Woensdag 30 juni 2004

Dinsdag 29 juni 2004

Vannacht een gedicht in elkaar getimmerd (zo mag ik het best noemen) waarvan ik, DV, inch'Allah, toi toi toi - vanavond fragmenten kan voorlezen, als mij daarom gevraagd wordt. Zou het een ontdekkingsreis worden, twee dagen in het land van de grote dichters Camoens en Pessoa?.
De bal hoog houden, dat lijkt me moeilijk. Zoon Arthur, spits van het Ajax-elftal in de hoofdklasse A van het zaterdagse amateurvoetbal, hoeft me dat niet eens voor te doen - ik ben niet iemand die na-doet: ik zou het voetbal zelf weer moeten uitvinden, met een schepnetje of zo, of een zwerkbal die de zwaartekracht tart en het verbod elkaar het hemd van het lijf te rukken of onderuit te halen - waar zijn onze (slechte) manieren?
Volgens mij zou het gehele Nederlandse volk eens in een introspectieve massa-therapie moeten: wie zijn wij? waarom doen wij zo gek, terwijl het anders 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg' is?
Het oranje-gewaad dat in de vorige eeuw door de discipelen, neo-sanyassins, van Bhagwan Shree Rajneesh gedragen werd, oogste niets dan schimpscheuten - maar het is waar dat heel veel mensen er toen nog zeer onopvallend uitzagen, grijs, nietszeggend - en wat dat betreft is er veel veranderd. Soms wacht je op een hippie-renaissance of een terugkeer van de Mods en de Teds. Ach, de tijd dat een scheur in je broek een echte scheur was, waar je als jongetje voor werd gestraft - nu wordt die er bij de massa-fabricage al vanzelf in aangebracht. Zei, quasi-verontwaardigd de man, die van zijn leven niet éen spijkerbroek heeft gedragen...
Dit gaat nergens heen (Allen Ginsberg: 'No use writing when the spirit does not lead') en zelf ben ik twee dagen bezigheden buitenshuis hebbende; over een paar uur vertrekt ons vliegtuig - misschien krijg je twee dagen niets van me te horen. O, wat een ramp!
Op naar Villa BvD in de Algarve, waar ik twintig jaar geleden een boek van Carlos Castaneda vertaalde - je hoefde maar even het binnenland in te gaan, of je waande je in die droge mexicaanse woestijn, waar wonderen gebeuren. Kijken welke wonderen ons op deze minitrip te wachten staan. Boa sorte.

Maandag 28 juni 2004

Wim de Jong is in zijn Volkskrant -televisierubriek vanochtend niet aardig over de schrijfster en psychotherapeute Anna Enquist, die gisteren haar opwachting maakte en haar woordje deed in Buitenhof. Hij noemt haar de Gretta Duisenberg van het Nederlands voetbal en het kruidenvrouwtje van de spelersziel; ze zou zelf wel naar Portugal willen om Cocu 'penalty-therapie' te geven. De Jong hekelt 'het soort voetbalgeoudehoer waar Gods deftige zegen op rust' en ik besef eens te meer dat Europa slechts dan opleeft, wanneer het om Koning Voetbal gaat. Over de wereldreligie die voetbal heet zullen wij voorlopig niet uitgesproken raken.
Godsdienstsocioloog Meerten B. ter Borg schreef in Trouw: "De Oranje-gekte is een contrapunt tegen het wijdverspreide gevoel dat Nederlanders bij zichzelf inwonen. Pim Fortuyn heeft de sluizen van onzekerheid wijd opengezet, het Nederlands elftal draait ze voor even dicht. Tien jaar geleden moesten we Duitsland verslaan om onze identiteit tegen de Duitsers af te palen, nu moeten we onze identiteit vooral tegenover onszelf bevestigen.''
Gezegend de dichter, die nooit iets hoeft te bevestigen. Maria Barnas, die tijdens Poetry International de C.Buddingh'-prijs won voor haar debuutbundel Twee zonnen, (uitg.De Arbeiderspers) laat in een interview met Maarten Moll in Het Parool weten dat voor haar het schrijven van poëzie 'de ultieme bewegingsvrijheid voor je denken (is).' 'Je hoeft geen rekening met de ander te houden als je schrijft, niet meteen op vragen te antwoorden. Ik denk dat je door het lezen van iemands poëzie het dichtst in de buurt van zijn geest, zijn blik op de wereld kunt komen. Poëzie is de puurste vorm van communicatie die ik ken.'
En zo is het. Dat het presenteren, aankondigen van dichters op een poëziebijeenkomst een vak is, iets dat je moet leren, heb ik weer eens begrepen. Zelf ben ik er altijd van uitgegaan, dat het uitstoten van klanken als 'eh', 'nou goed dan', 'enfin' etc. tot de taboes behoren. Bovendien dien je er zorg voor te dragen dat je over elke optredende dichter iets snedigs weet te vertellen (wat je dan wel dient uit te vinden): welk boek is hij/zij aan het lezen, wat is zijn/haar motto, wat zijn de grootste wapenfeiten, waarom dichten, zijn/haar geliefde kleur, etc. Breng hem/haar dichter bij het publiek: vraag (van te voren) naar leeftijd, woonplaats, beroep. 'Principieel werkloos' hoorde ik ooit een dichter antwoorden: Bravo!
En vooral: bedank de dichter, die soms op van de zenuwen het podium(pje) op- en afklimt, met een woord, glimlach, hand op de schouder, alvorens de volgende aan te kondigen. En laat de dichter, die 4 of 5 minuten het Woord mag voeren, daarvan niet gebruik maken door frutselend op het podium uit te vinden wat hij/zij gaat voorlezen: klaar voor de start, af. En maak er het beste van. Zovelen die voor het eerst in publiek spreken/dichten: daar gaat soms heel wat drempelvrees aan vooraf ! Hoe meer mondigheid, hoe beter. Kom uit je woorden: articuleer. Laat je zien en laat van je horen. Leve de edele dichtkunst: haar bestaan is zo kwetsbaar en weerloos als het leven zelf. Swing, brothers/sisters: it don't mean a thing, if it ain't got that swing !

Zondag 27 juni 2004

"U bent toch binnen?!" vroeg me de damesstem aan de andere kant van de lijn. Ik had het gewaagd te vragen naar het honorarium voor een twee uur durend optreden dit najaar. Ik moest haar (en anderen, blijkbaar) uit de droom helpen. Ik werk vanaf mijn l7e jaar en doe dat nog steeds, met veel plezier, maar 'rijk', 'binnen', 'schaapjes op het droge' - wat heb je nog meer, lieve mensen - nee, zover heb ik het nog niet gebracht, if ever....
AOW, Eregeld van het Fonds voor de Letteren, een column in het maandblad Essensie, geen schulden, dankzij Edith's voortreffelijke huishoudelijk beheer, een volkstuin 400 m2, een trouwe vriend Volvo 460 uit de vorige eeuw, een vriendenkring in alle leeftijden, o wat ben ik rijk en gelukkig, maar vermogensbeheer, hypotheek, aflossingen en dergelijjke: het gaat mij niet aan - en o, wat betalen we trouw onze belastingen! Maar ik moet, en wil graag, blijven werken - d.w.z. spreken ('over levensbeschouwelijke onderwerpen' las ik eens: ja dat is het wel), gedichten voordragen, uitdragen, overbrengen - zoals vanmiddag bij Sappho op de Vijzelgracht - ik doe het met graagte: het is mijn stiel, die geen pensioen kent, geen vervroegd of verlaat uittreden: ik zie nog heel wat tegemoet, met inkomsten en uitgaven. Laat de kost maar voor de baat uitgaan!
Wat heeft het Volkskrant magazine van gisteren, de Zomerspecial 'Zin in seks', ons leuk gevat in het rubriekje Seks en leeftijd: Bekende Nederlanders over hun ervaringen. Alle leeftijden: Holly Brood (9 jaar), Tanja Jess (36), Maarten Spanjer (51) en ik (75), samen met mijn bruid, die volgende week 50 wordt, op wie ik nog steeds stapelgek ben. Erboven staat 'Het leven is klaarkomen' - en zo is dat, niet alleen in de seksuele betekenis. Kom maar eens klaar met alles, weet het allemaal lief te hebben - inclusief die verschrikkelijke aangelegenheden in de wereld,
die zum Kotzen zijn. Betrokkenheid is noodzakelijk, weg met de onverschilligheid , het cynisme en de apathie.

Ook op mijn eigen webstek ben ik nog lang niet uitgesurft; viavia kwam ik zelfs bij R.Buckminster Fuller terecht, een der grootste geesten uit de vorige eeuw. Zijn boek Utopia or
Oblivion - The Prospects for Humanity kon ik terugvinden: leesopdracht vandaag. Ooit heb ik hem in Londen, in de School of Economics, een voordracht horen geven. Wat zeg ik: twee voordrachten. Hij stond heel alleen op een groot podium voor een volle zaal, sprak drie kwartier lang over een onderwerp, te machtig om te herinneren - na een pauze kwam hij terug en hield weer een monoloog van drie kwartier, over iets geheel anders, maar hoe het een met het ander te maken had, hoe de stellingen elkaar doorweefden: a stroke of genius, zelf bijgewoond.
Het was Pieter Brattinga, die volgens mij voor het eerst de aandacht op Bucky vestigde, met een tentoonstelling aan hem gewijd in Steendrukkerij de Jong in Hilversum, waar meerdere mooie tentoonstellingen gehouden werden: een van zijn interessante Kwadraat-bladen was aan de man gewijd. Dank je alsnog, Pieter. Je lieve Annette, je mooie huis met volière in Kootwijk...

Wie de link Simon surft volgt, komt terecht bij enkele audio-visuele bijdragen: de uitzending van NOVA van 23 februari j.l., waarin mijn verkiezing als Landsdichter werd bekendgemaakt, Kunststof een radio-interview en achter Supplement verschuilt zich mijn stem, die de Nederlandse vertaling van Allen Ginsberg's gedicht HOWL vertolkt. Meer verrassingen niet uitgesloten; onderzoek alle dingen en behoud het goede. Op naar de talking heads van Buitenhof. Prettige dag toegewenst, happy few! Uw buitenstaander & ervaringsdeskundige.

Zaterdag 26 juni 2004

Vrijdag 25 juni 2004

Alle dagen feest, zou het teveel zijn? Ooit kocht ik in San Francisco een spreuk voor aan de wand, met een uitspraak van Mae West, die niet om haar onthouding bekend stond: "Too much of a good thing is wonderful!", hetgeen gelach veroorzaakt als ik die wel eens naar buiten breng, maar de vraag is of mensen er hun levensspreuk van maken. Kunnen of willen maken: soms schrikken mensen voor de consequenties terug, maar zelf heb ik me steeds gehouden aan l'écart absolu, zoals die in de jaren van het bouwen aan New Babylon door Constant van de utopist Charles Fourrier werd aangehaald. En ik nimmer moe dat 'absolute afwijken' aan de man (en de vrouw) te brengen. In La Fausse Industrie uit l836: "Columbus koos de regel van het volledig afwijken om een nieuwe continentale wereld te bereiken; hij maakte zich los van alle bekende wegen, hij begaf zich op een Onbevaren Oceaan, zonder rekening te houden met de angsten van zijn tijd; laten wij dat ook doen, laten we voortgaan door volledig af te wijken. Niets is gemakkelijker, het is voldoende om een mechanisme te proberen dat contrasteert met het onze."
In mijn boek Weergaloos, ondertiteld 'ontdekkingsreizen naar de waarheid (Paul Brand, Hilversum, l968 - sinds lang uitverkocht, maar via het antiquaren-net zag ik er drie exemplaren van aangeboden, à 10 en 15 Euro, niet duur voor een boek van 490 pagina's) ging ik op deze uitspraak verder:

"Dat volledig afwijken is wat men dropping out kan noemen, niet meer meespelen met structuren van macht, niet meer dansen rond het Gouden Kalf, blijven beginnen bij het begin - dán kun je verzoend raken met het feit dat je jezelf bent, desnoods tegen álle anderen in.
Wie zichzelf is, vindt zich hier weerspiegeld. Wie van wanten wil weten, trekke de stoute schoenen aan. Het volledig afwijken betekent agressie isoleren, jezelf immuun maken voor geweld. Inspireren inplaats van terneerslaan. Op de man af, i.p.v.ontwijken. Niet genoegen nemen met minder dan totale antwoorden. Je niet laten bedotten. Ook niet door mij. Laat het mij weten als ik je in de steek laat.
De genezing begint bij het wegcijferen van jezelf. Het is beter te voorkomen dan te genezen. Breng alsjeblieft niet nog meer onmin en misverstand in de wereld, houd het gebeuren schoon, weet dat je de eigen was toch zelf moet wassen."
En buiten hangen! Of niet: laat ik aan iedereen zelf over. Op een gegeven ogenblik is het echt niet meer mogelijk over anderen te oordelen. Ga maar eens in andermans plaats staan. Wees maar eens Dick Advocaat en probeer te begrijpen wat er allemaal over je heen wordt gestort!
Leven met wind en tegenwind. Mijn vrienden van het Amsterdams Ballon Gezelschap voerden de leus: 'Tegenwind doet de vlieger stijgen!' en daar houden wij het in deze stormachtige dagen maar bij. Let the sun shine in!

Donderdag 24 juni 2004

Als laatste: de schoorsteenmantel. Ik legde alle hebbedingetjes op een handdoek boven de gaskachel, Edith neuriet 'waar de blanke top der duinen....', met spons en lap bezig; het zwarte marmer glinstert weer en na een ritueel badje komen de boeddha's en farao's, de pijpekopjes uit de hele wereld, de yabyums, de yoni's en de lingams, de Shiva's en Tantra Yantra's, de ringeloortjes en snuisterijtjes in handpalmformaat weer op hun plaats te staan. Dit koperen pijpekopje, heeft als rustvlak de stralen van de zon, uit Turkije in l964, en dit Thaise houten beeldje, zo parmantig de handen armen en handen gestrekt langs de zijde, die lange oren (waarvan er een ontbreekt), waarheen ben je in vroeger reisdagen al niet met me meegeweest, voor op het nachtkastje, om soms even naar te kijken, zoals Nu Even. En te voelen, nu ik ze stuk voor stuk vochtig heb aangeraakt en teruggezet op een plek waarheen de hand leidt. Stukken uit het boek der herinneringen; neem even op en laat ze los, op hun eigenlijke plek. De een valt op, de ander af. Edith hamert de zomerkalender van Anton Beeke en Steven de Hond van Flevodruk Harderwijk aan de muur van het kleinste vertrek . Mensen met een missie en een knipoog - symposia over verzamelaarsinteresses, de Vestdijk-kroniek (bestaat die nog?) en groot formaat kunstboeken; ik denk aan Gerti Bierenbroodspot. Hello, goodbye!

Edith heeft de geruchtenmachine in gang gezet. Haar verjaardag te vieren in Portugal, staartje meepikken van een der hoogmissen in deze wereldreligie, waarin de Mammon Moloch zijn eigen partijtje vals spelen en buitenspel met hartstocht meeviert. Hosanna Oranje Gesmeerd lopende Europese organisatie - de Olympische vlam, ooit in 1928 in Amsterdam herboren, hield het in de storm niet overal uit. De vlam mocht een nachtje in het Marriott Hotel overnachten op zijn reis langs alle steden waar ooit de Spelen der Verbroedering hebben plaatsgevonden en ik herinner me uit jongensjaren een groot zwartwit fotoboek, dat de film 'Triumph des Willens', de Berlijnse Spelen 1936. vergezelde. Geniale opnamen van een massa-spektakel van jewelste - nee, ik houd niet van massa's, niet in het groen, niet in oranje. Maar ja, na maandag is de agenda leeg tot de 7e juli, dus vieren wij dat intieme verjaarsfeestje nu wel of niet in de Villa van het Oranjedorp? Wij houden u op de hoogte. Kijken hoe de wind na zaterdag waait!

Woensdag 23 juni 2004

Opgeruimd staat netjes. Geen rijen boeken meer op de grond, jarenlang knipsels in dozen naar boven, agenda's, reisoverschotten (brochures, gidsen - oh Lonely Planet India, Marokko, Egypte, Yucatan) en wat nog meer in de weg ligt: het groeiboek van herinneringen en aandenkens.
Wat nog te ontsluiten hier? Een hoofd vol links, superlinks en hyperlinks, associaties en bisociaties. Ja, ik ben een strange attractor, de snaartheorie trilt in mijn vingers mee en van postmodern deconstructvistisch chaordisme weet ik ondertussen ook alles; de praktijk houdt met graagte alle theorieën bij. Alles Een, Immers. Het baasje houdt nog graag van het leven: wat een enorme grabbelton! Als eens alle misverstanden uit de weg geruimd zouden kunnen worden, alle agressie als achterhaald weggevaagd, als als als. Bestaat dus niet; ieder mens zijn eigen bevrijding van misverstanden en vooroordelen te vieren. Maar zorg er dan voor dat je eigen leven een voortdurend feest blijft, het besef dat het zo kostbaar is dat je bij wijze van spreken elke harteklop zou moeten meevoelen, het klopt niet voor niets. De verschillende links, links op deze Thuispagina, zou ik willen aanvullen, ik haal mijn blindtikdiploma nog wel eens - kijk die vingertjes over het toetsenbord flitsen: wonder boven wonder, van hieruit Airplay.
Ik zou het hele boek Ascese van Nikos Kazantzakis wel aan de Quotable Quotes willen toevoegen, maar ik ben mijn exemplaar kwijt, kan het althans niet vinden. Rest mij éen gecopiëerde pagina, met de Finale van dit op latere leeftijd geschreven boek (Kazantzakis' Report to Greco is een prachtige autobiografie en zijn romans indrukwekkend).
Ik wil er een paar alinea's van citeren; de vertaling is van Olivier Boelen. De tekst verscheen voor het eerst in het tijdschrift Randstad en naderhand als boekuitgave in de Kwintessens-reeks van de Bezige Bij, l972. Hier gaan we, als dagoverdenking. Schrik niet, het gaat nog veel verder, tot het onafwendbare einde. Maar dit is dan het begin van het einde van dit boek, een inwijdingsweg:
"Ik, geslacht, mensheid, aarde, visioen, gevechtsdaad, God: zij zijn niets dan broze hersenschimmen en geestverschijningen, goed voor naïeve en vreesachtige harten, goed voor met wind opgeblazen zielen, ten prooi aan denkbeeldige barensweeën.
Waar komen wij vandaan? Waar gaan wij heen? Wat voor zin heeft dit leven? schreeuwen de harten, vragen de hoofden, struikelend in en over de chaos.
Een vlam in mij nadert om te antwoorden. Voorwaar, er zal een dag komen waarop het vuur de aarde zal zuiveren. Voorwaar, er zal een dag komen waarop het vuur de aarde zal vernietigen. Dat is het Laatste Oordeel.
De ziel is een likkende vuurtong, die tracht de sombere massa van het Heelal in vuur en vlam te zetten. Eens zal het hele Universum niets dan een geweldige, onmetelijke brand zijn.
Het vuur is het eerste en laatste masker van mijn God. Wij dansen en huilen tussen twee grote brandstapels."
Zo kunnen we weer even, welgemoed, verder. Kijken hoe de miljonairs het er vanavond afbrengen - hier heb ik geen verstandig woord meer aan toe te voegen, beste stuurlui!
De bal is inderdaad rond, begin en einde van elk relaas.

Dinsdag 22 juni 2004

Maandag 21 juni 2004

'Geen slecht begin voor deze maandag', zegt Edith vergenoegd voor zich uit, als ze deze eindscore van ons eerste scrabble-spel noteert. 87l, 55l-320. Uiteraard wint zij (ik 1 keer op ± 10). Zij had ook twee keer 50 punten voor zevenletterwoorden, verpakt en indecent; ik droeg slechts 'bravo' en 'cheri' bij, als 'mooie woorden', de cheri kreeg er zelfs een e-tje bij. Ik kan tegenbrommen: ik had vier beurten geen klinkers, maar dan ga ik teveel op Dick Advocaat lijken. Don't explain, don't apologize, kreeg ik wel eens van Olivier Boelen toegebeten; van de spreuk doen meerdere versies de ronde.
Ik ben wég van A. den Doolaards Het leven van een landloper, een smulboek van 367 pagina's; het typografische omslag van de gebonden uitgave vermeldt eenvoudig: In deze vierde, geheel herziene druk beschrijft hij zijn eigen avontuurlijke leven in de draaikolk van de twintigste eeuw, die hij als rusteloos reizend reporter intens heeft meegemaakt. Zo geeft hij de beklemmingen van communisme en fascisme weer en openbaart hij in het nieuwe hoofdstuk Londense Achtergronden voor het eerst zijn geheel eigen kijk op vorstin, regering en Englandspiel, Querido l979. En dat voor 5 Euro op Koninginnedag! Ik ben gevorderd tot pagina 147, en zeer onder de indruk, met enkele malen de behoefte hier aanhalingen daaruit neer te zetten. Andere keer. Zelf lezen, grote context, universeel persoonlijk. One World or None...
Toch even dit, zeer actueel:

"Ik had ampel en breed de tijd om de zogenaamde 'grote staatslieden' in detail te bezichtigen. Nimmer heb ik de veneratie der volken kunnen begrijpen voor deze opperste beoefenaren van het fijnzinnigste spel dat het slordigste gespeeld wordt, van de schijnbaar vreedzaamste discussie met de gevaarlijkste gevolgen, van het meest logisch gebondene en desondanks impulsief meest verknoeide vak op aarde: de internationale politiek.
Een zinnig mens vertrouwt zijn lichaam slechts toe aan een gediplomeerd arts of desnoods aan een kwakzalver van reputatie; hij laat zijn huis bouwen door een architect en zijn auto repareren door een monteur met diploma van vakbekwaamheid. Maar zo hardnekkig is het bijgeloof, dat, wie het ver en hoog gebracht heeft, ook expert moet zijn, dat ganse volken zonder de geringste aarzeling de beslissing over hun leven en dood in handen leggen van, vaak goedwillende, amateurs. Meestal hebben deze het tot hun hoge en al te verantwoordelijke post gebracht via de plaatselijke en landelijke politiek. Dit wordt een goede introductie geacht tot het moeilijke vak te onderhandelen met tegenstanders; maar het is de slechtst denkbare, omdat elke beoefenaar van de partijpolitiek nolens volens de wereld leert bekijken tussen oogkleppen vandaan. Deze beperking van het gezichtsveld gaat dan nog dikwijls samen met een gebrek aan cultuur. Vreemde talen spreken de vertegenwoordigers der grote natiën doorgaans niet, zodat zelfs de rudimenten van een allereerste poging tot begrip van andere volken hun ontbreken. Of ze dan tenminste ooit de geschiedenis hebben bestudeerd - waaruit een staatsman weliswaar niet kan leren wat hij doen moet, maar wel wat hij beter zou kunnen vermijden? Men zou ook denken, dat een degelijke studie van de geschiedenis-filosofie een der eerste eisen tot vakbekwaamheid voor het vervullen van de veelzijdige betrekking van staatsman zou vormen. Maar hun daden bewijzen het tegendeel. Net zoals in vele zomerseizoenen het weer een vast patroon heeft: regen gevolgd door opklaringen gevolgd door toenemende hitte gevolgd door onweer gevolgd door regen, begaan de staatslieden gedreven door een schijnbaar even ononmtkoombare doem des hemels, in voorspelbare volgorde de fouten van hun voorgangers."
Wel, dat is het dan, mijn portie schrijfvoer van vandaag. Ik perfectioneer mijn vak (moet de eurotekens en wijzende handjes nog vinden) - en ooit staat Adobe op me te wachten met de regenboog. Absolute beginners, dat is het wat wij zijn. The joy of teaching is in the learning. Well, I'll leave you to your besognes.

Zondag 20 juni 2004

Zaterdag 19 juni 2004

Zonnige namiddag; tegen zessen. Nog steeds enigszins geradbraakt na een Rotterdamse poëzienacht die laat eindigde, rond 4 uur gisterenochtend te bed - en deze dag begon om 4 uur, na enkele uren slaap in de Lange Jammer aan de Oostvaardersdijk in Lelystad. Rond zonsopgang ging Sunsation 2004 van start met de Antwerpse Ambrass Band. In de steencirkel van het Robert Morris Observatorium lazen een aantal dichters voor, er werd gemusiceerd en een kuise buikdanseres bracht een hulde aan de gratie van de Vrouw. Wij begroetten Anna Enquist en Tjitske Jansen, en maakten kennis met Marjoleine de Vos, wier columns en kookrubrieken wij in de NRC graag lezen. Als in vorige jaren maakte de organisatie weer een leuk boekje (48 p.), dit jaar gewijd aan de Zuidenwind, eenuitgave van de Stichting Zonnewende Flevoland, Eikenlaan 9, 8253 AL Dronten, e-mail: nacor@planet.nl.
Uit De Volkskrant haalde ik Improbable Research, ik surfde er op los. Ook op mijn eigen surf-pagina ontdekte ik enkele websteks, daar door vriend Robbie Vlasman geplaatst. Het Landjuweel, dat van 29 juli t/m 2 augustus in Ruigoord plaatsvindt (I'll be there, DV!) kondigt zich op de Ruigoord-site aan. Dit nomadische dorp, deze Tijdelijke Autonome Zone, is elk jaar opnieuw een zeer vreugdevol, vriendschappelijk gebeuren, waar ik met graagte kom. Aan het Vurige Tongen-festival, dat zich daar de afgelopen Pinksterdagen afspeelde, heb ik niets dan de prettigste herinneringen. Elke zondag vindt in het kerkje overigens een muzikaal gebeuren plaats; ik mag wijzen op de boekhandel De Witte Aap, met verrassend goedkope tweedehands uitgaven.
Ik heb ook kennis gemaakt met de Wikipedia, the free encyclopedia. 'The site is a wiki, which means that anyone can edit articles, simply clicking on the edit link that appears at the top of each page.' Ik verdwaalde enigszins, maar kom altijd weer op mijn pootjes terecht, dan ben ik Home. Ha, heerlijk, huiswaarts (onze mantra onderweg)!

Vrijdag 18 juni 2004

Nou, leuk hoor! Dankzij Hans Aarsman in de Volkskrant van gisteren hebben wij de video kunnen bewonderen waarop de Amerikaanse bulldog Tyson aan het skaten is. Zie de website http://www.skateboardingbulldog.com.
Wie geinteresseerd is in een ayahuasca-ceremonie in juli neme contact op met www.the-awakening.net: Amsterdam Mystère.
En dan, de slamfinale van gisteren bij Poetry International en het Krakatau-feest in Rotterdam, waarvandaan wij met de nachttrein van 0lu59 naar Amsterdam terugkeerden.De sfeer bij Poetry International is telkenjare uitstekend: diverse gelijktijdige evenementen, voor elk wat wils, mede dankzij het aanpalende caférestaurant Floor. Het slammen viel ons tegen; het hoort niet thuis in een grote theaterzaal, niettegenstaande de fanatieke, verwoede pogingen van ene Rik Maverik om de sfeer erin te krijgen. A slam in your face, zoals hij deze vorm van dichtkunst noemde, hoort eerder thuis tussen hiphoppers, rappers, standup-comedians in een club(huis).Wat nog de grootste indruk maakte, waren de moving background projections van de VJ (video jockey), wiens naam mij ontschoten is en ook niet in de programmakrant vermeld staat. Als winnaar kwam Buddy Wakefield te voorschijn; hij is de US Individual World Poetry Slam Champion 2003, en mag nu Rotterdam aan zijn palmarès toevoegen; de second best waren de Rotterdamse Woorddansers. Wie nog eens Huizinga's Homo Ludens er op naslaat (hoofdstuk 7: Spel en poëzie) ziet dat het wedstrijdelement in de dichtkunst thuishoort, naast de cultus, het feestvermaak, gezelschapsspel, kunstvaardigheid, proefstuk- of raadselopgave, wijze lering, overreding, betovering, waarzegging, profetie. Maar of de drie-minuten-begrenzing (gedicteerd door de ongeschreven wetten van de popsong?) genoeg inzicht in de kunde van een dichter biedt, is een grote vraag. Tegelijkertijd vond in de Kleine Zaal van de Schouwburg een reünie rond de gedichten van Fritzt Harmsen van Beek plaats, met Neeltje Maria Min, Hans Tentije, Mark Boog en Annie van den Oever.
In de namiddag werd bij Poetry International het 27e nummer van Krakatau gelanceerd, waarvan ik het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen; het tijdschriftnummer is in zijn geheel (64 pagina's) aan het lange gedicht HOWL van Allen Ginsberg gewijd. In Nighttown mocht ik des avonds rond middernacht het gedicht in mijn vertaling voorlezen: 21 minuten: een plasje zweet had zich aan mijn voeten gevormd, constateerde ik na afloop. Redactieadres Krakatau: postbus 865, 3000 AW Rotterdam, 06 45 922 765. 'Kijk ook eens op www.krakatau.nl'. Doen we, Peter de Groot!
Op naar de volgende klus: vanavond logeren in Lelystad, om morgen vroeg uit de veren tijdens het Sunsation-festival bij het Observatorium van Robert Morris de zomerzonnewende te vieren. Gegevens diende ik gisteren toe.
Rest mij nog de vermelding van het verschijnen van het zomernummer (jaargang 3, nr.2) van Awater, waarin bij eerste doorbladeren nagelaten gedichten van Jan G.Elburg opvallen, een profiel van Jean Pierre Rawie ('een poseur met talent: "Gewoon doen is nooit erg mijn fort geweest"') en het schier hilarisch verslag van Joris van Casteren, die in het terpdorp Garwerd probeert de dichteres Fritzi Harmsen van Beek te spreken te krijgen. Slechts 'een telefoontje achteraf: 'Hoe komt u op het idiote idee dat ik geïnterviewd zou willen worden? Ik moet er niet aan denken, het lijkt me verschrikkelijk. Ik heb dat altijd zoveel mogelijk afgehouden en als mij dat niet lukte, had ik er ontzettende spijt van. Het leidde tot de grootste ellende en misverstanden. Het gaat niemand wat aan of ik nog poëzie heb liggen of niet. Ik ben in ieder geval niet bereid het uit handen te geven, nooit. Zegt u dat maar tegen de rest van de wereld.'
Geen zout op onze staart! Genoeg voor vandaag, laaft u aan de poëzie zelve. Even een peertje schillen.
(Awater is een uitgave van Stichting Poëzieclub; red. en adm. Eendrachtsplein 4, 3012 LA Rotterdam, 0l0-4444300, info@poëzieclub)

Donderdag 17 juni 2004

Wat het inhoudt om twee kasten met l2 strekkende meters papier leeg te halen om ruimte te maken voor andere papieren is misschien niet duidelijk te maken aan mensen die minder met papier (drukwerk, brochures, briefwisselingen, afdrukken van artikelen, reisgidsen, mappen op onderwerp, mappen op alfabet, mappen chronologisch, e.t.q.) te maken hebben dan ik. Voor je het weet ben je verdiept in wat er met die papieren nog te beleven valt; herinneringen slaan open, serendipity slaat toe; oude agenda's bevatten raadselachtige uitroepen, flarden dichtregels trekken voorbij - mensen, van wie je het bestaan en de naam was vergeten, komen langs - en dat alles moet nog twee trappen op, te belanden op de vliering. Mijn trouwe gade staat mij hierbij uiteraard terzijde; zij verlangt ook van mij dat de andere papieren, die zich ondertussen in woon-en werkruimte hebben opgestapeld, weer achter de twee kastdeuren verdwijnen. Kortom, ik klaag niet - geen enkele reden toe: elke dag sta ik weer op in de wetenschap dat interessante aangelegenheden ons weer te wachten staan.

Vanmiddag naar Poetry International in Rotterdam om rond l7 uur het eerste exemplaar van het aan HOWL gewijde nummer van het tijdschrift Krakatau in ontvangst te nemen. HOWL is, voor zover men het niet weet, de titel van een gedicht in de jaren vijftig door de Amerikaanse dichter Allen Ginsberg (l926-l997) geschreven. In l957 ontmoette ik in Amsterdam Allen, samen met zijn hartsvriend Peter Orlovsky en de wilde Gregory Corso. Wij raakten bevriend, en onder de titel Proef m'n tong in je oor verscheen in l966 bij De Bezige Bij mijn vertaling van gedichten uit de bundels HOWL, Kaddish en Reality Sandwiches; in l980 bij uitgeverij 26l in Heerlen (ter ziele) een tweetalige uitgave van Ginsberg's Plutonian Ode - Plutonische Ode. In de loop der decennia heb ik Allen in binnen- en buitenland vaker ontmoet; in Nederland las ik, onder meer voor Poetry International, mijn vertalingen voor - een keuze daaruit werd door Coen de Jonge gemaakt en verscheen in 2002 als Me and my Peepee bij Uitgeverij Passage. Daarin ook mijn tekst 'Een grandioos adieu', als in memoriam op elf april l997 in NRC-Handelsblad verschenen.
Welaan dus; in de Grote Zaal van de Schouwburg later deze avond (21u30) de Finale Poetry International World Slampionship, met als medespelers Etrit Hasler uit Zwitserland, Pilote le Hot uit Frankrijk, Emil Jensen uit Zweden, John Paul O'Neill uit Groot-Britannie, Lase Samström uit Duitsland, Sara Ventroni uit Italië, Buddy Wakefield uit de V.S. (die ik aantrof op www.livepoets.com) en de Rotterdammers Jeroen Naaktgeboren en Arie Hordijk, zich noemende De Woorddansers, die Nederland vertegenwoordigen.

De dag eindigt, D.V., met een Krakatau-feest in Nighttown, waar ik opnieuw in de gelegenheid gesteld word mijn vertaling van Howl voor te lezen, die overigens elders op deze webstek te beluisteren is. Zoekt en gij zult vinden - onderzoek alle dingen en behoud het goede, maar bovenal: Do Your Own Thinking, en volg het pad van je hart.

En nu, Pichecru, op naar de vliering waar ik ook al tien meter Nederlandse litteratuur heb ondergebracht, van Aafjes tot beide Zwagermannen. Hasta la vista!

Dinsdag 15 juni 2004

De Fik in het Verleden - met deze opwekkende naam vindt een CD-presentatie plaats van Palinckx & voorheen Schismatics; zij mestten hun archieven uit en stelden drie cd's samen. Dit wordt gevierd met een matinee op zondag 27 juni in Pakhuis Wilhelmina aan de Veemkade 576 (de waterkant van de Piet Heinkade, ten oosten can het Centraal Station van Amsterdam), rijkelijk laat voor een matinee: van l6 tot 20u. Voor de zittenblijvers (na een combinatie-improvisatie-film-heerlijke hapjes, een open bar en moving groove dansset door DJ Donotask) EK-kwartfinalevoetbal op groot scherm. Dat wordt juichen of huilen.
De fik in het verleden, warm u aan wat wij destijds deden. Wel, daar heb ik, wat betreft de gebroeders Palinckx de prettigste herinneringen aan, gezien het verheugende feit dat zij mij enkele malen betrokken hebben bij hun absurdistisch muziekspektakel, kakafonische free jazz? Verrassend zal de middag ongetwijfeld verlopen.
info@palinckx.nl informatie.

Even een persoonlijk briefje er tussen door. Beste Theije, ik kan je boek niet terugvinden! Ik ben met een interne verhuizing bezig - voornamelijk van boeken en papieren naar de vliering - en bovendien heeft mijn leven een totaal andere wending genomen (waar ik erg gelukkig mee ben), te weten het uitgeroepen worden tot alternatief interimaire landsdichter ('Dichter des Vaderlands') en bovendien zijn Edith en ik ruimschoots aan het experimenteren met dit superieure speelgoed, terwijl de tuin ons ook toelacht waar wij meestal des zomers wonen. Ik heb geen tijd of mogelijkheid gehad wie dan ook te bedanken voor toezending van bandjes, video's, gedichten etc. - geduldig wachten word je afgeraden. In deze pagina's heb ik voorgoed met wachten afgerekend. Heerlijk, nergens op te hoeven wachten. Ik vind je terug en jij bent, als schrijver van het boek Een Gelukkig Mens dus altijd met mij in de 7e Hemel.

Het programma van de 23ste editie van Sunsation festival gewerd mij. Dat wordt vroeg opstaan, dames en heren, jongens en meisjes. Als elk jaar de zomerzonnewende, gevierd in het Observatorium Robert Morris, een der weinige land-art projecten die in Nederland op deze schaal is uitgevoerd. De bijeenkomst, gepresenteerd door Philip Freriks, met als thema Zuidenwind, begint om 04u55 met de opwekkende klanken van de Ambrass Band, waarna in min of meer straf tempo tot 08u30 vanaf het podium, de steen, de binnencirkel, de dansvloer naast de steen, en podium + dansvloer naast de steen zullen optreden Curra Suarez, de Zon, Marjolijne de Vos, Annemieke van Rooyen, Simon Vinkenoog, Hans Maarten van der Brink, Noord Afrikaanse buikdans, Guido Hoogenboom, Jaap Robben, Alicia Oosthuizen, La Compagnie Baroque, Anna Enquist, Ali B, Maria Barnas, Tjiske Jansen en Jeroen Zijlstra met band. Zo, weer een aantal lieve mensen verenigd en vereeuwigd. Jambe (zie de webstek) heeft mijn verslagje uit dit Journaal overgenomen en een aantal mooie foto's op het net gezet. Wat een interessante mensen je toch altijd blijft tegenkomen; de mens is inderdaad een product uit de hoorn des Overvloeds. Dank u, Abundantia!

De Vereniging Orde der Verdraagzamen, waarvan ik ettelijke decennia lid ben, publiceert het ODV-nieuws (jaargang 2004 nr.2) in de oude vorm , 32 geniete A4tjes, maar is sinds kort ook bereikbaar op het net: www.orde-der-verdraagzamen.nl. Uit de ODV-schatkamer, als gebruikelijk weergaven van teksten die tijdens het leven van medium Karel van der Nagel door hem tijdens ODV-bijeenkomsten werden uitgesproken.
Een mooi voorbeeld uit de zondagmorgenlezing van ll maart l962, met als onderwerp De nieuwe tijd. Twee conclusies.
" Conclusie I: In deze dagen is het niet belangrijk, hoe men leeft. Wel is belangrijk dat de wijze, waarop men leeft, innerlijk aanvaardbaar en waar is en kan voeren tot een innerlijk contact met hogere kracht, met het Goddelijke, met al wat in je bestaat.
Conclusie II: Elke mens, die zich te veel bezighoudt met de omstandigheden, die zich buiten het "ik" afspelen en daaraan zijn eigen orde oplegt, zal in grote moeilijkheden komen te verkeren en zal voor zich en anderen conflicten veroorzaken."

Ook ik hoop, met een der sprekers (uit de 'sferen') van destijds, immers altijd NU: 'dat u de vrede in uzelf vindt en draagt en zo de kracht in uzelf, rond en uit uzelf leert gebruiken, opdat de vrede u antwoordt uit uw wereld.'

Maandag 14 juni 2004

Toch even Koning Voetbal om het hoekje laten gluren. Otto Adang van de Nederlandse Politie Academie is volgens de Volkskrant van vandaag het afgelopen jaar zeven keer in Portugal op bezoek geweest, op verzoek van de autoriteiten aldaar - de Portugese politie heeft het Nederlandse model van het EK 2000 overgenomen en toen waren er nauwelijks problemen.
'In veel landen wordt te snel de wapenstok gepakt en erop geslagen .' meldt hij verslaggever Weert Schenk. Vorig jaar stonden bij aankomst van buitenlandse voelbalsupporters nog militairen op het vliegveld, met vuurwapens in de aanslag. 'Ik dacht: wat gaan we nu beleven? Zo'n ontvangst geeft meteen een vervelende sfeer. De Portugezen wilden nadrukkelijk laten zien wat ze in huis hebben. Ik stelde voor om bij volgende wedstrijden niet met wapens te gaan staan. Deze raad is opgevolgd. In februari verliep de oefenwedstrijd Engeland-Portugal perfect.' Volgens de politie-academicus is goed weten waar je wel en niet streng tegen optreedt van groot belang. Zo is de Portugese politie geadviseerd het verboden gebruik van softdrugs te tolereren. Zegt Otto Adang: 'Een jointje kan bijdragen aan een goede sfeer. Dan moet je daar niet moeilijk over doen.' Volgens de Volkskrant is het advies overgenomen; eind vorige week liet de polttie weten geen prioriteit te geven aan hasjrokers, zolang ze 'anderen niet schoppen of slaan.'

In het Zomer 2004 nummer van Het Schrijvershuis, een 4 keer per jaar verschijnende publicatie van het Fonds voor de Letteren publiceert Arjen Mulder een interessant artikel 'E-dichten - over poezie en nieuwe media' naar aanleiding van een 29 april jl door het Fonds belegde bijeenkomst, waar van gedachten werd gewisseld over de vraag hoe het internet kan worden gebruikt voor de totstandkoming van poëzie en hoe het Fonds hierbij een stimulerende rol kan spelen. Genoemd worden in het artikel diana-ozon.nl, tonnusoosterhoff.nl (waar telkens woorden verdwijnen en andere verschijnen), poetryinmotion.nl - de laatste niet interactief Op nobodyhere.com. dien je met je cursor aan de slag te gaan, dan gebeuren er de wonderlijkste dingen, meldt Mulder. Op ubu.com staat een grote verzameling soundpoetry, visuele internetpoezie op epc.buffalo.edu (probeer jodi.org). Google leidt bij het intypen van 'interactieve poetry' direct naar een site waar bezoekers zelf gedichten kunnen schrijven, regel voor regel. Mulder schreef onder meer twee bij Van Gennep verschenen boeken, Het fotografisch genoegen, beeldcultuur in een digitale wereld, en Levende systemen, reis naar het einde van het informatietijdperk.
Meer info:Stichting Fonds voor de Letteren, Huddestraatr 7, l0l8 HB Amsterdam, info@fondsvoorde letteren.nl

Peter ten Hoopen liet mij zijn laatst verschenen boek zien: Geluk in zaken, 2003 Uitg.Business Contact, Amsterdam/Antwerpen, ISBN 90 254 1613 6. Twee ondertitels 'Met de 25 Wetten van Geluk' en 'Strategische overwegingen op het thema: Hoe word je gelukkig in een zakelijke omgeving.' Uiteraard is het een heel ander boek dan twee eerdere, die ik om mij prevalerende redenen teder koester 'De Trancekaravaan' en 'King Acid'. Over het nieuwe boek hebben wij nauwelijks gesproken, wel kwam het chaordisch denken ter sprake, waarover ik hier eerder noteerde, en namen wij in vogelvlucht de verschillende ontwikkelingen rond onze veertigjare vriendschap door. Kortom, een prettige avond, rond het hoofdthema Geluk; wij konden het eens worden over de Eertste Wet van Geluk: Wie het eigen belang ondergeschikt maakt aan iets hogers verrijkt zichzelf. Zijn webstek: www.tenhoopen.org.
Obrigado! .

Zondag 13 juni 2004

Verslag doen van deze mooie zonnige middag, tijdens de Mooi Weer Spelen in Delft doorgebracht, temidden van de fine fleur van Nederlandse podium- of slamdichters, die maar al te graag gebruik maakten van de gelegenheid het langstrekkende publiek, dat van niets weet - helaas, overal ter wereld - te overvallen met woorden, die betekenis hadden zodra je de moeite nam er naar te willen luisteren? Hier staat een vraagteken , het was mijn antwoord op de opdracht van Edith: hier moet je verslag van uitbrengen. Terwijl de zon nog door mij heen zindert, gezeten als ik was aan een zonnig terras aan de Voldersgracht l0, waar het literair genootschap Jambe voor een uitstekende programmering had gezorgd en mijn jonge kompanen van Bomb- Shelter mij (en de andere dichters)weer terzijde stonden: Mark Lotterman, singer songwriter, met Kevin en Fabian , basgitaar en slagwerk. Ach, deze generatie jonge dichters die mondig wordt! Die inderdaad liever de straat op gaan, dan zich in vicieuze literaire kringen bewegen: Jeroen Naaktgeborenn en Arie Hordijk, de 'Woorddansers'' hadden van Poetry International in Rotterdam de slamdichter Ertrit Haessler meegebracht, die interessante bijdragen leverde, onder meer de ter plekke gemaakte vertaling van mijn Quick Quick Slow-gedicht uit de bundel Het Hoogste Woord.Christiaan Mooiweer, Gijs ter Haar, Henriette Faas, Joz Knoop, de jongedame die zich 'Upperfloor' noemde, Mosh Volke en Jaap Montagne traden om beurten op temidden van het publiek dat zich op straat en het bruggetje naar de Grote Markt tegenover het cafe had opgesteld. Zij deden allen mee aan een improvisatieversie op mijn Volmondig Ja, een beamen dat ik tracht ingang te doen vinden. Een geslaagde middag, ongetwijjfeld op de website van Jambe terug te vinden. Proficiat met jullie tienjarig bestaan, op waardige wijze gevierd. Nu wacht ik op een bezoek van mijn oude vriend Peter ten Hoopen, enkele dagen vanuit Portugal waar hij woont op bezoek., niet op de vlucht voor Koning Voetbal denk ik, die in elk geval hier niet zal meeregeren. Tot horens en ziens. Donderdag Schouwburg Rotterdam Poetry Slam & Howl. Be good.

Zaterdag 12 juni 2004

Bij het opruimen en herrangschikken van boeken op plank en vloer tref ik een aantal uitgaven aan, waaraan ik heb meegewerkt. Naast me een 'Klein vademecum van de dagelijkse moraal', in 1994 verschenen bij Nijgh & Van Ditmar, onder redactie van John, Geert, Vic, Peter, Huib en Hubert, echte grachtengordeldieren. Huib, Hubert en John brachten het idee voor dit boek het eerst ter sprake in de Amsterdamse kunstenaarssocieteit Arti et Amicitae; in de voorgaande jaren '92 en '93 waren zij ook betrokken geweest bij de samenstelling van twee pamfletten: Alles is te koop, en Het Nieuwe Nederland. Het eerste was een polemiek tegen het marktdenken en het tweede een pleidooi voor humanisering van Nederland. Logisch vloeide het plan voor een vervolg op deze pamfletten hieruit voort. 'Een samenleving kan niet zonder gemeenschappelijke beelden van het verleden, van het heden of van de toekomst. Ik ben voor het opnieuw wegen van de waarden en betekenis van een aantal in onbruik geraakte woorden, die eerst vanaf de jaren zestig overbodig bleken en later onbruikbaar omdat zij niet verzakelijkt konden worden. Begrippen en waarden als mededogen, troost, integriteit, fatsoen, humaniteit en respect voor het menselijk lichaam en lot.'
Zo schreef Huib Schreurs (toen chef cultuur en amusement van de VPRO-televisie, op dit moment directeur van het weekblad de Groene Amsterdammer). Zevenenveertig auteurs, onder wie uw dw.dr., werden uitgenodigd drie woorden te keizen uit een woordenlijst van de dagelijkse moraal, ruim tweehonderd verstofte en verslonsde woorden. Ik koos voor de woorden aandacht, bezieling en ontroering, en geef de teksten na tien jaar graag hier opnieuw de ruimte. De eerste is notabene de eerste tekst van het Klein vademecum, al gaat er een voorrede van elf pagina's van H.M.Kuitert, oud-hoogleraar Ethiek aan de Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, aan vooraf.
AANDACHT. Aandacht leidt tot inzicht, dus uitzicht. Zonder aandacht, opmerkingsgave, waarnemingsvermogen of louter nieuwsgierigheid geen ontdekkingen, uitvindingen, en een vruchtbaar gebruik van de wetten van het toeval of de serendipity: langs onvermoede weg ingevingen krijgen.
Meer dan geven of nemen, krijgen of vragen; een staat van zijn die tot medeleven leidt, actie, handelingen, beschrijvingen, verhalen. Details staan op je netvlies gegrift, miniem en intiem, met vragen niet eerder gesteld, en antwoorden niet eerder gegeven. Aandacht bovenal voor jezelf, wie ben je en komt mijn zelfbeeld overeen met dat wat anderen van mij hebben? Schenk je ook anderen het gehoor, kun je dezelfde concentratie voor een ander opbrengen die je voor jezelf verlangt? Herinneringen, ontroerd of bezield, een geur, een situatie waarin je jezlef als een ander ontmoet of herontdekt, in nieuw licht. Door de ogen van een ander kijken, met andermans gedachten de werkelijkheid verruimen. Als het aan aandacht schort, als je vreest tekort te komen, kun je alleen zelf daaraan iets veranderen. Zonder aandacht geen groei of ontwikkeling; geen verbreding of verdieping. Je bent bij het leven totaal betrokken ; beleef het aandachtig.
BEZIELING, vitaal en alomvattend; vaak ten onrechte vereenzelvigd met verwante begrippen als gedrevenheid of bevlogenheid. Geen pose of houding; geen karaktertrek of persoonlijkheidsstructuur - een grondslag van verstandhouding. Moed vereist en enthousiasme noodzakelijk; plus een absoluut geloof in je doen en laten en een overtuiging die je niet in de steek laat.Wat er ook moge gebeuren, het een en ander gekruid met relativeringsvermogen, en bekroond door een louterende lach.
Je voelt je schakel in de ganse evolutie: de vlam die je in jezelf voelt branden, is er altijd geweest en zal er altijd blijven, daaraan bestaat geen twijfel meer. Het liefst zie je alles weerspiegeld in de natuurlijke staat en vermijd je de zelfgenoegzame vanzelfsprekendheid, waarmee men zo vaak over van alles en nog wat denkt of spreekt.
Bezieling wordt gevoed door inspiratie, en stoelt op de meerwaarde van wederzijdse betrekkingen boven aanvechtbare meningen of feiten. Eenheid in verscheidenheid. Bezieling raakt aan onze essentie en gaat recht op de man af. Verdom de oorlog, beziel de vrede!
ONTROERING. Ontroering: een overgave, zonder bijgedachten, totaal. Beschikbaar zijn en blijven voor gevoelens of gewaarwordingen die zich aandienen, van binnen of buiten. Vereist zowel aandacht als bezieling, en de gave om in alle dingen en situaties de schoonheid te zien, de mythe, het drama, de tragiek, de paradox of de liefde. Zij het mens of natuur, een schilderij of een zonsondergang, een strelend gebaar of opgevangen gespreksflarden: oog en oor blijven fris, open voor bekend en onbekend, niet gevangen in twijfel of angst.
Voorwerploos voorbeeldig, doorzichtig, dient te worden geopenbaard, onthuld en desnoods verklaard - elk reduceren is rafelen en glans ontnemen. Liever proberen overeenkomstige gewaarwordingen wakker te roepen, in contact blijven met het kind in je, dat onbevangen door het leven stapt, met een open geest.
Ontroerd kunnen worden is een levensvoorwaarde; zonder ontroering geen enkele betekenis.

En dat was het - ik ga verder met het ranschikken van boeken. Anne Frank zou vandaag 75 jaar geworden zijn: het wordt vandaag herdacht met een tentoonstelling van familie-foto's, gemaakt door Anne's vader Otto Frank, in het FOAM, Fodorgebouw, Herengracht Amsterdam, om de hoek van de Vijzelstraat, en ook vanavond nog in en bij het Achterhuis, Prinsengracht 263, aan de voet van de Westertoren.
Cela suffit, Sjalom.

Vrijdag 11 juni 2004

'Heb je al getekend?' vraagt neeflief Bozar (1990) mij in Den Haag. Hij weet dat een Adobe-programma in dit apparaat aaanwezig is; tijdens een vorig bezoek met zijn ouders aan Amsterdam heeft hij er flink op los gecomponeerd, terwijl ik nog behoedzaam kijk bij elke letter die ik aansla. Nee, ik heb nog niet getekend. Ik heb wel avonden lang doorgebracht met het kijken naar de meest vreemde sites overal ter wereld. Enkele komen in de linkerlink Simon Surft voor, naar ik aanneem - ik heb nog geen voor me liggend schema, waaronder alles wat er maar op kan komen, ook op de juiste plaats terechtkomt. Wat doe je met cross-references? In elk geval: nee, ik heb nog niet getekend. Leuk idee overigens.

Van Buitenen is dus Binnen, mede dankzij Luc Sala, mij (wij kwamen elkaar in het stembureau tegen) en enkele andere duizenden verstandigen - nu zien hoe het te werk gaat! Hij werd door een schat van een vrouw omhelsd, mocht ik op TV zien - dus wat dat betreft zit-ie goed.

Ik hou me liever niet met Ditjes en Datjes bezig; al denk ik wel na over de wijze van entameren van onderwerpen, die in een derde loop-stadium gaan verkeren. Op de link Chaos staat tot dusverre slechts een pagina, uit de introductie in concepten van het Chaosdenken in het l64 pagina's tellende boek Inleiding in Chaosdenken - Theorie en Praktijk (red.Frans van Eijnatten, Anne-Marie Poorthuis & Jaap Peters), in 2002 verschenen bij de Koninklijke Van Gorcum. ISBN 90 232 3859 l.
Ik lees er over het chaordisch denken:'Dat de term chaos vooralsnog zulke sterke negatieve connnotaties heeft, komt door onze taal die volledig geënt is op het 'oude' denken. Maar niet voor lang meer. In de 'nieuwe' wetenschap staat Chaos - let op de hoofdletter - voor een revolutionair andere benadering. Het betreft hier een fascinerende nieuwe bril die men kan opzetten om naar de werkelijkheid te kijken, en waarmee voortdurende bewegingen, complexe zich herhalende patronen en sprongsgewijze veranderingen ontdekt, beschreven en begrepen kunnen worden. In deze denkwijze worden chaos en orde niet als polen tegenover elkaar geplaatst, maar als tweelingaspecten beschouwd van eenzelfde werkelijkheid. Chaos en orde zijn in deze visie soms tegelijkertijd aanwezig, en ontstaan dan bij voortduring uit elkaar: hoe meer chaos des te meer orde; hoe meer orde, des te meer chaos.Dee Hock heeft hiervoor een nieuwe term bedacht Cha-ord.' Eind citaat, pagina's 6 en 7 van dit boek. Voetnoot bij de naam geeft Hock, D.W.(l996). The chaordic organisation: Out of control and into order. 21st Century Learning Initiative, en een verwijzing naar www.cyberspace com. Zelf trof ik de l8e mei jongstleden bijgehouden webstek van een oude vriend aan, de Chaos Theorist Ralph Abraham, PhD. Zoekt en gij zult vinden: www.ralph-abraham.org. Comments please in the guesthouse. For now, bye now, yours truly King Moonvines.

Donderdag 10 juni 2004

Woensdag 9 juni 2004

Gisteren een brief van vijf pagina's moeten schrijven om de fouten ongedaan te maken in een interview van vier pagina's, dat me onlangs werd afgenomen door een eindexamenkandidaat van de School voor Journalistiek in Utrecht. Bij de toezending van zijn Examenwerk (hij meldde geslaagd te zijn) liet hij me weten tot publicatie te willen overgaan - dus ik moest hem wel wijzen op de onjuistheden. Hij had te kennen gegeven mij te willen leren kennen, dat hij mij wilde ontdekken door over mijn dromen te praten. 'Over wat hij als kind wilde worden, welke dromen er zijn uitgekomen en welke dromen hij nog wil verwezenlijken. 'Zo droom ik nooit', onderbreekt Vinkenoog mij.'
En ik had hem de deur moeten uitzetten, maar ja - dat doe je niet zomaar, dus we ploegden voort. 'Het duizelt mij een beetje. Hoe ik ook probeer een lijn in mijn verhaal te houden, Vinkenoog zwalkt erover heen.' Zijn verhaal? Ik dacht dat het om mijn verhaal ging - het zijne (mij via dromen te leren kennen) had ik immers onderbroken? Nooit een droom gehad om waar te maken. Nooit oud genoeg geworden om iets te willen worden. Waar de creativiteit, of wat het dan ook is wat ik hier doe met o.m.deze webstek op mijn 75e jaar, nooit gedacht of gedroomd: Dat Wil Ik. Van mijn uiteindelijke Werdegang wist hij nauwelijks iets; ik moest het maar vertellen, mijn recente uitgave Goede raad is vuur had hij niet gelezen, en de hem door mij aangewezen boekenplank met boeken van mijn hand kon hij niet vinden. Hoe heerlijk anders de kekke dame van de GPD, die mij - gewapend met internet-knipsels en enige kennis van zaken, kwam interviewen over mijn aanstaande medewerking aan Sunsation, het zonsopgangritueel op l9 juni bij het land-art Observatorium van Robert Morris in Flevoland - telkenjare een interessant gebeuren, een soort mini-Stonehenge. Ook gisteren; na een uur vragen beantwoorden, had ik daar ook genoeg van en wij gingen tuinwaarts, waar ik enig leeswerk te verrichten had i.v.m. Anne Frank's 75e geboortedag - ze zou uiteraard 75 geworden zijn, als niet..- die in het Anne Frankhuis a.s. zaterdag herdacht wordt. Zondag ben ik des middags ergens in Delft te zien en horen met muzikale ondersteuning van Mark Lotterman en zijn Bombshelter-Mannschaft: organisatie literair genootschap Jambe.Mooi Weer Spelen, info 0l74-270354.
Poetry International is dan in Rotterdam van start gegaan; ik ben er volgende week om een aflevering van het tijdschrift Krakatau, gewijd aan Allen Ginsberg's HOWL in ontvangst te nemen; 's avonds feest in Nighttown, waar ik vorig jaar optrad met Wally Tax.
Genoeg voor de vroege ochtend, het wordt weer tuinslangweer. Een goede dag verder. Wie commentaar heeft op teenentander brenge een bezoek aan mijn Guesthouse, waar bezoekers hun hart mogen luchten. Het bezoekersaantal, geteld door NedStat was gisteren l32 - de teller is 28 mei in gebruik gesteld. Morgen voor Europa's bestwil lijst 12 stemmen; ik vraag me af of Van Buitenen een zetel behaalt. Leve de klokkenluiders, de tegellichters en waarheidzoekers!

Dinsdag 8 juni 2004

Voordat we naar de Hortus Popularis in Noord gingen om een zeer ontspannen rustige middag door te brengen tussen de kamperfoelie, rozen, clematis en druiven in duidelijke staat van wording, bracht Edith een bezoekje aan de Stomerij in de Utrechtsestraat en parkeerde vriend Volvo half op het trottoir van de brug over de Prinsengracht. Ik bracht mijn tijd door met wachten en kijken naar voorjaarsgeklede vrouwen en meisjes. Greep ook naar papier, noteerde een tiental regels die wel eens uitgesproken zouden kunnen worden met de gitaar, bas en drums van Bombshelter achter me op de literaire feestmiddag in diverse cafes in Delft, aanstaande zondagmiddag. georganiseerd door het literair genootschap Jambe.

Wachten met oversteken
wachten op je vrouw, die een boodschap doet
wachten op de postbode
wachten met een volgnummertje in de hand
wachten uit gewoonte, verveling of ondertussen
wachten met een mededeling
wachten op inspiratie, ingevingen, action
wachten uit l iefde
wachten smachtend wachten met een glimlach wachtend met een wijde blik
wachten met een uitkleedblik -

Toen kwam Edith terug en kwamen we te spreken over het kijken naar het mooiste dat er is: het vrouwenlichaam. Of zij het vervelend vond, die blik, vroeg ik. Nee hoor, geen enkel bezwaar, zei ze, sommige vrouwen zijn verrukkelijk om naar te kijken. Ik vind het heeerlijk om tegen een vrouw te zeggen: Wat zie je er prachtig uit. Zeg ik tegen mannen ook hoor, vorige week nog in Ruigoord, tegen Hans Plomp. Ik weet het, ze is scheutig met complimentjes, en ze meent ze. Wachten vol verwachting. Wachten op het onverdachte onverwachte Wachten op de stilte van de nacht. Op wacht. Nacht wacht. One 'o clock jump.