
In De Groene Amsterdammer van 22.09.06 komen we hem op zijn Ophefferpagina tegen met als thema Respect. Hij acht het woord 'beschaafd' vele malen beter dan 'respect' en een van zijn conclusies luidt: 'Dus we moeten juist niet te dicht bij de ander gaan staan - dat voelt ook meteen als onprettig.''
Hij kreeg lik op stuk van Derrick Bergman die hem e-mailde: "Uit je laatste stukje in De Groene maak ik op dat je echt niet begrijpt wat het woord respect betekent. Ik zal je helpen. Mensen met respect behandelen betekent je niet laten leiden door de vooroordelen die je over hen hebt. Beschaafd gedrag is iets anders. Ik kan heel beschaafd uitleggen waarom ik een hekel heb aan middelbare Amsterdamse journalisten die jaar in jaar uit blijven koketteren met en zwelgen in zelfmedelijden, slechts onderbroken door ongezonde rechtse prietpraat en gênante hagiografie. Daarmee toon ik echter nog geen respect. Ik heb trouwens wel een alternatief voor het woord allochtonen: Nederlanders. Tenslotte een Zweeds spreekwoord om naast je computer te hangen: 'Vrees minder, hoop meer; eet minder, kauw meer; zeur minder, adem meer; praat minder, zeg meer; heb meer lief en alle goed zal je ten deel vallen.'"
Aan dovemansoren gezegd, vrees ik: de goede Theodor toont een duidelijk beeld van hypostase - double bind- situaties waar je niet meer uitkomt; mensen denken zichzelf in het oog van de storm - hun leven speelt zich af in een vicieuze cirkel.

Ongetwijfeld de belangrijkste tekst die ik deze week onder ogen kreeg is de Sander Thoenes-lezing De media-oorlog, door Joris Luyendijk afgelopen maandag gehouden en in Vrij Nederland van deze week (23 sept/06) afgedrukt. Hij, die vijf jaar voor de NRC in het Midden-Oosten correspondent is geweest, is in staat allerlei recente uitspraken over het conflict Israël-Hezbollah-Libanon-Syrië van politici en commentatoren door te prikken - vijf lezenswaardige bladzijden. Uit de laatste alinea's:
"Tot zover een kleine selectie uit de catalogus van filters, vervormingen, manipulaties en partijdigheid bij de beeldvorming. En nog een klap voor de vooruitgangsoptimist in ons: er bestaat bijna nooit een alternatief. Het gaat om dilemma's, om de keuze tussen slecht en slechter, tussen een vertekening en een grotere vertekening.
In landen waar dictatuur heerst, heb je nu eenmaal niet het soort controleerbare informatie als bij ons. Journalisten moeten kiezen tussen woorden, invalshoeken en onderwerpen, en televisieredacties zijn veroordeeld tot de beelden die ze gevoed krijgen. Betrokken partijen zullen altijd proberen de beeldvorming te manipuleren, en sommigen zullen daarin beter slagen dan anderen. Tenslote zijn media afhankelijk van de attention span van een publiek, waarvan tachtig procent afhaakt als een item langer duurt dan twee minuten, of niet meteen duidelijk wordt wie de good guy en de bad guy is. Ik zou ook wensen dat meer mensen een fractie van hun jaarinkomen over hadden voor een goede krant, en dat bij de toptwintig van tijdschriften naast auto-, vrouwen- en roddelbladen minstens één opinieblad stond. Maar dat is niet zo, en in vergelijking met andere landen heeft Nederland nog een hoge krantendichtheid.
Het is niet anders, en de enige weg vooruit lijkt mij dat journalisten veel eerlijker moeten vertellen binnen wat voor beperkingen zij werken. Anders gezegd: zoals politici niet moeten beloven dat de samenleving helemaal maakbaar is, zo moeten nieuwsorganisaties niet beloven of impliceren dat de wereld helemaal kenbaar is."

Toch weer een hele vracht woorden vandaag; Volkskrant-redacteur Frank Kalshoven noemt zich directeur van de Argumentenfabriek - nou, daar zou ik echt niet willen werken!Maar ik gooi er nog 1 uitspraak tegenaan, van Geert Mak in de Literatuur-special 3 van De Groene Amsterdammer, waar hij zich tegen Sander Pleij uitspreekt over zijn werkwijze.
"Ik denk dat de veranderingen in de samenleving zo hard doorzetten dat ze het normale aanpassingsvermogen van de mens overstijgen. Niet alleen dat van ouderen, ook dat van dertigers en veertigers. Je ziet het in allerlei vormen van regionalisme en nostalgie, waar ook veel twintigers en dertigers zich graag in storten. Nostalgie is interessant: het is een imlipliciete kritiek op het grote veranderingsproces."

Hear, hear. Zeer juist. Ik beaam. Wij beamen. Wij waren (op de Alchemistische Bruiloft van ROBODOCK 2006) Wij zijn online in realtime. Wij zullen .............zijn. Nu nog Hofland over Norman Mailer en Max Stirner? Nee toch. Al geldt: Too much of a good thing is wonderful. Een uitlating van May West in koper vereeuwigd, in de tuin, waar wij nu weer heen gaan om de bomen te horen ruisen. Als bomen konden spreken, zouden mensen kunnen luisteren? Simon Vinkenoog.


Maandag 18 september 2006

The Day of Internal Mystery

"De eerste grondstelling van de esoterische filosofie leert dat achter alles in het heelal een alomtegenwoordig, eeuwig, grenzeloos en onveranderlijk Beginsel ligt. Daar dit het menselijke begripsvermogen te boven gaat en door menselijke uitdrukkingen of vergelijkingen alleen kan worden verkleind, noemen we het eenvoudig het Absolute of de Oneindigheid. Daaraan zijn vele namen gegeven in een poging het Onnoembare te omschrijven, maar het eindige verstand kan het Oneindige nooit definiëren. De boeddhisten noemen het daarom Sunyata of Leegte, terwijl de kabbalisten de term Ain Soph gebruiken, wat 'zonder grenzen' betekent."

Uit een artikel van Demian 't Hart, Kent de Natuur een Intelligent Ontwerp? (II) in het tijdschrift Theosofie, Zomer 2006, p.87-103, met als motto uit het Evangelie van Filippus: "God schiep de mens en de mensen schiepen zich een god. Zo gaat het in de wereld: de mensen scheppen zich goden en vereren hun scheppingen. Waarlijk! Zo zouden de goden de mensen moeten vereren!"

Jos Palm beantwoordt in de Literatuur-uitgave nr. 3 van De Groene Amsterdammer (als de twee eerdere nummers boeiend en verfrissend) de vraag, wat het betekent dat "Johan Huizinga een ander soort historicus is", aan de hand van Willem Otterspeer's studie Orde en trouw: Over Johan Huizinga (een Bezige Bij-uitgave).
"En ineens, zomaar, is het hoge woord eruit. Hij, Huizinga, is allereerst schrijver.(...) Om gewoon 'historicus' te zijn, is zijn verbeeldingskracht te groot. (...) En dan is er nog iets: Huizinga wil te veel van de geschiedenis om 'slechts 'historicus te zijn - de troost bijvoorbeeld van een gelukzalige stemming die het verleden zou kunnen oproepen: normaal gesproken probeert men zo'n stemming te verkrijgen via een techniek als transcendentale meditatie of, inderdaad, slaat men Andersen of de gebroeders Grimm daartoe open. Huizinga, kortom, is niet zomaar een 'ander soort historicus'. Wat hij is, onttrekt zich aan de gangbare definities. Otterspeer vraagt zich af of 'zijn mystiek' niet 'gewoon een soort literaire homeopathie' is. Maar wat het ook is, Huizinga is niet helemaal van deze aarde. En zo hij al ingedeeld moet worden, dan bij het schone schrijversvolk."
Zelf was ik mij dat eerder bewust geworden, zijn Homo Ludens is een van de belangrijkste studies naar de essentie van de vrije, spelende mens; de ondertitel luidt terecht: Proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur. In een mij ter hand gestelde geschiedenis van Woudrichem wordt op de volgende passage uit Huizinga's De Nederlandse Beschaving van de 17e eeuw gewezen: Als ons bloeitijdperk een naam moet hebben, laat het dan zijn naar hout en staal, pik en teer, verf en inkt, durf en vroomheid, geest en fantasie. Gouden Eeuw zou beter passen bij de 18e eeuw, toen het goud gemunt in de geldkisten lag.
Ondertussen bevinden wij ons, anno 2006 van de Christelijke jaartelling, op een keerpunt, groter en omvangrijker dan wij ons in de stoutste verbeelding kunnen voorstellen: de metaforische termen synchrone stuiptrekkingen & barensweeën liggen niet voor niets vóor in de mond, waar ook de deskundologie ontstond. (Tristan Tzara: La pensée se fait dans la bouche)
In een gloedvol betoog, in de stampvolle kerk van Ruigoord ("waar ooit een locale god werd aanbeden") wijdde Matthijs van Boxsel alle eer aan Max Reneman (1923-1978) een der stamvaders van de deskundologie, zoals die in de jaren zestig-zeventig in Amsterdam en ommelanden werd ontworpen en ten uivoering gebracht. Nee, Nederland is nog niet klaar, de Klazen zijn nooit gekomen, en aan de utopie, de beleefde en doorvoelde utopie van Max Reneman en levende consorten, is nog lang niet Iedereen toe. Maar het fortuin is nog immer met de dwazen, en de deskundologie, het geheime wapen tegen de verveling (leidend tot vervuiling), kan worden uiteengezet zodat iedereen er met de pet bij kan, het met de klompen aanvoelt, en het neerkomt op "De wereld met Aandacht en Liefde te bekijken."
Matthijs, omringd door enkele confrères (et soeurs?) van de Bataphysica wees me op het bestaan van de website met zijn vaders tekeningen; Pim van Boxsel was een van mijn vrienden van voor mijn twintigste jaar, toen ik naar Parijs afzwaaide.
Twee verschillende soorten feesten afgelopen weekend; rond het Muiderslot de viering van het Kasteeljuweel 2006: Dicht je rijk op het Muiderslot, een poëziewedstrijd voor jongeren, in samenwerking met de school der poëzie, dit jaar voor de vierde keer gehouden. Middelbare scholieren van vijftien scholen uit de regio (Amsterdam, Almere, Weesp, Amersfoort) brachten in juni en juli een bezoek aan de beeldententoonstelling Tijd slijt, kamers in het gras en schreven vervolgens een gedicht bij een der 16 tentoongestelde beelden.
De tentoonstelling werd ingericht ter gelegenheid van de opening van het 'nieuwe' Muiderslot, waarbij een veel groter gedeelte dan voordien voor het publiek ontsloten wordt. Nog immer een aangeraden UIT-je. Uit de kruidentuin enkele zaden ontvreemd; ik lijk Ma Ringnalda wel! De foto toont het moment dat de 45 aanwezige dichters-en-dichteressen door het publiek beloond worden met ducaten. Zij hadden die middag bij 'hun'beeld zeven keer aan groepjes hun gedicht voorgelezen; ik maakte deel uit van de jury die mocht beslissen welke de beste voordracht was. Gelukkig werden Jos van Hest, Ilonka Verdurmen en ik het al heel spoedig eens; de middag verliep glanzend, er werd gerapt en gedanst, en er verscheen een boekje met de vijftig beste en drie prijswinnende gedichten;

Line-up van deelnemende dichters aan het Kasteeljuweel 2006

zie verder www.muiderslot.nl en voor de mooie catalogus van beelden: www.tijdslijt.nl/lila.
Ruigoord gisteren eveneens op zij best, gebabbeld, gedronken, gerookt en gegeten, een open atelier-route (Publieke Werken) voerde langs verschillende verbluffende interieuren in een omgeving waar grassen omhoogschieten en de dorpsstraat met oude lantaarns een juweeltje is. Leve de vrijplaats; die zich iedere zondagmiddag met een groot of klein Evenement openstelt. Zie de ladder van www.ruigoord.nl.

Simon en Arie Taal in Ruigoord tussen nieuw geknoopte vlotten voor zijn Yland

Ontmoeting in Ruigoord met David Waterman, Rudolph Stokvis en diens zonen Ieme en Arthur (op de arm)

Teruggekeerd in de wereld, waar ik in 1973 tijdens de Nacht van de Poëzie in Brussel het publiek het gedicht Genade toedichtte:Duizend doden sterven. / Nu. Onmiddellijk./ (...) Genade: dagelijks / Duizenden Doden / Sterven. // Genade.
(Mij Best, gedichten 1971-1975, De Bezige Bij, p. 26/7, 1976)
Deze website heb ik niet opgezet met de bedoeling over de doden te schrijven, die 'vallen' in het immuunblauw van Zie Boven.
Het overlijden van Kees Lekkerkerker (notabene uit 1910) treft mij voornamelijk, omdat ik me zo vaak had voorgenomen eens bij hem langs te gaan. Ik heb niets dan de prettigste herinneringen aan deze "Nederige dienaar van de literatuur", zoals Kees Aarts hem in Het Parool gevoelvol memoreert.
Via een telefoontje van een Parool-redacteur kreeg ik vanochtend ook te horen dat Herman Kater overleden is; hij was mijn advocaat in de dagen dat ik er een nodig had, way back in the sixties, en hij was met Remco Campert Getuige op mijn Huwelijk met Edith, 1 september 1989. Voor het laatst een jaar of wat geleden gezien in het Cobra Museum - een gesloten boek, de man, een moeilijk mens, die intens van zijn katten hield.
Zoveel meer hooi op mijn vork, maar wat Kersvers betreft; ik heb gezegd. Uw koerier, Simon Vinkenoog.


 

Maandag 11 september 2006

The Day of Dramatic Choice

(volgens Gary Goldschneider's The Secret Language of Birthdays - Personality Profiles For Each Day of the Year, a Viking Studio Book, 1994. De Meditation van deze dag luidt: Laugh 'til it hurts - cry 'til you laugh.)

De maker bij zijn gedicht: Ode aan Buitenzorg

In 1968 publiceerde uitgeverij de Bezige Bij het dubbelnummer 11/12 van Randstad, waarvan ik de samensteller was, getiteld Manifesten en Manifestaties 1916-1966, te beginnen met dada in 1916, langs de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens uit 1948 en de Oproep aan het internationale provotariaat uit 1966.
Het nummer van 356 pagina's met honderden illustraties is een collector's item geworden. In de tijd dat het gemaakt werd was het eenvoudig een greep te doen uit de hoorn des overvloeds van de tegencultuur, die zich aan alle kanten over de westerse mens had uitgestort; de dichters van de Beat Generation creëerden een nieuw poëziepubliek, het sigma-experiment integreerde diverse, sociale kunstvormen- Happenings en Be-ins floreerden, de Fluxus-beweging bracht het absurde terug, het Living Theater in Exile in Europa verenigde de grieken met Antonin Artaud, en het Underground Press Syndicate was zoiets als een nieuw medium in de VS, waar zoiets als een Movement te bekennen was..., dichterbijhuis in Londen het Arts Lab en de International Times, in Amsterdam-Antwerpen provo, New Babylon, en de Real Free Press, où sont les neiges d'antan?
Uit de uitgave licht ik (pagina 303) het Manifest van de Amerikaanse componist Phil Corner: het is 40 jaar later nog even actueel:
"De Westerse Beschaving heeft afgedaan. En Amerika is bedrogen te denken dat het er ooit deel van uitmaakte. Elke cultuurarbeider die hieraan twijfelt moet de weg nog vinden. Hij die dit zou tegenspreken, brandmerkt zich als het meest kwaarddaardig soort reactionnair en ontneemt aan zijn werk alle waarde. Wij staan voor de vernieuwing van een wereld. Wij hebben als gelijkberechtigden dat werk die Ene Wereld te maken. Ieder van ons - welke ook zijn eigen vorm van stilgehouden beschaving - zal dit doen of zich buiten de komende wereldcultuur stellen. Alle graden van mogelijkheid en verandering zijn nu geopend. Niemand kan vanaf nu enige Traditie vertegenwoordigen. De natuurlijke rijkdommen uit de gehele geschiedenis - vrij om te gebruiken. Ieder mens zal zichzelf maken, zoals hij deel van de vereniging is geworden. Grenzen zijn hiernavolgend van visie, nooit van permissie."

Edith 's avonds in ons tuinhuis

Volgens Edith zit de echte beschaving nog hier, in Europa - ik help het haar hopen. Wij komen op onze randonnées dan ook uitsluitend 'aardige', beschaafde mensen tegen, die hun belangstelling voor "de kunst" met kunstenaars willen delen. Zo waren er gisteren 17 (!) plekken uit Woudrichem's rijke verleden (de vestingstad viert haar 650-jarig bestaan), waar gisteren dichters te horen waren; het concept Dichter aan Huis, eerder in Den Haag en Gent beproefd bracht bij zonnig weer dichters bijeen als Driek van Wissen en Jean-Pierre Rawie, Bart Chabot (met zijn zoons Sebastiaan en Splinter) en Kader Abdolah - Driek liet hem weten in Iran bij het graf van Hafiz te zijn geweest; de minzame Kader toonde zich ontroerd. Edith vertelde hij intens te genieten van de vertaling die hij van de Koran aan het maken is; hij wil met de uitgave Nederland bedanken dat hij hier een vrij leven mag leiden, Ilja Leonard Pfeijffer, van wie binnenkort een nieuwe roman Het ware leven verschijnt, de unieke Jaap Blonk, stemkunstenaar - helaas te weinig bekend in ons land; uit België Luuk Gruwez en Geert van Istendeal, Hagar Peeters en Tjitske Jansen, Elly de Waard en Astrid Lampe - en niet te vergeten de Rotterdamse Woorddansers. Zonnige nababbel. Prachtig landwaterschap. Het gedicht dat mij gevraagd werd te schrijven bij de 650 jaar stadsrechten is verschenen als mini-plaquette op geanodiseerd aluminium van 1 mm. dik en gaat dus nog minstens 650 jaar mee; het is aan te treffen op de site www.uitgeverijdekazerne.com.
Van Waldricheshem tot Woudrichem - Woerkum is 't in onze eigen taal, Stad aan de Maas, stad aan de Waal.

Simon voor de Woerkumse locatie, tussen de voordrachten door, het voormalige Nieuwe Stadhuis dat tegenwoordig dienst doet als dierenartsenpraktijk, tevens woonhuis van de gastvrije Conny en Arie Baks.

Een ander citaat wil ik aan de vergetelheid ontrukken; het is van de hand van de Amerikaanse psycholoog en bewustzijnsonderzoeker Norman O. Brown, van wie ik twee boeken ken: Life against death - the psychoanalytical meaning of history en Love's Body.
Uit het hoofdstuk VUUR:
"Vrijheid is vuur, over deze wereld komend door die tot een golvende chaos te herleiden, zoals bij schizofrenie; de chaos die de eeuwige achtergrond van de schepping is. Er is geen heelal, geen énige weg.
Wij dwalen altijd
Verloren in het Woud
Staande in chaos
De oorspronkelijke verwarring
Scheppende
Een splinternieuwe wereld.
God dank dat de wereld niet veilig gemaakt kan worden, voor democratie of wat anders dan ook."
En dit pluk ik uit pagina 17 van het boek Weergaloos - ontdekkingsreizen naar de waarheid, dat (ook in 1968) werd gepubliceerd door uitgeverij Paul Brand in Hilversum, een van de boeken die ik nog wel eens herdrukt zou willen zien... maar wie wacht op 490 pagina's, gerangschikt volgens de 22 grote Arcana van de Tarot. Ik kijk naar de inhoud; Antonin Artaud(1896-1948) over de Himalaya van de ziel - ik moet hem laten horen en zien; ik voer een e-mailcorrespondentie over een bibliofiele uitgave die men van AA voorbereidt:
"Naar Tibet gaan betekent voor mij eerst het verbrijzelen van het Tibet van de ziel, de Himalaya van de ziel in mijn lichaam, om van mijn lichaam een himalaya te maken waarin de geesten van de haat nooit meer toegang zullen hebben.
Alle zielen die mij liefhebben zullen, zij ook, andere himalayas zijn naast de mijne en ik zal ze helpen te bestaan tegen de haat die hen heeft willen doen verliezen en die nooit heeft opgehouden hen neer te halen.
Dat is alle waarheid van mijn geschiedenis en mijn leven."Lettres de Rodez.

Ik moest de antenne vasthouden, om beeld te krijgen van de televisie die op een accu speelde, vijf jaar geleden, op onze volkstuin. (Dit jaar hebben wij radio noch televisie aangehad) Het sneeuwde en flikkerde, het stof waaide op en dat is het vijf jaar lang blijven doen. De beelden hebben zich, evenzovele malen herhaald, op ons netvlies gebrand, zoals ik nog de atoompaddestoel boven Hiroshima zie, of de foto van Mussolini dood en ondersteboven hangend aan een lantarenpaal, of de massagraven van Pol Pot, de Berlijnse muur - ach edel netvlies, wat een carnaval caroussel, al die levensjaren.
Er is geen weg naar de vrede; vrede is de weg.
Geweld is een gedachte die uitgeband dient te worden.
Hoe? Doet er niet toe. Maar het zal moeten, of het voortbestaan van de mens wordt een utopie. Zei hij, in zijn niche.
Op je hoede zijn, word je van hogerhand aangeraden. Dat hoef je sommigen van ons niet te vertellen; 'die doen dat - van nature of uit ervaring & ondervinding - als vanzelf. Altijd op je qui vive, is het parool. Wer da? Was ist das? WAT MOET DAT DAAR? Aan wachtwoorden doe ik niet, een man een man, een woord een woord. Weg van de vervreemding, waarmee het begint. Op een gegeven moment schiet je wortel - van eikel tot eik.
"Negative emotion is just an accident that sabotages the human energy-factory." Colin Wilson, The Outsider - het laatste hoofdstuk, onder meer over George Gurdjieff en P.D. Ouspensky. Wilson citeert pagina 1183 van Gurdjieff's All and Everything, waar de kleinzoon aan de all-wise Beelzebub vraagt of het mogelijk is de mensheid te redden en deze op het pad van wording te zetten."The sole means of saving the beings of the planet Earth would be to implant again into their presences a new organ.... of such properties that everyone should sense.... the inevitability of his own death, as well as the death of everyone upon whom his eyes or attention rest".

Les om mee naar huis te nemen; blijf bij de les. Sleepers, awake. Het vuur van de vrijheid; als het niet in je brandt - ben je slaaf. Blijf je slaaf.
Rustige week; aan de tuin te wijden. Hovenier Willem de Haan, medetuinder, komt ons deze week bijstaan bij het snoeien van de te uitbundig groeiende wijnstok - die overigens weer een grandioze oogst belooft. Morgen een photoshoot met Koos Breukel (in opdracht van het Rijksmuseum; wij voelen ons allen zeer vereerd) en zaterdag het jaarlijkse Muiderslotfeest waar een aantal scholieren uit de regio gedichten voorlezen, die zij bij de beelden in de slottuin hebben gemaakt.
Zondagmiddag 17 september zijn wij voornemens naar Matthijs van Boxsel te gaan luisteren, die bij een tentoonstelling van het werk van Max Reneman op de groepsexpositie Openbare Werken) in de kerk van Ruigoord een lezing over de deskundologie houdt. Spekje voor ons bekje, en ik heb nog zo onzettend veel te melden, maar dat doe ik een andere keer. Nog niet dagelijks deze postings, nee - het is nog te goed toeven tussen het groen.
Gegroet vanuit de hoofdstad, AmSterdam, Simon Vinkenoog.


 

Maandag 4 september 2006

The Day of the Builder

Welkom week 36. De maand begon met het 'onthullen' van het laatste kunstwerk van Karel Appel (op 3 april jl overleden), te weten de speciale postzegel die hij maakte voor de tentoonstelling Kunst per post in Escher in Het Paleis aan de Lange Voorhout 74 in Den Haag. De expositie brengt een combinatie van autonome kunstwerken uit de eigen collectie van TPG Post met postzegels, schetsen en ontwerpen die kunstenaars voor hun postzegels maakten. De komende weken kan iedereen die drie wenskaarten koopt een gratis velletje met de zegels krijgen, die geldig zijn tot eind dit jaar. Geen verkoop via het postkantoor, maar in 1850 deelnemende winkels uit de wenskaartenbranche; op de site www.wekenvandekaart.nl 'kan iedereen bekijken welke winkels in de buurt mee doen met de actie; ook te bestellen via de Collect Club in Groningen en via www.tgppost.nl.
Brieven gaan per 1 januari 44 eurocent kosten; ik herinner me uiteraard de tijd dat brieven gefrankeerd werden met fl 0.06.


Uit de folder Escher in het Paleis: "In de Kamer van Escher kunt u een levende Escher prent worden door met uw eigen formaat te spelen".


Tussen de persconferentie in de ochtend en de officiële opening in de namiddag hadden Edith en ik de gelegenheid in het Rijswijkse Museum de Holland Papier Biënnale 2006 te bewonderen; sommige inzendingen waren zeer ontroerend: het is een bizondere gewaarwording te zien wat kunstenaars uit onder meer Zwitserland, Korea en Japan met vaak zelfgemaakt papier, aan beeldende driedimensionale kunstwerken kunnen vervaardigen. Nog t/m 10 september te beschouwen, om de verwondering te doen toeslaan: ongekende werken van 28 internationale papierkunstenaars; in het CODA Museum in Apeldoorn het meer monumentale werk, installaties en kunstenaarsboeken.
In de zomer 2006 editie van kM, (Materiaaltechnische informatie over kunst en vormgeving), gewijd aan Papier & Follies zijn daar enkele mooie voorbeelden van te zien; interessant is de 'dialoog met papier', over het werk van Peter Gentenaar; de ontwikkeling van papier-ontwerp tot twee bronzen beelden, geplaatst op de autobrug in wijk Fascinatio in Capelle aan de IJssel wordt stap voor stap beschreven; fascinerend!
Ook de artikelen over Follies ("de term folly behoort tot de architectuurgeschiedenis en werd in de tweede helft van de 20ste eeuw voor het eerst consistent gebruikt. In het Nederlands is het een noodnaam of zo men wil een geuzennaam. Merkwaardigerwijs definieert elk woordenboek de folly primair als een nutteloos bouwwerk. Veeleer is de folly een bouwwerk, waarin de uitmonstering juist het nut, de bedoeling en het verhaal erachter op grandioze wijze overstijgt en/of onzichtbaar maakt. Maar evenzo nutteloos is het om een definitie aan te dragen; men kan enkel om de vlinder heen cirkelen. Wanneer men haar uiteindelijk vangt en met de vleugels vastspijkert houdt de vlinder op te bestaan.") zijn uiterst interessant.
Modefollies, echte follies: dwaas naar vorm, dwaas naar inhoud, practical jokes in steen of niet classificeerbare bouwwerken. Prachtige voorbeelden in kleur gedrukt; hier ook aandacht voor het Millennium van Louis Le Roy, met foto's van de Ecokathedraal in Mildam en de Kennedylaantuin in Herenveen in herontwikkeling, alsmede de Jardin d'email van Jean Dubuffet bij het Kröller-Müller museum in Otterlo - beide plekken waar wij onlangs op bezoek zijn geweest.
Uitgever: Stichting Kunstenaarsmateriaal, postbus 272, 1800 AG Alkmaar, of per e-mail: km@xs4all.nl

Serendipiteit. Martijn de Waal, onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen en de Universiteit van Amsterdam en eindredacteur van DeNieuweReporter.nl, een groepsweblog over de toekomst van de journalistiek, schrijft in het PS van de Week, Het Parool van 2 september over Serendipiteit: het geluk om bij toeval een niet gezochte vondst te doen. Er zijn uiteraard andere definities en verwoordingen van het begrip serendipity (Horace Walpole en zijn eiland Serendip), die alle op ongeveer hetzelfde neerkomen.
The art of making happy discoveries by accident, for example.Het begrip 'toeval', waarover wij evenmin ooit uitgepraat zullen raken, speelt daarbij de grootste rol - vaak groter dan wij denken. De Waal komt terecht op het 'afdwalen', ook daarvan is de rol groot; leve het afdwalen dat zoveel mogelijkheden biedt voor associaties en bisociaties (term van Koestler). Wie verrast wil worden, surfe volgens deze zegsman naar Stumbleupon.com.
Dirk van Delft schrijft in het Wetenschap & Onderwijs-katern van NRC Handelsblad over Een zevenhoek te Isfahan, de opvallende ontdekking die Jan Hogendijk, historicus van de wiskunde, deed: Hoog in de noordkoepel van de Vrijdagmoskee aldaar, gebouwd in de elfde eeuw, zag hij een gecompliceerd meetkundig patroon dat hij kende uit een middeleeuws handschrift. "Ik stond stomverbaasd. De figuur ging uit van de regelmatige zevenhoek. Die is niet met passer en lineaal te construeren, daar heb je parabolen of hyperbolen voor nodig. Er waren in die tijd weinig mensen die daarmee overweg konden. Ik heb een sterk vermoeden wie er achter zat: de beroemde Perzische wiskundige, astronoom en dichter Omar Khayyam."
Ruim honderd Iraanse studenten namen in mei in Isfahan deel aan workshops over wiskunde en kunst. Drie daarvan gingen over betegelingen en werden gegeven door studenten van Hogendijk. Na afloop zijn de Iraanse studenten uitgenodigd om een geometrisch patroon te ontwerpen dat voortbouwt op de oude islamitische traditie en dat in het verlengde ligt van de ideeën van de Nederlandse graficus M.C. Escher. De winnaars werden uitgenodigd voor de workshop Geometric Patterns in Islamic Art, de eerste die het Leidse Lorenz Center en het Wassenaarse NIAS (Netherlands Institute for Advanced Studies) samen organiseren. Interessant om Omar Khayyam en M.C.Escher samen te actualiseren!

In hetzelfde katern Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft: Op weg naar het ene. Zijn boek Planetenbiljart wil ik mij aanschaffen (vaste boekhandel: Tussen wit en zwart in de Utrechtsestraat) - hij zoekt nog altijd ("een buitenbeentje") naar een overkoepelende theorie van de natuurkrachten. "Ik werk graag alleen en heb weinig promovendi. Dat is misschien minder efficiënt maar het ligt in mijn aard en het biedt grote vrijheden. Sinds ik begon is de deeltjesfysica sterk van karakter veranderd. Ik heb het gevoel dat ik er nu minder goed in pas. Dat zeg ik niet met spijt. Ik heb intuïtieve ideeën, naar mijn gevoel is dat mijn sterke kant, laat ik daar dus in doorgaan. Ik ben blij met alles wat ik de afgelopen periode heb kunnen doen, de toekomst is aan een nieuwe generatie."

Ik zal wat brieven moeten schrijven, aan John Hölsgens bijvoorbeeld, wiens scriptie Literatureluur? over de ontvangst van Jules Deelder in de poëziekritiek ik voorbeeldig vind; alleen zijn wij nu vijf jaar verder - is daar niets veranderd, in die tussenliggende jaren?

Zaterdag was er een optreden van Spinvis + Vinkenoog op het festival De Beschaving in Vleuten; mini-Lowlands, optreden goed, geluidsappartuur onvoldoende. Gisteren AT5 op bezoek ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Stadsdeel Noord; het eerste in Amsterdam. Ik las een Noord-gedicht uit Zonneklaar voor.
Er gaat een stadsdeeldichter benoemd worden; je moet er wel voor in Noord wonen, en ouder dan 16 zijn. Morgen Festina Lente voor het eerst dit seizoen (Erik Jan Harmens trad af als jury-lid; hij heeft dinsdagavond een radioprogramma), Looiersgracht 40b, Amsterdam, 21 u. e.v..
Zaterdag t.v.-opnamen in Utrecht over Suster Bertken; zondag Dichter aan Huis in Woudrichem, dat 650 jaar stadsrechten viert.
En nu keren wij terug naar de tuin; de dag begon zonnig en zo ook wij. Wij vieren het leven. Wij scheppen vreugde. Wij vierden ons 17 jaar huwelijksleven 1 september, en behoren tot de gelukkigste mensen ter wereld. Genoeg redenen om er als schrijver gewag van te maken.
Tot de volgende posting: de druiven worden blauw en behalve de beeldenroute is er nu ook een gedichtenroute op Buitenzorg. Ik las tijdens het optreden met Spinvis voor het eerst uit mijn nieuwe bundel Zonneklaar voor; het gedicht Ik leef van de pen. Lezen blijven, schrijven blijven: een goede dag toegewenst.
Simon Vinkenoog; wijs je vrienden op het bestaan van www.simonvinkenoog.nl.


 

AUGUSTUS 2006