Vrijdag 29 september 2006
The Day of the Charged Reactor
Ja, ook zo voel
ik dat. BEU, BEU, BEU ben je het, je kranten lezend, je verdiepend
in de argumentenfabriek, de holle bolle frasen, de hoorn des overvloeds,
ook van zinloze onzin: pleonasme op pleonasme, voor het WAN-gebeuren,
de DOMdaden (in de termen van de morosofie).
Maar om te beginnen aan een nieuwe ronde Kersvers, waaraan op deze
webstek is toegevoegd, dankzij de goede zorgen van de trouwe Robbie
Vlasman (link: See me hear me) de 35 minuten durende
KRO-televisiedocumentaire, de Profiel-uitzending van de twintigste
september, aan mij gewijd.
Dank voor aandacht en respect aan Cees Overgaauw en Ton van der Plas.
Verder surfend, in het oog- en oorprogramma van deze link ook
het Prettig Gesprek dat ik in 1995 met Theo van Gogh voerde:
het ging uiteraard over leven en dood.
In een overlijdensbericht getroffen door twee regels van J.C.Bloem uit het gedicht Goede Dood:
En alleen
is leven leven
Als het tot den dood ontroert.
Meer dan genoeg
om mee voort te gaan, in het proefondervindelijk leven dat je leeft,
nobody's pawn in nobody's game. Op de webstek Dichttalent.nl
had ik in mijn maandelijkse rubriek geschreven, dat ik nooit games
had gespeeld; zijnde mijn eigen playstation. Ik kreeg een
e-mail, waarin gewezen werd op het feit dat mensen die regelmatig
gamen vaker lucide dromen hebben dan mensen die dat niet doen. Dit
zou vooral voortkomen uit het sneller en gemakkelijker kunnen herkennen
van de droomomstandigheden door het veel bezoeken van virtuele omgevingen.
Gewezen werd ook op Timothy Leary's bijdrage aan het verzamelboek
Chaos and Cyberculture, waarin hij - en niet als enige -
er op wijst dat wij computers meer zouden moeten gebruiken als geestverruimende
middelen en minder als een verlengstuk van voor de hand liggende menselijke
vermogens en mogelijkheden - ik citeer zonder aanhalingstekens.
Ondertussen trof ik in eigen boekenkast het boek van Malcolm Godwin
Bewust Dromen aan, Gids voor de reiziger tussen waken
en slapen, een uitbundige en interessant geïllustreerde
gebonden uitgave (Elmar, Rijswijk, MXMV, isbn 90 389 02905), waarin
ik - zoals dat heet, met rooie oortjes lees. En de kleurige plaatjes,
schilderijen, diagrammen, foto's bekijk.
De
zeven slapers, verlucht handschrift, Perzisch,
1550.
In het twaalfde-eeuwse Perzië werd bewust en gemeenschappelijk
dromen door een aantal Soefi-meesters als meditatieve praktijk gebruikt.
Het buitengewone vermogen om deel uit te maken van een gezamenlijke
droom, waarin iedere dromer dezelfde wereld ervaart, met identieke
details, ondermijnt al onze behaaglijke ideeën over de aard van
de werkelijkheid. De schildering stelt de zeven niveaus van de menselijke
ontwikkeling voor, te weten de stadia van "wakend" bewustzijn
die wij doormaken vóór het echte ontwaken. Bewust
Dromen, pagina's 44/45
Cluster, cluster, cluster:
synchroniciteiten alomme!
Uit een echte snail-brief gedateerd Wageningen de 27e september,
eergisteren dus:
"Verder nog, op uw website staat een lijst met verwijzingen naar
interessante andere websites. Ik wil u vragen om http://www.ld4all.nl
toe te voegen aan deze lijst! Dit is een website over het bij bewustzijn
maar toch nog in slaap onderzoeken van dromen (het lucide dromen),
wat een fantastisch iets is waarvan nog veel te weinig mensen weten.
Ik heb er bijzondere dingen mee beleefd. Wetenschappers vonden het
lange tijd onzin, maar doen er in de laatste tientallen jaren serieus
onderzoek naar. U moet daarvoor ook eens op www.lucidity.com
kijken."
NRC Handelsblad: 26 sept. "Gamers leren het immuunsysteem vechten."
"Een demo van het spel staat op www.fas.org/immuneattack.
In de VPRO-gids
van deze week (vijf maanden geen televisie gezien, wel dit blad doorgelezen)
een ontstellende pagina uit het boek Nacht van Elie Wiesel,
met het voornemen naar het gesprek in de reeks Opinie & Gesprek
te gaan kijken (www.hollanddoc.nl)
zodra de gelegenheid zich voordoet.
Deep Impact heet het artikel over De Revolutie van Google
Earth op de pagina's 38 t/m 43 van BRIGHT 10, aug/sept 2006,
www.bright.nl.,
geschreven door David Lemereis met beeld van 500GLS(UNIT CMA).
Hierin Stefan Geens van de blog OgleEarth: "In spellen als Second
Life zie je al dat er behoefte is om deel te nemen, te bouwen aan
en sociaal te integreren in een virtuele wereld. Google Earth daarentegen
is geen virtuele maar een spiegelwereld. Toch denk ik dat de sociale
component van beide gelijk is. Mensen zullen in Google Earth collaboreren,
de wereld opbouwen en erin gaan leven."
Verwezen wordt naar earth.google.com
- bbs.keyhole.com
- www.googleearthhacks.com
- www.ogleearth.com
en sketchup.google.com.
Oprichter van de virtuele wereld Second Life Philip Rosedale sprak
gisteren in de Westergasfabriek tijdens het driedaagse multimedia-evenement
Picnic 06. De wereld van Second Life is vrijwel wetteloos, meldde
Het Parool in een vooruitblik, za 23 sept.06.
"We hanteren twee basisregels: wees vriendelijk tegen elkaar
en probeer nooit de identiteit van een avatar ('een poppetje waarmee
ze kunnen rondlopen in het digitale universum van Second Life') te
achterhalen, op straffe van verwijdering." Deelname kan volgens
Michel Couzy verwarrend zijn. Mensen kunnen zich makkelijk verliezen
in hun virtuele personage en schijn en werkelijkheid door elkaar halen.
Uit een studie van het Nederlandse platform EPN blijkt dat eenderde
van de inwoners (tot dusverre 700.000, verwacht worden er twee miljoen
- dankzij de inzet van de Vermaaks- en Horeca-industrie) zich verslaafd
voelt aan Second Life.
En ik blijf met Edith nog een dag of wat verslaafd aan de tuin, voor
ons geen Secondhand God, geen Second Life, niets dan het natuurlijke
ademhalen en genieten; pluk de eerste en de laatste dag. Jullie koerier,
Simon Vinkenoog, postillon d'amour.
Vrijdag 22 september 2006
The Day of Restless Drive
Met deze bijzondere
nazomerse dagen noodt de tuin ons tot langer toeven; maandag de bloemenmarkt
op het Amstelveld: Edith plant het voorjaar. Opmonterende gedachte.
Druiven meer dan rijp; via geleisuiker en kooktemperatuur frisdrank
teweegebracht, die anders smaakt dan al het andere. De Glorie van
Boskoop in volle glorie. Wij experimenteren verder.
Bij de vorige posting was ik het emailadres www.pimvanboxsel.com
vergeten; d.w.z. ik had het notitieboekje waarin Matthijs van Boxsel
het genoteerd had, niet bij me toen ik deze Kersverstekst tikte.
Dinsdagavond lees ik bij de VPRO-radio uit mijn nieuwe dichtbundel
ZONNEKLAAR voor; presentator Erik Jan Harmens.
Ik wil even het woord geven aan een der angsthazen onder ons, die
er niet toe bijdragen dat utopia zich verwerkelijkt:
"Elf september is voor mij de dag dat d(i)e middeleeuwen zijn
begonnen. Het zal lang duren voordat de renaissance komt.
Tot die tijd moeten we onze ziel min of meer in lijdzaamheid bezitten.
Vechten voor de vrijheid van meningsuiting; vechten voor verworvenheden
van de verlichting; vechten voor vrede. Enkele van die gevechten zullen
vergeefs zijn.
Bush blijkt angstig veel overeenkomsten te vertonen met de laatste
Romeinse keizers, die logen en bedrogen en oorlogen voerden waarna
het Rijk steeds kleiner werd. Ik ben niet gerust op de toekomst."
Aldus Theodor Holman in Het Parool van 12 september.
In De Groene Amsterdammer van 22.09.06 komen we hem op zijn
Ophefferpagina tegen met als thema Respect. Hij acht het woord
'beschaafd' vele malen beter dan 'respect' en een van zijn conclusies
luidt: 'Dus we moeten juist niet te dicht bij de ander gaan staan
- dat voelt ook meteen als onprettig.''
Hij kreeg lik op stuk van Derrick Bergman die hem e-mailde: "Uit
je laatste stukje in De Groene maak ik op dat je
echt niet begrijpt wat het woord respect betekent. Ik zal je helpen.
Mensen met respect behandelen betekent je niet laten leiden door de
vooroordelen die je over hen hebt. Beschaafd gedrag is iets anders.
Ik kan heel beschaafd uitleggen waarom ik een hekel heb aan middelbare
Amsterdamse journalisten die jaar in jaar uit blijven koketteren met
en zwelgen in zelfmedelijden, slechts onderbroken door ongezonde rechtse
prietpraat en gênante hagiografie. Daarmee toon ik echter nog
geen respect. Ik heb trouwens wel een alternatief voor het woord allochtonen:
Nederlanders. Tenslotte een Zweeds spreekwoord om naast je computer
te hangen: 'Vrees minder, hoop meer; eet minder, kauw meer; zeur minder,
adem meer; praat minder, zeg meer; heb meer lief en alle goed zal
je ten deel vallen.'"
Aan dovemansoren gezegd, vrees ik: de goede Theodor toont een duidelijk
beeld van hypostase - double bind- situaties waar je niet
meer uitkomt; mensen denken zichzelf in het oog van de storm - hun
leven speelt zich af in een vicieuze cirkel.
Ongetwijfeld de
belangrijkste tekst die ik deze week onder ogen kreeg is de Sander
Thoenes-lezing De media-oorlog, door Joris Luyendijk afgelopen
maandag gehouden en in Vrij Nederland van deze week (23 sept/06)
afgedrukt. Hij, die vijf jaar voor de NRC in het Midden-Oosten correspondent
is geweest, is in staat allerlei recente uitspraken over het conflict
Israël-Hezbollah-Libanon-Syrië van politici en commentatoren
door te prikken - vijf lezenswaardige bladzijden. Uit de laatste alinea's:
"Tot zover een kleine selectie uit de catalogus van filters,
vervormingen, manipulaties en partijdigheid bij de beeldvorming. En
nog een klap voor de vooruitgangsoptimist in ons: er bestaat bijna
nooit een alternatief. Het gaat om dilemma's, om de keuze tussen slecht
en slechter, tussen een vertekening en een grotere vertekening.
In landen waar dictatuur heerst, heb je nu eenmaal niet het soort
controleerbare informatie als bij ons. Journalisten moeten kiezen
tussen woorden, invalshoeken en onderwerpen, en televisieredacties
zijn veroordeeld tot de beelden die ze gevoed krijgen. Betrokken partijen
zullen altijd proberen de beeldvorming te manipuleren, en sommigen
zullen daarin beter slagen dan anderen. Tenslote zijn media afhankelijk
van de attention span van een publiek, waarvan tachtig
procent afhaakt als een item langer duurt dan twee minuten, of niet
meteen duidelijk wordt wie de good guy en de bad guy
is. Ik zou ook wensen dat meer mensen een fractie van hun jaarinkomen
over hadden voor een goede krant, en dat bij de toptwintig van tijdschriften
naast auto-, vrouwen- en roddelbladen minstens één opinieblad
stond. Maar dat is niet zo, en in vergelijking met andere landen heeft
Nederland nog een hoge krantendichtheid.
Het is niet anders, en de enige weg vooruit lijkt mij dat journalisten
veel eerlijker moeten vertellen binnen wat voor beperkingen zij werken.
Anders gezegd: zoals politici niet moeten beloven dat de samenleving
helemaal maakbaar is, zo moeten nieuwsorganisaties niet beloven of
impliceren dat de wereld helemaal kenbaar is."
Toch weer een
hele vracht woorden vandaag; Volkskrant-redacteur Frank Kalshoven
noemt zich directeur van de Argumentenfabriek - nou, daar zou ik echt
niet willen werken!Maar ik gooi er nog 1 uitspraak tegenaan, van Geert
Mak in de Literatuur-special 3 van De Groene Amsterdammer,
waar hij zich tegen Sander Pleij uitspreekt over zijn werkwijze.
"Ik denk dat de veranderingen in de samenleving zo hard doorzetten
dat ze het normale aanpassingsvermogen van de mens overstijgen. Niet
alleen dat van ouderen, ook dat van dertigers en veertigers. Je ziet
het in allerlei vormen van regionalisme en nostalgie, waar ook veel
twintigers en dertigers zich graag in storten. Nostalgie is interessant:
het is een imlipliciete kritiek op het grote veranderingsproces."
Hear, hear. Zeer juist. Ik beaam. Wij beamen. Wij waren (op de Alchemistische Bruiloft van ROBODOCK 2006) Wij zijn online in realtime. Wij zullen .............zijn. Nu nog Hofland over Norman Mailer en Max Stirner? Nee toch. Al geldt: Too much of a good thing is wonderful. Een uitlating van May West in koper vereeuwigd, in de tuin, waar wij nu weer heen gaan om de bomen te horen ruisen. Als bomen konden spreken, zouden mensen kunnen luisteren? Simon Vinkenoog.
Maandag 18 september 2006
The Day of Internal Mystery
"De eerste grondstelling van de esoterische filosofie leert dat achter alles in het heelal een alomtegenwoordig, eeuwig, grenzeloos en onveranderlijk Beginsel ligt. Daar dit het menselijke begripsvermogen te boven gaat en door menselijke uitdrukkingen of vergelijkingen alleen kan worden verkleind, noemen we het eenvoudig het Absolute of de Oneindigheid. Daaraan zijn vele namen gegeven in een poging het Onnoembare te omschrijven, maar het eindige verstand kan het Oneindige nooit definiëren. De boeddhisten noemen het daarom Sunyata of Leegte, terwijl de kabbalisten de term Ain Soph gebruiken, wat 'zonder grenzen' betekent."
Uit een artikel van Demian 't Hart, Kent de Natuur een Intelligent Ontwerp? (II) in het tijdschrift Theosofie, Zomer 2006, p.87-103, met als motto uit het Evangelie van Filippus: "God schiep de mens en de mensen schiepen zich een god. Zo gaat het in de wereld: de mensen scheppen zich goden en vereren hun scheppingen. Waarlijk! Zo zouden de goden de mensen moeten vereren!"
Jos Palm beantwoordt in de Literatuur-uitgave
nr. 3 van De Groene Amsterdammer (als de twee eerdere nummers
boeiend en verfrissend) de vraag, wat het betekent dat "Johan Huizinga
een ander soort historicus is", aan de hand van Willem Otterspeer's
studie Orde en trouw: Over Johan Huizinga (een Bezige Bij-uitgave).
"En ineens, zomaar, is het hoge woord eruit. Hij, Huizinga, is
allereerst schrijver.(...) Om gewoon 'historicus' te zijn, is zijn verbeeldingskracht
te groot. (...) En dan is er nog iets: Huizinga wil te veel van de geschiedenis
om 'slechts 'historicus te zijn - de troost bijvoorbeeld van een gelukzalige
stemming die het verleden zou kunnen oproepen: normaal gesproken probeert
men zo'n stemming te verkrijgen via een techniek als transcendentale
meditatie of, inderdaad, slaat men Andersen of de gebroeders Grimm daartoe
open. Huizinga, kortom, is niet zomaar een 'ander soort historicus'.
Wat hij is, onttrekt zich aan de gangbare definities. Otterspeer vraagt
zich af of 'zijn mystiek' niet 'gewoon een soort literaire homeopathie'
is. Maar wat het ook is, Huizinga is niet helemaal van deze aarde. En
zo hij al ingedeeld moet worden, dan bij het schone schrijversvolk."
Zelf was ik mij dat eerder bewust geworden, zijn Homo Ludens
is een van de belangrijkste studies naar de essentie van de vrije, spelende
mens; de ondertitel luidt terecht: Proeve eener bepaling van het spel-element
der cultuur. In een mij ter hand gestelde geschiedenis van Woudrichem
wordt op de volgende passage uit Huizinga's De Nederlandse Beschaving
van de 17e eeuw gewezen: Als ons bloeitijdperk een naam moet hebben,
laat het dan zijn naar hout en staal, pik en teer, verf en inkt, durf
en vroomheid, geest en fantasie. Gouden Eeuw zou beter passen bij de
18e eeuw, toen het goud gemunt in de geldkisten lag.
Ondertussen bevinden wij ons, anno 2006 van de Christelijke jaartelling,
op een keerpunt, groter en omvangrijker dan wij ons in de stoutste verbeelding
kunnen voorstellen: de metaforische termen synchrone stuiptrekkingen
& barensweeën liggen niet voor niets vóor in de mond,
waar ook de deskundologie ontstond. (Tristan Tzara: La pensée
se fait dans la bouche)
In een gloedvol betoog, in de stampvolle kerk van Ruigoord ("waar
ooit een locale god werd aanbeden") wijdde Matthijs van Boxsel
alle eer aan Max Reneman (1923-1978) een der stamvaders van de deskundologie,
zoals die in de jaren zestig-zeventig in Amsterdam en ommelanden werd
ontworpen en ten uivoering gebracht. Nee, Nederland is nog niet klaar,
de Klazen zijn nooit gekomen, en aan de utopie, de beleefde en doorvoelde
utopie van Max Reneman en levende consorten, is nog lang niet Iedereen
toe. Maar het fortuin is nog immer met de dwazen, en de deskundologie,
het geheime wapen tegen de verveling (leidend tot vervuiling), kan worden
uiteengezet zodat iedereen er met de pet bij kan, het met de klompen
aanvoelt, en het neerkomt op "De wereld met Aandacht en Liefde
te bekijken."
Matthijs, omringd door enkele confrères (et soeurs?) van de Bataphysica
wees me op het bestaan van de website met zijn vaders tekeningen; Pim
van Boxsel was een van mijn vrienden van voor mijn twintigste jaar,
toen ik naar Parijs afzwaaide.
Twee verschillende soorten feesten afgelopen weekend; rond het Muiderslot
de viering van het Kasteeljuweel 2006: Dicht je rijk op het Muiderslot,
een poëziewedstrijd voor jongeren, in samenwerking met de school
der poëzie, dit jaar voor de vierde keer gehouden. Middelbare scholieren
van vijftien scholen uit de regio (Amsterdam, Almere, Weesp, Amersfoort)
brachten in juni en juli een bezoek aan de beeldententoonstelling Tijd
slijt, kamers in het gras en schreven vervolgens een gedicht bij
een der 16 tentoongestelde beelden.
De tentoonstelling werd ingericht ter gelegenheid van de opening van
het 'nieuwe' Muiderslot, waarbij een veel groter gedeelte dan voordien
voor het publiek ontsloten wordt. Nog immer een aangeraden UIT-je. Uit
de kruidentuin enkele zaden ontvreemd; ik lijk Ma Ringnalda wel! De
foto toont het moment dat de 45 aanwezige dichters-en-dichteressen door
het publiek beloond worden met ducaten. Zij hadden die middag bij 'hun'beeld
zeven keer aan groepjes hun gedicht voorgelezen; ik maakte deel uit
van de jury die mocht beslissen welke de beste voordracht was. Gelukkig
werden Jos van Hest, Ilonka Verdurmen en ik het al heel spoedig eens;
de middag verliep glanzend, er werd gerapt en gedanst, en er verscheen
een boekje met de vijftig beste en drie prijswinnende gedichten;
Line-up van deelnemende dichters aan het Kasteeljuweel 2006
zie verder www.muiderslot.nl
en voor de mooie catalogus van beelden: www.tijdslijt.nl/lila.
Ruigoord gisteren eveneens op zij best, gebabbeld, gedronken, gerookt
en gegeten, een open atelier-route (Publieke Werken) voerde langs verschillende
verbluffende interieuren in een omgeving waar grassen omhoogschieten
en de dorpsstraat met oude lantaarns een juweeltje is. Leve de vrijplaats;
die zich iedere zondagmiddag met een groot of klein Evenement openstelt.
Zie de ladder van www.ruigoord.nl.
Simon en Arie Taal in Ruigoord tussen nieuw geknoopte vlotten voor zijn Yland
Ontmoeting in Ruigoord met David Waterman, Rudolph Stokvis en diens zonen Ieme en Arthur (op de arm)
Teruggekeerd in de wereld, waar
ik in 1973 tijdens de Nacht van de Poëzie in Brussel het
publiek het gedicht Genade toedichtte:Duizend doden sterven.
/ Nu. Onmiddellijk./ (...) Genade: dagelijks / Duizenden Doden / Sterven.
// Genade.
(Mij Best, gedichten 1971-1975, De Bezige Bij, p. 26/7,
1976)
Deze website heb ik niet opgezet met de bedoeling over de doden te schrijven,
die 'vallen' in het immuunblauw van Zie Boven.
Het overlijden van Kees Lekkerkerker (notabene uit 1910) treft mij voornamelijk,
omdat ik me zo vaak had voorgenomen eens bij hem langs te gaan. Ik heb
niets dan de prettigste herinneringen aan deze "Nederige dienaar
van de literatuur", zoals Kees Aarts hem in Het Parool
gevoelvol memoreert.
Via een telefoontje van een Parool-redacteur kreeg ik vanochtend
ook te horen dat Herman Kater overleden is; hij was mijn advocaat in
de dagen dat ik er een nodig had, way back in the sixties, en hij was
met Remco Campert Getuige op mijn Huwelijk met Edith, 1 september 1989.
Voor het laatst een jaar of wat geleden gezien in het Cobra Museum -
een gesloten boek, de man, een moeilijk mens, die intens van zijn katten
hield.
Zoveel meer hooi op mijn vork, maar wat Kersvers betreft; ik heb gezegd.
Uw koerier, Simon Vinkenoog.
Maandag 11 september 2006
The Day of Dramatic Choice
(volgens Gary Goldschneider's The Secret Language of Birthdays - Personality Profiles For Each Day of the Year, a Viking Studio Book, 1994. De Meditation van deze dag luidt: Laugh 'til it hurts - cry 'til you laugh.)
De maker bij zijn gedicht: Ode aan Buitenzorg
In 1968 publiceerde
uitgeverij de Bezige Bij het dubbelnummer 11/12 van Randstad,
waarvan ik de samensteller was, getiteld Manifesten en Manifestaties
1916-1966, te beginnen met dada in 1916, langs de Universele
Verklaring van de Rechten van de Mens uit 1948 en de Oproep aan
het internationale provotariaat uit 1966.
Het nummer van 356 pagina's met honderden illustraties is een collector's
item geworden. In de tijd dat het gemaakt werd was het eenvoudig een
greep te doen uit de hoorn des overvloeds van de tegencultuur, die
zich aan alle kanten over de westerse mens had uitgestort; de dichters
van de Beat Generation creëerden een nieuw poëziepubliek,
het sigma-experiment integreerde diverse, sociale kunstvormen-
Happenings en Be-ins floreerden, de Fluxus-beweging
bracht het absurde terug, het Living Theater in Exile in
Europa verenigde de grieken met Antonin Artaud, en het Underground
Press Syndicate was zoiets als een nieuw medium in de VS, waar
zoiets als een Movement te bekennen was..., dichterbijhuis
in Londen het Arts Lab en de International Times,
in Amsterdam-Antwerpen provo, New Babylon, en de Real
Free Press, où sont les neiges d'antan?
Uit de uitgave licht ik (pagina 303) het Manifest van
de Amerikaanse componist Phil Corner: het is 40 jaar later nog even
actueel:
"De Westerse Beschaving heeft afgedaan. En Amerika is bedrogen
te denken dat het er ooit deel van uitmaakte. Elke cultuurarbeider
die hieraan twijfelt moet de weg nog vinden. Hij die dit zou tegenspreken,
brandmerkt zich als het meest kwaarddaardig soort reactionnair en
ontneemt aan zijn werk alle waarde. Wij staan voor de vernieuwing
van een wereld. Wij hebben als gelijkberechtigden dat werk die Ene
Wereld te maken. Ieder van ons - welke ook zijn eigen vorm van stilgehouden
beschaving - zal dit doen of zich buiten de komende wereldcultuur
stellen. Alle graden van mogelijkheid en verandering zijn nu geopend.
Niemand kan vanaf nu enige Traditie vertegenwoordigen. De natuurlijke
rijkdommen uit de gehele geschiedenis - vrij om te gebruiken. Ieder
mens zal zichzelf maken, zoals hij deel van de vereniging is geworden.
Grenzen zijn hiernavolgend van visie, nooit van permissie."
Edith 's avonds in ons tuinhuis
Volgens Edith
zit de echte beschaving nog hier, in Europa - ik help het haar hopen.
Wij komen op onze randonnées dan ook uitsluitend 'aardige',
beschaafde mensen tegen, die hun belangstelling voor "de kunst"
met kunstenaars willen delen. Zo waren er gisteren 17 (!) plekken
uit Woudrichem's rijke verleden (de vestingstad viert haar 650-jarig
bestaan), waar gisteren dichters te horen waren; het concept Dichter
aan Huis, eerder in Den Haag en Gent beproefd bracht bij zonnig
weer dichters bijeen als Driek van Wissen en Jean-Pierre Rawie, Bart
Chabot (met zijn zoons Sebastiaan en Splinter) en Kader Abdolah -
Driek liet hem weten in Iran bij het graf van Hafiz te zijn geweest;
de minzame Kader toonde zich ontroerd. Edith vertelde hij intens te
genieten van de vertaling die hij van de Koran aan het maken is; hij
wil met de uitgave Nederland bedanken dat hij hier een vrij leven
mag leiden, Ilja Leonard Pfeijffer, van wie binnenkort een nieuwe
roman Het ware leven verschijnt, de unieke Jaap Blonk, stemkunstenaar
- helaas te weinig bekend in ons land; uit België Luuk Gruwez
en Geert van Istendeal, Hagar Peeters en Tjitske Jansen, Elly de Waard
en Astrid Lampe - en niet te vergeten de Rotterdamse Woorddansers.
Zonnige nababbel. Prachtig landwaterschap. Het gedicht dat mij gevraagd
werd te schrijven bij de 650 jaar stadsrechten is verschenen als mini-plaquette
op geanodiseerd aluminium van 1 mm. dik en gaat dus nog minstens 650
jaar mee; het is aan te treffen op de site www.uitgeverijdekazerne.com.
Van Waldricheshem tot Woudrichem - Woerkum is 't in onze eigen taal,
Stad aan de Maas, stad aan de Waal.
Simon voor de Woerkumse locatie, tussen de voordrachten door, het voormalige Nieuwe Stadhuis dat tegenwoordig dienst doet als dierenartsenpraktijk, tevens woonhuis van de gastvrije Conny en Arie Baks.
Een ander citaat
wil ik aan de vergetelheid ontrukken; het is van de hand van de Amerikaanse
psycholoog en bewustzijnsonderzoeker Norman O. Brown, van wie ik twee
boeken ken: Life against death - the psychoanalytical meaning
of history en Love's Body.
Uit het hoofdstuk VUUR:
"Vrijheid is vuur, over deze wereld komend door die tot een golvende
chaos te herleiden, zoals bij schizofrenie; de chaos die de eeuwige
achtergrond van de schepping is. Er is geen heelal, geen énige
weg.
Wij dwalen altijd
Verloren in het Woud
Staande in chaos
De oorspronkelijke verwarring
Scheppende
Een splinternieuwe wereld.
God dank dat de wereld niet veilig gemaakt kan worden, voor democratie
of wat anders dan ook."
En dit pluk ik uit pagina 17 van het boek Weergaloos - ontdekkingsreizen
naar de waarheid, dat (ook in 1968) werd gepubliceerd door uitgeverij
Paul Brand in Hilversum, een van de boeken die ik nog wel eens herdrukt
zou willen zien... maar wie wacht op 490 pagina's, gerangschikt volgens
de 22 grote Arcana van de Tarot. Ik kijk naar de inhoud; Antonin Artaud(1896-1948)
over de Himalaya van de ziel - ik moet hem laten horen en zien; ik
voer een e-mailcorrespondentie over een bibliofiele uitgave die men
van AA voorbereidt:
"Naar Tibet gaan betekent voor mij eerst het verbrijzelen van
het Tibet van de ziel, de Himalaya van de ziel in mijn lichaam, om
van mijn lichaam een himalaya te maken waarin de geesten van de haat
nooit meer toegang zullen hebben.
Alle zielen die mij liefhebben zullen, zij ook, andere himalayas zijn
naast de mijne en ik zal ze helpen te bestaan tegen de haat die hen
heeft willen doen verliezen en die nooit heeft opgehouden hen neer
te halen.
Dat is alle waarheid van mijn geschiedenis en mijn leven."Lettres
de Rodez.
Ik moest de antenne
vasthouden, om beeld te krijgen van de televisie die op een accu
speelde, vijf jaar geleden, op onze volkstuin. (Dit jaar hebben wij
radio noch televisie aangehad) Het sneeuwde en flikkerde, het stof
waaide op en dat is het vijf jaar lang blijven doen. De beelden hebben
zich, evenzovele malen herhaald, op ons netvlies gebrand, zoals ik
nog de atoompaddestoel boven Hiroshima zie, of de foto van Mussolini
dood en ondersteboven hangend aan een lantarenpaal, of de massagraven
van Pol Pot, de Berlijnse muur - ach edel netvlies, wat een carnaval
caroussel, al die levensjaren.
Er is geen weg naar de vrede; vrede is de weg.
Geweld is een gedachte die uitgeband dient te worden.
Hoe? Doet er niet toe. Maar het zal moeten, of het voortbestaan van
de mens wordt een utopie. Zei hij, in zijn niche.
Op je hoede zijn, word je van hogerhand aangeraden. Dat hoef je sommigen
van ons niet te vertellen; 'die doen dat - van nature of uit ervaring
& ondervinding - als vanzelf. Altijd op je qui vive, is het parool.
Wer da? Was ist das? WAT MOET DAT DAAR? Aan wachtwoorden doe ik niet,
een man een man, een woord een woord. Weg van de vervreemding, waarmee
het begint. Op een gegeven moment schiet je wortel - van eikel tot
eik.
"Negative emotion is just an accident that sabotages the human
energy-factory." Colin Wilson, The Outsider - het laatste
hoofdstuk, onder meer over George Gurdjieff en P.D. Ouspensky. Wilson
citeert pagina 1183 van Gurdjieff's All and Everything, waar
de kleinzoon aan de all-wise Beelzebub vraagt of het mogelijk
is de mensheid te redden en deze op het pad van wording te zetten."The
sole means of saving the beings of the planet Earth would be to implant
again into their presences a new organ.... of such properties that
everyone should sense.... the inevitability of his own death, as well
as the death of everyone upon whom his eyes or attention rest".
Les om mee naar huis te nemen; blijf bij de les. Sleepers, awake.
Het vuur van de vrijheid; als het niet in je brandt - ben je slaaf.
Blijf je slaaf.
Rustige week; aan de tuin te wijden. Hovenier Willem de Haan, medetuinder,
komt ons deze week bijstaan bij het snoeien van de te uitbundig groeiende
wijnstok - die overigens weer een grandioze oogst belooft. Morgen
een photoshoot met Koos Breukel (in opdracht van het Rijksmuseum;
wij voelen ons allen zeer vereerd) en zaterdag het jaarlijkse Muiderslotfeest
waar een aantal scholieren uit de regio gedichten voorlezen, die zij
bij de beelden in de slottuin hebben gemaakt.
Zondagmiddag 17 september zijn wij voornemens naar Matthijs van Boxsel
te gaan luisteren, die bij een tentoonstelling van het werk van Max
Reneman op de groepsexpositie Openbare Werken) in de kerk
van Ruigoord een lezing over de deskundologie houdt. Spekje voor ons
bekje, en ik heb nog zo onzettend veel te melden, maar dat doe ik
een andere keer. Nog niet dagelijks deze postings, nee - het is nog
te goed toeven tussen het groen.
Gegroet vanuit de hoofdstad, AmSterdam, Simon Vinkenoog.
Maandag 4 september 2006
The Day of the Builder
Welkom week 36.
De maand begon met het 'onthullen' van het laatste kunstwerk van Karel
Appel (op 3 april jl overleden), te weten de speciale postzegel die
hij maakte voor de tentoonstelling Kunst per post in Escher
in Het Paleis aan de Lange Voorhout 74 in Den Haag. De expositie brengt
een combinatie van autonome kunstwerken uit de eigen collectie van
TPG Post met postzegels, schetsen en ontwerpen die kunstenaars voor
hun postzegels maakten. De komende weken kan iedereen die drie wenskaarten
koopt een gratis velletje met de zegels krijgen, die geldig zijn tot
eind dit jaar. Geen verkoop via het postkantoor, maar in 1850 deelnemende
winkels uit de wenskaartenbranche; op de site www.wekenvandekaart.nl
'kan iedereen bekijken welke winkels in de buurt mee doen met de actie;
ook te bestellen via de Collect Club in Groningen en via www.tgppost.nl.
Brieven gaan per 1 januari 44 eurocent kosten; ik herinner me uiteraard
de tijd dat brieven gefrankeerd werden met fl 0.06.
Uit de folder Escher in het Paleis: "In de Kamer van Escher kunt u een levende Escher prent worden door met uw eigen formaat te spelen".
Tussen de persconferentie in de ochtend en de officiële opening
in de namiddag hadden Edith en ik de gelegenheid in het Rijswijkse
Museum de Holland Papier Biënnale 2006 te bewonderen;
sommige inzendingen waren zeer ontroerend: het is een bizondere gewaarwording
te zien wat kunstenaars uit onder meer Zwitserland, Korea en Japan
met vaak zelfgemaakt papier, aan beeldende driedimensionale kunstwerken
kunnen vervaardigen. Nog t/m 10 september te beschouwen, om de verwondering
te doen toeslaan: ongekende werken van 28 internationale papierkunstenaars;
in het CODA Museum in Apeldoorn het meer monumentale werk, installaties
en kunstenaarsboeken.
In de zomer 2006 editie van kM, (Materiaaltechnische informatie
over kunst en vormgeving), gewijd aan Papier & Follies
zijn daar enkele mooie voorbeelden van te zien; interessant is de
'dialoog met papier', over het werk van Peter Gentenaar; de ontwikkeling
van papier-ontwerp tot twee bronzen beelden, geplaatst op de autobrug
in wijk Fascinatio in Capelle aan de IJssel wordt stap voor stap beschreven;
fascinerend!
Ook de artikelen over Follies ("de term folly behoort
tot de architectuurgeschiedenis en werd in de tweede helft van de
20ste eeuw voor het eerst consistent gebruikt. In het Nederlands is
het een noodnaam of zo men wil een geuzennaam. Merkwaardigerwijs definieert
elk woordenboek de folly primair als een nutteloos bouwwerk. Veeleer
is de folly een bouwwerk, waarin de uitmonstering juist het nut, de
bedoeling en het verhaal erachter op grandioze wijze overstijgt en/of
onzichtbaar maakt. Maar evenzo nutteloos is het om een definitie aan
te dragen; men kan enkel om de vlinder heen cirkelen. Wanneer men
haar uiteindelijk vangt en met de vleugels vastspijkert houdt de vlinder
op te bestaan.") zijn uiterst interessant.
Modefollies, echte follies: dwaas naar vorm, dwaas naar inhoud, practical
jokes in steen of niet classificeerbare bouwwerken. Prachtige voorbeelden
in kleur gedrukt; hier ook aandacht voor het Millennium van Louis
Le Roy, met foto's van de Ecokathedraal in Mildam en de Kennedylaantuin
in Herenveen in herontwikkeling, alsmede de Jardin d'email
van Jean Dubuffet bij het Kröller-Müller museum in Otterlo
- beide plekken waar wij onlangs op bezoek zijn geweest.
Uitgever: Stichting Kunstenaarsmateriaal, postbus 272, 1800 AG Alkmaar,
of per e-mail: km@xs4all.nl
Serendipiteit.
Martijn de Waal, onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen en
de Universiteit van Amsterdam en eindredacteur van DeNieuweReporter.nl,
een groepsweblog over de toekomst van de journalistiek, schrijft in
het PS van de Week, Het Parool van 2 september over Serendipiteit:
het geluk om bij toeval een niet gezochte vondst te doen. Er zijn
uiteraard andere definities en verwoordingen van het begrip serendipity
(Horace Walpole en zijn eiland Serendip), die alle op ongeveer
hetzelfde neerkomen.
The art of making happy discoveries by accident, for example.Het
begrip 'toeval', waarover wij evenmin ooit uitgepraat zullen raken,
speelt daarbij de grootste rol - vaak groter dan wij denken. De Waal
komt terecht op het 'afdwalen', ook daarvan is de rol groot; leve
het afdwalen dat zoveel mogelijkheden biedt voor associaties en bisociaties
(term van Koestler). Wie verrast wil worden, surfe volgens deze zegsman
naar Stumbleupon.com.
Dirk van Delft schrijft in het Wetenschap & Onderwijs-katern van
NRC Handelsblad over Een zevenhoek te Isfahan,
de opvallende ontdekking die Jan Hogendijk, historicus
van de wiskunde, deed: Hoog in de noordkoepel van de Vrijdagmoskee
aldaar, gebouwd in de elfde eeuw, zag hij een gecompliceerd meetkundig
patroon dat hij kende uit een middeleeuws handschrift. "Ik stond
stomverbaasd. De figuur ging uit van de regelmatige zevenhoek. Die
is niet met passer en lineaal te construeren, daar heb je parabolen
of hyperbolen voor nodig. Er waren in die tijd weinig mensen die daarmee
overweg konden. Ik heb een sterk vermoeden wie er achter zat: de beroemde
Perzische wiskundige, astronoom en dichter Omar Khayyam."
Ruim honderd Iraanse studenten namen in mei in Isfahan deel aan workshops
over wiskunde en kunst. Drie daarvan gingen over betegelingen en werden
gegeven door studenten van Hogendijk. Na afloop zijn de Iraanse studenten
uitgenodigd om een geometrisch patroon te ontwerpen dat voortbouwt
op de oude islamitische traditie en dat in het verlengde ligt van
de ideeën van de Nederlandse graficus M.C. Escher. De winnaars
werden uitgenodigd voor de workshop Geometric Patterns in Islamic
Art, de eerste die het Leidse Lorenz Center en het Wassenaarse
NIAS (Netherlands Institute for Advanced Studies) samen organiseren.
Interessant om Omar Khayyam en M.C.Escher samen te actualiseren!
In hetzelfde katern Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft: Op weg naar het ene. Zijn boek Planetenbiljart wil ik mij aanschaffen (vaste boekhandel: Tussen wit en zwart in de Utrechtsestraat) - hij zoekt nog altijd ("een buitenbeentje") naar een overkoepelende theorie van de natuurkrachten. "Ik werk graag alleen en heb weinig promovendi. Dat is misschien minder efficiënt maar het ligt in mijn aard en het biedt grote vrijheden. Sinds ik begon is de deeltjesfysica sterk van karakter veranderd. Ik heb het gevoel dat ik er nu minder goed in pas. Dat zeg ik niet met spijt. Ik heb intuïtieve ideeën, naar mijn gevoel is dat mijn sterke kant, laat ik daar dus in doorgaan. Ik ben blij met alles wat ik de afgelopen periode heb kunnen doen, de toekomst is aan een nieuwe generatie."
Ik zal wat brieven moeten schrijven, aan John Hölsgens bijvoorbeeld, wiens scriptie Literatureluur? over de ontvangst van Jules Deelder in de poëziekritiek ik voorbeeldig vind; alleen zijn wij nu vijf jaar verder - is daar niets veranderd, in die tussenliggende jaren?
Zaterdag was er
een optreden van Spinvis + Vinkenoog op het festival De Beschaving
in Vleuten; mini-Lowlands, optreden goed, geluidsappartuur onvoldoende.
Gisteren AT5 op bezoek ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van
Stadsdeel Noord; het eerste in Amsterdam. Ik las een Noord-gedicht
uit Zonneklaar voor.
Er gaat een stadsdeeldichter benoemd worden; je moet er wel voor in
Noord wonen, en ouder dan 16 zijn. Morgen Festina Lente voor
het eerst dit seizoen (Erik Jan Harmens trad af als jury-lid; hij
heeft dinsdagavond een radioprogramma), Looiersgracht 40b, Amsterdam,
21 u. e.v..
Zaterdag t.v.-opnamen in Utrecht over Suster Bertken; zondag Dichter
aan Huis in Woudrichem, dat 650 jaar stadsrechten viert.
En nu keren wij terug naar de tuin; de dag begon zonnig en zo ook
wij. Wij vieren het leven. Wij scheppen vreugde. Wij vierden ons 17
jaar huwelijksleven 1 september, en behoren tot de gelukkigste mensen
ter wereld. Genoeg redenen om er als schrijver gewag van te maken.
Tot de volgende posting: de druiven worden blauw en behalve de beeldenroute
is er nu ook een gedichtenroute op Buitenzorg. Ik las tijdens het
optreden met Spinvis voor het eerst uit mijn nieuwe bundel
Zonneklaar voor; het gedicht Ik leef van de pen. Lezen
blijven, schrijven blijven: een goede dag toegewenst.
Simon Vinkenoog; wijs je vrienden op het bestaan van www.simonvinkenoog.nl.